Na de eendagswedstrijden op het eiland Mallorca trekt een deel van het peloton naar het Spaanse vasteland voor de Ronde van Valencia. Of de Volta a la Comunitat Valenciana, zoals de koers voluit heet. De organisatie zoekt naar een opvolger voor Ion Izagirre, al hoopt de Spaanse ronderenner ‘gewoon’ zijn titel te verdedigen. WielerFlits blikt vooruit!

Een must have voor alle wielerfans! Met de Black Friday deal van RIDE Magazine haal je het ideale cadeautje voor de feestdagen in huis. Voor slechts € 13,95 ontvang je de najaars- en de winter-editie in jouw brievenbus. Dat betekent meer dan 300 pagina’s aan schitterende wielerverhalen. Wacht niet te lang, want OP=OP. Bestel nu jouw magazines en verzeker je van uren leesplezier.

Historie

De allereerste editie van de Ronde van Valencia kwam er al in 1929, maar toch viert de organisatie dit jaar ‘pas’ de 71e editie. Het heeft voor een groot deel te maken met financiële problemen, waardoor de wedstrijd in 2008 werd afgeblazen. De Volta a la Comunitat Valenciana leek een stille dood te sterven, net als de Setmana Catalana en Clásica Alcobendas (gaat er nog een belletje rinkelen?), maar in 2016 volgde een verlossend persbericht: de Ronde van Valencia keerde terug op de kalender. En hoe!

Maar eerst duiken we de geschiedenis in van deze Spaanse wedstrijd. Het was Salvador Cardona die als eerste zijn naam op de erelijst wist te zetten, de thuisrenner uit Alfahuir die ooit eens vierde werd in de Tour de France. In de daaropvolgende jaren werd de Vuelta a Levante (pas later werd de naam gewijzigd) gewonnen door Spaanse wielergrootheden als Federico Ezquerra, Bernardo Ruiz en Fernando Manzaneque. Maar eerlijk is eerlijk, er waren ook vaak kleinere renners aan het feest, die het nooit schopten tot de absolute top.

Het is echt waar, Alessandro Petacchi won ooit de Ronde van Valencia – foto: Cor Vos

In de roerige jaren dertig en veertig van de vorige eeuw werd de Ronde van Valencia vaker niet dan wel georganiseerd, maar na het opklaren van de oorlogswolken werd het opnieuw een jaarlijkse traditie. En werden grote kampioenen geëerd als Rik Van Looy, de onvermijdelijke Eddy Merckx, Vicente Belda, Bernard Hinault en Stephen Roche. Het mag geen verrassing heten dat de erelijst vooral Spaans kleurt, maar sinds de eeuwwisseling komen de winnaars ook uit Italië, Frankrijk, Zwitserland en zelfs Kazachstan en Colombia.

We hebben het dan onder meer over Alessandro Petacchi (een sprinter als eindwinnaar, het is nu ondenkbaar), Laurent Jalabert, Alex Zülle, Alexander Vinokourov en Nairo Quintana. En hoe zit het met de Nederlanders en de Belgen? Tom Cordes is en blijft de eerste Nederlandse winnaar van de Ronde van Valencia, maar Wout Poels trad 26 jaar later in zijn voetsporen door de allereerste editie van de Ronde van Valencia 2.0 op zijn naam te schrijven. Wielerland België dankt zijn zeges aan Van Looy, Merckx en Hilaire Couvreur.

Tot slot kunnen we niet om Alejandro Valverde heen. De Spaanse kopman van Movistar – die in april veertig kaarsjes hoopt uit te blazen – won de ronde in 2004, 2007 en 2018 en is daarmee recordhouder. De grote vraag is of hij deze week zijn vierde eindzege kan binnenhalen. Maar daarover later meer.

Laatste tien winnaars Ronde van Valencia
2019: Ion Izagirre
2018: Alejandro Valverde
2017: Nairo Quintana
2016: Wout Poels
2015-2009: niet verreden
2008: Rubén Plaza
2007: Alejandro Valverde
2006: Antonio Colom
2005: Alessandro Petacchi
2004: Alejandro Valverde
2003: Dario Frigo

Vorig jaar

Alejandro Valverde ging vorig jaar op jacht naar zijn vierde eindzege in de Ronde van Valencia, maar de grote winnaar na de openingstijdrit was toch echt Ion Izagirre. De voormalige meesterknecht van El Imbatido bleek in Orihuela vijf seconden te langzaam om Edvald Boasson Hagen van de zege te houden, maar de renner van Astana deed wel uitstekende zaken in het klassement.

Ion Izagirre won vorig jaar de Ronde van Valencia – foto: Cor Vos

Zo moest titelverdediger Valverde negen seconden prijsgeven op Izagirre, terwijl overige concurrenten als Dan Martin, Geraint Thomas en Jesús Herrada nog meer tijd verloren. In de daaropvolgende etappes naar Alicante en Chera werd gesprint om de zege, waardoor maar weinig verschuivingen plaatsvonden in het klassement. De dagwinnaars: Europees kampioen Matteo Trentin en Greg Van Avermaet.

De beslissing moest vallen op de flanken van Alcossebre, maar niemand bleek in staat om het verschil te maken. Na een sprint van een elitegroepje (met Adam Yates als winnaar) en wat gegoochel met seconden, wist Izagirre dat de buit binnen was. De ervaren Bask moest alleen nog veilig aankomen in Valencia, daar waar de slotetappe finishte. En dat deed de kopman van Astana dan ook. De laatste dagzege ging naar Dylan Groenewegen, al was het zeer nipt.

Top-5 Ronde van Valencia 2019
1. Ion Izagirre (Astana) in 16u08m44s
2. Alejandro Valverde (Movistar) op 7s
3. Pello Bilbao (Astana) z.t.
4.  Daniel Martin (UAE Emirates) op 16s
5. Dylan Teuns (Bahrain Merida) op 18s

Parcours

De Ronde van Valencia heeft dit jaar gekozen voor een sprintersvriendelijke editie, met op papier drie (relatief) vlakke etappes. Dylan Groenewegen, Alexander Kristoff en John Degenkolb zullen de ritten naar Vila-Real, Torrevieja en Valencia met rood hebben omcirkeld in hun agenda. De klassementsrenners kijken dan weer naar de overgebleven ritten richting Cullera en Sierra de Bèrnia.

Op donderdag 6 februari finishen de renners na een korte maar steile slotklim, ook wel bekend als de Radar de Cullera, net buiten de stad. De voorlaatste etappe van Calpe naar een bergketen genaamd Sierra de Bèrnia is zonder enige twijfel de koninginnenrit, gezien de loodzware slotklim van ruim vijf kilometer.

Woensdag 5 februari, etappe 1: Castelló – Vila-Real (180 km)

Het vijfdaagse wielerspektakel begint in kustplaats Castelló. Het peloton trekt na de start wat meer de binnenlanden in voor een serie klimmetjes, al is de zwaarste opdracht de verder niet al te lastige Alto de Marianet (3,7 km aan 5,5%). De top ligt op meer dan tachtig kilometer van de streep, dus er is meer dan voldoende tijd voor de sprinters om hun treintjes te organiseren en eventuele vluchters in te rekenen.

De openingsetappe speelt zich grotendeels af langs de Oost-Spaanse kust, door kleine dorpjes als Alfondeguilla, Petrés en La Llosa, maar eindbestemming is toch echt Vila-Real, een stadje van zo’n vijftigduizend inwoners waar de Spaanse voetbalclub Villareal zijn thuiswedstrijden afwerkt.

De sportliefhebbers zagen sinds de eeuwwisseling Diego Forlan, Marcos Senna en Juan Román Riquelme in het kenmerkende gele shirt over het veld dartelen in het Estadio de la Cerámica. Nu is het aan Groenewegen, Degenkolb en Kristoff om voor sportieve hoogtepunten te zorgen in Vila-Real.

Start: 11.58 uur
Finish: rond 16.15 uur

Donderdag 6 februari, etappe 2: Torrent – Cullera (181 km)

De tweede etappe is voer voor de puncheurs, al is de aanloop naar de slotklim biljartvlak. We hebben het niet over de eerste honderd kilometer, gezien het geaccidenteerde terrein en de beklimmingen van Dos Aguas en de Alto Millares. Eenmaal de renners zijn afgedaald richting Villanueva de Castellon, worden de vlakke wegen langs de kust opgezocht.

Even buiten Cullera is het al klimmen geblazen, maar aan de randen van de kustplaats begint het wegdek pas echt te stijgen. De Radar de Cullera brengt de renners naar het weerstation, maar even daarvoor zien de renners de bui al hangen. Misschien niet letterlijk (al weet je het in Valencia nooit), maar zeker figuurlijk.

De slotklim is namelijk 3,1 kilometer lang, gemiddeld 7,3% en kent uitschieters van 21%. In de eerste twee kilometer zakken de percentages niet onder de 10%, terwijl de laatste 150 meter nog eens ultra-steil zijn. Wie deelt de eerste tik uit aan de concurrentie en verovert de leiderstrui?

Start: 11.51 uur
Finish: rond 16.15 uur

Vrijdag 7 februari, etappe 3: Orihuela – Torrevieja (175 km)

Orihuela en Torrevieja (de start- en finishplaatsen van de etappe van vrijdag) weten hoe je een wielerwedstrijd moet organiseren. Orihuela was vorig jaar nog het decor van de individuele tijdrit, terwijl Torrevieja in 2019 de eer had om de Vuelta a España in gang te schieten. Beide plaatsen zijn nu bereid om de Ronde van Valencia te verwelkomen.

Wat we kunnen vertellen over de etappe zelf? Nou, dat de sprinters opnieuw kans maken op de overwinning, gezien de vlakke openingsfase én finale. Halverwege de rit beginnen de renners aan de enige klim van de dag, de Hondón de los Frailes, maar de top ligt nog behoorlijk ver van de streep.

In de finale is het nog wel oppassen voor waaiers, aangezien de wind vrij spel heeft langs de kustwegen van Valencia.

Start: 12.12 uur
Finish: rond 16.15 uur

Zaterdag 8 februari, etappe 4: Calpe – Sierra de Bèrnia (156 km)

Het is de etappe waar iedereen reikhalzend naar uitkijkt: de koninginnenrit van Calpe naar Sierra de Bèrnia. Startplaats Calpe is bij de meeste ploegen bekend als trainingsparadijs in de wintermaanden, de finish naar de Fuente de la Barca boven het stadje Altea is voor veel renners nog onbekend terrein.

Nog voor het peloton (of wat daar nog van over is na een bergachtige dag) de voet bereikt van de slotklim, hebben de renners al de Confrides, Tudoms en Benimatell in de benen. En toch zal de beslissing vallen op de flanken van de Fuente de la Barca, een klim van 5,3 kilometer aan maar liefst 11,2%.

De klim werd speciaal voor deze wedstrijd geasfalteerd. Daarvoor was het slechts een onbestemd geitenpaadje. Het belooft een spetterend slotakkoord te worden, vooral op de momenten wanneer de stijgingspercentages boven de 20% schieten.

Start: 11.54 uur
Finish: rond 16.15 uur

Zondag 9 februari, etappe 5: Paterna – Valencia (98 km)

De strijd is gestreden wat betreft het algemeen klassement, maar de sprinters krijgen nog één kans in deze Ronde van Valencia. De slotetappe eindigt ook dit jaar weer in Valencia, een van de grootste steden van Spanje waar vele toeristen op af komen. Na de start in Paterna gaat het over relatief vlakke wegen naar ‘de sinaasappelstad’.

De vijfdaagse rittenkoers finisht na een tochtje door de binnenstad van Valencia. Na een razendsnelle en technische finale met behoorlijk wat bochten. In het verleden zagen we hier Dylan Groenewegen en Bryan Coquard naar de zege sprinten, maar bleek een winnende solo van Stijn Vandenbergh ook mogelijk. Wat krijgen we dit jaar?

Start: 13.33 uur
Finish: rond 15.36 uur

Favorieten

De Ronde van Valencia kan rekenen op maar liefst twaalf WorldTour-ploegen, zo staan sterrenformaties als Deceuninck-Quick-Step, Jumbo-Visma, Team Ineos en UAE Emirates aan het vertrek. En uiteraard heeft Movistar ook dit jaar toegezegd te zullen deelnemen aan de Spaanse rittenkoers. Het deelnemersveld wordt aangevuld door enkele ploegen met een ProTeam-licentie.

Alejandro Valverde – foto: Cor Vos

De topfavoriet is bijna veertig jaar, won al eens een grote ronde, werd een keer wereldkampioen en zegevierde in verschillende topklassiekers. We hebben het natuurlijk over Alejandro Valverde, die op Mallorca is begonnen aan zijn achttiende (of negentiende – aangezien hij ook in 2011 – het jaar van zijn schorsing, onder contract stond bij Movistar) seizoen bij de eliterenners. Het is wonderbaarlijk dat de Spaanse veteraan nog altijd tot de wereldtop behoort. Zo werd hij vorig jaar nog tweede in de Vuelta a España en de Ronde van Lombardije.

In een ander wielerleven streed Valverde tegen Lance Armstrong, Roberto Heras, Jan Ullrich en Michael Boogerd. Nu moet hij het opnemen tegen Tadej Pogačar, Miguel Ángel López en Egan Bernal. En toch geven we Valverde weer de meeste sterren, gezien zijn track record in kortere rittenkoersen en zijn niet te stillen honger naar meer. De Murciaan won de Ronde van Valencia al drie keer en werd vorig jaar nog tweede, achter zijn landgenoot Ion Izagirre. Slaagt Valverde er in om weer op het hoogste treetje te staan, zestien jaar na zijn eerste eindzege?

Tadej Pogačar – foto: Cor Vos

We hebben hem al even genoemd, Ion Izagirre. De Spanjaard (of moeten we zeggen: Bask?) van Astana is ook dit jaar weer van de partij. De allrounder beleefde vorig jaar het mooiste moment uit zijn carrière, want hij won als trotse Bask de ronde van zijn eigen land. Maar om terug te komen op de Ronde van Valencia: Izagirre dankte zijn eindzege aan een verbluffende tijdrit op de eerste dag. Het nadeel is wel dat er nu geen tijdrit op het programma staat. Kan hij ook bergop het verschil maken ten opzichte van Valverde en Tadej Pogačar?

Zijn naam is gevallen: Tadej Pogačar. We wisten dat de nog altijd piepjonge Sloveen een groot talent is, maar vorig jaar verbaasde hij zelfs zijn grootste aanbidders door twee rittenkoersen te winnen en als derde te eindigen in de Ronde van Spanje. De grote vraag is nu of het goudhaantje van UAE Emirates in 2020 kan bevestigen, of krijgt zelfs de op het oog zo stoïcijnse Pogačar last van de verwachtingen en de bijkomende druk? De frêle doch sterke klimmer krijgt in Valencia een eerste kans om te schitteren, en dan denken we name aan etappes twee en vier.

We zijn er nog niet, want vanuit Nederlands oogpunt is het reikhalzend uitkijken naar de rentree van Tom Dumoulin. Het verhaal is inmiddels bekend, de Girowinnaar van 2017 is er een tijd uit geweest met een vervelende knieblessure, maar is nu weer helemaal fit én ‘bevrijd’ na het vertrek bij Team Sunweb. Dumoulin hoopt in de kleuren van Jumbo-Visma weer naar zijn beste niveau te groeien en wedstrijden te winnen. De Limburger moet naar eigen zeggen nog wel zijn explosiviteit terugvinden, maar onderschat hem deze week toch maar niet.

* Tom Dumoulin zal wegens ziekte zijn debuut voor Jumbo-Visma moeten uitstellen. Paul Martens vervangt de Nederlander in de selectie van Jumbo-Visma.

Tom Dumoulin – foto: Cor Vos

Bij Bahrain McLaren zien we dan weer Wout Poels. Voor de provinciegenoot van Dumoulin is de Ronde van Valencia de eerste koers voor zijn nieuwe werkgever. Zie het als een eerste test op weg naar het kopmanschap binnen de WorldTour-ploeg. Poels won vier jaar geleden al eens de Ronde van Valencia, na demonstraties in de individuele tijdrit naar Oropesa del Mar en Xorret del Catí. Zien we hem deze week opnieuw zegevieren? Of is het toch meer uitkijken naar zijn ploeggenoot Dylan Teuns, de nummer vijf van vorig jaar?

Verder zijn er nog enkele gevaarlijke outsiders, al verdienen Luis León Sánchez (in 2018 nog tweede achter Alejandro Valverde) en David De la Cruz misschien nog wel meer erkenning. Sánchez zal dan wel de interne concurrentiestrijd moeten aangaan en winnen van titelverdediger Izagirre, terwijl De la Cruz een tandje moet bijschakelen na een ronduit tegenvallend seizoen. Een voordeel voor de Catalaan: hij begint bij UAE Emirates met een schone lei.

Mitchelton-Scott rekende de voorbije edities op Adam Yates, maar de Britse klimmer kiest nu voor een andere voorbereiding richting de grotere rittenkoersen en de Ardennenklassiekers. Zijn vervanger, Jack Haig, kan ook zomaar de Ronde van Valencia winnen. De beloftevolle klimmer werd vorig jaar nog knap derde in de Bretagne Classic, GP Bruno Beghelli en zesde in de Ronde van Lombardije. Dat belooft voor deze week!

Marc Soler – foto: Cor Vos

Bij Movistar rijdt naast Valverde ook een zekere Marc Soler, die goed in zijn vel zit na zijn zege in de Trofeo Pollenca. Een van de sterkste teams aan de start is Team Ineos, al heeft de Britse sterrenformatie geen topfavoriet in de rangen. Maar met de beloftevolle Tao Geoghegan Hart, alleskunner Michał Kwiatkowski en Gianni Moscon hebben ze wel meerdere pionnen om mee te spelen. We verwachten toch het meeste van Hart, die wellicht een explosief sprintje in de benen heeft.

De aandacht gaat ook uit naar Carl Frederik Hagen, Óscar Rodríguez, Víctor De la Parte en Ruben Fernández. Dat zijn renners die met een goede week kunnen verrassen. Het is ook interessant om Daniel Martin te volgen bij zijn nieuwe ploeg Israel Start-Up Nation. De Ier werd vorig jaar nog vierde in Valencia en is normaal een van de betere klimmers in het peloton, maar kende een moeizaam 2019.

En wat kan neoprof Tobias Foss in zijn eerste koers voor Jumbo-Visma? “Ik wil mijn kansen grijpen en zo goed mogelijk presteren als knecht”, zo vertelde hij eerder aan WielerFlits. De laatste namen om in de gaten te houden: James Knox, Mathias Frank, de Nederlandse klimbelofte Kevin Inkelaar, Alejandro Osorio, Jefferson Cepeda, oude bekende Rein Taaramäe, Giovanni Carboni en Alessandro Fancellu Binnenkort verschijnt op WielerFlits een uitgebreid interview met die laatste renner.

Sprinters

Dylan Groenewegen – foto: Cor Vos

Het belooft een interessant gevecht te worden voor de eindzege, maar stem toch ook maar af op de vlakke etappes. Want met Dylan Groenewegen, Fabio Jakobsen, Alexander Kristoff en Matteo Trentin mogen we ons opmaken voor enkele pittige sprintduels. Voor de meeste snelheidsduivels is Valencia de eerste wedstrijd van het seizoen, waardoor we niet zeker weten wie over de beste sprinttrein en juiste scherpte beschikt.

De vier genoemde sprinters zullen worden uitgedaagd door John Degenkolb, Davide Cimolai, Brits kampioen Ben Swift, Luka Mezgec, man-in-vorm Jon Aberasturi, Manuel Peñalver, Juan José Lobato en Enrique Sanz.

En dan hebben we nog de klassiekerrenners die zich hier in Valencia komen voorbereiden op de belangrijkste voorjaarswedstrijden. Denk aan Greg Van Avermaet, Philippe Gilbert, Oliver Naesen, Iván García en Yves Lampaert.

Favorieten volgens WielerFlits
**** Alejandro Valverde
*** Tadej Pogačar, Ion Izagirre
** Marc Soler, Jack Haig, Wout Poels
* Dylan Teuns, Tom Dumoulin, Daniel Martin, Tao Geoghegan Hart

Website organisatie
Deelnemerslijst (ProCyclingStats)

Weer en TV

De oostkust van Spanje werd lange tijd geteisterd door noodweer, maar de storm is letterlijk en figuurlijk gaan liggen. Het belooft komende week prima koersweer te worden in de regio Valencia, met een gemiddelde temperatuur van ongeveer 20 graden Celsius en weinig tot geen neerslag.

De Ronde van Valencia zal live worden uitgezonden door Eurosport. De sportzender is er elke dag bij vanaf 15.00 uur. Wij komen dagelijks met een Volg Hier, waardoor je niks van de koers hoeft te missen en dagelijks de laatste ontwikkelingen kunt volgen op de Spaanse wegen.