Het is zover! We zitten in de heilige Vlaamse wielerweek en dat betekent dat het de beurt is aan de Ronde van Vlaanderen. Zondag komt het wielerpeloton in actie voor de 107e editie van Vlaanderens Mooiste. In Oudenaarde kan je je als renner kronen tot de ultieme Flandrien. Wie grijpt die fantastische kans en volgt Mathieu van der Poel op? WielerFlits blikt vooruit!

[toto id=”525621″ link=”http://bit.ly/3K9HHWl” title=”Wie wint de Ronde van Vlaanderen?”]

Historie

De Ronde van Vlaanderen ademt geschiedenis. Voor de allereerste editie moeten we dan ook terugkeren naar het jaar 1913. Meer specifiek: 23 mei 1913. Slechts 37 coureurs reden de eerste Ronde van Vlaanderen, destijds goed voor maar liefst 324 kilometer. Na twaalf uur zwoegen kwam Paul Deman als eerste over de streep gereden in Mariakerke. Deman fietste naar een historische overwinning.

Karel Van Wijnendaele is de man die we allemaal moeten bedanken. Van Wijnendaele was een sportjournalist en zocht met zijn krant De Sportwereld naar een nieuwe wind. Die vond hij door de Ronde van Vlaanderen te organiseren, een heuse publiciteitsstunt met andere woorden. De eerste edities waren stuk voor stuk wedstrijden op Vlaamse bodem waar kasseistroken, die er slecht bij lagen, centraal stonden. Opvallend detail: in de beginjaren werd de Ronde van Vlaanderen af en toe op dezelfde dag als Milaan-San Remo verreden.

Jan Raas in 1983 in actie tijdens de Ronde van Vlaanderen – foto: Cor Vos

Terwijl mannen als Jules Van Hevel, Heiri Suter (de eerste niet-Belgische winnaar) en Gérard Debaets wonnen, wilde de organisatie vernieuwen. Dat deden ze door meer richting de Vlaamse Ardennen, met name de Kluisberg, de Kwaremont en de Kruisberg te trekken. In 1950, na dominantie van Achiel Buysse, Briek Schotte en de man met de prachtige naam Fiorenzo Magni, deed de intussen iconische Muur van Geraardsbergen intrede in het parcours.

In de jaren zeventig werden ook de (volledige beklimming van de) Oude Kwaremont en de Koppenberg toegevoegd. Deze twee heuvels zijn tot op de dag van vandaag de belangrijkste punten in de Ronde van Vlaanderen. We vermeldden het daarnet al, maar Buysse en Magni speelden een grote rol in de historie van De Hoogmis. Beide renners wonnen de koers drie keer en zijn daarmee mede-recordhouder.

Tom Boonen klopte Filippo Pozzato en Alessandro Ballan in 2012 na een spannende finale – foto: Cor Vos

De eerste Nederlandse overwinning kwam pas in 1953, Wim van Est kroonde zich toen tot winnaar. Van Est was zeker niet de laatste laureaat uit Nederland, want ook Jo de Roo, Evert Dolman, Cees Bal, Jan Raas (in 1979 en 1983), Hennie Kuiper, Johan Lammerts, Adrie van der Poel, Niki Terpstra en Mathieu van der Poel (in 2020 en 2022) zorgden voor Nederlands succes.

Belgisch succes is er maar al te vaak geweest in de Ronde van Vlaanderen. 69 keer won er een Belg Vlaanderens Mooiste. Eric Leman, Johan Museeuw en Tom Boonen wonnen, net zoals Buysse en Magni, driemaal de belangrijkste wedstrijd voor de Vlaamse wielerliefhebbers. Fabian Cancellara voegde zich in 2014 nog bij dat rijtje recordhouders nadat de Zwitser ook in 2010 en 2013 zegevierde.

Van der Poel kan bij een nieuwe overwinning mede-recordhouder worden – foto: Cor Vos

Tijd om terug te blikken op een aantal memorabele edities. Een van de edities die ons steeds weer doet genieten, is die van 2011. Sylvain Chavanel had een fantastische dag en anticipeerde al heel vroeg. De Fransman kreeg later gezelschap van Fabian Cancellara, waardoor hij niet meer meewerkte. De twee werden op de Muur van Geraardsbergen ingelopen. Na deze iconische beklimmingen werd er slag om slinger gedemarreerd, zonder succes weliswaar.

Op die manier gingen we naar een zinderende finale van de Ronde van Vlaanderen. Een kleine groep leek te gaan sprinten voor de zege, tot Cancellara opnieuw voor het hazenpad koos. Chavanel en Nick Nuyens schoven mee. De drie hadden een mooie voorsprong te pakken en reden samen naar de finish in Meerbeke. Tom Boonen kwam nog gevaarlijk hard opzetten, maar strandde op twee seconden. Daardoor was Cancellara wel opgejaagd en kregen we een vreemde sprint. Uiteindelijk was het Nuyens die zeer verrassend de Ronde van Vlaanderen op zijn naam schreef.

Nuyens zegeviert in Meerbeke – foto: Cor Vos

Een jaar later, in 2012 dus, kregen we dezelfde hoofdrolspelers. Cancellara, de grote topfavoriet, kende pech en moest de koers verlaten na een stevige valpartij. De ontploffing viel dat jaar pas laat, op de laatste passage van de Oude Kwaremont. Alessandro Ballan imponeerde en vloog over de kasseien. Alleen Filippo Pozzato en Tom Boonen konden aansluiten. De twee Italianen probeerden het spelletje samen te spelen tegen Boonen, maar de Flandrien was sterk. Boonen counterde koelbloedig alle aanvallen en klopte de twee in de sprint. Na afloop was er het memorabele beeld van de jonge fan in het veld met de Vlaamse vlagjes.

Tussen de meer recentere edities blijft de overwinning van Philippe Gilbert in 2017 toch ook plakken in het geheugen. Op maar liefst 56 kilometer van de streep viel de Waal aan op de Oude Kwaremont. Veel te ver, dacht iedereen. Dat dacht Gilbert duidelijk niet, want hij knalde maar door. Een groep met Greg Van Avermaet, Peter Sagan en Oliver Naesen zat in de achtervolging, maar kwam niet echt dichter. De drie kwamen echter ongelukkig ten val op de Oude Kwaremont en werden zo bijna letterlijk uitgeschakeld. Gilbert reed ondertussen onvermoeid door en kroonde zich zo, op imponerende wijze, tot laureaat van de Ronde van Vlaanderen.

Laatste tien winnaars Ronde van Vlaanderen
2022: Mathieu van der Poel
2021:  Kasper Asgreen
2020:  Mathieu van der Poel
2019:  Alberto Bettiol
2018:  Niki Terpstra
2017:  Philippe Gilbert
2016:  Peter Sagan
2015:  Alexander Kristoff
2014:  Fabian Cancellara
2013:  Fabian Cancellara

[toto id=”525621″ link=”http://bit.ly/3K9HHWl” title=”Wie wint de Ronde van Vlaanderen?”]

Laatste editie

De Ronde van Vlaanderen werd vorig jaar in eerste instantie gekleurd door een vroege vlucht van negen renners. Stan Dewulf en Taco van der Hoorn waren de bekendste namen in de ontsnapping. De kopgroep reed al snel vijf minuten bij elkaar, maar meer voorsprong kregen ze niet. Dat had te maken met het tempo van Alpecin-Fenix, Jumbo-Visma, INEOS Grenadiers, Quick-Step Alpha Vinyl en later ook UAE Emirates.

Op de Molenberg trok Nathan Van Hooydonck een eerste keer door. De renner van Jumbo-Visma reed naar Jonas Koch toe en de twee sloegen de handen in elkaar. Niet veel later, op de flanken van de Berendries, ontplofte de koers volledig. Een tegenaanval met onder meer Alberto Bettiol, Mads Pedersen en Ben Turner zorgde voor animo. Op Berg Ten Houte zagen we Tadej Pogacar vervolgens al eens in beeld, maar even later was het echt alle hens aan dak.

Het was op de Oude Kwaremont dat Pogacar voor de eerste keer verschroeiend doortrok. Kasper Asgreen zat in zijn spoor terwijl Mathieu van der Poel en Tom Pidcock van ver moesten komen. Na de Oude Kwaremont kregen we even rust, dus was het wachten op de Koppenberg. Ondertussen was Dylan van Baarle samen met Fred Wright weggereden. De twee kregen op de Koppenberg gezelschap van Pogacar, Van der Poel en de verrassende Valentin Madouas.

Pogacar en Van der Poel – foto: Cor Vos

Het vijftal reed even samen, maar op de volgende beklimming van de Oude Kwaremont schudde Pogacar opnieuw aan de boom. Van Baarle en Wright moesten er snel af, Madouas volgde niet veel later ook. Op de Paterberg moest Van der Poel alle zeilen bijzetten om zijn Sloveense concurrent te blijven volgen, maar dat lukte nog net. Zodoende reden de twee samen naar de streep in Oudenaarde.

Althans, dat dachten we. Van der Poel en Pogacar speelden een stevig spel poker in de laatste kilometer en zo keerden Van Baarle en Madouas uit een quasi onmogelijke positie terug in koers. Meer zelfs: Madouas en Van Baarle gingen zelfs voorbij Pogacar. Van der Poel bleef echter ijzig kalm en kon de opkomende mannen afhouden. De Nederlander vloog zo naar zijn tweede zege in de Ronde van Vlaanderen. Van Baarle werd tweede, Madouas derde. En Pogacar? Die vloekte en viel naast het podium.

Een onverwachte wending aan de streep in Oudenaarde – foto: Cor Vos

Uitslag Ronde van Vlaanderen 2022
1. Mathieu van der Poel (Alpecin-Fenix)
2. Dylan van Baarle (INEOS Grenadiers)
3. Valentin Madouas (Groupama-FDJ)
4. Tadej Pogacar (UAE Emirates)
5. Stefan Küng (Groupama-FDJ)
Wedstrijdverslag

[toto id=”525621″ link=”http://bit.ly/3K9HHWl” title=”Wie wint de Ronde van Vlaanderen?”]

Parcours

De start van de Ronde van Vlaanderen ligt dit jaar niet in Antwerpen. Na zes edities vanuit Antwerpen heeft de organisatie gekozen voor een start in West-Vlaanderen. In hoofdstad Brugge vertrekken de renners voor een tocht van 273,4 kilometer. De officiële start, na de geneutraliseerde zone in Brugge, ligt in Beernem.

Vervolgens trekt het peloton via onder meer Aalter, Tielt en Meulebeke richting Izegem. Met 70 kilometer achter de kiezen rijdt het peloton via Harelbeke, Waregem en Deinze naar Kruisem, waar de eerste kasseistrook van de dag wacht. De Huisepontweg is na bijna 110 kilometer koersen de eerste hindernis van de dag. Niet lang daarna volgt de Korte Ast.

Vervolgens zullen de renners de gebruikelijke finale van de Ronde van Vlaanderen rijden. Dat betekent dat we na 136 kilometer koersen de eerste passage van de Oude Kwaremont krijgen. Stilvallen zal het dan niet meer doen, aangezien de hellingen elkaar dan snel opvolgen. Zo moeten de Kortekeer, de Eikenberg, de kasseien van de Holleweg, de Wolvenberg, de kasseien van de Karel Martelstraat en de Jagerij, de beklimming van de Molenberg, de Marlboroughstraat, de Berendries en tot slot de Valkenberg in een straal van 35 kilometer bedwongen worden.

De top van de Valkenberg ligt op een kleine 90 kilometer van de streep. Op dat moment hebben de renners bijna 200 kilometer afgewerkt, dus de vermoeidheid zal dan zeker te voelen zijn. Toch is het na de Valkenberg een goed moment om te anticiperen. Dat kan ook op de Berg Ten Houte of de Kanarieberg, de volgende hellingen op het parcours. Na de Kanarieberg gaat het voor de tweede keer naar de Oude Kwaremont en vervolgens de – jawel – de Paterberg.

De eerste passage van de Paterberg zorgt altijd voor vuurwerk. Dat heeft veel te maken met het feit dat de Koppenberg er dan aan zit te komen. De loodzware Koppenberg is dé plaats waar de favorieten ongetwijfeld zich zullen tonen. Dat daarna de Mariaborrestraat, de Steenbeekdries en Taaienberg in een sneltempo volgen, is alleen maar mooi meegenomen. Na de Taaienberg volgt de Kruisberg, waarna het nog ongeveer tien kilometer naar de laatste passage van de Oude Kwaremont is.

De Paterberg is de laatste beklimming – foto: Cor Vos

Die laatste passage van de Oude Kwaremont ligt op 16,7 kilometer van de streep. De verwachting is dat de favorieten hier al het hazenpad hebben gekozen en dat ze voor de voorlaatste keer elkaar het vuur aan de schenen leggen. De voorlaatste keer, want op 13,3 kilometer van de finish duikt ook de Paterberg nog een keer op. Die heuvel is nog geen 400 meter lang en is spek voor de bek van explosievere renners.

Na de top van de Paterberg wachten vlakke kilometers naar Oudenaarde. Dertien kilometer solo rijden is geen makkelijke opgave aangezien de wind er vaak stevig kan opspelen. Als er een grote groep op kop rijdt, dan zal tactiek hier belangrijk zijn. Gebeurt er niks, dan zal er gesprint worden op de brede Minderbroedersstraat in Oudenaarde. Daar wacht na een helse tocht de finish van de 107e editie van de Ronde van Vlaanderen.

Zondag 2 april: Brugge – Oudenaarde (273,4km)
Start: 10.00 uur
Finish: tussen 16.15 en 16.45 uur

Favorieten

De drie grote topfavorieten voor de Ronde van Vlaanderen zijn zonder enige twijfel Mathieu van der Poel, Wout van Aert en Tadej Pogacar. De drie tenoren keken elkaar dit seizoen tweemaal in de ogen. In Milaan-San Remo kroonde Van der Poel zich tot winnaar, Van Aert werd er derde en Pogacar vierde. In de E3 Saxo Classic sprintten de drie samen voor de overwinning en was Van Aert de snelste. Van der Poel en Pogacar werden tweede en derde. In de Ronde van Vlaanderen nemen de drie het opnieuw tegen elkaar op.

Vierde in 2019, eerste in 2020, tweede in 2021 en eerste in 2022. Dat zijn de resultaten van Mathieu van der Poel bij zijn vorige deelnames aan de Ronde van Vlaanderen. Een indrukwekkende statistiek die aantoont dat Vlaanderens Mooiste op het lijf is geschreven van de renner van Alpecin-Deceuninck. Wat in het voordeel van Van der Poel spreekt: hij kan op het verschillende manieren afmaken. De oud-winnaar kan wegrijden op een van de klimmetjes en solo aankomen, maar ook sprinten naar de zege in een kleine groep.

Van der Poel kwam solo aan in Milaan-San Remo – foto: Cor Vos

De vorm van Van der Poel is ook zeer goed. In Tirreno-Adriatico was er even wat twijfel over zijn benen, maar die was snel weg na het eerste monument van het seizoen: Milaan-San Remo. In La Primavera knalde hij op fantastische wijze naar de winst. Ook in de E3 Saxo Classic was hij een van de beste renners in koers, zeker op de hellingen.

Bovendien heeft Van der Poel bij Alpecin-Deceuninck een goede ploeg rond hem. De belangrijkste schakel in de ploeg van de gebroeders Roodhooft, in het ondersteunen van Van der Poel, is ongetwijfeld Søren Kragh Andersen. De Deense hardrijder toonde dit jaar, door onder meer in Milaan-San Remo en in de E3 Saxo Classic top-10 te rijden, in orde te zijn. Kragh Andersen is de ideale knecht voor Van der Poel.

Wout van Aert en Van der Poel, het zijn eeuwige concurrenten. De 28-jarige renner uit de provincie Antwerpen beleefde afgelopen vrijdag een intense dag in en rond Harelbeke. In de E3 Saxo Classic reed Van Aert samen weg met Van der Poel en Pogacar, maar kreeg hij het zwaar op de Oude Kwaremont. Toch kon hij zijn wagonnetje aanhaken en een dertigtal kilometers later klopte Van Aert de twee in de sprint. Een aantal dagen later was Van Aert wederom indrukwekkend in Gent-Wevelgem. De Belg was de beste in koers, maar liet de zege aan zijn ploeggenoot Christophe Laporte.

De schreeuw van Van Aert na zijn zege in Harelbeke – foto: Cor Vos

Het was wel opvallend, het zwoegen van Van Aert op de Oude Kwaremont tijdens de E3 Saxo Classic. Na afloop bevestigde hij bij Sporza dat hij de punch niet had om de fikse versnellingen van Pogacar te volgen en dat hij hoopt deze in de Ronde van Vlaanderen wel te hebben. Dat zal nodig zijn, want de Oude Kwaremont en de Paterberg worden nu meermaals beklommen én liggen dichter bij de finish. Als Van Aert weet te overleven, is hij de man om de in de gaten te houden in de sprint. Inmiddels heeft Van Aert genoeg ervaring in sprinten met een kleine groep, dat bewees hij afgelopen vrijdag nog.

Van Aert is overigens niet de enige renner die kan winnen bij Jumbo-Visma. Zo is er onder meer Dylan van Baarle, de nummer twee van vorig jaar en de winnaar van de Omloop Het Nieuwsblad. In die openingskoers toonde de Nederlander nog maar eens hoe gevaarlijk hij kan zijn bij een aanval van ver. Als zijn motor zondag ook in de De Hoogmis aanslaat, zal hij moeilijk te stoppen zijn. Van Baarle kwam vorig weekend wel stevig ten val. Na afloop had hij last aan zijn heup en had hij flink wat schaafwonden. Ook voor zijn valpartij was Van Baarle niet op de afspraak.

• 

  30 mrt

  Lees ook Dylan van Baarle mist Ronde van Vlaanderen, Jumbo-Visma bouwt ploeg rond Wout van Aert

  30 mrt

Verder zijn er ook nog Christophe Laporte en Tiesj Benoot. Laporte leek nog niet helemaal de oude na zijn ziekte, maar toonde de vorige koersen dat dat verleden tijd is. Zo werd hij dertiende in Milaan-San Remo, kon hij Van Aert een tijdje bijstaan in de E3 Saxo Classic en schreef hij Gent-Wevelgem en Dwars door Vlaanderen op zijn naam. Een mentale opsteker voor Laporte, die nu zéker alles zal doen voor Van Aert zondag. Of fietst hij zondag gewoon naar een ‘klassiekerhattrick’?

Benoot, een anders schaduwkopman bij Jumbo-Visma, had last van zijn rug in Tirreno-Adriatico en kreeg in de E3 Saxo Classic te maken met pech. Voordat hij die pech had, zat Benoot wel mee. In Dwars door Vlaanderen gaf hij weer een prima indruk. Tot slot noemen we ook nog Nathan Van Hooydonck. Van Hooydonck is ondertussen meer dan een knecht geworden, maar winnen in de Ronde van Vlaanderen lijkt wel hoog gegrepen.

Pogacar maakte andermaal indruk op de hellingen – foto: Cor Vos

De derde grote favoriet voor de Ronde van Vlaanderen is Tadej Pogacar. De Sloveense alleskunner verbaasde vorig jaar vriend en vijand tijdens de Ronde. Heel de dag lang maakte hij indruk en even leek hij Van der Poel zelfs te gaan lossen op de kasseiklimmen. Dat gebeurde uiteindelijk niet, waardoor het duo samen naar de streep trok. Daar liet Pogacar zich ringeloren door terugkerende renners en viel hij naast het podium. Pogacar zal hopen op zoete wraak.

Na de E3 Saxo Classic hintte de renner van UAE Emirates al even naar de Ronde van Vlaanderen. “Ik hoop dat we zondag een ander scenario gaan krijgen en uiteindelijk ook een ander resultaat.” Pogacar zal zich waarschijnlijk richten op de Oude Kwaremont, de klim die hem het beste ligt. De langere heuvel zorgt ervoor dat Pogacar lang en stevig kan doortrekken. Een solo schrikt hem ook niet af, denk maar aan Strade Bianche van vorig jaar.

Tim Wellens moet Pogacar naar de winst loodsen in de Ronde van Vlaanderen. De Limburger maakte dit seizoen indruk door meermaals de ideale lead-out te doen voor Pogacar. Dat deed hij in het begin van het jaar in de Ruta del Sol en midden maart nog op de Poggio in Milaan-San Remo. Kan Wellens nog een keer Pogacar lanceren?

Mohoric opnieuw in het offensief zondag? – foto: Cor Vos

Van der Poel, Van Aert en Pogacar zijn duidelijk de beste drie renners van het moment, althans in het klassieke werk. Toch is er elk jaar in de Ronde van Vlaanderen een renner, of zelfs meerdere, die kan verrassen. Matej Mohoric is zo iemand. De Sloveen van Bahrain Victorious is de regelmaat zelve, zo eindigde hij in de laatste vier voorjaarswedstrijden niet buiten de top-8. In de E3 Saxo Classic bleef hij nog het langste bij de drie tenoren. Samen met Fred Wright, die vorig jaar sterk zevende werd, kan hij een mooi duo vormen.

Groupama-FDJ is een steeds betere klassieke ploeg aan het worden. Veel hebben ze te danken aan Stefan Küng en Valentin Madouas, twee renners die gemaakt zijn voor het voorjaar. Küng werd zesde in de E3 Saxo Classic en was vorig jaar de nummer vijf in de Ronde van Vlaanderen. Fransman Madouas deed nog beter door derde te worden en hij was afgelopen weekend ook goed voor een notering in de top-10. De drie tenoren volgen op de hellingen lijkt moeilijk, maar als Küng en Madouas zouden kunnen anticiperen, zijn ze zeer gevaarlijk.

Madouas stond vorig jaar op het podium – foto: Cor Vos

Tom Pidcock is een groot vraagteken. De Brit won eerder dit seizoen op indrukwekkende wijze de Strade Bianche, maar kwam stevig ten val in Tirreno-Adriatico. Een hersenschudding zorgde ervoor dat hij even buiten strijd was. In Dwars door Vlaanderen keerde Pidcock terug in competitie. De Brit toonde zich af en toe, maar viel net buiten de top-10. Het is dus nog een beetje vissen naar de vorm van Pidock. Maar als er iemand is, als hij in goede doen is, die Van der Poel, Van Aert en Pogacar zou kunnen volgen, dan is het Pidcock wel. De renner van INEOS Grenadiers is een echt rastalent. De Ronde van Vlaanderen was wel nog geen groot succes voor Pidcock in het verleden. In 2021 werd hij veertiende, een jaar eerder slechts 41ste.

Magnus Sheffield, Jhonatan Narváez en Ben Turner zijn ook interessante schaduwfavorieten voor de Ronde van Vlaanderen. De 23-jarige Turner begon zelfs ontzettend sterk aan het seizoen, maar een valpartij gooide roet in het eten. Inmiddels is de Brit wel hersteld van zijn breuk, maar is hij nog niet helemaal de oude. In de E3 Saxo Classic knapte hij wat werk op voor Filippo Ganna, maar daar bleef het wel bij. Sheffield en Narváez lieten zich af en toe zien in de vorige wedstrijden, desondanks lijken ze niet goed genoeg om te strijden voor de zege.

Pidcock in Siena – foto: Cor Vos

De renners van Soudal Quick-Step kregen een donderpreek na de E3 Saxo Classic. De ploeg deed nooit mee en dat vond Patrick Lefevere niet prettig. In de Ronde van Vlaanderen zal het anders moeten. In het verleden liet Julian Alaphilippe er mooie dingen zien. Denk maar aan 2020, toen hij mee was met Van der Poel en Van Aert. Een ongelukkige valpartij maakte destijds een abrupt einde aan zijn koers. Alaphilippe won in 2023 eenmaal. In Milaan-San Remo werd hij elfde en in de E3 Saxo Classic stapte hij af. Achteraf werd verklaard dat hij lichte koorts en buikpijn zou gehad hebben.

Toch is de tweevoudige wereldkampioen een renner om in de gaten te houden. Alaphilippe is een renner die kan verrassen. Dat hebben Kasper Asgreen, Yves Lampaert en Florian Sénéchal, de andere kopmannen van Soudal Quick-Step, minder. Asgreen liet wel goede dingen zien afgelopen weekend. Op een aantal klimmen leek hij tot de sterkste renners te behoren, maar daarna viel hij wel helemaal weg. Kan de oud-winnaar van De Hoogmis nog een aantal procentjes beter worden?

Een echte tandem: Pedersen (links) en Stuyven – foto: Cor Vos

Trek-Segafredo hoopt op een goede dag van Mads Pedersen en Jasper Stuyven. Die laatste kwam ten val in de E3 Saxo Classic, maar was in de andere klassiekers wel steeds vooraan te zien. Datzelfde geldt voor Pedersen. In Milaan-San Remo werd de Deen zesde en in Gent-Wevelgem legde hij beslag op plaats vijf. Zijn sprintzege in Parijs-Nice, eerder in het seizoen, was ook bijzonder sterk. In 2018 werd Pedersen nog tweede in de Ronde van Vlaanderen, toen moest hij alleen Niki Terpstra voor zich dulden. Mocht er toch gesprint worden met een kleine groep in Oudenaarde, zorg dan dat Pedersen niet meer meezit.

Matteo Jorgenson valt net buiten de sterverdeling. Dat is jammer, want de jonge renner liet mooie dingen zien. In de Tour of Oman schreef de renner van Movistar het algemeen klassement op zijn naam, in Parijs-Nice kon hij bergop mee met de grote mannen en in de E3 Saxo Classic was hij de beste achter Van Aert, Van der Poel en Pogacar. De Amerikaan is echter nog zeer onervaren in het Vlaamse werk. Deelnemen aan de Ronde van Vlaanderen heeft hij nog niet gedaan en dan is het nog maar de vraag of Jorgenson ook in een koers van ruim 270 kilometer hetzelfde zal laten zien.

We zijn ook nieuwsgierig wat Dwars door Vlaanderen-revelatie Oier Lazkano zondag kan in een koers als de Ronde van Vlaanderen. En verder noteren we de naam van een derde Movistar-renner: Iván García. De sterke en snelle Spanjaard was al knap vijfde in de E3 Saxo Classic.

De Ronde van Vlaanderen is de eerste klassieker van het jaar voor Teuns – foto: Cor Vos

Dylan Teuns en Sep Vanmarcke zijn ook interessante outsiders. De Belgische renners van Israel-Premier Tech hebben ervaring in dit werk en reden eerder al een goede uitslag in de Ronde van Vlaanderen. Teuns werd vorig jaar zesde en Vanmarcke werd al tweemaal derde. Vanmarcke stond zondag nog op het podium van Gent-Wevelgem, een mooie boost voor de Vlaming. Alexander Kristoff, die de kleuren van Uno-X verdedigt, won de koers al eens. In 2015 sprintte hij naar de zege. De sterke Noor mag ons verrassen zondag.

Biniam Girmay heeft zijn vorm van vorig jaar nog niet helemaal te pakken. Slecht zijn zijn uitslagen totaal niet, maar een ereplaats heeft hij ook nog niet te pakken in het klassieke werk dit jaar. Dichter dan een achttiende plaats in Milaan-San Remo is de renner uit Eritrea nog niet gekomen. In de Ronde kan hij wel weer rekenen op Mike Teunissen, zijn ploegmaat bij Intermarché-Circus-Wanty. Benoît Cosnefroy is ook een leuke outsider. De Fransman van AG2R Citroën reed de Ronde nog nooit, maar kan genoeg raad vragen aan Greg Van Avermaet en Oliver Naesen.

Girmay heeft zijn beste vorm nog niet te pakken – foto: Cor Vos

BORA-hansgrohe heeft geen uitgesproken kopman. Nils Politt was in orde in de E3 Saxo Classic en Gent-Wevelgem, maar top-10 rijden lukte nu ook niet. Bob Jungels kan in principe een heuvel over, maar is dit jaar nog niet in de buurt gekomen van zijn beste vorm. De Duitse ploeg heeft ook nog Jordi Meeus, maar de Limburger zal de vele heuvels naar alle waarschijnlijkheid niet overleven.

Michael Matthews is de kopman van Jayco AlUla. In 2019 werd hij zesde in Vlaanderens Mooiste, wat veelbelovend leek. Vorig jaar werd hij elfde, maar echt in de buurt van de zege komen, lukte de Australiër nog nooit. Samen met ancien Zdenek Stybar zal hij moeten anticiperen. Datzelfde geldt voor Florian Vermeersch. De Belg van Lotto Dstny zal aanvallend moeten koersen om een rol van betekenis te spelen in de Ronde van Vlaanderen.

Op dit moment is de definitieve deelnemerslijst van de Ronde van Vlaanderen nog niet beschikbaar. Het is dus mogelijk dat er later nog wijzigingen zullen doorgevoerd worden aan deze voorbeschouwing. 

Favorieten volgens WielerFlits
**** Mathieu van der Poel
*** Wout van Aert, Tadej Pogacar
** Christophe Laporte, Matej Mohoric, Valentin Madouas
* Tom Pidcock, Søren Kragh Andersen, Stefan Küng, Mads Pedersen

Website organisatie
Deelnemerslijst (WielerFlits)

[toto id=”525621″ link=”http://bit.ly/3K9HHWl” title=”Wie wint de Ronde van Vlaanderen?”]

Weer en TV

Het zal zondag geen warme dag zijn in Vlaanderen. De temperaturen zullen namelijk schommelen rond de 7 à 8 graden Celsius. Verder is er momenteel een neerslagkans van slechts 10%. De wind lijkt op dit moment wel nog mee te vallen, er wordt namelijk door Weeronline 3 Beaufort voorspeld. De wind komt uit het noordoosten.

De Ronde van Vlaanderen, wat dacht u dan, is live te volgen in België en Nederland. Sporza, op Eén, zal de koers al uitzenden vanaf 9.15 uur. Eurosport 1 begint hun uitzending om 9.55 uur. Daarnaast kun je ook online via Eurosport.nl/Discovery+/GCN+ kijken. Voor meer informatie kun je altijd terecht in onze tv-gids Wielrennen op TV.