Met de Tour of Oman begint vanaf dinsdag het slotstuk van het voorjaarsdrieluik in het Midden-Oosten. In tegenstelling tot in Dubai (Marcel Kittel) en Qatar (Mark Cavendish) zal er in Oman geen sprinter met de eindzege aan de haal gaan. De etappe naar Jabal Al Akhdhar, beter bekend als Green Mountain, is namelijk voer voor echte klimgeiten. Wie volgt Rafael Valls op? WielerFlits blikt vooruit.

Historie
Net als de andere rittenkoersen in het Midden-Oosten is de Tour of Oman relatief jong. Dit jaar is de koers door het oliestaatje toe aan haar zevende editie. Fabian Cancellara was in 2010 de eerste winnaar. De Zwitser profiteerde destijds van de individuele tijdrit die in het rittenschema was opgenomen, alhoewel hij daarin werd geklopt door Edvald Boasson Hagen. In het eindklassement wist hij de Noor echter een kleine halve minuut voor te blijven.

Het jaar daarna gooide de organisatie het direct over een andere boeg door een van de etappes te laten eindigen op Green Mountain. Robert Gesink kwam daar in 2011 als eerste boven en legde er de basis voor zijn eindzege. De enige Nederlander op de erelijst zal dat huzarenstukje dit jaar niet evenaren. Hij start woensdag zijn seizoen in de Ronde van de Algarve.

De enige renner die de Tour of Oman twee keer wist te winnen is niemand minder dan Chris Froome. De Brit, die de koers dit jaar met Team Sky links laat liggen, deed dat in 2013 en 2014. De andere eindwinnaars zijn Peter Velits (2012) en Rafael Valls (2015). De Spanjaard won vorig jaar op Green Mountain en had het geluk dat de daaropvolgende etappe op initiatief van de ploegen werd geneutraliseerd vanwege een zandstorm. Die beslissing schoot bij organisator Eddy Merckx destijds in het verkeerde keelgat.

Erelijst
2010: Fabian Cancellara
2011: Robert Gesink
2012: Peter Velits
2013: Chris Froome
2014: Chris Froome
2015: Rafael Valls

Parcours
Hoewel de Tour of Oman al behoorlijk wat hoogtemeters kende, is het parcours door organisator Amaury Sport Organisation (dezelfde als van onder andere de Tour de France) nog wat lastiger gemaakt. Voor het eerst zijn er dit jaar twee etappes met een aankomst bergop. Bovendien is aan de beklimming van Green Moutain dit jaar bijna twee kilometer toegevoegd. De klim is nu 7,5 kilometer lang en kent een gemiddeld stijgingspercentage van 10,7 procent.

De zes etappes hebben een totale afstand van 911 kilometer. Voor de sprinters zijn er twee kansen. De profielen van de ritten zien er als volgt uit:

16 februari, etappe 1: Oman Exhibition Center – Al Bustan (145,5 km)

De rit naar Al Bustan Palace, een luxe hotel in de hoofdstad Muscat, stond ook de afgelopen jaren op het programma, maar nooit op de openingsdag. Na een rustige beginfase zit het venijn in de staart met de beklimmingen van de Al Hamriya en de Al Jissah. De top van die laatste heuvel (1,4 km a 9%) ligt op iets meer dan vijf kilometer van de finish. Vorig jaar kwam Cancellara hier juichend over de streep. Er zijn voor de eerste drie renners in alle etappes bonificaties van tien, zes en vier seconden te verdienen.

17 februari, etappe 2: Omantel Head Office – Quriyat (162 km)

Ook op de tweede dag wacht de renners een heuvelachtige etappe. De finishlijn is getrokken bovenaan een klimmetje van 2,8 kilometer lang, met een gemiddeld stijgingspercentage van 6,5 procent. Hier zullen de eerste serieuze verschillen in het klassement al gemaakt worden. Quriyat was ook in 2014 aankomstplaats van de tweede etappe (ritzege Alexander Kristoff), maar toen was er in het vissersplaatsje een vlakke aankomst.

18 februari, etappe 3: Al Sawadi Beach – Naseem Park (176,5 km)

Ook dit jaar zijn er weer kansen voor de rappe mannen, te beginnen in rit drie. De eerste helft van de etappe gaat het vals plat omhoog, maar daarna mag er lichtjes gedaald gaan worden. In de finale is het volledig vlak. Twee jaar geleden was André Greipel in Naseem Park de snelste van het peloton.

19 februari, etappe 4: Knowledge Oasis Muscat – Jabal Al Akhdar (Green Mountain) (177 km)

Het zwaartepunt van de Tour of Oman wordt zoals gebruikelijk gevormd door de etappe naar de top van de Jabal al Akhdar. De stijgingspercentages van de beruchte Groene Berg zijn indrukwekkend. Bijna constant schommelen deze rond de twaalf procent, waarna er ook in de slotkilometer (dertien procent gemiddeld) geen tijd is om op adem te komen. Zoals aangegeven is de klim dit jaar 7,5 kilometer lang. De renner die hier als eerste boven komt, gaat bijna altijd ook met de eindzege aan de haal. Sinds de introductie van de Green Mountain voltrok zich alleen in 2012 een ander scenario. Peter Velits finishte toen in de koninginnenrit tien seconden achter Vincenzo Nibali, maar won wel de ronde.

20 februari, etappe 5: Yiti (Al Sifah) – Ministry of Tourism (119,5 km)

Vorig jaar gooiden zandstormen nog roet in het eten, maar deze keer vindt er voor het ministerie hopelijk weer gewoon een huldiging plaats. Drie keer moet in de slotfase de Bousher Al Amerat worden beklommen. Eén keer van de steilste (3,4 km a 8,8%) en twee keer van de iets minder steile (3,2 km a 6,8%) kant. Na de laatste top is het nog een kleine vijftien kilometer tot aan de streep.

21 februari, etappe 6: The Wave Muscat – Matrah Corniche (130,5 km)

Op de laatste dag is het woord waarschijnlijk aan de sprinters, die op de boulevard van Muscat een op hun lijf geschreven parcours krijgen voorgeschoteld. Al werden zij vorig jaar in de luren gelegd door de Oostenrijker Matthias Brändle, die solo over de streep kwam. Eerdere edities liep het wel uit op een massasprint, met grote namen als Marcel Kittel (2012), Nacer Bouhanni (2013) en André Greipel (2014) als winnaars.

Favorieten
Waar er in de vorige editie nog dertien WorldTour-ploegen aan de start stonden, is dat aantal dit jaar gereduceerd tot negen. Movistar, Sky, Tinkoff en Trek-Segafredo hebben besloten niet naar Oman af te reizen. Toch kan de organisatie nog altijd rekenen op een mooi deelnemersveld, met voldoende renners die zo vroeg in het seizoen hun klimmersbenen al willen testen.

Richie Porte is een van de weinige toprenners die zich dit seizoen bergop al wist te onderscheiden. De Australiër won in de Tour Down Under de etappe naar Old Willunga Hill en eindige bij die eerste krachtmeting van dit seizoen in de WorldTour als tweede in het klassement. Porte reed de Tour of Oman voor het laatst in 2013, toen hij in dienst van Sky een bijdrage leverde aan de eindzege van zijn kopman Chris Froome. Na zijn overstap naar BMC geldt Porte dit jaar zelf als een van de grote favorieten.

Vincenzo Nibali heeft meer ervaring met het koersen in Oman en kwam vier jaar geleden als eerste boven op Green Mountain. Naar de huidige vorm van de Astana-coureur is het echter nog gissen. Zijn optreden in de Tour of San Luis (veertiende in het eindklassement) verschafte daarover nog weinig duidelijkheid, al is dat weer bijna een maand geleden. Nibali bouwt zijn vorm op met de bedoeling om te pieken tijdens de Giro d’Italia. Astana heeft als schaduwkopman ook nog Jakub Fuglsang achter de hand. Hij werd vorig jaar zevende.

Ook Tom Dumoulin heeft de Giro in zijn agenda staan, al is de olympische tijdrit in Rio de Janeiro zijn hoofddoel. De start van zijn seizoen vindt plaats in Oman en met name de Nederlandse wielervolgers zullen benieuwd zijn hoe hij uit de winter is gekomen. Volgens ploegleider Luke Roberts maakte Dumoulin op het trainingskamp een scherpe indruk, maar is er van enige druk geen sprake. “We bekijken het dag per dag en zullen niet met een specifieke ambitie voor het algemeen klassement starten”, liet hij weten. Of is Dumoulin al zo scherp dat hij in de voetsporen van Robert Gesink kan treden?

AG2R La Mondiale staat met twee kopmannen aan het vertrek. Zowel Romain Bardet als Domenico Pozzovivo moet hoge ogen kunnen gooien. De Fransman opende eind januari zijn seizoen in eigen land met de GP La Marseillaise (28e), de Italiaan eindigde als zevende in de Tour Down Under.

Etixx-Quick-Step heeft met Daniel Martin, Gianluca Brambilla en Bob Jungels ook meerdere troeven die uitgespeeld kunnen worden. De Ier won deze maand al een etappe in de Ronde van Valencia. Ook is het uitkijken naar Jurgen Van den Broeck in het shirt van zijn nieuwe ploeg Katusha. En wat kan Eduardo Sepulveda, die in de Tour de San Luis maar net naast de eindoverwinning greep? Bij Dimension Data zijn Jacques Janse van Rensburg (vorig jaar vijfde), Serge Pauwels en Merhawi Kudus renners om in de gaten te houden.

Oud-wereldkampioen Rui Costa mag proberen Lampre-Merida aan nieuw succes te helpen in Oman. Vorig jaar ging namens die ploeg Rafael Valls verrassend met de hoofdprijs aan de haal. De Spanjaard zal zichzelf niet opvolgen, want zijn nieuwe ploeg Lotto Soudal is er niet bij.

Voor de sprintersetappes is Alexander Kristoff de grote blikvanger. Moreno Hofland zal namens LottoNL-Jumbo proberen hem het vuur aan de schenen te leggen. Met Roompot Oranje Peloton staat er een tweede Nederlandse ploeg aan het vertrek. Zij komt naar Oman met onder andere André Looij, die in de Tour of Qatar twee keer naar een plaats in de top-10 sprintte.

Andere snelle mannen die meedoen zijn Roy Jans, Sam Bennett, Gerald Ciolek, Jean-Pierre Drucker, Marko Kump, Andrea Guardini en Yauheni Hutarovich. In die iets lastigere etappes liggen goede kansen voor renners als Greg Van Avermaet en Edvald Boasson Hagen.

Weer & TV
Waar de temperatuur in Oman midden in de zomer makkelijk kan oplopen tot boven de vijftig graden Celcius, is het er momenteel prima toeven. Het weer waar de renners de komende week mee te maken krijgen, is goed te vergelijken met wat we gewend zijn in een Nederlandse zomer. De temperatuur schommelt tussen de 20 en de 25 graden en af en toe valt er een buitje, al blijft het deze week nagenoeg droog. De windkracht loopt niet verder op dan 2 a 3 Beaufort.

De Tour of Oman is hier niet live op tv te zien. Wel verzorgt de organisatie een liveticker. De finish vindt meestal plaats rond 12.30 uur Nederlandse tijd (rond 15.30 uur in Oman). Alleen de openingsetappe eindigt een uurtje vroeger.

Favorieten volgens WielerFlits
**** Richie Porte
*** Vincenzo Nibali, Romain Bardet
** Tom Dumoulin, Domenico Pozzovivo, Daniel Martin
* Eduardo Sepulveda, Jurgen Van den Broeck, Rui Costa, Jakob Fuglsang

[poll id=”176″]