Koen Middendorp

• donderdag 10 februari 2022 om 06:15

In 2020 ging de rittenkoers niet door vanwege een periode van nationale rouw, vorig jaar gooide de coronapandemie roet in het eten. Maar nu, twee jaar na de laatste editie, staat de Tour of Oman eindelijk weer op het programma. En de organisatie is er ook nog eens in geslaagd om enkele topsprinters te verleiden tot deelname. WielerFlits blikt vooruit!

Historie

Over de geschiedenis van de Tour of Oman kunnen we vrij kort zijn. De eerste editie van de meerdaagse wielerronde door het sultanaat vond plaats in 2010. Met Fabian Cancellara kreeg de organisatie zijn gedroomde winnaar. De Zwitser bleef in het eindklassement Edvald Boasson Hagen en Cameron Meyer voor. Cancellara was er dus al vroeg bij op het seizoen en winnen in Oman bleek de perfecte opmaat richting een zeer succesvolle (klassieker)campagne. Cancellara won later dat jaar namelijk ook met verve de E3 Prijs Vlaanderen, Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix.

Organisator ASO kon tevreden zijn na de eerste editie van de Tour of Oman, maar besloot toch nog wat extra peper en zout toe te voegen voor de daaropvolgende editie in 2011. De ‘Green Mountain’ deed zijn intrede en bleek, met zijn lengte van net geen zes kilometer aan een gemiddeld stijgingspercentage van ruim 10%, al snel de ideale scherprechter. De pure klimmers waren plots in het voordeel en dat is ook te zien als we een blik werpen op de erelijst. In 2011 ging Robert Gesink met de eindzege aan de haal, na ritzeges op Green Mountain én in de individuele tijdrit in Al Jissah.

Robert Gesink – foto: Cor Vos

De Tour of Oman bleek voor veel renners een ideale voorbereidingsronde, zo vroeg op het seizoen. Het parcours kende voldoende afwisseling, over het weer viel niet te klagen en de organisatie had zijn zaakjes goed op orde. Wereldtoppers als Vincenzo Nibali, Chris Froome, Alberto Contador, Joaquim Rodríguez en Cadel Evans trokken naar Oman en lieten zich van hun beste kant zien. Na de eindzege van Peter Velits (2012) kroonde Froome zich in 2013 en 2014 zelfs tot eindwinnaar van de ronde. De Brit mag zich tot op de dag van vandaag nog altijd mederecordhouder noemen. Ook Rafael Valls en Vincenzo Nibali staan op de erelijst.

De erelijst van de Tour of Oman kleurt ook een beetje Nederlands en Belgisch. Robert Gesink is, elf jaar na zijn eindoverwinning, nog altijd de enige Nederlandse winnaar van de meerdaagse wielerronde. Ben Hermans zorgde vijf jaar geleden voor Belgisch succes. De ervaren klimmer, die anno 2022 uitkomt voor Israel-Premier Tech, greep in 2017 de macht in rit twee naar Al Bustan en wist vervolgens stand te houden. Enkele dagen later, op de top van Green Mountain, kon hij een zegegebaar maken (foto onder) in de wetenschap dat de eindzege hem niet meer kon ontgaan.

Chris Froome – foto: Cor Vos

In de laatste twee edities van de Tour of Oman zagen we telkens dezelfde winnaar. Alexey Lutsenko versloeg in 2018 zijn Astana-ploegmaat Miguel Ángel López en Gorka Izagirre, zonder daarbij een rit te winnen. Een jaar later was het opnieuw raak voor Lutsenko. De lepe allrounder bleek in 2019 onaantastbaar, won maar liefst drie etappes en had in het klassement een grote voorsprong op Domenico Pozzovivo en Jesús Herrada.

Laatste winnaars Tour of Oman
2021: Geen editie
2020: Geen editie
2019: Alexey Lutsenko
2018: Alexey Lutsenko
2017: Ben Hermans
2016: Vincenzo Nibali
2015: Rafael Valls
2014: Chris Froome
2013: Chris Froome
2012: Peter Velits

Ben Hermans – foto: Cor Vos

Laatste editie

In de elfde editie van de Tour of Oman zoekt de organisatie naar een opvolger voor Alexey Lutsenko. De Kazach was in 2018 al de beste in het eindklassement en deed er in 2019 gewoon nog een schepje bovenop. In de eerste etappe was de aandacht echter nog gericht op een andere topper. De openingsrit van Al Sawadi Beach naar Suhar Corniche was vlak en dus op maat van de sprinters. Het bleek een hapklare brok voor Alexander Kristoff. De sterke Noor versloeg in zijn gekende stijl de Fransen Bryan Coquard en Nacer Bouhanni en mocht de eerste leiderstrui aantrekken.

Kristoff moest echter al heel snel weer aan de bak. In rit twee, van Royal Cavalry Oman naar Al Bustan, kregen de renners enkele lastige klimmetjes voor de wielen geschoven. In de diepe finale spatte de koers uiteen op de klim van Al Jissah. Het was het uitverkoren punt voor Lutsenko om een versnelling te plaatsen en die bleek te machtig voor de concurrentie. Lutsenko kwam met voorsprong boven en wist in de laatste kilometers stand te houden voor zijn eerste ritzege. De leiderstrui bleef echter in het bezit van de taaie Kristoff, die in de schaduw van Lutsenko naar een tweede plek wist te sprinten.

Alexey Lutsenko is baas in Oman – foto: Cor Vos

Op dag drie moest Kristoff echter definitief capituleren. Ook nu kregen de renners weer een verraderlijke heuvelrit voorgeschoteld en opnieuw kwam Lutsenko als winnaar uit de bus. De Kazach veroverde nu ook de leiderstrui, maar daarmee was de koek nog niet op voor Lutsenko. De renner van Astana boekte, een dag na de sprintzege van Sonny Colbrelli bij het Oman Convention & Exhibition Center, namelijk nog een derde ritzege. Op de flanken van Green Mountain wist leider Lutsenko de pure klimmers op de power uit het wiel te kletsen en zo zijn leiderstrui te verstevigen.

De eindzege kon Lutsenko niet meer ontgaan en in de vlakke slotetappe ging het alleen nog maar om de ritzege. De laatste rit met aankomst in Matrah Corniche werd gewonnen door de Italiaan Giacomo Nizzolo, voor zijn landgenoten Colbrelli en Davide Ballerini. Lutsenko kwam veilig in de buik van het peloton over de finish en kroonde zich voor het tweede opeenvolgende jaar als eindwinnaar. Op het podium werd hij geflankeerd door Domenico Pozzovivo en Jesús Herrada.

Eindklassement Tour of Oman 2019
1. Alexey Lutsenko (Astana Pro Team) in 21u45m51s
2. Domenico Pozzovivo (Bahrain Merida) op 44s
3. Jesús Herrada (Cofidis) op 47s
4. Rui Costa (UAE Emirates) op 53s
5. Élie Gesbert (Arkéa-Samsic) op 1m03s

foto: Cor Vos

Parcours

Voor ieder wat wils in de Tour of Oman. Het parcours is geschikt voor sprinters en klimmers. De eerste twee etappes en de slotrit zijn voor de snelle mannen, terwijl in etappes 3, 4 en 5 de klassementsrenners aan de bak moeten. De rit naar Qurayyat finisht op een klim van 2,8 kilometer aan 6,5% en een dag later volgt een aankomst voor sterke renners naar Muscat Royal Opera. De koninginnenrit voert de coureurs op de vijfde dag naar Green Mountain (6 km aan 10%).

Donderdag 10 februari, etappe 1: Al Rustaq Fort – Muscat/Oman Convention (138 km)

De Tour of Oman begint dit jaar pal voor het fort van Rustaq. Vervolgens gaat het in oostelijke richting en zijn er passages door Al Awabi en Nakhal. Na een eerste tussensprint in Afy kronkelt de route wat meer naar het noordoosten, langs de ravitailleringszone in Al Taww, naar de eerste en ook meteen enige klim van de dag. De klim van Fanja is één kilometer lang en stijgt aan een gemiddelde van net geen 10%. Pittige kost, alleen ligt de top van deze klim vrij ver van de finish. Aanvallers die hier iets willen proberen, zullen van zeer goeden huize moeten komen om in de finale uit de greep te blijven van de sprintersteams.

Na de enige gecategoriseerde helling van deze etappe gaat het in licht dalende lijn naar de tussensprint in Fanja en de finish aan het conventie- en tentoonstellingscentrum van Oman. Gelegen in het Seeb-gebied tussen hoofdstad Muscat en vissersstad Seeb, direct aan de Arabische Zee. De laatste kilometers zijn biljartvlak, maar de finish loopt daarentegen vervelend vies omhoog. Het is kortom van belang om goed te timen. Wie te vroeg aangaat op deze finish, valt geheid stil en kan fluiten naar de ritzege. Zien we hier een eerste (sprint)duel tussen Mark Cavendish en Fernando Gaviria?

Start: / 09u05
Finish: / tussen 12u23 en 12u42

Vrijdag 11 februari, etappe 2: Naseem Park – Suhar Corniche (167,5 km)

Ook in rit twee is het laatste woord, zonder ongelukken, aan de rappe mannen. Waar de renners in de openingsetappe nog wel wat hoogtemeters moesten verwerken, is het in de rit van vrijdag vlak, vlakker, vlakst. De renners verzamelen zich in het centrum van Muscat, voor een start in Naseem Park. Daarna baant het peloton zich een weg door Muscat om aan een westelijke tocht te beginnen richting Suhar Corniche. De renners koersen de hele dag pal langs de Omaanse kust en dan liggen waaiers altijd op de loer. Of de wind dan goed staat, dat is maar de vraag, maar de nervositeit zal een kookpunt bereiken.

In Al Hadib en Saham valt er ongetwijfeld nog wat te beleven bij de tussensprints. Na de tweede en laatste sprint in Saham is het nog ruim dertig kilometer tot de streep. Voor de sprintersploegen is er genoeg tijd om de treintjes op de rails te zetten, gezien de biljartvlakke en niet al te technische slotfase. Drie jaar geleden finishten de coureurs ook in Suhar Corniche en toen bleek Alexander Kristoff te snel voor de tegenstand.

Start: / 07u10
Finish: / tussen 10u48 en 11u09

Zaterdag 12 februari, etappe 3: Sultan Qaboos University – Qurayyat (180 km)

Na twee etappes voor de sprinters is er in rit drie een heuvelachtig traject uitgetekend van Sultan Qaboos University naar Qurayyat. Voor de Sultan Qaboos University, de enige openbare universiteit in het Sultanaat van Oman, wordt het startsein gegeven. Na een korte passage langs de kust, over vlakke wegen, zet het peloton koers richting het binnenland van Oman. Dit merken de renners na net geen veertig kilometer, als met Al Jabal Street (3,6 km aan 8,9%) de eerste beklimming opdoemt. Vervolgens gaat het over geaccidenteerde wegen verder naar het zuidoosten, naar de finish in Qurayyat.

Met nog goed twintig kilometer te gaan volgt aan de Toll Gate een tussensprint, maar er zal pas echt met seconden worden gesmeten in de laatste kilometers van deze etappe. De finishstreep is namelijk getrokken op de top van de klim van Qurayyat, een vervelende kuitenbijter van bijna drie kilometer aan 7%. De klassementsrenners moeten hier op hun hoede zijn in hun jacht op de eindzege. De explosieve springveren zijn hoe dan ook in het voordeel.

Start: / 08u10 uur
Finish: / tussen 12u21 en 12u46

Zondag 13 februari, etappe 4: Al Sifah – Muscat (119,5 km)

Ook op dag vier van de Tour of Oman is het klimmen geblazen. Het startschot klinkt aan het strand van Al Sifah, de finish ligt zo’n 120 kilometer verderop bij het operagebouw (Royal Opera House) van Muscat. Tussen start- en finishlocatie liggen vier hellingen die meetellen voor het bergklassement. De eerste volgt, na een lastige aanloopfase, na dertig kilometer met de beklimming naar Al Jissah (1 km aan 9,6%) met vlak daarna de klim van Al Wadi al Kabir (2,3 km aan 6%). Een sterke kopgroep zal op dit terrein zijn kans ruiken om weg te rijden en – wie weet – weg te blijven uit het peloton.

Na een vlakkere tussenfase beginnen de renners na een passage door Al Amerat aan de volgende klim. Een langere beklimming dan de Al Jabal Street (4 km aan 6,7%) hebben de renners nog niet meegemaakt in deze Tour of Oman. Deze klim staat in een tijdsbestek van net geen veertig kilometer drie keer op het menu, twee keer van de ietwat langere kant en één keer van de kortere zijde. De top van de laatste passage ligt op vijftien kilometer van de aankomst. Dit spreekt in het voordeel van de vluchters, al is een sprint met een beperkte groep – zoals in 2018 nog het geval was – ook niet uitgesloten.

Start: / 08u10
Finish: / tussen 11u00 en 11u17

Maandag 14 februari, etappe 5: Samail – Jabal Al Akhdhar (150,5 km)

De beslissing in de Tour of Oman valt net als de voorbije edities in de koninginnenrit naar Al Jabal Al Akhdar. Die klim kennen we in Europa allemaal als Green Mountain, die zijn naam dankt aan lijmsteen waaruit het gebergte bestaat. Het geldt als een van de hoogste punten in Oman. Dat is al vanuit startplaats Samail te merken. Waar de renners zich tijdens de eerste vier ritten vaak op zeeniveau bevinden, speelt de vijfde etappe zich voornamelijk af op terrein dat zo’n vijfhonderd meter boven zeeniveau ligt. Nee, dat maakt het nog geen Alpenetappe, maar lastig is het zeker zo vroeg op het seizoen.

Vanuit de startplaats gaat het peloton over glooiend terrein naar de voet van de slotklim. Behoudens twee tussensprints, lijken de vroege vluchters niet al te veel moeilijkheden tegen te komen. Na de tweede tussenspurt begint meteen de slotklim, die ongeveer zes kilometer lang is aan 10,5%. In de laatste anderhalve kilometer zakken de percentages niet meer onder de 13%. Dit is hét moment voor de klimmers om toe te slaan. Robert Gesink, Vincenzo Nibali (2x), Joaquim Rodríguez, Chris Froome, Rafael Valls, Ben Hermans en Miguel Ángel López waren in een verder verleden succesvol op Green Mountain.

Start: / 08u05 uur
Finish: / tussen 11u40 en 12u03

Dinsdag 15 februari, etappe 6: Al Mouj Muscat – Matrah Corniche (135,5 km)

Net als de etappe naar Green Mountain is ook de laatste rit in de Tour of Oman, die van Al Mouj Muscat naar Matrah Corniche, een klassieker. Sinds de eerste jaargang is Matrah Corniche het decor van het Omaanse slotstuk. De Al Jissah (1 km aan 9,2%) passeert, net als op dag vier, de revue deze ronde en is op ruim 35 kilometer van de finish de laatste helling van de dag en deze rittenkoers. Daarvoor staat met Al Hamriyah (0,8 km aan 9,9%) nog een lastig heuveltje op het programma, maar of het ook zal zorgen voor verbrokkeling in het peloton… De sprintersploegen hopen daar een stokje voor te steken.

Met nog iets meer dan twintig kilometer op de koersteller passeren de renners al een eerste keer door Matrah Corniche en krijgen de sprinters de kans om de laatste kilometers in zich op te nemen. De etappe eindigt met drie lokale rondes met telkens een kort knikje halverwege de omloop. Voor aanvallers is dit misschien nog een ideaal moment om weg te rijden uit het peloton. Toch staat een massasprint in de sterren geschreven, gezien de laatste winnaars in Matrah Corniche. De laatste drie edities (!) won Alexander Kristoff deze etappe. De Noor is er dit jaar niet bij, wie profiteert van zijn afwezigheid?

Start: / 08u10
Finish: / tussen 11u06 en 11u23

Favorieten

In eerdere edities mocht de organisatie meerdere klassementstoppers verwelkomen in Oman, maar dat is dit jaar niet het geval. Het is met een vergrootglas zoeken naar de echte kleppers voor het algemeen klassement. Zeven WorldTeams, waaronder Quick-Step-Alpha Vinyl en Team DSM, en acht ProTeams kleuren het deelnemersveld. In totaal staan drie Belgische ploegen aan het vertrek, met ook Intermarché-Wanty-Gobert en Bingoal Pauwels Sauces WB.

Het grote Astana Qazaqstan (dat met Alexey Lutsenko de laatste twee edities won, red.) ontbreekt, maar de nieuwe opleidingsploeg start wel. Ook rijdt een nationale selectie uit Oman mee. B&B Hotels-KTM moest zich op het laatste moment terugtrekken vanwege enkele positieve coronatests.

Zet Rui Costa eindelijk zijn naam op de erelijst? – foto: Cor Vos

De grootste kanshebber op de eindzege is misschien wel Rui Costa. Voor de inmiddels 35-jarige Portugees, de wereldkampioen van Firenze, is het niet zijn eerste deelname aan de Tour of Oman. Van 2015 tot en met 2019 stond hij ook al aan het vertrek van de ronde en werd hij achtereenvolgens elfde, vijfde, tweede, tiende en vierde in de rangschikking. Costa weet dus wat het is om voor een klassement te gaan in de Tour of Oman. Kan hij dit jaar, zeker nu de concurrentie niet zo moordend is, toeslaan? In de Saudi Tour (derde in het eindklassement) kon de renner van UAE Emirates zich eerder deze maand al warmdraaien.

Ook de naam van Fausto Masnada valt meteen op bij het afstruinen van de deelnemerslijst. De Italiaan van Quick-Step Alpha Vinyl is op papier misschien wel de beste klimmer in deze ronde en beschikt ook over aardig wat punch als de weg omhoog gaat. In 2021 was Masnada een van de revelaties in het Italiaanse najaar. In de Ronde van Lombardije volgde bijna de kers op de taart, maar bleek hij in een sprint niet opgewassen Tadej Pogačar en eindigde zo als tweede in zijn thuiskoers. In de Tour of Oman is Pogačar niet van de partij en dus ligt de weg open voor Masnada om toe te slaan in de lastige etappes.

Fausto Masnada is misschien wel de beste klimmer in Oman – foto: Cor Vos

Voor jonge talenten, schaduwkopmannen en luxehelpers is de Tour of Oman een uitgelezen ronde om eens voor eigen rekening te rijden. We denken dan spontaan aan Henri Vandenabeele, de talentvolle klimmer uit België die sinds dit jaar uitkomt voor de hoofdmacht van Team DSM. De 21-jarige Vandenabeele liet in de beloftencategorie zien bergop te kunnen fietsen, denk aan zijn tweede plaats in de Giro d’Italia U23, maar koersen bij de profs is natuurlijk wel een vak apart. Toch verwachten we wel iets van Vandenabeele in de Tour of Oman, gezien de geringe tegenstand in het klimwerk.

Wat voor Vandenabeele geldt, is ook het geval voor Filippo Zana (Bardiani-CSF-Faizanè), Anthon Charmig (Uno-X) en Kevin Colleoni van BikeExchange-Jayco. De 22-jarige Zana gaat op voor zijn derde jaar in dienst van Bardiani en maakte vorig jaar indruk met eindwinst in de Sazka Tour en een derde stek in de Toekomstronde. De goed klimmende Deen Charmig (23) timmert de laatste jaren ook flink aan de weg en werd in aanloop naar deze Tour of Oman al zevende in de Saudi Tour. Ook Colleoni (22) staat te boek als een talentvolle renner voor het zware werk en krijgt van de ploegleiding van BikeExchange een vrije rol.

Henri Vandenabeele – foto: Cor Vos

Er staan kortom de nodige jonge honden aan de start, maar we mogen ook een ervaren rot als Rein Taaramäe niet vergeten. De Est is inmiddels 34 jaar, maar is bij Intermarché-Wanty-Gobert misschien wel bezig aan zijn derde jeugd. Zo won hij vorig jaar nog een zware bergrit in de Vuelta a España en mocht hij als extraatje enkele dagen rondfietsen in de rode leiderstrui. In de Tour of Oman begint Taaramäe aan zijn seizoen, maar hij zal ongetwijfeld al een eerste keer willen schitteren. Ook Élie Gesbert (Arkéa-Samsic) is een kandidaat-eindwinnaar, zeker als je bedenkt dat hij in 2019 al eens vijfde werd in de Tour of Oman.

Onze laatste sterren gaan naar Sebastián Henao, Jan Hirt en Davide Villella. De 28-jarige Henao koerste de voorbije acht seizoenen in het tenue van INEOS Grenadiers en voorgangers, maar is vanaf dit jaar een renner van Astana Qazaqstan Team. De neef van Sergio Henao koerst normaal in dienst van anderen, maar zal in Oman, als gelegenheidsrenner van de nieuwbakken opleidingsploeg van Astana, de kans krijgen om voor eigen succes te gaan. De uit Tsjechië afkomstige Hirt, een ploegmakker van Taaramäe bij Intermarché-Wanty-Gobert, heeft zich de voorbije jaren ook al bewezen als klimmer. Net als Villella, de nieuwe aanwinst van Cofidis.

Verder is het uitkijken naar de nodige outsiders. Denk aan Matteo Badilatti, de Zwitserse klimmer van Groupama-FDJ. En wat mogen we verwachten van Jetse Bol namens Burgos-BH, Gianmarco Garofoli en de Ecuadoraanse klimmer Harold Martin Lopez (beiden opleidingsploeg Astana) en Niklas Eg? De 27-jarige Eg moest na enkele seizoenen bij Trek-Segafredo een stapje terugdoen naar Uno-X. De Deense klimmer kan op een iets lager niveau wellicht wél schitteren als kopman. Over Denen gesproken: staat Søren Kragh Andersen (Team DSM) hier met klassementsambities aan de start?

Update: Sebastián Henao is toch niet aan de start verschenen van de openingsetappe van de Tour of Oman. 

Sprinters

Eerlijk is eerlijk, het is in deze Tour of Oman met een vergrootglas zoeken naar de absolute toppers in het rondewerk. Nee, dan oogt het sprintersveld een stuk fraaier. Met Mark Cavendish staat de 34-voudig etappewinnaar in de Tour de France op het startformulier. Het is nog allerminst zeker dat de 36-jarige Cavendish aan de start zal verschijnen van de Tour. De Brit moet de ploegleiding zien te overtuigen, met overwinningen. In de Tour of Oman krijgt Cav zonder pech al meteen drie kansen op dagsucces. Stijn Steels, Mauro Schmid en Stan Van Tricht moeten de sprinttrein vormen.

Mark Cavendish – foto: Cor Vos

Maar of dat genoeg is om een etappe te winnen? Ook UAE Emirates staat met een sterke sprintploeg aan het vertrek in Oman, met Fernando Gaviria als voornaamste troef. De Colombiaan wordt nog altijd gezien als topsprinter, maar de resultaten schetsen toch een ander beeld. Natuurlijk, de renner van UAE Emirates doet nog altijd volop mee in de sprints, maar lijkt de laatste jaren wat te hebben ingeboet aan pure snelheid. Vorig jaar bleef de teller staan op één overwinning. Een incident? Of is dit de nieuwe realiteit voor Gaviria? In de Saudi Tour maakte hij een prima indruk, spurtte hij naar drie top 10-noteringen, maar kwam hij niet echt dicht bij een overwinning.

Fernando Gaviria – foto: Cor Vos

Andere sprinters om naar uit te kijken zijn GP La Marseillaise-winnaar Amaury Capiot (Arkéa-Samsic), Kaden Groves (BikeExchange-Jayco), Max Walscheid en Szymon Sajnok (Cofidis), Milan Menten (Bingoal Pauwels Sauces WB), Jonas Hvideberg (Team DSM), Andrea Peron (Novo Nordisk), Luca Colnaghi (Bardiani-CSF-Faizanè), Antonio Angulo (Euskaltel-Euskadi), Baptiste Planckaert (Intermarché-Wanty-Gobert), Marco Canola (Gazprom-RusVelo) en Mihkel Raïm namens Burgos-BH.

Mocht Gaviria niet aan sprinten toekomen, dan heeft UAE Emirates met Ryan Gibbons, Felix Groß en oudgediende Maximiliano Richeze andere ijzers in het vuur. We zijn ook nieuwsgierig naar wat een baanrenner als Kelland O’Brien kan in een eindsprint. Arnaud Démare stond aanvankelijk ook op de startlijst, maar de spurtbom van Groupama-FDJ heeft zijn plannen gewijzigd en doet nu mee aan de Tour de La Provence.

Favorieten volgens WielerFlits
**** Rui Costa
*** Fausto Masnada, Rein Taaramäe
** Jan Hirt, Élie Gesbert, Sébastian Henao
* Davide Villella, Anthon Charmig, Henri Vandenabeele, Filippo Zana

Website organisatie
Deelnemerslijst (ProCyclingStats)

Weer en TV

De renners hoeven niet bang te zijn voor regen. Sterker, het blijft de hele week kurkdroog en de zon krijgt alle ruimte om te stralen. De gemiddelde temperatuur zal schommelen rond de 25 graden Celsius. In het Midden-Oosten is het altijd wel oppassen voor de wind en eventuele waaiers.

De Tour of Oman is helaas niet live te volgen via de Nederlandse of Belgische televisie. Je hoeft echter niks te missen van de meerdaagse wielerronde. Vanaf donderdag komt WielerFlits namelijk elke dag met een Volg Hier.