Terwijl de Ardennenklassiekers in volle gang zijn, start in Italië een belangrijke voorbereidingskoers op de Giro d’Italia. Vijf dagen lang trekt het peloton door Tirol, Zuid-Tirol en Trentino. En tijdens de Tour of the Alps draait het maar om één ding: klimmen, klimmen, klimmen. WielerFlits blikt vooruit.

Historie
Voor de 42ste keer staat de koers op het programma, al is het slechts voor de tweede keer als de Ronde van de Alpen. In 1962 stond de koers voor het eerst op het programma, destijds onder de noemer Giro del Trentino. Enzo Moser, de oudere broer van Francesco Moser, boekte dat jaar de grootste zege van zijn carrière door het de eerste winnaar van het eindklassement in de Italiaanse rittenkoers te worden. Na de tweede editie in 1963 duurde het even tot de koers voor de derde keer werd verreden, dat gebeurde pas in 1979. Sindsdien staat de ronde ieder jaar op het programma.

Ondanks het feit dat de koers nooit de hoogste wedstrijdstatus kreeg, staat hij op het palmares van enkele grote coureurs. Onder andere Alexander Vinokourov, Vincenzo Nibali, Francesco Moser en Giuseppe Saronni wisten de eindzege eens op te eisen. Met drie zeges is Damiano Cunego recordhouder. De koers was de Nederlanders echter nooit goed gestemd, geen enkele coureur uit de lage landen wist ooit te winnen. De Italianen waren altijd oppermachtig, maar liefst 30 keer won een thuisrijder.

Geraint Thomas pakte vorig jaar het eindklassement – foto: Sirotti

Afgelopen jaar ging de zege naar Geraint Thomas. Hij wist nipt Thibaut Pinot en Domenico Pozzovivo voor te blijven. Alle aandacht ging na afloop van de koers echter uit naar Michele Scarponi. Tijdens een trainingsrit in zijn thuisplaats Filottrano werd Il Presidente aangereden, waarna hij het leven liet. Een dag eerder had hij de Tour of the Alps afgesloten op een vierde plek in het algemeen klassement, nadat hij de eerste etappe op zijn naam had geschreven. Hij leek in hoogvorm naar de Giro d’Italia te trekken alwaar hij Astana aan zou voeren, maar het mocht nooit zo zijn.

Ter ere van de overleden coureur heeft de organisatie dit jaar een nieuwe prijs in het leven geroepen. In samenspraak met zijn familie en de Italiaanse rennersbond is Team Up-award ontstaan. Dit is een prijs die dagelijks wordt uitgereikt aan de ploeg die de beste collectieve prestatie heeft neergezet. De daaropvolgende dag volgt een huldiging op het startpodium. Tevens mag de ploeg vanuit de organisatie een bijdrage schenken aan een lokale vrijwilligersgroep.

Scarponi’s laatste zege: etappe 1 van de Tour of the Alps 2017 – foto: Sirotti

Laatste tien winnaars Tour of the Alps / Giro del Trentino
2008:  Vincenzo Nibali
2009:  Ivan Basso
2010:  Alexander Vinokourov
2011:  Michele Scarponi
2012:  Domenico Pozzivivo
2013:  Vincenzo Nibali
2014:  Cadel Evans
2015:  Richie Porte
2016:  Mikel Landa
2017: Geraint Thomas

Parcours
De Ronde van de Alpen telt net als vorig jaar vijf etappes, wel is het rittenschema volledig hertekend. Iedere dag krijgt het peloton de nodige hoogtemeters te verwerken, al ligt ‘slechts’ één finish bergop. Desalniettemin bieden alle etappes kansen aan de klassementsmannen om elkaar het vuur aan de schenen te leggen.

Maandag 16 april – etappe 1: Arco – Folgaria (135,2 km)

De Italiaanse rittenkoers wordt dit jaar op gang geschoten in Arco, bekend om een vervallen kasteel dat vanaf een hoge rots uitkijkt op de stad en het Gardameer. Het peloton begint hier aan een 135 kilometer lange etappe richting Folgaria. De eerste 50 kilometer gaan grotendeels in stijgende lijn. Als een trap loopt het wegdek omhoog. Er moet steeds een paar kilometer geklommen worden, waarna het parcours weer even vlak is. Gemiddeld gezien is het daardoor geen zware klim, maar stroken van 10% zullen de nodige schade aanrichten.

Na een afdaling en ongeveer 45 vlakke kilometers is het tijd voor het hoofdgerecht, een beklimming van de tweede categorie naar Serrada. Over 19 kilometer loopt het wegdek gemiddeld 5,5% omhoog. Wederom volgt een afdaling, waarna het peloton een laatste obstakel staat te wachten. Een haarspeldbocht leidt de renners het bergdorpje Folgaria in, waar de laatste 800 meter ook nog oplopen, á 6,4%. Het maximale stijgingspercentage is hier 10%.

Start: 11:30
Finish: 14:46 – 15:08

Dinsdag 17 april – etappe 2: Varona – Ale Di Pampeago-Fiemme (145,9 km)

De tweede etappe is met ruim 3000 hoogtemeters de zwaarste van de vijf. De koninginenetappe gaat van start in Lavarone, een vrij onbekend skioord gelegen op 1100 meter in de provincie Trente. Vandaag krijgt het peloton wat langer de tijd om op te warmen, pas na 35 kilometer moet er serieus geklommen worden. De Passo Redebus, een klim van de eerste categorie, staat dan op de agenda. Het gemiddelde stijgingspercentage van 6% is niet duizelingwekkend, enkele passages van 10% maken de klim echter al een stuk zwaarder.

Wat volgt is een een heuvelachtig tussenstuk, met één beklimming van de derde categorie. De beklimming naar Cavalese is 5,9 kilometer lang en kent een gemiddeld stijgingspercentage van 3,4%. De finale wordt op 137 kilometer voor de streep definitief in gang geschoten met de beklimming. Het wegdek van de Alpenpas loopt negen kilometer lang aan een gemiddelde van 9,3% omhoog. De laatste vier kilometer geraakt het stijgingspercentage niet onder de tien procent en bereikt het maxima van 14%.

Start: 11:15
Finish: 14:51 – 15:15

Woensdag 18 april – etappe 3: Auer – Meran (139 km)

Terwijl er al een goed beeld begint te ontstaan van de kanshebbers voor het algemeen klassement, wordt ook op de derde dag weer flink geklommen. Vandaag vertrekken de coureurs uit Auer, een dorpje omringd door vele wijngaarden, voor een rit van 139 kilometer. Vroeg in de koers staat er een ongeclassificeerde klim (4,5 km á 6%) op het programma. Pas halverwege de etappe barst het klimgeweld echt los.

De Passo Della Mendola is een negentien kilometer lange klim. Wederom bedriegt het gemiddelde stijgingspercentage van 6%. Stijgingspercentages van 9% of 10% zijn niet ongewoon op de bergpas. Na een korte afdaling krijgt het peloton nog eens dertien stijgende kilometers te verwerken. Het gemiddelde stijgingspercentage van de Passo Palade van 4% zal de coureurs echter geen angst inboezemen. Na een lange, technische afdaling moeten de renners nog zeven vlakke kilometers afleggen. De finishstreep ligt na 139 kilometer in Merano.

Start: 10:45
Finish: 14:07 – 14:29

Donderdag 19 april – etappe 4: Klausen – Lienz (134 km)

Het zal ondertussen geen verrassing meer zijn dat ook tijdens etappe vier de nodige hoogtemeters voorgeschoteld worden, 2.407 om precies te zijn. Vandaag verlaat het pak Italië, om in Oostenrijk de koers voort te zetten. De startplaats is Klausen, wat men wellicht kent als bedevaartsoord of als verblijfplaats van Uomo Rinascimentale (man van de Renaissanse) Albert Dürer. De eerste beklimming van de dag brengt het peloton naar Terento. Zes kilometer lang loopt het wegdek 7,7% omhoog. Voor de klassementsrenners zal dit naar alle waarschijnlijkheid te vroeg komen om een serieuze aanval te plegen want pas zeventig kilometer later staat de volgende beklimming op het programma.

In Anras zijn geen bergpunten te verdienen, maar de weg naar het dorpje (4 km á 7%) is een serieus obstakel. Vooral de eerste anderhalve kilometer, waar het stijgingspercentage niet onder 9% raakt. De Bannberg (6,5 km á 6,5%) is echter het letterlijke en figuurlijke hoogtepunt van de dag. De laatste tien kilometer lopen in dalende lijn richting de finish in het Oostenrijkse Lienz.

Start: 11:30
Finish: 14:46 – 15:07

Vrijdag 20 april – etappe 5: Rattenberg – Innsbruck (164,8 km)

Voor de laatste etappe blijft het peloton in Oostenrijk, zij het een stukje noordelijker. Gedurende deze rit krijgt het peloton een voorproefje van het parcours van het komende WK in Innsbruck. De dag begint met een een heuvelachtige aanloop. De beklimming van de Alpbach moet voor een eerste selectie zorgen. De klim van 7,9 kilometer heeft een gemiddeld stijgingspercentage van 6,5%. Als dat nog niet zwaar genoeg is, zullen enkele uitschieters naar 17% (!) in de eerste én laatste kilometer dat wel zijn.

De laatste 66 kilometer zullen echter het interessantste deel van de koer zijn. Niet alleen moet er enorm veel geklommen worden, hier krijgen we voor het eerst een goed beeld van het parcours voor de wegwedstrijd van het komende WK in Innsbruck. De beklimming richting Gnadenwald (2,6 km á 10,5%) krijgen de renners net als tijdens het WK één keer voor hun kiezen. Daarna volgt echter drie keer Igls, die is omgedoopt tot “Olympia Climb”. 7,8 kilometer lang stijgt het wegdek, gemiddeld 5,7%. Het maximale stijgingspercentage van 10% zal de renners niet in de koude kleren gaan zitten en biedt genoeg kansen om voor een laatste keer het algemeen klassement op zijn kop te zetten. Wie eist in Innsbruck de eindzege op?

Het profiel van de Igls

Start: 10:45
Finish: 14:45 – 15:11

Favorieten
De organisatie van de wedstrijd kijkt dit jaar zonder twijfel met een tevreden blik naar het deelnemersveld. Ondanks het feit dat de koers niet het WorldTour-label draagt, staat een flink aantal grote namen aan de start. Negen WorldTour-ploegen geven maandag acte de présence, twee meer dan vorig jaar. Tevens staan er acht ProContinentele ploegen, twee Continentale ploegen en één nationale selectie (Italië) aan het vertrek.

Een man die overduidelijk goed de winter is doorgekomen is Miguel Ángel López. De 24-jarige Colombiaan begon met de nationale kampioenschappen in zijn thuisland, waar hij nog geen potten wist te breken. In de Tour of Oman toonde hij echter over goede vorm te beschikken. De koninginnenrit naar Green Mountain schreef hij met overmacht op zijn naam, wat hem een tweede plek in het eindklassement opleverde. Een week later bevestigde hij in de Abu Dhabi Tour nogmaals in orde te zijn met een derde plek in het eindklassement.

Angel Lopez was vorig jaar tijdens de Ronde van Spanje een van de sterkste klimmers – foto: Sirotti

Thibaut Pinot reed dit seizoen pas twee wedstrijden: de Ronde van de Haut Var en de Ronde van Catalonië. Ondanks magere tegenstand wist hij in zijn eerste wedstrijd nog geen zeges te boeken. In Spanje lukte hem dat ook niet, maar in een stuk sterker deelnemersveld ging hij wel met de beste mee bergop. In de zware etappe naar La Molina moest hij slechts vier coureurs voor zich dulden, wat hem een tiende plek in het algemeen klassement opleverde. Met sterke ploegmaats als Sebastien Reichenbach en Georg Preidler mag er een hoop verwacht worden van de Franse klassementsrenner.

Een concurrent die in de Ronde van Catalonië boven hem eindigde, start ook in Italië: George Bennett. De Nieuw-Zeelandse coureur van LottoNL-Jumbo kende een moeizame winter. Een buikoperatie gooide roet in het eten. Er zit echter een stijgende lijn in zijn prestaties dit seizoen. Een elfde plek in de Tour Down Under was een mooie opsteker na een onzekere seizoensstart. In Tirreno-Adriatico was hij een van de sterkste klimmers, maar door een matige ploegentijdrit bleeft het bij een negende plaats in het eindklassement. Zijn voornaamste wapenfeit tot dusver is echter een zesde plaats in Catalonië. Blijft hij verbeteren en haalt hij in de Ronde van de Alpen het podium?

George Bennett in actie tijdens de Tour Down Under – foto: Sirotti

Ondanks een positieve test op een te hoog percentage Salbutamol blijft hij gewoon koersen; Chris Froome krijgt van alle kanten kritiek om zijn oren, maar tot een schorsing is het voorlopig nog niet gekomen, voor hem reden genoeg om wedstrijden te blijven rijden. Indrukwekkend zijn zijn uitslagen echter nog niet dit seizoen. De Ronde van Andalusië sloot hij als tiende af, de Tirreno-Adriatico als 34ste. Ongeacht zijn resultaten dit seizoen is het een man om rekening mee te houden. In aanloop naar de Italiaanse grote ronde is dit zijn laatste voorbereidingskoers, dus hij zal ongetwijfeld aan vertrouwen willen winnen.

Ook vanuit Italiaanse hoek zijn er kanshebbers op de eindzege. Vorig jaar was Domenico Pozzovivo de sterkste thuisrijder op de derde plek. Dit seizoen wist hij nog geen potten te breken, maar constant was hij wel. Hij reed naar een veertiende plek Down Under, een vijftiende plaats in Abu Dhabi en een veertiende plek in Tirreno. Vorig jaar was dit ook de eerste wedstrijd waar hij serieus indruk maakte, wat hij dit jaar zal willen herhalen. Fabio Aru is een andere Italiaanse kanshebber, al ontstaan er veel onzekerheden rondom zijn vorm door een beenblessure. Net als veel van zijn concurrenten is dit een laatste test in aanloop naar de Giro.

Het wil er nog niet uitkomen dit seizoen. Geen enkele keer reed hij top-10 dit jaar en aan de top van een klassement mocht hij nog niet eens ruiken. Daar zal voor Louis Meintjes verandering in moeten komen, want net als voor alle andere kanshebbers op zege in de vijfdaagse rittenkoers is het zijn laatste voorbereiding op de Giro. Aan de steun van zijn ploeg zal het echter niet liggen. Igor Antón en Ben O’Connor zullen hun mannetje bergop staan om de Zuid-Afrikaanse kopman naar een goede klassering te helpen.

In de Ronde van Zwitserland vorig jaar schoot Pozzovivo voor het laatst raak – foto: Sirotti

Hoogstwaarschijnlijk zal David De la Cruz bij Sky in dienst van zijn Britse kopman moeten rijden, net als in de Giro het plan is. Met de vorm die hij dit jaar etaleerde mag hij zelf echter niet onderschat worden als kanshebber. Hij boekte zeges in Andalusië en Parijs-Nice. Daarnaast sloot hij de Ronde van het Baskenland en Parijs-Nice als negende achter enkele grote coureurs. Bergop behoort hij tot de sterksten en ook zijn tijdrit is sterk verbeterd (zevende in tijdrit Baskenland, twaalfde in tijdrit Parijs-Nice en winst in tijdrit Ruta del Sol). Mocht het Froome niet lukken, dan kan de Spanjaard voor eigen kansen gaan.

Voor Pello Bilbao geldt hetzelfde. Hij zal zijn kilometers vooral in dienst van kopman Lopéz verwerken. Dat betekent niet dat hij zelf uitgesloten is van een goede klassering. Aan een grote zege ontbreekt het de 28-jarige coureur, maar dit seizoen kan daar maar zo verandering in gaan komen. In het Baskenland reed hij steevast vooraan in de koers, vier van de zes etappes sloot hij af in de top-10. Het rittenprofiel van de komende week is voor de Bask een lust voor het oog. Wie weet plant hij – met zijn Colombiaanse ploeggenoot als bliksemafleider – zelf toe te kunnen slaan.

Mag De La Cruz ook in Italië het zegegebaar maken? – foto: ASO

Bij BORA-hansgrohe zal Felix Großschartner het mooie weer moeten maken. De talentvolle klimmer reed vorig jaar een verdienstelijk naseizoen, maar dit seizoen ontpopt hij zich nog meer tot klassementsrenner. Een negende plek in het eindklassement van de Ronde van de Algarve en een negende plaats in Parijs-Nice ondersteunen dat gegeven. Hij krijgt niet een bijzonder sterke ploeg meegestuurd naar Italië. Het vertrouwen van de ploeg zal hij echter met een mooie uitslag willen terugbetalen.

Outsiders
Als je een wedstrijd meerdere malen op je naam schrijft zal je met goede gevoelens terug keren. Voor Damiano Cunego is het zijn laatste keer aan de start, want na het Italiaanse kampioenschap stopt hij als profwielrenner. Wellicht kan de coureur van het ProContinentale Nippo-Vini Fantini-Europa Ovini zijn afscheidstoer wat glans geven met een mooie einduitslag of een ritzege. De Colombiaan Rodolfo Andres Torres verdedigt de kleuren van een andere Italiaanse ProContinentale ploeg, Androni Giocattoli-Sidermec. Met een vierde stek in het eindklassement van de Ronde van San Juan begon hij het seizoen goed. Bevestigt hij in Italië?

LottoNL-Jumbo brengt naast een sterke kopman enkele knechten met potentie aan de start. De jonge Amerikaanse klimmers Neilson Powless en Sepp Kuss trekken naar de Alpen om te werken voor kopman Bennett, maar zullen ook zichzelf willen testen tegenover het sterrenpeloton. Datzelfde geldt voor Sebastien Reichenbach, al rijdt hij wat langer rond in het profpeloton. Zijn wedstrijd zal vooral in het teken van kopman Pinot staan, maar hij zal zelf ook een mooi resultaat willen behalen. Jan Hirt zit in een zelfde schuitje. De Tsjech is geen onverdienstelijk klassementsrenner, maar zal zich vooral in een dienende rol moeten schikken bij Astana.

Favorieten volgens WielerFlits
**** Miguel Ángel López
*** Thibaut Pinot, George Bennett
** Domenico Pozzovivo, Chris Froome, Fabio Aru
* Louis Meintjes, Pello Bilbao, Felix Großschartner, David De la Cruz

Links
Website organisatie
Technische gids
Startlijst (ProCyclingStats)

Weer en TV
De coureurs gaan wisselvallige weersomstandigheden tegemoet. Zeker door de veranderlijke hoogte zullen de coureurs met flinke temperatuurverschillen te maken krijgen. Waar het peloton wel met aangename temperaturen van rond de negentien graden start, is de kans op regen de eerste dagen erg groot. Naarmate de koers vordert en richting het noorden trekt, stijgen de temperaturen en lijkt ook de zon meer tevoorschijn te komen. De wind schommelt de hele week rondom windkracht drie.

Het peloton wordt iedere dag voor wielergebruiken vroeg in gang geschoten. De finish vindt bijna iedere dag rond 15:00 plaats. Eurosport heeft de hele week anderhalf uur ingepland om de wedstrijd uit te zenden. Vanaf 14:00 is de koers te volgen op het hoofdkanaal en de Eurosport Player. Etappe drie wordt vanaf 13:00 uur uitgezonden, die dag finisht het peloton extra vroeg vanwege de Waalse Pijl.

[poll id=”777″]