Zondag 7 april komt het Vlaamse voorjaar tot een climax met de 103de editie van de Ronde van Vlaanderen. Op een kenmerkende route vol kronkelende polderwegen en venijnige met kasseien geplaveide hellingen wordt er een opvolger gezocht voor Niki Terpstra, die vorig jaar naar de overwinning soleerde. Gaat de zege opnieuw naar Deceuninck-Quick Step? We blikken vooruit met een uitgebreide voorbeschouwing.

[unibet title=”Wie wint de Ronde van Vlaanderen 2019?” link=”http://unibet.me/wielerflits”]

• Mathieu van der Poel 7.50
• Wout van Aert 8.00
• Zdenek Stybar 8.50

[/unibet]

Historie

‘Heeren vertrekt’
Met die door oprichter Karel van Wijnendaele uitgesproken woorden begon op zondag 23 mei 1913 de allereerste Ronde van Vlaanderen. De wedstrijd gold aanvankelijk als publiciteitsstunt voor de nieuwe krant Sportwereld. Op de Koornmarkt in Gent vertrok een peloton van 37 renners aan een tocht, waar 324 kilometer over slechte steenwegen later slechts 16 renners de aankomst zouden halen. Paul Deman kroonde zich op de wielerbaan in Mariakerke na 12 uur koers en een gemiddelde van net geen 27 km/u tot eerste winnaar. Het zou de geboorte zijn van een wedstrijd die zou uitgroeien tot een van de monumenten op de wielerkalender.

Door de jaren heen veranderde ‘De Ronde’ regelmatig van gedaante, al bleef een tocht door West- en met name Oost-Vlaanderen de basis. De route voerde tijdens de eerste uitgaven nog niet over de kenmerkende kronkelende plattelandswegen zoals we die nu kennen, maar over de steenwegen tussen de grote steden. Vaak in erbarmelijke staat. Ook de finale heuvelzone werd pas later ingevoerd. Tot in de jaren vijftig zaten er in het parcours maar enkele hellingen. De Kwaremont, de Kruisberg en de Edelare lagen op ruime aankomst van de finish. De selectie vond met name plaats op kasseistroken in de finale.

Jan Raas en Fransesco Moser op de Muur van Geraardsbergen – foto: Cor Vos

Door de wederopbouw na de Tweede Wereldoorlog verdwenen de nodige kasseien en werden deze vervangen door beton of asfalt. Het zorgde ervoor dat de organisatoren nieuwe wegen in het binnenland opzochten. Het zwaartepunt verschoof naar de Vlaamse Ardennen. In 1950 werd de Muur van Geraardsbergen geïntroduceerd, maar dat verliep niet zonder slag of stoot. Na enkele edities liet men de smalle en steile doortocht vanwege het gevaar links liggen. Er werd regelmatig gekozen voor een beklimming van de nabij gelegen Kloosterstraat, tot de beklimming in 1970 definitief terugkeerde. Het zou uitgroeien tot een belangrijke passage waar vaak beslist werd over winst en verlies. De daaropvolgende jaren werden ook de Oude Kwaremont (1974) en de Koppenberg (1976) geïntroduceerd.

De wedstrijd maakte van coureurs als Briek Schotte (die maar liefst 20 keer deelnam), Rik Van Steenbergen, Roger De Vlaeminck, Edwig Van Hooydonck en Johan Museeuw tot de verbeelding sprekende Vlaamse wielerhelden en leverde tal van memorabele momenten op. De oudere wielerfan zal zich wellicht het duel tussen Eddy Merckx en Frans Verbeeck (“Fred jong, hij rijdt vijf kilometer te rap voor ons”) in 1975 herinneren, of de omstreden fietswissel en diskwalificatie van Freddy Maertens in 1977. In de jaren ’80 spraken de apocalyptische editie met Eric Vanderaerden in 1985 en de tranen van Van Hooydonck in 1989 tot de verbeelding. Museeuw verdiende in de jaren ’90 met drie overwinningen de bijnaam ‘De Leeuw van Vlaanderen’. Deze eeuw kroonde Tom Boonen zich tot nieuwe Vlaamse wielerheld, al werd hij in een veelbesproken Ronde van 2010 op de Muur van Geraardsbergen gevoelig geklopt door Fabian Cancellara. De twee staan in een illuster rijtje van zes renners die de Ronde drie keer wisten te winnen. Achiel Buysse, Fiorenzo Magni, Eric Leman en Museeuw gingen hen voor.

Laatste tien winnaars Ronde van Vlaanderen
2009: Stijn Devolder
2010: Fabian Cancellara
2011: Nick Nuyens
2012: Tom Boonen
2013: Fabian Cancellara
2014: Fabian Cancellara
2015: Alexander Kristoff
2016: Peter Sagan
2017: Philippe Gilbert
2018: Niki Terpstra

Vorig jaar

Tijdens een natte 102de editie zorgde een auto op het parcours in Aalst tijdens de openingsfase voor enige tumult. Onderweg waren onder meer Sep Vanmarcke en Oliver Naesen betrokken bij meerdere valpartijen. Dylan van Baarle, Sebastian Langeveld en Deens kampioen Mads Pedersen maakten deel uit van een kopgroep die als eerste de Koppenberg aansneed. In de achtergrond kwam er op een versnelling van Vincenzo Nibali een reactie van Niki Terpstra. Op een stukje vals plat tussen de Kruisberg en Hotondberg op zo’n 27 kilometer van de streep ging Terpstra op jacht naar de koplopers, welke hij op de Oude Kwaremont bijhaalde. Tersptra ging ‘erop en erover’ en soleerde naar de overwinning in Oudenaarde.

Top 5 Ronde van Vlaanderen 2018
1. Niki Tersptra (Quick-Step Floors) in 6u21m25s
2. Mads Pedersen (Trek-Segafredo) op 12s
3. Philippe Gilbert (Quick-Step Floors) op 17s
4. Michael Valgren (Astana) op 20s
5. Greg Van Avermaet (BMC) op 25s
Volledige uitslag

Parcours

Muur van Geraardsbergen, Oude Kwaremont, Paterberg. Stuk voor stuk iconische hindernissen waar het peloton de afgelopen weken al meerdere malen een bezoek aan bracht. De eerste zondag van april zijn deze met kasseien geplaveide hellingen het decor voor het eindexamen van het Vlaamse voorjaar. Dan klinkt op de Grote Markt in Antwerpen het startschot voor een 270 kilometer lange tocht, die de renners richting de Vlaamse Ardennen voert. In een vlakke openingsfase volgt er onder meer een passage door het Waasland, de geboortegrond van Greg Van Avermaet. De renners hebben in deze fase de wind schuin in de rug, waardoor een nerveuze en snelle openingsfase verwacht kan worden.

Ten westen van de rivier de Dender wordt na ongeveer zestig kilometer het vlakke Vlaamse land ingewisseld voor glooiend terrein. Na 87 kilometer volgen met de combi Lippenhovestraat en Paddestraat de eerste kasseien. Pas echt interessant wordt het na 119 kilometer, wanneer de Oude Kwaremont voor de eerste maal bedwongen wordt. Hierna volgen de hindernissen elkaar in rap tempo op. Binnen een beperkte afstand moet het peloton de Kortekeer, Ladeuze en Wolvenberg over. Na een passage over de kasseien van de Holleweg en de Haaghoek, volgen rond Brakel – het dorp van tweevoudig winnaar Peter Van Petegem – de Leberg, de Berendries en de Tenbossestraat. Op deze – door woonhuizen omringde – geasfalteerde helling plaatste Johan Museeuw zijn beslissende demarrage in de editie van 1998.

Toen zag het parcours er nog heel anders uit. Het was de tijd dat de Muur van Geraardsbergen nog als gevreesd scherprechter gold. Het voormalige symbool van de Vlaamse Hoogmis was na de verhuizing naar Oudenaarde enkele jaren afwezig in het parcours, maar maakte in 2017 tot vreugde van menig koersvolger zijn comeback. Weliswaar op een plek waarmee het zijn status van scherprechter verloor, maar de beklimming naar de kenmerkende kapel doet nog steeds menig wielerhart sneller kloppen. In plaats van een bezoek aan de Bosberg ten zuiden van Geraardsbergen, keert het peloton terug naar het westen. Daar wacht in Ronse de Kanarieberg. Na het slechten van de kaap van tweehonderd kilometer wacht een tweede passage over de Oude Kwaremont, een eerste bezoek aan de Paterberg, voordat een ander icoon uit De Ronde wordt aangedaan.

De Koppenberg zal voor een schifting zorgen – foto: Cor Vos

Met de beklimming van de gevreesde Koppenberg, wordt de finale op 46 kilometer van de meet definitief geopend. De Bult van Melden kent op het steilste stuk een stijgingspercentage van maar liefst 22%. Voor de kanshebbers is het van belang om vooraan te zitten. Iedere wielervolger kent immers de beelden van renners in de achtergrond die lopend de kasseien op moeten. Naast mooie beelden gaat deze beklimming ongetwijfeld een verdere schifting opleveren.

Met een passage over de Mariaborrestraat volgt de laatste kasseistrook van de dag. Kort hierop volgen de Steenbeekdries en de Taaienberg. Na de beklimming van de Kruisberg wacht het toetje. Tijdens een laatste passage over de Oude Kwaremont en de Paterberg kunnen de renners voor de laatste keer het verschil maken. Na de top van de Paterberg volgen nog 13,5 kilometer tot de aankomst aan de Minderbroedersstraat in Oudenaarde.

De finale voert over lange, uitgestrekte ‘macadamwegen’, voor een groot gedeelte nauwelijks beschut. Wanneer de wind zoals verwacht uit het Noordoosten komt, hebben de renners die hier schuin op kop. Ideale omstandigheden voor verschillende zenuwslopende scenario’s. Vecht hier een eenzame vluchter solo tegen de wind en de naderende achtervolgers? Of zien we een select groepje kanshebbers die elkaar in een zenuwslopend pokerspel het wit uit de ogen kijken? We weten het zondag, wanneer omstreeks half zes de winnaar van de 103de editie wordt gekroond.

Start: 10:30 uur
Finish: 16:45 uur – 17:41 uur

Meer info over het parcours van de Ronde van Vlaanderen 2019

Favorieten

Het winnen van een monument als de Ronde van Vlaanderen, geldt voor menig renner als het hoofddoel van het klassieke voorjaar. Winnen is weliswaar niet voor iedereen weggelegd, maar de afgelopen weken hebben we een redelijk beeld kunnen krijgen van welke renners hier kans maken. De algemene conclusie is dat er één ploeg met kop en schouders bovenuit steekt.

Zdenek Stybar kent een uitstekend voorjaar – Foto: Cor Vos

Deceuninck-Quick Step domineert in 2019 het voorjaar. Met twintig overwinningen, waarvan vijf in eendagskoersen in de WorldTour, is de ploeg bezig aan een uiterst sterk voorjaar. Zoals we van de succesformatie van Patrick Lefevere gewend zijn, worden deze zeges door meerdere renners behaald. In de Vlaamse klassiekers is Zdeněk Štybar de gevierde man. In zowel Omloop Het Nieuwsblad als E3 Harelbeke legde hij beslag op de overwinning. In Gent deed hij dat solo, in Harelbeke als sterkste sprinter van een sterke kopgroep. Het toont aan dat de oud-crosser op verschillende manieren kan winnen. In de Ronde reed hij tot dusver drie keer bij de beste tien (9e in 2015, 8e in 2016 en 10e in 2018). Staat hij dit jaar op het hoogste treetje?

Zoals vermeld heeft de Belgische formatie zondag meer ijzers in het vuur. Debutant Bob Jungels lijkt moeiteloos de rol van de vertrokken Terpstra in te vullen. Hij won al in Kuurne-Brussel-Kuurne en deed ook in E3 Harelbeke een moedige poging. Met de Luxemburgse hardrijder vooruit, kan de ploeg de druk naar de andere teams verschuiven. Ook Yves Lampaerts zou in een dergelijk scenario een rol kunnen invullen en als outsider hoog kunnen eindigen. Philippe Gilbert won in 2017 en finishte vorig jaar als derde. Hoewel hij tot dusver in de Vlaamse koersen geen hoofdrol opeiste, blijft de inmiddels 36-jarige routinier een renner om rekening mee te houden. Zo is hij de ideale persoon om de wedstrijd te openen. Maagklachten zorgden de afgelopen week echter voor een verstoorde voorbereiding, waardoor het nog maar de vraag is in welke conditie hij aan de start komt.

Greg Van Avermaet – foto: Cor Vos

Zondag zullen ook de nodige ogen gericht zijn op Greg Van Avermaet. Hij noteerde in deze wedstrijd al zeven top tien noteringen, maar een overwinning in Vlaanderens Mooiste ontbreekt nog op zijn palmares. Na de eerste voorjaarsklassiekers zijn er nog wat vraagtekens rond de sterkte van zijn ploeg, maar Van Avermaet zelf toonde al aan in orde te zijn. In de E3 BinckBank Classic liet hij met een ferme versnelling op de Tiegemberg het peloton kraken. Is het genoeg voor een zege in dit felbegeerde monument?

Het is afwachten hoe het met de vorm van Peter Sagan gesteld is. De winnaar van 2016 kampte wist nog niet echt zijn stempel op dit voorjaar te drukken. In Gent-Wevelgem verraste hij met zijn aanwezigheid in een vroege kopgroep. Sagan is doorgaans op de afspraak in Vlaanderen, maar het is afwachten welke tactiek hij zondag gaat hanteren.

Wat kan Wout? – foto: Cor Vos

Naast Stybar staat deze Ronde meer dan ooit in het teken van crossers die inmiddels furore maken op de weg. Wout van Aert maakte vorig jaar met een knappe negende plek zijn debuut. Sindsdien heeft hij stappen gemaakt. Hij bepaalde tijdens Gent-Wevelgem brutaal het tempo tijdens de eerste passage van de Kemmelberg. Enkel Štybar kon hem volgen. De renner die Van Aert zondag wil lossen, zal van goeden huize moeten komen.

Een andere veelbesproken held uit het veld is Mathieu van der Poel. De multi-getalenteerde Nederlander heeft weliswaar weinig ervaring met wedstrijden van meer dan 250 kilometer, maar zal door de concurrentie nauwlettend in het oog worden gehouden. In de persoon van tweevoudig winnaar Stijn Devolder (die toe is aan zijn 18e deelname) heeft Van der Poel bij Corendon-Circus in ieder geval een gelouterde luitenant tot zijn beschikking. Met een indrukwekkende zege in Dwars door Vlaanderen doorstond hij zijn generale repetitie alvast met vlag en wimpel.

Terpstra in de kleuren van zijn nieuwe ploeg – foto: Cor Vos

Titelverdediger Niki Terpstra heeft op het eerste gezicht zijn overstap naar Direct Energie redelijk goed verteerd. De Noord-Hollander kwam begin maart goed voor de dag in Kuurne en Le Samyn, al wist aan het einde van de maand in Harelbeke en Wevelgem geen potten te breken. In tegenstelling tot vorig jaar geldt hij nu in Franse dienst als onbetwiste kopman. Met renners als Lilian Calmejane, Damien Gaudin en Adrien Petit weet hij zich bovendien goed omringd. Zijn oude werkgever zal hem dit jaar echter niet zonder slag of stoot weg laten rijden…

Ook Oliver Naesen is op dit terrein normaal gesproken een renner om rekening mee te houden. De kopman van AG2R La Mondiale stond dit voorjaar al twee keer op het podium. Naesen werd namelijk tweede in Milaan-San Remo en legde in Gent-Wevelgem beslag op de derde plek. Een renner van dit kaliber mag je in de finale verwachten, maar in de aanloop naar de hoogmis heeft hij te kampen met bronchitis. Even afwachten dus in welke conditie hij aan de start staat.

Tiesj Benoot – foto: Cor Vos

Lotto Soudal rekent deze Ronde op Tiesj Benoot. De 25-jarige Oost-Vlaming gold enkele jaren geleden na een vijfde plek in de Ronde als grote Vlaamse wielerhoop, maar wist die belofte tot dusver in het Vlaamse werk nog niet echt waar te maken. Vorig jaar werd hij nog achtste in Oudenaarde. In Dwars door Vlaanderen koos hij voor de aanval en reed hij in de finale op de voorgrond. Kiest hij in Vlaanderen voor dezelfde tactiek? Benoot heeft gezelschap van Tim Wellens, die zijn wedstrijdprogramma wijzigde en zondag start ter voorbereiding op de heuvelklassiekers.

Alexander Kristoff is een van de andere oud-winnaars aan de start. Mocht het op een sprint van een select groepje uitdraaien, dan is de beer uit Stavanger een renner om rekening mee te houden. De Noor van UAE-Emirates kende een lastig seizoensbegin, maar zijn succesvolle krachtsexplosie in Wevelgem bewijst dat hij het winnen nog niet verleerd is. Al is de Ronde van Vlaanderen uiteraard geen Gent-Wevelgem.

Een voorbeschouwing op de Vlaamse Hoogmis kan niet geschreven worden zonder ook Sep Vanmarcke te bespreken. Potentieel schuilt er een Rondewinnaar in hem, maar ook dit seizoen heeft hij weer te kampen met de nodige pech. In Omloop Het Nieuwsblad parkeerde hij om onverklaarbare redenen op de Molenberg en met een val in E3 Harelbeke blesseerde hij zijn knie en zijn ribben. Een goed resultaat van Vanmarcke ligt daarom niet in de lijn der verwachtingen. Vrijdagmiddag beslist Vanmarcke of hij – met het oog op Parijs-Roubaix – zal starten. Zijn ploeg EF Education First heeft met Alberto Bettiol en Sebastian Langeveld in ieder geval enkele alternatieven achter de hand. Bettiol bekroonde een sterke E3 Prijs met een vierde plek terwijl routinier Langeveld (vorig jaar nog lang in de aanval) al drie keer top tien reed in Vlaanderen.

Mads Pedersen finishte vorig jaar als tweede – Foto: Cor Vos

Bij Mitchelton-Scott hoopt men op Matteo Trentin. De Italiaan rijdt goed over kasseien en beschikt over een sterk eindschot. Trek-Segafredo beschikt met Mads Pedersen (tweede) en Jasper Stuyven (zevende) over twee renners die vorig jaar bij de beste tien eindigden. Ploeggenoot John Degenkolb deed dat in het verleden al driemaal. Team Sky rekent op Dylan Van Baarle en Luke Rowe. Laatstgenoemde reed een sterke Gent-Wevelgem en was in Waregem op een zesde plaats best of the rest. Gianni Moscon is een renner die in theorie het Vlaamse werk aan moet kunnen, maar de Italiaan is op de weg terug na fysieke problemen. Deze wedstrijd komt waarschijnlijk iets te vroeg voor hem. Ook Arnaud Démare (Groupama-FDJ) bewees in het verleden aanleg te hebben voor het Vlaamse werk. Een ereplaats behoort tot de mogelijkheden.

Bij Bahrain Merida is Matej Mohorič de afgelopen weken goed op dreef. Na een vijfde plek in San Remo zou hij hier ook een korte uitslag kunnen rijden, al rijdt de 24-jarige Sloveen de Ronde dit jaar voor de eerste keer. Katusha-Alpecin heeft met Nils Politt een renner in de gelederen die dit werk aan moet kunnen. Michael Valgren finishte vorig jaar nog als vierde, maar is bezig aan een anoniem voorjaar.

Tot slot brengt Movistar met Alejandro Valverde een opvallende naam aan de start. De routinier debuteert in Vlaanderens Mooiste. Gezien zijn geringe parcourskennis is het afwachten hoe hij zich staande houdt in het kasseiengeweld. Zijn intrinsieke klasse maakt hem echter een gevaarlijke outsider. Het is niet uitgesloten dat hij in de finale een rol van betekenis speelt.

Favorieten volgens WielerFlits
**** Zdeněk Štybar
*** Greg Van Avermaet, Wout van Aert
** Peter Sagan, Mathieu van der Poel, Niki Terpstra
* Oliver Naesen, Philippe Gilbert, Bob Jungels, Tiesj Benoot

Website organisatie
Deelnemerslijst (Pro Cycling Stats)

Weer & TV

De Ronde van Vlaanderen kent een historie vol barre, winterse uitgaves. De renners hoeven zich geen zorgen te maken dat dit zondag het geval zal zijn. Met 15 graden Celsius mogen we spreken van aangenaam lenteweer. Het blijft droog. De wind komt uit het noordoosten en heeft windkracht drie.

Sporza pakt zoals gebruikelijk groots uit met de rechtstreekse uitzending van start tot finish. Om 9:30 begint men een uur voor het startschot al met de voorbeschouwing. Na een kort uitstapje om 12:55 naar Canvas keert het om 13:30 weer terug. Ook Eurosport zendt de wedstrijd van start tot finish uit. De NOS begint na de Marathon van Rotterdam, omstreeks kwart voor één.