Een week na het Critérium du Dauphiné staat ook die andere grote voorbereidingskoers op de Tour de France, de Ronde van Zwitserland, op het programma. Van 6-13 juni krijgt het WorldTour-peloton de nodige hoogtemeters onder de wielen geschoven. En het is de wedstrijd waarin Tom Dumoulin zijn langverwachte comeback maakt. Wat kan hij laten zien, en wie grijpt de eindzege? WielerFlits blikt vooruit.

Historie

De Ronde van Zwitserland is dit jaar toe aan haar 84ste editie. In 1933 werd de Zwitserse ronde voor het eerst verreden en sindsdien is deze bijna jaarlijks op de wieleragenda terug te vinden. In 1940, 1943, 1944 en 1945 vond de koers geen doorgang wegens de Tweede Wereldoorlog. En vorig jaar was een pandemie nodig om Ronde van Zwitserland te cancelen. Daarom vinden we ook in 2020 geen naam op de erelijst.

De eerste editie werd georganiseerd ter ere van het vijftigjarige jubileum van de Schweizer Rad- und Morradfahrer Bund, zeg maar de Zwitserse ANWB. De winst ging echter naar buurland Oostenrijk: Max Bulla won de allereerste uitgave. De meest succesvolle coureur in de Ronde van Zwitserland is de Italiaan Pasquale Fornara, die de etappekoers in de jaren vijftig vier keer op zijn naam wist te schrijven. Daarachter staan thuisrijders Ferdinand Kübler en Hugo Koblet, en de Portugees Rui Costa, met drie eindzeges.

Rui Costa, hier in 2014, is drievoudig eindwinnaar – foto: Cor Vos

De enige Nederlandse eindoverwinning werd behaald in 1976. Hennie Kuiper is nog altijd de enige Holländer op de erelijst van de Ronde van Zwitserland. België doet het wat dat betreft veel beter met acht zeges. Henri Garnier (1936) was de eerste en daarna traden Georges Pintens (1971), natuurlijk Eddy Merckx (1974), Roger De Vlaeminck (1975), Michel Pollentier (1977), Paul Wellens (1978), Wilfried Wesemael (1979) en Luc Roosen (1991) in zijn voetsporen.

De Ronde van Zwitserland is een belangrijke voorbereiding op de Tour de France. Maar omdat veel klassementsrenners liever naar het Critérium du Dauphiné gaan, biedt het kansen voor diverse outsiders. Slechts drie keer kwam het voor dat de winnaar van de Ronde van Zwitserland ook de Tour de France won in hetzelfde jaar. Eddy Merckx deed het in 1974 en Lance Armstrong in 2001, al is de overwinning van de Amerikaan inmiddels uit de boeken geschrapt. Egan Bernal voegde zich daar in 2019 bij.

Laatste tien winnaars Ronde van Zwitserland
2020: Niet verreden vanwege de coronacrisis
2019: Egan Bernal
2018: Richie Porte
2017: Simon Spilak
2016: Miguel Ángel López
2015: Simon Spilak
2014: Rui Costa
2013: Rui Costa
2012: Rui Costa
2011: Levi Leipheimer

Vorige editie

In 2020 was er dus geen Ronde van Zwitserland. Het jaar daarvoor wel, en toen werd het een duel tussen Egan Bernal en Rohan Dennis. Die laatste had in de openingstijdrit een eerste slag geslagen in het klassement. Dennis raakte weliswaar de leiderstrui kwijt aan de winnende vluchter Kasper Asgreen, hij bleef wel goed geklasseerd staan. In de daaropvolgende drie sprintetappes gingen de zeges naar Peter Sagan en Elia Viviani (twee). Sagan mocht dankzij de gesprokkelde bonificaties drie dagen de leiderstrui dragen.

Het duel van de editie van 2019 – foto: Cor Vos

In de bergetappe naar de Flumserberg ging het klassement op zijn kop. Antwan Tolhoek wist namens Jumbo-Visma te zegevieren, maar het was Bernal die de macht greep in het klassement. Hij werd tweede en zette Dennis in het klassement op 12 seconden. Op de St. Gotthard deed de Colombiaan er nog een schepje bovenop met een ritzege, waardoor hij zijn voorsprong vergrootte naar 41 seconden. Dat was nodig omdat in de tijdrit rond Goms, gewonnen door Yves Lampaert, tijdritspecialist Dennis weer tijd terugpakte. Het verschil bleef echter 22 seconden.

De afsluitende bergrit rond Goms, met drie zware cols, deed Dennis nog een laatste poging om Bernal te lossen. Dat lukte niet. De ritwinst ging naar een solerende Hugh Carthy, kort gevolgd door Dennis en Bernal. Daardoor trok de kopman van Team INEOS de eindwinst naar zich toe. Patrick Konrad mocht als nummer drie mee het eindpodium op.

Cancellara geeft de prijs aan Bernal – foto: Cor Vos

Eindklassement Ronde van Zwitserland 2019
1. Egan Bernal (Team INEOS)
2. Rohan Dennis (Bahrain Merida) op 19s
3. Patrick Konrad (BORA-hansgrohe) op 3m04s
4. Tiesj Benoot (Lotto Soudal) op 3m12s
5. Jan Hirt (Astana) op 3m13s

Parcours

De Ronde van Zwitserland wordt niet voor niets de vierde grote ronde van de wielerkalender genoemd. De achtdaagse rittenkoers heeft een parcours uitgestippeld met twee tijdritten, enkele heuveletappes en – zoals we het land kennen – de nodige bergen. Het aantal aankomsten bergop is karig; beide aankomsten bergop lijken niet zo zwaar dat er met minuten gesmeten gaat worden. Ook heeft de organisatie recent nog aanpassingen moeten doen in het parcours.

Zondag 6 juni, etappe 1: Frauenfeld – Frauenfeld (10,9 km, ITT)

De Ronde van Zwitserland 2021 begint met een individuele tijdrit van 10,9 kilometer. Dat alles speelt zich af in Frauenfeld, waar de rittenkoers in 2018 ook al begon. Het begin van de tijdrit in de stad is behoorlijk technisch met zeker twaalf haakse bochten. Daarna gaat de route ten noordoosten van Frauenfeld over een flink aantal rechte wegen. De laatste bocht zit op 2,6 kilometer van de finish, dus daar mogen de pure tijdrijders hun motor aanzwengelen.

Het worden voor comeback kid Tom Dumoulin zijn eerste kilometers van het seizoen, en dat ook nog op het onderdeel waarop hij later deze zomer wil scoren tijdens de Olympische Spelen in Tokio. Laat hij in Frauenfeld meteen een goede vorm zien in de tijdrit?

Start: 14.17 uur (eerste renner)
Finish: rond 17.20 uur (laatste renner)

Maandag 7 juni, etappe 2: Neuhausen am Rheinfall – Lachen (173 km)

De eerste rit-in-lijn kent meteen de nodige hoogtemeters, namelijk 2.375. Na de start in Neuhausen am Rheinfall, ter hoogte van een van de grootste watervallen van Europa (150 meter breed en 23 meter hoog), valt de zwaarte in de eerste helft van de etappe nog redelijk mee. In de tweede helft liggen drie beklimmingen. Na de Ghöch (8,3 km aan 4,7%) volgt nog de beklimming naar Oberricken (7,8 km aan 5,1 km).

De top van die klim ligt op een kleine veertig kilometer van de meet in Lachen. In volle finale liggen, aan de zuidzijde van het Meer van Zürich, nog twee heuveltjes. Alleen op de laatste, de Litschstrasse (2,4 km aan 8,3%) zijn punten voor de bergtrui te verdienen. Vanaf de top is het nog maar vijf kilometer tot de finish. Krijgen we een late uitval of gaat een uitgedund peloton sprinten om de zege? Daar zullen we weten wie kan lachen.

Start: 13.05 uur
Finish: tussen 17.05 en 17.35 uur

Dinsdag 8 juni, etappe 3: Lachen – Pfaffnau (185 km)

De aanwezige sprinters zullen vooral de derde etappe hebben aangekruist in hun agenda, maar ook hier is het allesbehalve zeker of het daadwerkelijk uitdraait op een spurt. Zonder de grote bergen kent deze rit toch bijna 2.500 hoogtemeters. Dat begint al snel vanuit de start in Lachen, de finishplaats van maandag, al zijn daar geen bergpunten te verdienen.

De etappe trekt in westelijke richting, onderlangs de Zugersee, ten oosten van de Baldeggersee en ten westen van de Hallwilersee richting Pfaffnau. Na een eerste klimmetje van 2,4 kilometer aan 6,5% passeren de renners na bijna 140 kilometer al eens de licht oplopende finish in Pfaffnau. In de lokale ronde die volgt ligt op 25 kilometer van de meet nog een klim van 3,4 kilometer aan 6,1%. Dat is de laatste echte hindernis, al wordt het daarna nooit echt vlak. De aankomst loopt dus licht omhoog. Iets voor de sterke sprinters dus!

Start: 12.50 uur
Finish: tussen 17.05 en 17.35 uur

Woensdag 9 juni, etappe 4: St. Urban – Gstaad (171 km)

Na de openingstijdrit is het in de vierde etappe weer opletten geblazen voor de klassementsrenners. De start is in St. Urban nabij de abdij die stamt uit de achttiende eeuw. Vanaf daar maakt het peloton vaart in zuidelijke richting, waar de finish na ruim 170 kilometer ligt in Gstaad. Dit is in de wintermaanden een zeer exclusief oord, waar meer dan regelmatig wereldberoemde artiesten en koningshuizen neerstrijken.

Nu is het tijd aan wereldberoemde wielrenners om Gstaad op stelten te zetten. De klimmers moeten alert zijn, want de finale is gebouwd rond de beklimming van de Saanenmöster. Deze klim is 7,5 kilometer lang aan gemiddeld 4,4%. Vanaf de top is het nog een kleine tien kilometer afdalen naar de finish in Gstaad. De etappe kent in totaal bijna 2.100 hoogtemeters.

Start: 13.12 uur
Finish: tussen 17.10 en 17.30 uur

Donderdag 10 juni, etappe 5: Gstaad – Leukerbad (172 km)

Gstaad is op donderdag ook de startplaats voor de vijfde etappe. Meteen vanuit het vertrek doemt de Col du Pillon (6,8 km aan 5,1%) op. Na een afdaling van ruim twintig kilometer wacht een lang tussenstuk. In dat vlakke stuk passeren de renners onder meer Aigle en Martigny, de steden die vorig jaar eigenlijk het WK wielrennen zouden organiseren. Vanuit Martigny gaat het in oostelijke richting naar Sion en nog verder.

Daar begint op veertig kilometer van het einde de finale, met eerst de Varen-klim (2,4 km aan 5,4%). Daarna volgt een beklimming van eerste categorie van acht kilometer aan 8,4% waar de eerste verschillen gemaakt gaan worden. Na een korte afdaling en een korte vallei wordt begonnen aan de slotklim (8 km aan 5,4%) naar Leukerbad. De aankomst bergop vlakt in de laatste kilometer wat af. Na deze vijfde etappe hebben de renners 2.890 hoogtemeters in de benen.

Start: 13.03 uur
Finish: tussen 17.10 en 17.35 uur

Vrijdag 11 juni, etappe 6: Andermatt – Disentis/Sedrun (130 km)

In eerste instantie was de zesde etappe van de Ronde van Zwitserland 162 kilometer lang met onder meer de Nufenenpass en de Furkapass, maar die beklimmingen zijn door de grote hoeveelheden sneeuw niet begaanbaar. De autoriteiten hebben laten weten dat het moeilijk is om die sneeuw te verwijderen en dus heeft de organisatie naar een alternatief gezocht.

De start is verplaatst van Fiesch naar Andermatt, van waaruit de noordzijde van de Gotthardpass (8,5 km aan 7,6%) beklommen wordt, met de top op ruim 2.100 meter boven zeeniveau. De beklimming van de Lukmanierpass (19 km aan 5,6%) is wel begaanbaar en die maakt dus ook onderdeel uit van het parcours. Het is al voor de 36ste keer dat deze Lukmanierpass in de Ronde van Zwitserland is opgenomen.

De top van deze klim ligt op een kleine dertig kilometer van de meet. Na de lange afzink volgt nog een kort klimmetje van 1,2 kilometer aan 5,1%, waarna de finale tot finishplaats Disentis-Sedrun licht omhoog blijft lopen. Hier wordt na een bedrijvige rit van 130 kilometer en bijna 3.200 hoogtemeters gefinisht.

Start: 13.54 uur
Finish: tussen 17.10 en 17.30 uur

Zaterdag 12 juni, etappe 7: Disentis/Sedrun – Andermatt (23,2 km, ITT)

Het slotweekend begint met een loodzware tijdrit. De aankomstplaats van vrijdag, Disentis-Sedrun, is de startplaats van een chrono die 23,2 kilometer later finisht in Andermatt. En om van A naar B te komen moet je over de Oberalppass. Dat is een Alpencol van eerste categorie. Na een vlakke start loopt de weg vervolgens 9,5 kilometer omhoog aan een gemiddeld stijgingspercentage van 6,5%.

Na 11,9 kilometer bereiken de renners de top en ook het enige tussenpunt van deze tijdrit. Vervolgens wacht een snelle en, vlak voor het binnenrijden van Andermatt, technische afdaling. We tellen namelijk een negental haarspeldbochten. Een snel einde dus van deze individuele beproeving tegen de klok, waar mogelijk met minuten gesmeten gaat worden.

Start: 12.21 uur (eerste renner)
Finish: rond 17.20 uur (laatste renner)

Zondag 13 juni, etappe 8: Andermatt – Andermatt (160 km)

De slotrit van de Ronde van Zwitserland is de koninginnenrit. Maar net als de zesde etappe heeft ook deze rit al de nodige veranderingen ondergaan. Zo is de Sustenpass afgesloten en niet begaanbaar voor de koers. Start en finish liggen in Andermatt, waar de renners zich inmiddels thuis zullen voelen, en onderweg liggen drie hoge Alpencols. In totaal wacht de renners 3.560 hoogtemeters.

Meteen vanuit de start wordt de Oberalppass (10,8 km aan 5,5%) beklommen. Dit is de zijde die de renners zaterdag nog als afdaling aandeden in de tijdrit. Na een lange afzink volgt, opnieuw, de Lukmanierpass (16,5 km aan 5,3%) van eerste categorie. De top ligt na ongeveer vijftig kilometer koers.

Het peloton maakt vervolgens een lus ten zuiden van Andermatt. Ter hoogte van Biasca draait het parcours weer terug in noordelijke richting. De finale ontspint zich op de Gotthardpass (13 km aan 6,8%), die dit keer vanaf de zuidzijde beklommen wordt. Na de top, op ruim vijftien kilometer van de finish, volgt een lange afdaling naar de eindstreep in Andermatt. Hier wordt de winnaar van deze Ronde van Zwitserland gekroond.

Start: 12.47 uur
Finish: tussen 17.05 en 17.35 uur

Favorieten

De meeste grote kanonnen voor de Tour de France zijn gestart in het Critérium du Dauphiné, maar desondanks kan de Ronde van Zwitserland rekenen op een puik deelnemersveld. De plaatsing op de kalender, met de slotdag twee weken voor het Grand Départ, is niet ideaal voor de meeste Tourrenners. En we krijgen hoe dan ook een nieuwe winnaar, omdat Egan Bernal na zijn winst in de Giro d’Italia een rustperiode inlast.

Rui Costa – foto: Cor Vos

Toch staat er een oud-winnaar aan de start. Rui Costa is niet zomaar een oud-winnaar, want de Portugees heeft de Ronde van Zwitserland liefst drie keer op zijn naam geschreven. In een lijstje staan met Ferdinand Kübler en Hugo Koblet, dat kunnen niet veel renners zeggen. Bij UAE Emirates lijkt Costa het kopmanschap te delen met thuisrijder Marc Hirschi. In de Ronde van Romandië werd Costa al dertiende dit seizoen, maar sinds zijn opgave in de Volta ao Algarve kwam hij niet meer in actie. Hirschi lijkt voor etappesucces te gaan, want het hooggebergte ligt hem niet al te goed.

Alle ogen zijn echter gericht op INEOS Grenadiers. Een groot deel van de Tourploeg is actief in de Dauphiné en de Giro-renners rusten nog uit, maar dat betekent niet dat de Britse formatie met een B-ploeg komt. Wat heet. Richard Carapaz is volledig in opbouw naar de Tour de France en zal dus dicht bij zijn topvorm moeten zitten. Het is voor de klimmer uit Ecuador dé kans om, bij afwezigheid van Geraint Thomas, Richie Porte, Tao Geoghegan Hart en Egan Bernal, voor eigen kansen te rijden. In Catalonië en het Baskenland werd Carapaz in een knechtenrol gedwongen. Hier in Zwitserland kan hij, bij een goede openingstijdrit, het kopmanschap afdwingen.

Richard Carapaz – foto: Cor Vos

Eigenlijk zou Carapaz ook nog steun krijgen van Tom Pidcock. De jonge Brit zou debuteren in een rittenkoers van WorldTour-niveau, maar een zware valpartij tijdens een training gooit zijn plannen door de war. Pidcock staat voorlopig langs de kant met een sleutelbeenbreuk. Wel staat Rohan Dennis aan de start. De nummer twee van 2019 is, vanwege zijn ijzersterke tijdrit en klimvermogen – hallo Giro 2020 – een grote outsider. Al lijkt voor de Australiër een helpersrol logischer. Verder is het uitkijken naar Pavel Sivakov, die weer fit is na een valpartij in de Giro d’Italia.

Jakob Fuglsang – foto: Cor Vos

Astana-Premier Tech trekt met Jakob Fuglsang naar het Alpenland. Het wordt voor de Deense klimmer, die zich voorbereidt op de Tour de France, zijn zesde deelname en hij bewaart goede herinneringen aan twee edities. In 2010 eindigde Fuglsang namelijk als derde en drie jaar geleden werd hij tweede achter eindwinnaar Richie Porte. Eerder dit seizoen kon hij nog niet overtuigen in WorldTour-rondes, kan hij dat nu wel in Zwitserland? Hij krijgt Omar Fraile mee aan zijn zijde.

Maximilian Schachmann is de grote man bij BORA-hansgrohe. De Duitser is een allrounder die kan terugvallen op sterke tijdritten, in ieder geval goed genoeg om mee te blijven doen met de klimmers. De vraag is of Schachmann in het hooggebergte de pure klimmers kan volgen. Dat er geen al te zware aankomsten bergop zijn, spreekt in zijn voordeel. Bahrain Victorious komt dan weer met Wout Poels en Gino Mäder naar Zwitserland. De Limburger krijgt de kans om voor een klassement te gaan. Eerder dit jaar lukte dat al wel in de Provence (vierde), maar niet in de UAE Tour en Catalonië.

Antwan Tolhoek – foto: Cor Vos

Jumbo-Visma komt met een flink klimgezelschap naar de Ronde van Zwitserland. De meest in het oog springende naam is die van Tom Dumoulin, maar hij zal zich bij zijn rentree in het peloton vooral focussen op de tijdritten. “Ik ga mijzelf testen op alle fronten: voorbereiding, materiaal, benen, hoofd. Alles! Ik vind het gewoon heel mooi om weer naar Zwitserland te gaan. Ik ga een heel korte voorbereidingstijd hebben, maar ik hoop daar wel weer lesjes mee te nemen”, vertelde hij.

In de bergetappes mag Dumoulin zich in dienst stellen van de andere klimmers. Degene met de beste vorm lijkt Antwan Tolhoek te zijn. De Zeeuw is de nummer twee van de onlangs verreden Ruta del Sol, waar hij alleen Miguel Ángel López voor moest laten. En Tolhoek weet wat het is om succesvol te zijn in Zwitserland, want in 2019 won hij de bergrit naar de Flumserberg. Ook Sam Oomen en Chris Harper, die door een oogblessure de Giro d’Italia moest missen, zijn van de partij.

Esteban Chaves – foto: Cor Vos

Esteban Chaves en Lucas Hamilton zijn de twee kopmannen van dienst bij BikeExchange. Dit voorjaar lieten de Colombiaan en de Australiër al meerdere goede prestaties zien. Zo werd Chaves zesde in de Ronde van Catalonië, negende in de Ronde van het Baskenland en achtste in de Waalse Pijl. Hamilton eindigde dan weer als vierde in Parijs-Nice, tiende in Catalonië en achtste in de Ronde van Romandië. Een sterk tweetal dat een tactisch spelletje kan spelen.

Deceuninck-Quick-Step stuurt wereldkampioen Julian Alaphilippe naar de Alpen. Hij werkt er zijn laatste voorbereidingen af voor de Tour de France. De Fransman vindt in Zwitserland enkele etappes op zijn maat. Voor een goed klassement is het uitkijken naar Mauri Vansevenant. De jongeling eindigde in de Tour de la Provence, de Wielerweek Coppi e Bartali en de Ronde van het Baskenland bij de beste elf. Hier krijgt Vansevenant, na een rustperiode van ruim een maand, een nieuwe kans om zich in de kijker te rijden als klimmer.

Mauri Vansevenant – foto: Cor Vos

Team DSM heeft enkele kandidaten op een goede eindklassering in de gelederen. Tiesj Benoot is de kopman, zeker nu de Belg zich steeds meer wil focussen op het rijden van klassementen in kleine rittenkoersen. In Zwitserland moet hij zich dan wel staande houden in het hooggebergte. Dat lukte twee jaar geleden best aardig, toen hij vierde werd in de eindrangschikking. Thymen Arensman, Mark Donovan en Andreas Leknessund kunnen zich ook laten zien in de zwaardere etappes.

Movistar schuift dan weer Marc Soler naar voren. Hij was eerder al vierde in de Ronde van Romandië, maar afgelopen maand kwam het er in de Giro niet uit. Soler moest na twaalf dagen opgeven en kan zich hier revancheren. Bij AG2R Citroën vinden we enkele outsiders. Kan Mathias Frank nog een kunststukje opvoeren in eigen land? De 34-jarige klimmer, die in 2014 nog tweede werd in deze ronde, zet na het Zwitserse kampioenschap eind juni een punt achter zijn carrière. Frank vindt onder meer Bob Jungels aan zijn zijde, maar de Luxemburger is geen schim van de Jungels die we kennen. Bij Qhubeka ASSOS kunnen Domenico Pozzovivo en Sergio Henao een ereplaats uit de brand uitslepen.

De organisatie heeft naast de negentien WorldTour-teams ook drie andere ploegen uitgenodigd. Alpecin-Fenix werd als beste ProTeam van vorig jaar automatisch uitgenodigd en accepteerde de invitatie. Ook Total Direct Energie kreeg een oproep en die ploeg stuurt met Pierre Latour een gevaarlijke klant naar Zwitserland. Tot slot kreeg ook de Zwitserse nationale selectie, met rasaanvaller Simon Pellaud in de ploeg, een startplek.

Sprinters

Mathieu van der Poel – foto: Cor Vos

Heel veel sprintkansen zijn er niet, maar desondanks starten de nodige rappe mannen in Zwitserland. We kijken in eerste instantie toch naar de ‘sterke’ sprinters die een heuveltje kunnen overleven. Reken maar dat Mathieu van der Poel een paar etappes uitkiest. De alleskunner van Alpecin-Fenix gaat in Zwitserland aan zijn vorm schaven richting de Tour de France en vooral de Olympische Spelen.

Dit jaar reed Van der Poel twee rittenkoersen in de WorldTour, namelijk de UAE Tour en Tirreno-Adriatico, en in beide wedstrijden won hij een etappe. Bovendien zal het voorlopig het laatste kunstje zijn van MVDP in zijn Nederlandse kampioenstrui. Een week na de slotdag verdedigt hij zijn titel op de VAM-berg, waar de kans zeker aanwezig is dat hij weer het rood-wit-blauw verovert.

Christophe Laporte – foto: Cor Vos

De tegenstand op de zware aankomsten zal komen van Christophe Laporte (Cofidis) en Michael Matthews (BikeExchange). Eerder deze week konden wij melden dat Laporte vanaf volgend jaar uitkomt voor Jumbo-Visma. Nu zal de Fransman, die nog nooit op WorldTour-niveau won, zich nog in de kleuren van Cofidis willen tonen.

Mocht het peloton in groep afstormen op de finish, wat het meest logisch lijkt in de etappe naar Pfaffnau, dan is het ook uitkijken naar Jordi Meeus (BORA-hansgrohe), John Degenkolb (Lotto Soudal), Marc Sarreau (AG2R Citroën), Danny van Poppel (Intermarché-Wanty-Gobert), Davide Cimolai, Hugo Hofstetter (Israel Start-Up Nation), Edward Theuns (Trek-Segafredo), Álvaro Hodeg (Deceuninck-Quick-Step), Jake Stewart (Groupama-FDJ) en Magnus Cort (EF Education-Nippo).

Favorieten volgens WielerFlits
****  Richard Carapaz
*** Tiesj Benoot, Jakob Fuglsang,
** Maximilian Schachmann, Marc Soler, Pavel Sivakov
* Antwan Tolhoek, Esteban Chaves, Mauri Vansevenant, Rohan Dennis

Website organisatie
Deelnemerslijst (ProCyclingStats)

De deelnemerslijst is op het moment van publiceren nog niet volledig. Het kan zijn dat er later nog aanpassingen gedaan worden.

Weer en TV

Zomers weer in Zwitserland, dat zal vaak gepaard gaan met regenval. Tussen de hoge bergtoppen blijven wolken vaak hangen, wat aan het eind van de dag of soms al in de middag resulteert in neerslag. De eerste paar dagen lijkt het weer het peloton goed gezind, met temperaturen tussen de 19°C en 23°C, maar de kans op regen is er wel.

Die kans neemt aan het eind van de week meer en meer toe. De weersverwachting voor het slotweekend is het minst, met flinke regenval bij een temperatuur van 15°C. Dat houdt in dat de klimtijdrit op zaterdag voor hachelijke situaties in de afdaling kan zorgen.

De Ronde van Zwitserland is dagelijks te zien bij Eurosport. De uitzendingen beginnen meestal rond 15.25 uur. Vanwege het tennistoernooi Roland Garros zal de koers niet altijd live op tv te zien zijn. Wel zijn alle etappes te zien via de online Eurosport Player. Voor een volledig uitzendschema, check ons tv-overzicht.