Het wielerland Colombia zit de laatste tien jaar in de lift. Renners als Nairo Quintana en Rigoberto Urán ontketenden rond 2010 een kleine revolutie, wat misschien wel de aanleiding was voor de Tour de France-zege van Egan Arley Bernal in 2019. Sinds een paar jaar is er met de Tour Colombia ook een vooraanstaande rittenkoers. WielerFlits blikt vooruit.

Historie

In de jaren tachtig van de vorige eeuw kwam de eerste generatie Colombianen piepen in het mondiale wielerpeloton, dat tot dan toe vooral werd gedomineerd door de Europeanen. Wie herinnert zich nog Fabio Parra en vooral Luis Lucho Herrera? Zij hebben de bakermat gelegd voor het Colombiaanse wielrennen. Gevleugelde klimmer Herrara won in 1987 als eerste niet-Europeaan de Vuelta a España – waarna hij als volksheld werd onthaald in eigen land – en verzekerde zich in alle grote rondes minstens één keer van het bergklassement. Niemand herhaalde tot op heden dat kunststukje. Alleen Federico Bahamontes deed het hem voor.

Herrara, bijgenaamd De Kleine Tuinman, zwaaide al op zijn 31e af als prof. Dat was in 1992, toen EPO zijn intrede deed in het peloton. Het leverde de volgende treffende en bekende uitspraak op: “When I saw riders with fat asses climbing cols like airplanes, I understood what was happening.” Hij vormt ook het bruggetje naar de Vuelta a Colombia, die Herrara vier keer won. Deze vermaarde 2.2-rittenkoers (die sinds 1951 bestaat) is een van de belangrijkste wedstrijden in het Zuid-Amerikaanse land en duurt meestal twee weken. Dit jaar staat de koers van 14 tot en met 23 augustus op de kalender. Toch moest er iets bij.

Lucho Herrera op archiefbeeld – foto: Cor Vos

De Colombiaanse wielerfederatie FFC wilde namelijk inspelen op de populariteit van de sport én de prestaties. Zo eindigde Colombia in 2019 op de UCI World Ranking voor landen bijvoorbeeld nog als vijfde. Na traditionele wielerlanden als België, Italië, Nederland en Frankrijk, maar voor bijvoorbeeld Spanje, Australië en Groot-Brittannië. Daarom werd in 2015 de blauwdruk gemaakt voor wat in 2018 Colombia Oro y Paz heette. Organisator FFC wilde de buitenwereld laten zien hoe mooi Colombia is. Na een vredesakkoord tussen de regering en de linkse rebellenbeweging FARC in 2016, zit het land duidelijk in de lift.

Laatste twee winnaars Colombia Oro y Paz/Tour Colombia 2.1
2019: Miguel Ángel López
2018: Egan Arley Bernal

Vorig jaar

Niemand minder dan Egan Arley Bernal – de winnaar van de jongste Tour de France – is de geschiedenisboeken ingegaan als de eerste winnaar van deze rittenkoers. Vorig jaar werd er dus gezocht naar een opvolger voor de naar later bleek eerste Colombiaanse Tourwinnaar ooit. De zesdaagse rittenkoers trapte af met een ploegentijdrit in Medellín, waar EF Education First naar de overwinning snelde. Een dag later nam Álvaro José Hodeg door winst in de massasprint de leiderstrui over van Rigoberto Urán. Die veroverde hem een dag later overigens wel weer terug, omdat de sprinters de lastige derde rit niet overleefden.

Alaphilippe zette de Colombianen een hak in rit vijf – foto: Cor Vos

Dat was overigens zonder Juan Sebastian Molano gerekend, die Julian Alaphilippe afhield. Een dag later was Deceuninck-Quick-Step wel weer aan het feest, toen Bob Jungels een ultieme aanval in een chaotische finale verzilverde met ritwinst én de leiderstrui. In de daaropvolgende rit speelde de Luxemburger de trui kwijt aan ploegmaat Alaphilippe. De Fransman verschalkte de thuisrijders na een spectaculaire rit. De slotrit kende zijn ontknoping op de Alto de Palmas. Daar was Nairo Quintana de beste. Maar wie won de ronde nu precies? Na een vierde, derde en tweede plek in de rituitslagen was dat Miguel Ángel López.

Tour Colombia 2.1 2019
1. Miguel Ángel López (Astana) in 18u38m32s
2. Iván Ramiro Sosa (Team Sky) + 4s
3. Daniel Felipe Martínez (EF Education First) + 42s
4. Egan Arley Bernal (Team Sky) + 54s
5. Nairo Quintana (Movistar) + 1m04s
Volledig eindklassement

Het podium van vorig jaar – foto: Cor Vos

Parcours

De organisatie heeft het parcours dit jaar uitgezet ten noordwesten van de hoofdstad Bogotá. Alle etappes vinden plaats binnen een straal van tweehonderd kilometer, waardoor de renners niet heel ver hoeven te reizen van start tot finish. Sterker nog: in vier van de zes etappes is de startplaats hetzelfde.

De opbouw van de Tour Colombia 2.1 – zoals de koers sedert 2019 heet – is identiek aan die van vorig jaar. Ook toen werd er afgetrapt met een ploegentijdrit. EF Pro Cycling mag volgens het routeboek als titelverdediger als laatste starten: de volgorde voor de andere teams gaat via een loting op maandag 10 februari.

Dinsdag 11 februari – Etappe 1: Tunja – Tunja (16,7 kilometer)

De Tour Colombia 2.1 begint dus met een ploegentijdrit. Plaats van bestemming is Tunja, de hoofdstad van het departement Boyacá. Heel lastig is de teamchrono niet: de wegen zijn rechttoe rechtaan en het parcours telt slechts vijf bochten. Over het algemeen zijn het goede, brede wegen.

Hoewel het parcours nagenoeg volledig vlak is, bevindt deze stad zich wel op een hoogte van 2775 meter boven zeeniveau. Omdat de zuurstofopname daar lager is, kan dat een factor spelen. De tijd van de vierde renner telt. Nog wat weetjes: Winner Anacona, Nairo Quintana en voormalig dictator Gustavo Rojas Pinilla zijn in Tunja geboren.

Start: 12.00 uur/ 18.00 uur
Finish: 14.00 uur/ 20.00 uur

Woensdag 12 februari – Etappe 2: Paipa – Duitama (152,4 kilometer)

De tweede etappe gaat – net als de derde, vierde en vijfde rit – van start in het westen van het stadje Paipa. De finish is ruim elf kilometer verderop. Vanuit de start passeren ze de krijtlijn in Duitama dus vrijwel meteen. Ten zuiden van die stad is een circuit uitgetekend van ruim 33,5 kilometer, die de renners vier keer afleggen.

Onderweg liggen er drie tussensprints, waar punten en bonificaties te verdienen zijn. Deze rit markeert het 25-jarig jubileum van Duitama in de sport. In 1995 werd er namelijk het WK georganiseerd. Abraham Olano won de wegrit, Miguel Indurain de tijdrit en Danny Nelissen het laatste WK voor amateurs.

Start:  09.55 uur / 15.55 uur
Finish:  13.35 uur / 19.35 uur

Donderdag 13 februari – Etappe 3: Paipa – Sogamoso (177,7 kilometer)

Net als de overige etappes die starten vanuit Paipa, is ook deze rit door de organisatie aangeduid als eentje die mogelijk eindigt in een massasprint. Toch is het nog maar de vraag of dit wel eentje voor de snelle mannen is. De eerste honderd kilometer gaan namelijk over zeer heuvelachtig terrein.

De renners beklimmen van beide kanten de Alto Moral, een helling van de vierde categorie (één bergpunt voor de eerste) en het keerpunt Alto Ventaquemada (derde categorie, drie punten). Dit speelt vluchters in de kaart en die zouden weleens om de dagzege kunnen strijden. Overleven de sprinters, dan is de laatste kilometer zo goed als vlak.

Start:  09.55 uur / 15.55 uur
Finish:  14.10 uur / 20.10 uur

Vrijdag 14 februari – Etappe 4: Paipa – Santa Rosa de Viterbo (168,6 kilometer)

Voor de derde dag op rij verzorgt Paipa de start. Dat is overigens een mooi ezelsbruggetje voor het volgende feitje: alleen in de ritten die hier starten, is aan de finish de 3 kilometer-regel van toepassing. Voor de oplettende kijker: de etappe is bijna exact gelijk als de derde rit. Tot en met de tussensprint in Duitama (na 156 kilometer) kennen de renners het parcours.

Daarna gaat de weg naar het noordoosten in plaats van naar het zuidoosten. Gevolg: de Alto Malterias (derde categorie) komt erbij, met haar top op vier kilometer van het eind. De finishstraat in Santa Rosa de Viterbo loopt daarna ook nog eens omhoog.

Start:  9.55 uur / 15.55 uur
Finish:  13.55 uur / 19.55 uur

Zaterdag 15 februari – Etappe 5: Paipa – Zipaquirá (174,9 kilometer)

Voor een laatste keer stappen de renners in Paipa, vooral bekend vanwege de vele thermale baden, op de fiets. Voor de verandering werken de coureurs nog maar eens de eerste 76 kilometer van etappes drie en vier af. Alleen nu keren ze op de Alto Ventaquemada (derde categorie) niet om, maar trekken ze door naar het zuidwesten.

Na een tussensprint in Choncontá wacht er met de Alto Sisga (vierde categorie) dan een nieuw klimmetje. De laatste 65 kilometer zijn daarna bijna volledig vlak, ondanks dat de renners op grote hoogte rijden. Voor de finish ligt er in Tocancipá nog een tussensprint.

Start:  09.55 uur / 15.55 uur
Finish:  14.10 uur / 20.10 uur

Zondag 16 februari – Etappe 6: Zipaquirá – El Once/Alto del Verjón (182,6 kilometer)

De startplaats van de slotrit is hetzelfde als waar de finish een dag eerder was: Zipaquirá, ten noorden van hoofdstad Bogotá. Dat de Tour Colombia 2.1 deze plek aandoet, komt niet uit de lucht vallen. Het is namelijk de geboorte- en woonplaats van Egan Arley Bernal. Het begin van de rit herkennen we uit de finale van een dag eerder met twee keer de Alto Sisga, door alweer een keerpunt, ditmaal na 75 kilometer.

Daarna gaan ze in zuidelijke richting en rijdt het peloton als het ware om Bogotá heen. De klimgeiten kunnen zich vervolgens in de finale opmaken voor de Alto Patios (derde categorie) en de slotklim naar de Alto del Verjón. Eigenlijk begint de finale al met de ongecategoriseerde Alto Arepas (3,9 km aan 3,8%). De top van deze helling ligt op precies veertig kilometer voor de aankomst.

Kort daarop volgt de tussensprint in La Calera, waar – zoals bij elke tussensprint deze ronde – drie, twee en één punten en secondes te verdienen zijn. Na de Alto Patios (2,5 km aan 7,5%) volgt het slotstuk dus op El Once. Deze beklimming van de tweede categorie is 11,5 kilometer lang met een gemiddelde stijging van 5,4% en pieken tot boven de 10%. Wie hier wint, maakt tevens grote kans op de eindoverwinning.

Start:  09.23 uur / 15.23 uur
Finish:  13.45/ 19.45 uur

Sprinters

De kansen voor sprinters in deze ronde zijn schaars. Met een beetje ‘pech’ krijgen we alleen in Duitama en Zipaquirá een massaspurt. Desondanks hebben een paar ploegen wel degelijk snelle mannen meegenomen naar Zuid-Amerika. Opvallend is wel dat die teams steeds voor duo’s kiezen. Van de twaalf voornaamste spurters die op de voorlopige startlijst staan, zitten er acht in tweetallen bij dezelfde ploeg. In deze 2.1-koers mogen formaties aantreden met maximaal zes renners, waardoor de duo’s dus voor elkaar zullen moeten rijden. Bij de kleinere teams zal het dan meer ieder voor zich zijn met twee renners vooraan in de uitslag.

Álvaro José Hodeg – foto: Cor Vos

De meeste gevechten zullen waarschijnlijk plaatsvinden tussen twee jonge Colombiaanse sprinters. Op papier is Álvaro José Hodeg hier de te kloppen man. De 23-jarige Colombiaan snelde in de Vuelta a San Juan al drie keer naar de eerste vier. Hij krijgt in zijn trein bijval van de snelle Duitser Jannik Steimle (die terugkeert na een hartoperatie), Bert Van Lerberghe en Mikkel Frøhlich Honoré. UAE Emirates vertrouwt volledig op Juan Sebastian Molano (25). Hij wist hier vorig jaar nog een rit te winnen. Vooral de vierde etappe lijkt op zijn lijf geschreven. Met Maximiliano Richeze krijgt hij hulp van een van de beste lead out-mannen ter wereld.

De overige mannen om rekening mee te houden zijn Davide Cimolai, Travis McCabe en Edwin Ávila bij Israel Start-Up Nation, de opgeleefde Jhonatan Restrepo (die onlangs twee ritten won in de Vuelta a Tachira) en Kroatisch kampioen Josip Rumac bij Androni Giocattoli-Sidermec, Marco Benfatto en neoprof Nicolas Dalla Valle bij Bardiani-CSF-Faizanè en Davide Appollonio bij het kleine Amore e Vita-Prodir. Daarnaast is het interessant om te zien of Nicolás Javier Naranjo zich opnieuw kan mengen na goede optredens in San Juan. Wellicht zijn er ook enkele jonge talenten die zich smijten, zoals Santiago Montenegro (21).

Molano pakte vorig jaar al een ritzege – foto: Cor Vos

Favorieten

Het is de organisatie andermaal gelukt om bijna alle grote Colombiaanse namen naar deze ronde in hun thuisland te halen. Eigenlijk ontbreken alleen de vier Colombianen van Astana, waarbij vooral titelverdediger Miguel Ángel López schittert door afwezigheid. Datzelfde kunnen we zeggen over Winner Anacona en de broers Dayer en Nairo Quintana. Hun ploeg Arkéa-Samsic verschijnt ook niet aan de start. Ook Iván Ramiro Sosa is er niet bij. De renner van Team Ineos reed tijdens het Colombiaans kampioenschap op kop, maar hij kwam in de laatste vijftien kilometer ten val en brak zijn duim.

Kan Egan Arley Bernal schitteren voor eigen volk? – foto: Cor Vos

Egan Arley Bernal is het hier aan zijn stand verplicht om een tweede eindzege te boeken. De 23-jarige (je zou het soms bijna vergeten) renner van Team Ineos kan rekenen op een sterk team en hij liet tijdens de Colombiaanse kampioenschappen zijn goede vorm zien. Hij pakte brons op de tijdrit en zilver tijdens de wegrit. Reden te meer om Bernal aan te wijzen als favoriet. Hij die het Colombiaanse volk in vervoering bracht met zijn zege in de Tour de France.

De Britse formatie heeft echter meer ijzers in het vuur, ook zonder Sosa in de ploeg. Team Ineos neemt namelijk doodleuk ook de titelverdediger van de Giro d’Italia mee. Richard Carapaz won als eerste Ecuadoraan ooit een grote ronde. De 26-jarige klimmer groeide op in Tulcán, een stad in het hoge noorden van Ecuador en pal naast de grens met Colombia. Toch is het van daar naar Bogotá nog een dikke 925 kilometer in de auto. Niet om de hoek dus. Hoewel Carapaz zijn seizoensdebuut maakt, mag hij zeker van voren te zien zijn. De laatste twee edities deed hij ook mee, met zijn negende plek van vorig jaar als beste resultaat.

Ook Giro-winnaar Carapaz start in Colombia – foto: Cor Vos

Als er een ploeg is die het Team Ineos hier lastig kan maken, dan is dat zonder twijfel EF Pro Cycling. De Amerikaanse ploeg komt met een erg sterk team naar Colombia. Vorig jaar wonnen zij de openingsploegentijdrit en daar kunnen ze ook dit jaar uitpakken. Gezien zijn vorm is Sergio Higuita de vooruitgeschoven pion. Hij kroonde zich op 2 februari in Tunja tot nationaal kampioen op de weg. De vierdejaars prof brak vorig jaar definitief door met onder meer een tweede plek in de Tour of California en een vierde stek in de Ronde van Polen. Higuita klimt dus uitstekend en heeft daarnaast een sterk eindschot. De goede combinatie?

EF Pro Cycling is zelfs twee Colombiaanse kampioenen rijker. Daniel Felipe Martínez verlengde namelijk zijn titel in het tijdrijden. Op de wegrit werd hij ook derde, dus naast Higuita is ook het één jaar oudere talent (23) van teambaas Jonathan Vaughters in vorm. Vorig jaar eindigde Martínez door sterke prestaties in het slotweekend als derde in het eindklassement van de Tour Colombia 2.1. Hij lijkt iets langer nodig te hebben om zich volledig te ontwikkelen, al werd hij op het einde van 2019 wel tweede in de Tour of Guangxi, toch een WorldTour-koers.

De troeven van EF Pro Cycling: Higuita (links) en Martínez – foto: Cor Vos

Maar hebben we dan alle kandidaten voor eindwinst bij de rozehemden dan al gehad? Nee. Met een beetje goede wil zou ook Tejay van Garderen zich kunnen smijten, maar naar verwachting hebben ze met Rigoberto Urán nog een stevige troefkaart in handen. Daar staat echter nog wel een vraagteken achter, want El Toro de Urrao komt terug van een zware blessure. Bij een valpartij in de Vuelta a España brak Urán zijn linkersleutelbeen, enkele ribben, zijn schouderblad en enkele wervels. Ook liep hij schade op aan zijn longen. Na de operaties traden complicaties op en lag hij zelfs even op de intensive care. Maar de kopman start niet voor niets. Sinds eind november zit hij weer op de fiets. Vorig jaar was hij zesde.

Koersen in Zuid-Amerika betekent ook dat er andere namen aan het front verschijnen. Zo ook die van de beruchte Óscar Sevilla. De inmiddels 43-jarige (!) Spanjaard heeft een obscuur verleden. Als groot talent won hij in het shirt van Kelme het jongerenklassement in de Tour de France en verloor hij op de slotdag van de Vuelta a España 2001 pas de leiderstrui: hij werd tweede. In 2006 werd hij voor de Tour echter in verband gebracht met Operación Puerto, waarna T-Mobile hem ontsloeg. Na een tweede schorsing in 2010 kwam hij in 2013 in Colombia terecht. Daar koerst hij nog steeds, inmiddels voor Medellín. Hij blijft goede resultaten neerzetten: in San Juan werd Babyface nog derde.

Evenepoel hield Sevilla (op de voorgrond) goed in de gaten in San Juan – foto: Cor Vos

Met een heuse sprinttrein gokt Deceuninck-Quick-Step hier vooral op spurtzeges. Desondanks komen ze met Bob Jungels en Julian Alaphilippe ook met rittenkapers naar Colombia. Vooral de Franse springveer zou in het klassement weleens een rol kunnen spelen. In de vierde etappe zou hij zomaar eens de etappezege kunnen boeken en waarom ook niet de leiderstrui pakken? Die opgave is dit seizoen wel iets lastiger trouwens, omdat de Belgische formatie niet al te sterk is voor de ploegentijdrit. Maar aan de andere kant: de slotklim op de laatste dag is minder zwaar dan vorig jaar. Vlak Alaphilippe, die ziek werd in de Vuelta a San Juan, niet uit.

Een van de ProTeams die hier geen misselijk figuur hoeft te slaan, is Androni Giocattoli-Sidermec. Zij brengen namelijk Miguel Eduardo Flórez aan het vertrek. De 23-jarige klimmer uit Duitama kende een uitstekende Vuelta a San Juan, waar hij de koninginnenrit op Alto Colorado won en daardoor als vijfde eindigde in het eindklassement. De jongeling is bezig aan zijn vierde jaar als prof en hoopt dit seizoen een stap in zijn ontwikkeling te zetten. Als hij daarin wil slagen, moet hij op dezelfde voet verdergaan. Flórez kan een mooie tandem met generatiegenoot Daniel Muñoz vormen, die vorig jaar als eerstejaarsprof indruk maakte.

Flórez pakte op Alto Colorado zijn eerste profzege – foto: Cor Vos

Net als Fabio Aru hoopt ook Esteban Chaves korte metten te maken met een aantal moeilijke jaren. Nadat hij in 2016 het podium haalde in zowel de Giro d’Italia (tweede) als de Vuelta a España (derde), leek de altijd goedlachse Chavito klaar om de wereldtop te bestijgen. Valpartijen, pech en de ziekte van Pfeiffer stonden dat tot op heden in de weg. Onlangs werd de renner van Mitchelton-Scott (die hier met de nationale selectie rijdt) dertig en dus hoopt hij de komende seizoenen alsnog uit te groeien tot een wereldtopper. Onlangs werd hij vijfde op de wegrit en de tijdrit van het Colombiaanse kampioenschap. Chaves’ teammaat Santiago Buitrago kan hem helpen. Hij reed goed in de Tour Down Under.

UAE Emirates zit in hetzelfde schuitje als de ploeg van Patrick Lefevere, alleen zijn daar de rollen omgedraaid. Zij gaan juist met vier klimmers naar Colombia. Daar verblijft de ploeg al ruim twee weken om te acclimatiseren aan de omstandigheden. Fabio Aru hoopt eindelijk weer de weg naar boven in te slaan en is aangewezen als kopman. Met Cristian Camilo Muñoz en vooral de blinkende diamant Andrés Camilo Ardila (20, winnaar van de Giro d’Italia U23 2019) hebben ze nog twee hete hangijzers in het vuur. Gezien de uitslag van het Colombiaans kampioenschap lijkt de ervaren Sergio Henao echter de grootste kanshebber.

Andrés Camilo Ardila – foto: IsolaPress

‘Hé redactie, zien jullie Movistar nu compleet over het hoofd?!’. Absoluut niet. Het manco van de Spaanse ploeg is alleen dat niet duidelijk is hoe de vorm van iedereen is. Dat terwijl ze hier met een hele leuke ploeg starten, vol met klimtalent. Carlos Verona, de Argentijn Eduardo Sepúlveda en thuisrijder Carlos Betancur kunnen allemaal hun rol spelen, al was de vorm van Bananito in San Juan niet geweldig. En wat te denken van de drie jonkies? De Amerikaan Matteo Jorgenson en Juan Diego Alba uit Colombia willen zich zeker tonen. Dark horse hier is Einer Augusto Rubio. De pocketklimmer werd al tweede in de Giro d’Italia U23.

Verder zijn er nog een aantal oude bekenden die in een rondje zoals deze zomaar kunnen meedoen om de prijzen. Dan moet je denken aan Rodolfo Torres (Illuminate), Fabio Duarte (Medellín), Darwin Atapuma, Hernán Aguirre (beiden Colombia Tierra de Atletas-GW Bicicletas) en Aldemar Reyes (EPM-Scott). Ook is het de vraag of de Argentijn Germán Nicolas Tavini zijn elfde plek in San Juan een vervolg kan geven, terwijl Roniel Campos in januari nog de Vuelta al Tachira (2.2) in zijn thuisland Venezuela won. En kunnen Joni Brandão en Antonio Carvalho (Efapel) ook brommeren buiten de Ronde van Portugal?

Darwin Atapuma werd deze winter slachtoffer door spookploeg Epowers – foto: Cor Vos

Tot slot nog aandacht voor twee talenten die wellicht bij het grote publiek nog volledig onbekend zijn. Zo brengt de Russische selectie Savva Novikov aan de start. De 20-jarige klimmer won in het najaar van 2019 de Tour of Iran en werd tweede in de Ronde van Roemenië. In beide koersen won hij een bergetappe. De laatste is Jesús David Peña (19) van Colombia Tierra de Atletas-GW Bicicletas. Hij won vorig jaar de loodzware Ronde van Colombia voor beloften en werd zevende in de Giro d’Italia U23. Het zegt iets dat de organisatie hem – samen met onder meer Bernal, Henao en de WorldTour-talenten – op het podium zette tijdens de presentatie in januari. Reken erop dat Peña zich wil laten zien.

De enige Nederlander op de startlijst is net als vorig jaar Etiënne van Empel (Vini Zabù-KTM). Van Lerberghe verdedigt dus de Belgische eer.

Favorieten volgens WielerFlits
**** Egan Arley Bernal
*** Richard Carapaz, Sergio Higuita
** Daniel Felipe Martínez, Rigoberto Urán, Óscar Sevilla
* Julian Alaphilippe, Miguel Eduardo Flórez, Esteban Chaves, Sergio Henao

Deelnemerslijst (ProCyclingStats)
Website organisatie

Weer en TV

De weersverwachtingen voor Bogotá en omstreken zien er goed uit voor komende week. Het kwik schommelt in de middaguren tussen de 21 en 22 graden Celsius. Er is ruimte voor de zon, al treedt er ook iedere dag bewolking op. Het waait heel de week aan windkracht vier, voornamelijk uit het zuiden. Regen valt er amper: alleen in het slotweekend is de kans op een bui groter dan vijf procent. Alle actie is overigens te aanschouwen via een livestream op de Colombiaanse tak van sportzender ESPN. Check in de Volg Hier op WielerFlits dagelijks de uitzendtijden.