In 1966 kwam men op het idee om een wielerkoers te organiseren van de Tyrreense Zee naar de Adriatische Zee. 51 jaar later is dit initiatief uitgegroeid tot een van de meest prestigieuze koersen op de wielerkalender. Tirreno-Adriatico is een wedstrijd met verschillende gezichten: klassementsrenners strijden hier tegen elkaar voor die felbegeerde blauwe leiderstrui, sprinters bekampen elkaar in fel betwiste massaspurts om met een goed gevoel richting Milaan-San Remo af te zakken en klassiekercoureurs leggen hier de laatste hand aan hun voorbereiding met het oog op de aankomende klassiekercampagne. Vorig seizoen kroonde Greg Van Avermaet zich verrassend tot eindwinnaar van ‘La Corsa dei due Mari’. Wie volgt hem dit jaar op? WielerFlits blikt vooruit.

Historie
De koers van de Twee Zeeën, zoals de bijnaam luidt van Tirreno-Adriatico, mocht in 1966 zijn eerste eindwinnaar verwelkomen in de persoon van Dino Zandegu. Een jaar later won de Italiaan, die de bijnaam de Zingende Sprinter met zich meedroeg omdat hij het publiek na elke overwinning trakteerde op een lied, de Ronde van Vlaanderen. Door de jaren heen mochten vele grote renners hun naam op de erelijst plaatsen. Grote slokop was de Belg Roger De Vlaeminck, die de koers van 1972 tot 1977 maar liefst zesmaal wist te winnen.

Thomas Dekker in betere tijden, als eindwinnaar van Tirreno-Adriatico 2006 – foto: Sirotti

Driemaal slaagde een Nederlander erin er met de eindzege vandoor te gaan. In 1985 wist Joop Zoetemelk op maar liefst 38-jarige leeftijd de hoofdvogel af te schieten. De andere twee Nederlandse laureaten komen uit een minder ver verleden. Zowel Erik Dekker als naamgenoot Thomas Dekker wisten te zegevieren, respectievelijk in 2002 en 2006. Twee jaar geleden was Bauke Mollema er dicht bij om zich als vierde Nederlandse eindwinnaar te kronen. Hij kwam uiteindelijk achttien seconden tekort op Nairo Quintana.

Ondanks het feit dat er met Greg Van Avermaet een grote renner op de erelijst werd bijgeplaatst, liet de 51^e editie een bittere nasmaak achter in de mond van menig wielerfan. Dit vanwege het feit dat de koninginnenrit met aankomst op de Monte San Vicino geschrapt moest worden wegens hevige sneeuwval. Hiervan profiteerde Van Avermaet optimaal. De Belg wist in een razend spannende afsluitende tijdrit wereldkampioen en grote rivaal Peter Sagan met één luttele tel achter zich te houden.

foto: ANSA

Laatste tien eindwinnaars
2007:  Andreas Klöden
2008:  Fabian Cancellara
2009:  Michele Scarponi
2010: Stefano Garzelli
2011: Cadel Evans
2012: Vincenzo Nibali
2013: Vincenzo Nibali
2014: Alberto Contador
2015: Nairo Quintana
2016: Greg Van Avermaet

Parcours
Organisator RCS Sport heeft besloten het parcours van deze 52^e uitgave van Tirreno-Adriatico in grote lijnen overeen te laten komen met de editie van vorig jaar. Een ploegen- en individuele tijdrit, twee heuveletappes, één bergrit en enkele vlakke ondernemingen: voor ieder type coureur is er wel wat wils.

Woensdag 8 maart – Etappe 1: Lido di Camaiore – Lido di Camaiore (22,7 km)

Tirreno-Adriatico zal in gang worden geschoten met een biljartvlakke ploegenchrono van 22,7 kilometer door de Italiaanse provincie Lucca. De renners zullen starten in Lido di Camaiore, om halverwege de tijdrit te keren om opnieuw aan te komen in het ruim dertigduizend inwoners tellende plaatsje. Renners als Quintana en Van Garderen zullen hier met hun ploegen Movistar en BMC een eerste tik willen uitdelen aan de concurrentie.

Donderdag 9 maart – Etappe 2: Camaiore – Pomarance (228 km)

Toscane vormt het decor van de eerste rit in lijn. De eerste helft van de etappe is nog grotendeels vlak, het tweede gedeelte van de rit daarentegen is zeer pittig te noemen. In de finale bedwingen de renners de Montecatini Val Di Cecina (3,4 km aan 6%) en de beklimming naar Pomarance, waar ook de aankomststreep is getrokken. De laatste tien kilometer gaan gestaag bergop, maar de finale zal naar alle waarschijnlijk pas echt losbarsten in de laatste twee kilometer als het wegdek piekt tot 18%. Dit maakt het ideaal terrein voor explosieve springveren.

Vrijdag 10 maart – Etappe 3: Monterotondo Marittimo – Montalto di Castro (204 km)

Na twee cruciale opdrachten voor de klassementsrenners is het vandaag de beurt aan de sprinters. Halverwege de etappe dienen de coureurs weliswaar enkele lastige hellingen te beklimmen, maar de laatste vijftig kilometer gaan grotendeels in dalende lijn. De sprinter die zijn handtekening onder de etappe wil plaatsen, zal wel over voldoende power moeten beschikken. De laatste kilometer gaat namelijk gevoelig omhoog aan een gemiddeld percentage van 3%.

Zaterdag 11 maart – Etappe 4: Montalto di Castro – Monte Terminillo (171 km)

In het weekend zullen de klimmers hun slag moeten slaan, willen ze een toereikende buffer opbouwen voor de afsluitende tijdrit in San Benedetto del Tronto. Voordat de slotklim naar de bekende Monte Terminillo opdoemt, staan eerst La Colonnetta en Pié Di Morra op het menu. De renners zullen met andere woorden goed gerodeerd zijn voor de slotklim. De Monte Terminillo is niet de zwaarste klim in Italië, maar is met een lengte van 16 kilometer aan een gemiddelde van 7% toch voldoende lastig om verschillen te creëren tussen de favorieten.

Zondag 12 maart – Etappe 5: Rieti – Fermo (209 km)

Na de nauwelijks opgetrokken kruitdampen op de Terminillo, is er in rit vijf alweer de kans voor de klassementsrenners om hun voorsprong uit te diepen of om revanche te nemen op hun mindere presteren de dag voordien. De coureurs zullen op 28,5 kilometer van de streep opdraaien op het lokale circuit rond Fermo. Hier zullen de coureurs in totaal drie hellingen moeten bedwingen. Op twaalf kilometer van de meet doemt er een klim op van 2,3 kilometer aan 8,2%. Na een korte afdaling volgt een heuse muur van een goede 700 meter aan maar liefst 11,6% met een maximale stijgingsgraad van 20%.

Na een korte technische afdaling zal de showdown plaatsvinden op de flanken van de klim voerend naar de oude binnenstad van Fermo. De eerste kilometer is als loodzwaar te bestempelen met een gemiddelde stijging van 14%. Vervolgens volgen twee kilometers die vals plat omhoog gaan. Hier kan snelheid worden gemaakt voor de laatste 600 meter, die weer omhoog gaan aan ruim 6%.

Maandag 13 maart – Etappe 6: Ascoli Piceno – Civitanova Marche (168 km)

Na twee dagen voor de klassementsrenners, is het in de voorlaatste rit de beurt aan de klassiekerrenners en sterkere sprinters. De slotfase is namelijk allerminst eenvoudig. In de finale dient het peloton tweemaal een lokaal circuit af te werken, met daarin telkens de beklimming van Civitanova Alta. Deze ruim drie kilometer lange klim kent vooral een lastige slotkilometer met een gemiddelde aan 7%. Na het ronden van de top wacht de renners nog acht vlakke kilometers.

Dinsdag 14 maart – Etappe 7: San Benedetto del Tront0  – San Benedetto del Tronto (10,05 km, individuele tijdrit)

Tirreno-Adriatico wordt traditioneel afgesloten met een individuele tijdrit in San Benedetto del Tronto. Het 10,05 kilometer lange traject is biljartvlak en kent weinig bochten. Ideaal dus voor de mannen met de grote plaat. Kan hier nog een wissel van de wacht plaatsvinden met betrekking tot het algemeen klassement?

Favorieten

Een klimmende Nairo Quintana langs de meren van Covadonga – foto: Sirotti

Dé topfavoriet voor deze 52e editie van Tirreno-Adriatico is ongetwijfeld Nairo Quintana. Ondanks twee tijdritten beschikt de frêle Colombiaan over de beste papieren. Zijn ploeg Movistar behoort al jaren tot de absolute wereldtop in het rijden van ploegentijdritten. Met sterke tijdrijders als Jonathan Castroviejo, Nelson Oliveira en Daniele Bennati aan zijn zijde moet Quintana in staat zijn om tijd te pakken op ploegen van rechtstreekse concurrenten als Vincenzo Nibali (Bahrain Merida) en Thibaut Pinot (FDJ).

Dat de klimbenen van Quintana inmiddels wakker zijn geschud, blijkt wel uit de afgelopen Ronde van Valencia. Op de steile Alto de Mas Costa speelde Quintana werkelijk met de concurrenten. Kan hij eenzelfde soort overmacht tentoonspreiden tegen sterkere renners als Nibali, Pinot en Mollema? In de Ronde van Abu Dhabi liet hij zich teveel imponeren door Contador. De Spanjaard is er echter niet bij in Italië. Als Quintana frank en vrij koerst, dan is de kans groot dat hij zich na 2015 voor een tweede maal mag kronen als eindwinnaar.

Kan Thibaut Pinot zijn vierde plaats uit 2015 overtreffen? – foto: Sirotti

De grootste concurrent van Quintana komt uit Franse hoek. Mocht je Thibaut Pinot als renner moeten omschrijven, dan kom je uit op de volgende eigenschappen: aanvallend, nimmer aflatend en allround, maar ook kwetsbaar en wisselvallig. Je weet met Pinot nooit precies wat je kunt verwachten. Dat hij tot grootse dingen in staat is, heeft hij in het verleden al voldoende laten zien. De afgelopen twee jaar viel een goed klassement in de Tour echter in het water door een combinatie van ziekte, mindere vorm en te grote druk van buitenaf. Dit heeft Pinot doen besluiten de bakens radicaal te verzetten, en zijn pijlen dit seizoen te richten op de honderdste Ronde van Italië.

Dat de vorm echter nu al goed is, liet de huidige Franse kampioen tijdrijden zien in de Ruta del Sol. In de Spaanse rittenkoers wist hij de Spaanse kemphanen Alberto Contador en Alejandro Valverde te verslaan in de koninginnenrit met aankomst bergop. In het eindklassement kwam hij slechts zes tellen tekort. Kan hij revanche nemen in deze koers? De prestatie van zijn FDJ-formatie in de ploegentijdrit zal van doorslaggevend belang zijn. Als we echter mogen afgaan op de Strade Bianche, waarin hij negende werd na een hele dag in de aanval te hebben gereden, dan kunnen we vuurwerk verwachten van Fransman.

Mollema (hier op de foto achter Contador) is in het verleden al dichtbij eindwinst geweest in de Tirreno – Foto: ANSA/CLAUDIO PERI

Een renner die in de buurt moet kunnen komen van Quintana en Pinot, zeker wanneer we dit seizoen in ogenschouw nemen, is Bauke Mollema. Eindwinst in de Ronde van San Juan en een vierde stek in de Abu Dhabi Tour; het uitstekende rapport van de 30-jarige Groninger tot nu toe in 2017. Het parcours moet Mollema uitstekend passen: Trek-Segafredo is traditioneel goed in een ploegentijdrit, Mollema behoort tot de wereldtop in zowel het heuvel- als klimwerk en hij legde dit jaar de basis voor de eindzege in de Ronde van San Juan in de individuele chrono. Kortom, alle ingrediënten zijn aanwezig voor Mollema om zich als vierde Nederlander op de erelijst te plaatsen.

Vincenzo Nibali keuvelend met oud-ploegmakker Fabio Aru – Foto: ANSA/Claudio Peri

Een Tour-laureaat, tweevoudig Giro-campionissimo en Vuelta-winnaar hoort altijd bij de topfavorieten gerekend te worden voor een koers als Tirreno-Adriatico. Zeker als de renner in kwestie deze koers ook al tweemaal won in zijn rijk gevulde carrière: in 2012 en 2013 om precies te zijn. Ondanks al deze adelbrieven heersen er echter twijfels rondom Vincenzo Nibali. De inmiddels 32-jarige Italiaan nam afgelopen winter afscheid van Astana, de ploeg waarmee hij drie jaar, ondanks grote successen, een haat-liefde verhouding kende. Een moeizame relatie met ploegbaas Alexandre Vinokourov noopte De Haai van Messina een nieuwe omgeving op te zoeken, wat hem bracht bij het nieuw uit de grond gestampte Bahrain Merida.

In de twee koersen die Nibali voor zijn nieuwe werkgever betwiste, maakte hij nog geen verpletterende indruk. Krachtexploten van de bovenste plank werden er in de Ronde van San Juan weliswaar nog niet van Nibali verwacht. In Abu Dhabi viel zijn rijden echter tegen. In een ronde waarin hij zich een eerste maal kon meten met grote rivalen als Quintana, Contador en Mollema, had hij moeite om de beteren te volgen bergop. Ten opzichte van zijn grote concurrent Quintana maakte hij een erg fletse indruk. Zijn onzichtbare rijden in de Strade Bianche, een koers waar hij naar eigen zeggen een voorliefde voor koestert, was ook verre van hoopvol. Een teken aan de wand, of speelde Lo Squalo verstoppertje? Als we één ding weten van Nibali, dan is het wel dat hij er altijd staat in koersen van allure.

Strade Bianche was een prooi voor Michal Kwiatkowski. Volgt nu ook Tirreno? – foto: Sirotti

Sky kan, ondanks de afwezigheid van boegbeeld Chris Froome, terugvallen op een ijzersterke formatie. Dé man om in het oog te houden is Michal Kwiatkowski. De 26-jarige Pool lijkt weer helemaal terug na een merkwaardig maar toch vooral teleurstellend 2016. Hij begon het seizoen nog voortvarend met een verrassende zege in de E3 Harelbeke, waar hij op indrukwekkende wijze Peter Sagan uit het wiel spurtte. Een mentale tik volgde echter in Vlaanderens Mooiste, waar hij op de Oude Kwaremont het duo Sagan-Vanmarcke niet meer kon volgen. Het bleek het begin van een neerwaartse spiraal: een derde stek in een etappe in de Ronde van Polen was de wel erg schamele oogst voor de ex-wereldkampioen in de resterende maanden.

Dat Kwiatkowski de batterijen in de winter echter voldoende heeft opgeladen, blijkt wel uit zijn rijden tot dusver. Een tweede notering in de Ronde van Algarve was al hoopvol, zijn indrukwekkende winst in de Strade Bianche was een bevestiging dat de Sky-allrounder weer helemaal terug is. Concurrenten als Greg Van Avermaet en Tom Dumoulin moesten in een heroïsche L’Eroica capituleren onder het stelselmatige beukwerk van de Pool. Kan hij hetzelfde doen met mannen als Quintana en Mollema? Het aanzienlijk aantal tijdritkilometers spreekt in zijn voordeel, net als de presentie van enkele lastige heuvelritten. De enige vraag die echter nog opborrelt is hoe goed Kwiatkowski op dit moment nog is in het hooggebergte. Met sterke berggeiten als Mikel Landa en Diego Rosa heeft hij in ieder geval voldoende ondersteuning bergop, mocht dat nodig zijn.  Sky beschikt bovendien over Geraint Thomas, die voor het eerst sinds 2009 zijn opwachting maakt in Italië. De Welshman – die zich dit seizoen richt op de Giro – ging na zijn deelname aan de Tour Down Under op hoogtestage met Chris Froome in Zuid-Afrika.

Kan Dumoulin zijn nieuwe status als ronderenner waarmaken? – Foto:Wouter Roosenboom | Team Sunweb

Vanuit Nederlands oogpunt is het niet alleen uitkijken naar de prestatie van Mollema. Ook Tom Dumoulin liet in Abu Dhabi zien dat het met de vorm wel snor zit. Hij wist op zijn kenmerkende tijdrijderswijze naar de derde plaats te klimmen in de eindrangschikking. In de Strade Bianche bevestigde hij zijn goede benen met een knappe vijfde plaats. Met twee proeven tegen de klok moet Dumoulin zijn hart kunnen ophalen. De Nederlands kampioen tijdrijden had daarbij gehoopt op steun van nieuwkomer Wilco Kelderman, maar door een gebroken vinger mist hij Tirreno.

Een 29e plaats in 2012: dat is voorlopig het beste resultaat van Rui Costa in Tirreno-Adriatico. In vijf jaar tijd heeft de Portugees echter een ware metamorfose ondergaan. Een regenboogtrui, drie eindzeges in de Ronde van Zwitserland en een resem aan Tourritten: dat is de rijke oogst van de rouleur in zijn laatste vijf profjaren. De inmiddels dertigjarige Costa zal met een torenhoog moraal afzakken naar Lidi di Camaiore na zijn eindwinst in de Ronde van Abu Dhabi. Hij versloeg daar onder meer hoger in te schalen rivalen als Quintana en Nibali. Met zijn allround capaciteiten moet de kopman van het nieuw opgerichte UAE Emirates ook in deze koers in staat zijn voor de bloemen te strijden.

Een renner waar altijd rekening mee gehouden moet worden, is Tejay van Garderen. De rol van de inmiddels 28-jarige Amerikaan binnen BMC is sinds de komst van Richie Porte vorig jaar drastisch veranderd. Waar de Australiër de absolute kopman is geworden voor de Zwitserse formatie in het rondewerk en voor de aankomende Tour de France, daar moet Van Garderen zich zien te revancheren in de Giro d’Italia. Hij zal kortom al goed willen presteren op Italiaanse wegen. Het behoorlijk aantal tijdritkilometers moet hem goed doen. Bovendien kan hij rekenen op sterke metgezellen. Toch werd hij in Abu Dhabi pas 57e. Kan hij zich een week later al meten met mannen als Quintana en Nibali? Wellicht dat Rohan Dennis zich tijdens de koers kan profileren tot man to beat. De Australische alleskunner is het seizoen alvast prima begonnen met een tweede Australische titel tegen de klok en eindwinst in de Tour Cycliste International La Provence.

Primož Roglič (links) mag zich in Tirreno voor de eerste maal als klassementsrenner meten met de wereldtop – Foto: Tim De Waele

Een dark horse? Als er één renner is in dit Tirreno-peloton die in aanmerking komt voor een dergelijke kwalificatie, dan is het wel Primož Roglič. De 27-jarige Sloveen van LottoNL-Jumbo is nog altijd een beginneling op het hoogste niveau. Dat hij zich binnen geen tijd heeft aangepast, blijkt wel uit het feit dat hij dit jaar met overmacht de Ronde van Algarve op zijn naam schreef. De voormalig schansspringer liet in de afgelopen Giro d’Italia al zien uit het goede tijdrijdershout gesneden te zijn door op spectaculaire wijze de individuele tijdrit te winnen. Toch is het nog altijd de vraag wat Roglič kan uitrichten als klassementsrenner tegen de absolute wereldtop. Als hij echter zijn vorm kan benaderen die hem de eindzege bracht in Algarve, dan kan hij wel eens voor een sensatie zorgen. Een voordeel is dat hij door de aanwezigheid van Neerlands boegbeeld Robert Gesink in de relatieve schaduw kan opereren. De kansen voor de 30-jarige Varssevelder zijn wat lastiger in te schatten. Zijn uitslag in de Tour Down Under (achtste) was veelbelovend, zijn prestatie in Abu Dhabi (achttiende) dan weer wat minder hoopvol. Een typisch geval van ‘drie maal is scheepsrecht’?

De laatste renner die in aanmerking komt voor een ster, is Rigoberto Uran. Wat voor Pinot van toepassing is, geldt in nog grote mate voor Uran: je weet nooit wat je kunt verwachten van de 30-jarige Colombiaan. Als de kopman van Cannondale-Drapac alles op een rijtje heeft, dan is hij tot veel in staat. Hij was in het verleden bijvoorbeeld al dichtbij eindwinst in deze koers, maar strandde twee jaar geleden op een derde stek. Afgelopen seizoen viel echter grotendeels in het water. Ook dit jaar maakte hij in de Ruta del Sol nog geen verpletterde indruk. Desondanks mag Uran met vertrouwen uitkijken naar deze koers. De vice-olympisch kampioen van Londen is sterk in zowel het klimwerk als het rijden tegen de klok, en kan daarnaast rekenen op een puike Cannondale-formatie met steun van man in vorm Sep Vanmarcke.

Fabio Aru – foto: Sirotti

Outsiders
Dat het deelnemersveld van deze 52e editie van Tirreno-Adriatico om je vingers bij af te likken is, blijkt wel uit het indrukwekkende rijtje outsiders dat ook aan het vertrek staat. De Italianen zullen vooral uitkijken naar het rijden van woelwater Fabio Aru. De Siciliaan zal een uiterst teleurstellend 2016 zo snel mogelijk willen doorspoelen. In Oman (derde) en Abu Dhabi (achtste) legde de kopman van Astana de eerste basis voor een terugkeer naar de vorm die hem in het verleden onder meer de eindwinst in de Vuelta en twee podiumplekken in de Giro opleverde. Het aanzienlijk aantal tijdritkilometers is echter verre van ideaal voor het Astana-kopstuk.

Voor de rest is het uitkijken naar BORA-hansgrohe kopman Rafal Majka, het AG2R La Mondiale-tweetal Domenico Pozzovivo en Alexandre Geniez, het tandem Adam Yates (winnaar GP Industria & Artigianato) en Roman Kreuziger (Orica-Scott), Simon Spilak (Team Katusha-Alpecin), Sebastien Reichenbach (FDJ), Stephen Cummings (Dimension Data), Tim Wellens (Lotto Soudal) en de nog altijd piepjonge Egan Bernal (Androni Giocattoli-Sidermec).

Klassiekerscoureurs en sprinters

Krijgen we in Tirreno opnieuw een ware Sagan-show? – foto: Sirotti

Tirreno-Adriatico is naast een strijdtoneel tussen de beste klassementsrenners ter wereld ook een koers waar klassiekercoureurs hun laatste hand leggen aan dé ideale voorbereiding voor de aankomende klassiekerperiode. De grootste naam is, hoe kan het ook anders, wereldkampioen Peter Sagan. De Slowaak maakte grote indruk in het Belgische openingsweekend door bijna spelenderwijs naar een tweede plek te rijden in de Omloop het Nieuwsblad en naar de zege te sprinten in Kuurne-Brussel-Kuurne, ondanks een gebrek aan steun vanuit de eigen ploeg. Vooral de manier hoe hij beide wedstrijden regisseerde was angstaanjagend voor de tegenstand. Hij zal in Tirreno opnieuw de degens kruisen met mannen als Greg Van Avermaet, Sep Vanmarcke, Jasper Stuyven, Tom Boonen, Zdenek Stybar en Tiesj Benoot. Het is echter te hopen voor de Hulk dat hij voldoende hersteld is van zijn ziekte die hem noopte tot opgave in de Strade Bianche.

Kan Fernando Gaviria Mark Cavendish opnieuw lik op stuk geven in Tirreno? – Foto: ASO

Tot slot is Tirreno-Adriatico dé generale repetitie voor Milaan-San Remo, en dus voor heel veel sprinters die zich kanshebber wagen in deze laatste koers. Van de absolute topsprinters zijn Mark Cavendish en man in vorm Caleb Ewan aanwezig. Beide mannen kunnen in de sprints echter fikse concurrentie verwachten van de kroonjuweel van het internationale wielrennen Fernando Gaviria en alleskunner Peter Sagan. Verder zullen de traditionele Italiaanse sprintkanonnen Elia Viviani, Sacha Modolo en Matteo Pelucchi, LottoNL-Jumbo Spanjaard Juan José Lobato en Roemeen Eduard Michael Grosu de massasprints van het nodige peper en zout voorzien.

Favorieten volgens WielerFlits
**** Nairo Quintana
*** Thibaut Pinot, Bauke Mollema
** Vincenzo Nibali, Michal Kwiatkowski, Tom Dumoulin
* Rui Costa, Tejay van Garderen, Primož Roglič, Rigoberto Uran

Officiële website
Deelnemerslijst Tirreno-Adriatico 2017

Weer en TV
Het weer in het land van de pasta carbonara, pizza quattro stagione en Caffè latte zal tijdens het betwisten van Tirreno-Adriatico hetzelfde zijn als de voorgaande jaren: wisselvallig. Periodes met zon zullen worden afgewisseld met fikse regenval. De etappes zullen dit jaar alleen op Eurosport te zien zijn. Het Belgische Sporza heeft moeten afzien van het aankopen van de rechten voor de meest in het oog springende Italiaanse wedstrijden, waaronder Tirreno-Adriatico. Eurosport zal elke dag uitzenden vanaf 16:00; de eerste vier ritten nog gecombineerd met Parijs-Nice, de laatste drie etappes exclusief.

[poll id=”446″]