Er is geen koers op de wereld waar beleving, geschiedenis, heroïek en tragiek samen komen zoals in de mythische ambiance rondom de Ronde van Vlaanderen. De Vlaamse Hoogmis ademt alles uit wat men van een monument mag verwachten. Wie baant zich het best een weg over de Belgische maccadamwegen, de lekkerbekkende kasseistroken en snedige Vlaamse hellingen? WielerFlits blikt vooruit.

Er zijn slechts vier actieve renners die de Ronde van Vlaanderen wisten te winnen. Uiteraard zijn dat Peter Sagan en Alexander Kristoff, de laatste twee winnaars. Daarnaast zijn dat de 37-jarige Stijn Devolder (Veranda’s Willems-Crelan), die twee keer won, en de 36-jarige Tom Boonen. Boonen is met drie overwinningen mede-recordhouder. Ook Achiel Buysse, Fiorenzo Magni, Eric Leman, Johan Museeuw en de onlangs gestopte Fabian Cancellara wisten driemaal te zegevieren. Tornado Tom kan dus zondag geschiedenis schrijven met een vierde zege.

De Nederlanders wisten in totaal negen keer te winnen. Wim van Est was in 1953 de eerste. Na hem volgden Jo de Roo, Evert Dolman, Kees Bal, Jan Raas, Hennie Kuiper, nog eens Raas en Johan Lammerts. Voor de oplettende lezer: er staan inderdaad maar acht namen. De laatste winnende landgenoot dateert alweer van 31 jaar geleden. Onder leiding van tweevoudig winnaar Raas moest Adrie van der Poel de meubelen redden voor Kwantum Hallen-Yoko, nadat hij een jaar eerder vier klassiekers had gewonnen. Vanuit vrijwel onmogelijke positie negeerde Van der Poel de ploegorders, wist hij zich na een ellenlange achtervolging naar de kop van de koers te knokken en versloeg uiteindelijk de intrinsiek snellere Sean Kelly. “Als ik toen naar Raas had geluisterd, had ik nooit de Ronde van Vlaanderen gewonnen”, zei Van der Poel een paar jaar geleden.

Vijftien jaar later, in 2001, voorkomen slechts luttele centimeters een nieuwe Nederlandse zege. Een monstertempo werd er onderhouden die dag, want nog altijd is de editie van 2001 de snelste Ronde van Vlaanderen ooit verreden (gemiddeld 43,58 kilometer per uur). Net na halfweg koers ontstond er een kopgroep met enkele spraakmakende namen, waaronder cultheld Ludo Dierckxens en ex-winnaar Rolf Sörensen. In de finale hing er steeds een renner – gedwarsboomd door een pijnlijke knie – heel ver aan het elastiek op alle klimmetjes. De grote kanonnen kwamen uiteindelijk tekort en de acht vroege vluchters mochten sprinten. Erik Dekker was de renner die met pijn en moeite de hellingen overleefde en tijdens de laatste kilometer – zichzelf kansloos achtend voor de winst – in het laatste wiel zat. Hij wilde toch een zo’n kort mogelijk klassering realiseren. Uiteindelijk kwam hij centimeters te kort, óf hij had tien meter eerder moeten aanzetten. Vooral de sprint van uit de lucht ziet er bij de NOS indrukwekkend uit.

Nog zo’n memorabel hoogtepunt – vanuit Belgisch oogpunt dan – is de Ronde van 2005. Een jaar na het afscheid van Museeuw, is het de vraag of Vlaanderen nog altijd op veteraan Peter Van Petegem moet rekenen. ‘Ja, maar…’ was in de weken vooraf het antwoord. De toen 24-jarige Tom Boonen had namelijk acht dagen eerder de E3 Prijs gewonnen, maar kon de jongeling de lengte van de Ronde wel aan? Op de Valkenberg plaats man in vorm Andreas Klier een aanval, Van Petegem én Boonen reageren. Op de legendarische Muur van Geraardsbergen en de daaropvolgende Bosberg piept en kraakt het in de kopgroep, maar niemand geeft af. Op negen kilometer van de meet gaat Boonen op en over een aanval van Van Petegem. Ze zouden de Quick-Step-Innergetic-renner niet meer terugzien. Boonen pakte zijn eerste monument, won een week later ook Parijs-Roubaix en op het einde van het jaar greep hij ook nog eens de wereldtitel; zijn definitieve aansluiting bij de absolute wereldtop.

In de schitterende editie van vorig jaar brandde de koers al op ruim 140 kilometer van de meet los, toen een aantal favorieten ten val kwamen. De koers zou daarna nooit meer stilvallen. Toch viel de beslissing pas op de laatste beklimming van de Oude Kwaremont en de Paterberg. Peter Sagan, Michał Kwiatkowski en Sep Vanmarcke reden met enkele eerdere vluchters op kop. De wereldkampioen ranselde op de Oude Kwaremont bijna iedereen uit het wiel; alleen Vanmarcke kon volgen. Uit de achtergrond kwam Fabian Cancellara heel hard opzetten, gevolgd door Niki Terpstra. De Zwitser loste onze landgenoot op de laatste keer Paterberg, waarna Cancellara bij Vanmarcke kwam. De Belg kon Sagan namelijk niet van repliek dienen op de laatste helling van de dag. Het achtervolgende duo zette alles op alles om de wereldkampioen te grijpen, maar de vogel bleek toen al gevlogen.

Laatste tien winnaars van de Ronde van Vlaanderen
2007: Alessandro Ballan
2008: Stijn Devolder
2009: Stijn Devolder
2010: Fabian Cancellara
2011: Nick Nuyens
2012: Tom Boonen
2013: Fabian Cancellara
2014: Fabian Cancellara
2015: Alexander Kristoff
2016: Peter Sagan

Parcours
De Ronde van Vlaanderen 2017 is exact 260 kilometer lang. Het heeft er alle schijn van dat het een zwaardere editie dan de voorbije jaren gaat zijn, want het parcours is hertekend. De start is vanaf dit jaar in Antwerpen, waarna de renners in zuidwestelijke richting naar finishplaats Oudenaarde koersen. Na tachtig kilometer krijgen de renners met de Lippenhovestraat en de Paddestraat de eerste kasseistroken voor de kiezen. Vervolgens blijft het rustig tot aan de bevoorrading. Daarna krijgen de coureurs een eerste heuvelzone voorgeschoteld, waarbij de hellingen en kasseistroken zich in rap tempo opvolgen.

De eerste beklimming van de dag is na 115 kilometer koers de met kasseien geplaveide Oude Kwaremont. Daarna liggen in een tijdsbestek van dertig kilometer de Kortekeer, de Eikenberg, de Wolvenberg, de kasseistrook Holleweg, de keienpassage over de Haaghoek, de Leberg, de Berendries én Ten Bosse te wachten. Vanuit Brakel rijden de renners naar Geraardsbergen, waar de beklimming van de beroemde Muur wacht. Hier zou de finale wel eens kunnen beginnen. Na de Kapelmuur zijn er nog 95 kilometers af te leggen.

Muur-Kapelmuur keert terug in de Ronde – foto: Sirotti

In de veertig kilometer na de Muur, liggen met de Pottelberg en de Kanarieberg slechts twee hindernissen. Hier kunnen de ploegen met kopmannen op achterstand zichzelf hergroeperen en de opgelopen achterstand goedmaken. Wanneer op vijftig kilometer van de meet de tweede keer Oude Kwaremont wacht, is het ieder voor zich. Na de Paterberg en de steile Koppenberg, zullen slechts weinig kopmannen nog omringd zijn door knechten.

Na de Koppenberg is het nog 45 kilometer tot aan de meet. In het slotstuk moeten de renners ook nog eens afrekenen met de Mariaborrestraat, de Steenbeekdries, de Taaienberg, de Kruisberg/Hotond en de laatste keer het tweeluik Oude Kwaremont-Paterberg. Na die laatste helling gaat het in de laatste vijftien kilometer over grotendeels vlakke wegen. De renner die vervolgens als eerste finisht in Oudenaarde, mag zich met recht de beste renner in koers noemen. Normaliter wint er na zo’n zware koers geen onverwachte naam.

Favorieten
Fabian Cancellara noemde afgelopen week alle andere winnaars van de Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix in het tijdperk Boonen-Cancellara ‘eendagsvliegen’. Gezien de winnaars van de laatste tien jaar, zou de Zwitser dat eigenlijk terug moeten nemen. Toch is er een patroon zichtbaar, want net als in het laatste decennium moeten de renners ook zondag opboksen tegen twee renners die boven de rest uitsteken.

**** Greg Van Avermaet

Maakt de olympisch kampioen zijn favorietenstatus waar? – foto: Sirotti

Als we twee keer vier sterren mochten uitdelen, dan deden we dat. Toch is er een harde keus gemaakt omtrent de topfavoriet. Na veel plussen en minnen mag Greg Van Avermaet die druk op zijn schouders nemen. Heel gek is dat ook niet. De 31-jarige Belg begon in 2016, na jaren vol ereplaatsen, plots te winnen. Olympisch goud tijdens de wegwedstrijd was het absolute hoogtepunt en hij heeft al gezegd dat geen enkele andere zege daar ooit nog aan kan tippen.

“Ik sta zondag met een speciaal gevoel aan de start. Ik ben nog nooit zo sterk geweest in het voorjaar. Dit jaar gaat de wedstrijd langs mijn huis”, aldus Gouden Greg. Het winnen van ‘zijn’ Ronde van Vlaanderen is het hoofddoel van 2017. En dat alles na een enkelbreuk in december, waarmee hij met onzekerheid aan het nieuwe seizoen begon. Zeges in Omloop Het Nieuwsblad, E3 Harelbeke én Gent-Wevelgem hebben hem juist een bijna onoverwinnelijk vertrouwen gegeven. Hij is daarom ook zondag de te kloppen man.

*** Peter Sagan & Philippe Gilbert

Sagan is de titelverdediger – foto: Sirotti

De grootste uitdager van de renner van BMC is zonder twijfel wielericoon Peter Sagan. De wereldkampioen greep in alle grote afspraken dit seizoen net naast de hoofdprijs. Maar als titelverdediger weet de 27-jarige Slowaak precies waar hij de concurrenten van zich af kan schudden. Sagan denkt echter niet alleen aan zichzelf. “Het spektakel is belangrijk voor de kijkers”, zei hij vlak na de finish van Milaan-San Remo, waar hij tweede werd.

Desondanks zal BORA-hansgrohe hem nu graag eens zien winnen, aangezien de Duitsers veel geld hebben betaald voor de wereldkampioen. Maar laten we eerlijk zijn: als er één iemand is die met de druk kan omgaan en er vrijwel altijd staat op de allerbelangrijkste momenten, dan is het Sagan wel. De strijd met rivaal Van Avermaet belooft intense spanning, want beide coureurs koersen attractief en op instinct. Spektakel gegarandeerd!

Gilbert gaat hoe dan ook aanvallen, maar waar? – foto: Sirotti

Buiten die twee renners schuilt het gevaar voornamelijk in één collectief blok. Bij Quick-Step Floors kan namelijk bijna iedereen winnen. De voornaamste kandidaat binnen de rangen van de ploeg van Patrick Lefevere, is Belgisch kampioen Philippe Gilbert. De 34-jarige Waal focust zich voor het eerst in zijn loopbaan volledige op de kasseienklassiekers en wil de Hoogmis maar wat graag toevoegen aan zijn palmares. Hij koos voor een prestatiecontract bij de Belgische ploeg, waarbij zij hem belonen naar gelang zijn uitslagen.

Dat lijkt voor Gilbert een extra drijfveer te zijn. Phil heeft namelijk zijn wonderbenen van weleer teruggevonden. De afgelopen week gaf hij blijk van topvorm. Op de hellingen tijdens Dwars door Vlaanderen (tweede) en E3 Harelbeke (tweede) was hij niet minder dan Van Avermaet. Bovendien had hij in Harelbeke kunnen winnen, als de streep twintig meter verder had gelegen. In de eerste rit van de Driedaagse De Panne-Koksijde was hij eveneens tamelijk indrukwekkend. “Ik denk dat ik een van de favorieten voor de Ronde van Vlaanderen ben. Mijn vorm is al een aantal weken heel erg goed. Ik kijk daarom erg uit naar zondag. Het is geen geheim dat ik die koers graag nog eens wil winnen”, zei hij dinsdag.

** Tom Boonen, Niki Terpstra & Oliver Naesen

Mikt Boonen stiekem op het record in de Hoogmis? – foto: Tim De Waele

Overal waar hij start, start hij voor het laatst. Tom Boonen is bezig aan een afscheidstournee, waarbij een vijfde kei in Parijs-Roubaix volgende zondag het ultieme hoogtepunt van een glansrijke carrière moet worden. Maar de 36-jarige Belg heeft nog meer om voor te koersen. Hoewel zijn laatste zege in Vlaanderens Mooiste alweer dateert van 2012, kan hij vijf jaar na dato alleen recordhouder worden.

Zoals gezegd is Quick-Step Floors het sterkste collectief en daar zou Boonen wel eens van kunnen gebruikmaken. Iedereen (inclusief hijzelf) heeft het over Parijs-Roubaix, maar ook in de Ronde van Vlaanderen moet een Boonen in supervorm met de besten kunnen acteren. Een achtste en zesde plaats in E3 Harelbeke en Gent-Wevelgem zeggen niet alles, omdat de Belg in beide gevallen een ploeggenoot mee op kop had. Maar wanneer Boonen zondag zelf zijn duivels kan ontbinden, dan zou hij zomaar eens voor een vierde en laatste keer kunnen winnen.

Een andere coureur bij Quick-Step Floors die weet hoe te pieken, is onze landgenoot Niki Terpstra. De 31-jarige Noord-Hollander is de laatste jaren steevast een van de hoofdrolspelers in de monumenten die begin april plaatsvinden. Het probleem voor de drievoudig Nederlands kampioen is dat hij alleen aan moet komen. Terpstra is niet per se traag, maar met de meeste renners moet hij niet naar de meet in Oudenaarde rijden. Tijdens de door hem gewonnen Parijs-Roubaix in 2014 liet hij zien dat het mogelijk is om solo aan te komen.

Ook in de Ronde van Vlaanderen was Terpstra al eens dicht bij de winst. Twee seizoenen geleden was hij samen met Alexander Kristoff de sterkste man in koers. Het lukte Terpstra echter niet om de snelle Noor overboord te kieperen en hij werd nota bene zelf op de rekker gelegd tijdens de laatste beklimming van de Paterberg. Voor zondag is de coureur uit Assendelft zelfverzekerd. “Ik heb geen twijfels. Ik voel me goed. Mijn verwachtingen? Dat het weer heel zwaar wordt”, lachte hij na afloop van Gent-Wevelgem in de camera van WielerFlits.

Naesen is nieuw aan het front – foto: Sirotti

In 2014 was hij nog koerier en fietste hij bij de bescheiden Cibel-ploeg. Een jaar later maakte hij een opstapje naar Topsport Vlaanderen-Baloise, waarna IAM Cycling hem vorig seizoen een kans bood op het hoogste niveau. We hebben het natuurlijk over Oliver Naesen. De 26-jarige Belg is met recht een laatbloeier, want zijn prestaties bij de beloften en amateurs waren niet heel denderend. Maar de ontwikkeling die hij sinds 2014 meemaakte, is indrukwekkend.

Vorig seizoen kwam hij in de finales van de grote koersen nog net tekort, maar dat deerde AG2R La Mondiale niet. De Fransen haalden hem rap over van de ter ziele gegane IAM-ploeg. Het vertrouwen van zijn nieuwe team is Naesen aan het terugbetalen. “Een gebrek aan ervaring als kopman is geen probleem”, vertelde Naesen eerder aan WielerFlits. Dat bewees de Belg dit seizoen. Hij eindigde in alle kasseienklassiekers in de top-10, behalve in Gent-Wevelgem (22e). Zondag kan Naesen zomaar eens verrassen, zeker wanneer hij samen met boezemvriend Van Avermaet op pad is.

* John Degenkolb, Alexander Kristoff, Luke Rowe & Sep Vanmarcke

Voegt Degenkolb een derde monument toe aan zijn palmares? – foto: Sirotti

Door het trainingsongeluk met Giant-Alpecin in januari 2016, miste John Degenkolb vorig seizoen het complete klassieke voorjaar. Afgelopen week stond hij in E3 Harelbeke daarom voor het eerst in bijna twee jaar weer aan de start van een keienklassieker. Omdat de 28-jarige Duitser nog altijd met een brace om zijn wijsvinger rijdt als gevolg van het ongeluk, was het afwachten hoe hij op het stuiteren zou reageren. Conclusie: meer dan prima, want Degenkobl kwam geen moment in de problemen.

Daarnaast rijdt de Duitser sinds dit jaar voor een nieuwe ploeg. Gezien de teamgenoten die hem omringen, is de kopman er bij Trek-Segafredo behoorlijk op vooruit gegaan. Degenkolb reed in Ronde van Vlaanderen al drie keer bij de eerste vijftien, waarvan twee keer in de top-10. De opeenstapeling van heuveltjes lijkt hij dus aan te kunnen, al deed hij in de diepe finale nog nooit écht mee. Maar aangezien hij samen met Van Avermaet en Sagan de beste was op de Kemmelberg in Gent-Wevelgem, is de Duitser voor hen zondag misschien wel de grote angstgegner.

Kristoff is naar eigen zeggen niet in topvorm, maar rij niet met hem naar de meet – foto: Sirotti

Twee jaar geleden kraaide Alexander Kristoff victorie. De Beer van Stavanger was de beste in een jaar waarin hij uitstekend startte. Ook dit jaar was het al vroeg op het seizoen raak voor de kopman van Katusha-Alpecin. Zowel in de Ster van Bessèges als in de Tour of Oman boekte hij ritzeges. Zijn optredens op de Vlaamse wegen waren echter allerminst overtuigend, maar met zijn ritzege in de Driedaagse De Panne-Koksijde liet hij deze week zien dat zijn concurrenten hem toch niet mogen uitvlakken. Eerder knapte de Noor in Gent-Wevelgem al veel werk op in de achtervolging. Die inspanningen kunnen zich zondag wel eens gaan uitbetalen.

Ook in 2016 was het namelijk niet veel soeps voor Kristoff. In aanloop naar de Ronde van Vlaanderen moest hij het doen met een tweede plek in Kuurne-Brussel-Kuurne, de – met alle respect – op papier minst zware keienklassieker. Uiteindelijk wist hij vertrouwen te tanken in de Driedaagse De Panne-Koksijde, om vervolgens als vierde te finishen de zondag erop. Nu volgt hij dus dezelfde weg. Zijn vierde plek in Milaan-San Remo toont bovendien aan dat zijn conditie in orde is. Kan hij opnieuw een rol spelen?

Rowe komt steevast bovendrijven in koersen met kasseien – foto: Serge Waldbillig

Bij Sky rekenen de ploegleiders op meerdere pionnen. Gianni Moscon zal de finale vroeg willen openen, zodat de kopmannen in de luwte kunnen blijven. Een van hen is Luke Rowe. De 27-jarige Brit heeft zich de voorbije twee jaar opgewerkt tot een serieuze kanshebber in dit soort koersen. Hij overleeft de Vlaamse klimmetjes uitstekend. De Brit zal niet snel zelf het initiatief nemen, maar dat is natuurlijk ook niet aan hem. Rowe kan namelijk vertrouwen op zijn snelle benen aan de meet. Die leverden hem vorig jaar de vijfde plek op.

De Welshman is ook dit jaar een vaste klant in de finale van de Vlaamse wedstrijden. In het openingsweekend sleepte hij een zesde en derde plaats in de wacht, in respectievelijk Omloop Het Nieuwsblad en Kuurne-Brussel-Kuurne. Dat gaf hij een goed vervolg in E3 Harelbeke, waarin hij vijftiende werd – in het achtervolgende groepje op de drie koplopers. Wel noteerde hij een opgave in Gent-Wevelgem. “Een slechte dag zonder excuses”, zei hij daarover op Twitter. Zondag zal hij er tegen het einde toe echter weer ongetwijfeld bij zitten.

Is het dan toch net op tijd van dat voor Sep? – foto: Marcel Koch

De laatste jaren was Sep Vanmarcke dicht bij de overwinning in de Ronde van Vlaanderen. En dat terwijl de 28-jarige Belg vindt dat Parijs-Roubaix hem beter ligt. De voormalig kopman van LottoNL-Jumbo koos deze winter voor een terugkeer bij Jonathan Vaughters. In het shirt van Cannondale-Drapac reed hij zichzelf als derde op het podium in Omloop Het Nieuwsblad. Daarna ging het mis voor de goedlachse Kortrijkzaan in Strade Bianche, waar hij hard ten val kwam.

Vanmarcke blesseerde daar zijn ribben en die speelden hem parten in de daaropvolgende koersen. “Sinds gisteren (dinsdag, red.) gaat het beter”, laat de Belg woensdag in een korte reactie aan WielerFlits weten. “Vanaf nu kan het alleen maar verbeteren, dus hopelijk is dat voldoende om zondag weer de oude te zijn.” Afwachten dus, maar Vanmarcke bewees in 2013 al dat hij na een blessure een hoog niveau kan halen. Toen werd hij na een val in Tirreno-Adriatico namelijk tweede in Parijs-Roubaix. In 2014 en vorig jaar stond Sterke Sep bovendien al eens als derde op het podium in Vlaanderen.

Outsiders
De kans dat er een outsider aan de haal gaat met de zege in Oudenaarde, lijkt klein. Ze moeten opboksen tegen Van Avermaet, Sagan en het collectief van Quick-Step Floors. Maar misschien schuilt juist daar wel het gevaar, want die ploeg beschikt met Matteo Trentin en vooral Zdeněk Štybar over nog meer kleppers die kunnen winnen. Ook andere teams hebben meerdere outsiders in hun ploegen. Zo werd Tiesj Benoot als amper 21-jarige in 2015 al eens vijfde, terwijl Jurgen Roelandts (beiden Lotto Soudal) in 2014 zelfs het podium haalde.

Benoot werd in zijn eerste Ronde meteen vijfde – foto: Sirotti

Jasper Stuyven en Fabio Felline mogen daarvan dromen, alleen moet het Trek-Segafredo-duo dat waarschijnlijk nog even uitstellen. Maar niets is onmogelijk. Ook niet voor Jens Keukeleire. Hij werd zondag nog tweede in Gent-Wevelgem, maar verliet de Driedaagse De Panne-Koksijde met een blessure aan zijn achillespees. Keukeleire zal zondag moeten anticiperen, net als Orica-Scott-ploeggenoot Luke Durbridge. De 25-jarige Australiër is samen met Naesen de revelatie van het voorjaar. Een deftige uitslag zette hij in de Ronde van Vlaanderen nog nooit neer, maar dat deed hij ook niet in Dwars door Vlaanderen en E3 Harelbeke. In die koersen eindigde Durbridge de voorbije week als vierde.

Trekt Turbo Durbo zijn goede vorm door? – foto: Sirotti

Bij Astana hebben ze Matti Breschel binnengehaald als kopman voor de kasseienklassiekers. Hij haalt echter al jaren geen hoog niveau meer in Vlaanderen, maar zijn ploeggenoot Alexey Lutsenko is wat dat betreft een dark horse. Vorig jaar werd hij al veertiende en onlangs eindigde hij in Dwars door Vlaanderen als derde. Net als de Kazach, zou Arnaud Démare hier in potentie ook moeten kunnen scoren. Eens moet de eerste keer zijn. Datzelfde geldt overigens voor Ian Stannard en Edvald Boasson Hagen. Voor Sonny Colbrelli en Sacha Modolo is dit voorjaar een ontdekkingstocht over de Belgische wegen, maar dat gaat hen eigenlijk best goed af. Kunnen zij zondag ook mee in het geweld?

Lars moet de kat uit de Boom kijken – foto: Sirotti

Vanuit Nederlands oogpunt is het vooral uitkijken naar Terpstra. In zijn schaduw zou misschien ook Dylan van Baarle kunnen mikken op een goed resultaat. Vorig jaar werd hij al zesde en ook nu lijkt zijn vorm goed te zijn. Dat kunnen we niet zeggen van Lars Boom. Het zou op basis van de voorbije weken een daverende verrassing zijn als hij weet te winnen. Andere outsiders waarop de favorieten zich diep in de finale ook niet mogen verkijken, zijn Tony Martin, Søren Kragh Andersen, Guillaume Van Keirsbulck, Bryan Coquard en Dimitri Claeys, de nummer negen van vorig jaar. En wat te denken van Filippo Pozzato? Doet hij weer ouderwets mee in de finale? In de Driedaags De Panne-Koksijde liet Pippo zien op Vlaamse wegen nog goed uit de voeten te kunnen.

No Pippo, no party – foto: Sirotti

Favorieten volgens WielerFlits
**** Greg Van Avermaet
*** Peter Sagan & Philippe Gilbert
** Tom Boonen, Niki Terpstra & Oliver Naesen
* John Degenkolb, Alexander Kristoff, Luke Rowe & Sep Vanmarcke

Website organisatie
Deelnemerslijst (ProCyclingStats)

Weer en tv
De weersvoorspellingen voor zondag zijn gunstig voor de renners. Het kwik stijgt tot vijftien graden Celsius. Hoewel het de gehele dag bewolkt gaat zijn, valt er volgens de voorspellingen geen regen. Vanuit het westen waait het aan windkracht drie Beaufort. De koers is bij Sporza al vanaf 09.30 ’s morgens te volgen. De NOS en Eurosport volgen later op de dag met hun uitzending. Bij WielerFlits kun je uiteraard terecht voor een Volg Hier.

[poll id=”468″]

Meer video’s zien uit het peloton?
Abonneer je dan nu op ons YouTube-kanaal!