De wielerwereld heeft enkele maanden stilgelegen door het coronavirus, maar de koersen volgen elkaar nu in rap tempo op. Enkele dagen na het WK wielrennen in Imola is het tijd voor de Waalse Pijl. Wie zegeviert woensdag op de Muur van Hoei? WielerFlits wikt en weegt de kansen van de topfavorieten.

Historie

Voor de eerste editie van de Waalse Pijl moeten we terug naar 1936. Met Philémon De Meersman kreeg de wedstrijd niet geheel verrassend een Belgische winnaar. Voor de eerste niet-Belgische winnaar was het wachten tot na de Tweede Wereldoorlog. De Fransman Fermo Camellini wist in 1948 de zege op te eisen en de thuisrijders een loer te draaien. Het zou niet bij Camellini blijven. Na de zege van André Dierickx in 1975 waren er zelfs meer buitenlanders dan Belgen aan het feest.

Wie een vluchtige blik werpt op de erelijst, ziet dat grote kampioenen als Rik Van Steenbergen, Fausto Coppi, Ferdi Kübler, de eerder genoemde Merckx, Roger De Vlaeminck, Joop Zoetemelk (ook meteen de enige Nederlandse winnaar) en Bernard Hinault deze (semi)klassieker wisten te winnen. In het begin werd er nog niet gefinisht op de Muur van Hoei, maar tegenwoordig is dat de normaalste zaak van de wereld en is de wedstrijd min of meer een officieus WK voor de puncheurs en springveren.

De veelbesproken demonstratie van Gewiss-Ballan in 1994: Argentin wint – foto: Cor Vos

Ook Francesco Moser, Giuseppe Saronni, Moreno Argentin, Maurizio Fondriest, Michele Bartoli en Davide Rebellin wisten een of meerdere keren te zegevieren in Hoei. Niet geheel toevallig renners van Italiaanse komaf. Italië (achttien overwinningen) is na België (38 zeges) het land met de meeste overwinningen in de Waalse Pijl. De recordhouder is echter geen Belg of Italiaan, maar een nu 40-jarige Spanjaard. Zijn naam? Alejandro Valverde.

De Murciaan won in 2006 voor de eerste keer op de Muur van Hoei, maar moest vervolgens acht jaar wachten op een nieuwe overwinning. Het bleek ook meteen het begin van een hele mooie reeks, want ook in 2015, 2016 én 2017 was El Imbatido onverslaanbaar in ‘zijn’ Waalse Pijl. Valverde staat dus aan kop met maar liefst vijf overwinningen. Marcel Kint, Merckx, Argentin en Davide Rebellin wisten in hun carrière drie keer de pittige eendagswedstrijd te winnen.

In 2018 stond Valverde aan de start met de ambitie om voor een zesde keer de Waalse Pijl te winnen, maar de kopman van Movistar moest op de Muur zijn meerdere erkennen in Julian Alaphilippe. De Fransman van Deceuninck-Quick-Step lijkt als enige renner in het huidige peloton (al moet je altijd met twee woorden spreken) in staat om het record van Valverde te evenaren en misschien wel te verbreken.

Rolf Gölz wint in 1988 de Waalse Pijl – foto: Cor Vos

Laatste tien winnaars Waalse Pijl
2019: Julian Alaphilippe
2018: Julian Alaphilippe
2017: Alejandro Valverde
2016: Alejandro Valverde
2015: Alejandro Valverde
2014: Alejandro Valverde
2013: Daniel Moreno
2012: Joaquim Rodríguez
2011: Philippe Gilbert
2010: Cadel Evans

Vorig jaar

Julian Alaphilippe onttroonde in 2018 Alejandro Valverde na vier jaar als ‘Koning van de Muur van Hoei’. Een jaar later stond de Fransman dan ook als topfavoriet aan de start van de Waalse klassieker. Alaphilippe was de torenhoge favoriet na een fantastisch voorjaar, met zeges in onder meer Strade Bianche en Milaan-San Remo. In de Brabantse Pijl en Amstel Gold Race streed hij al om de zege, maar moest hij zijn meerdere erkennen in Mathieu van der Poel.

Vijf renners lieten zich niet ontmoedigen door het parcours en kozen al vroeg in de koers de aanval. Koen Bouwman en Kenneth Van Rooy sloegen de handen ineen en hadden gezelschap van Robin Carpenter, Joey Rosskopf en Tom Wirtgen. Dit vijftal reed lange tijd zo’n vijf minuten voor het pak uit, maar de vluchters werden ook dat jaar weer op tijd ingerekend. In de finale werd er behoorlijk veel gevallen, onder meer door Mitchelton-Scott-kopman Adam Yates.

foto: Cor Vos

Op de laatste plaatselijke ronde rond Hoei, met achtereenvolgens de Ereffe, Cherave en de Muur, werd er flink doorgereden. Verschillende renners probeerden er nog vanonder te muizen, maar ook dit jaar begonnen we weer met een uitgedund peloton aan de laatste beklimming van de moordende Muur van Hoei. Hier zou de koers opnieuw in een definitieve plooi worden gelegd. Lotto Soudal bepaalde in de beginfase van de 1,3 kilometer lange klim het tempo.

Kopmannen Tim Wellens, Jelle Vanendert en de jonge Bjorg Lambrecht konden echter niet mee toen Jakob Fuglsang versnelde op het steilste stuk van de Muur. Alaphilippe zag het gevaar, versnelde, reed daarbij Valverde uit het wiel en danste naar de achterderailleur van de Deense koploper. De minder explosieve Fuglsang probeerde met een langgerekte versnelling zijn Franse tegenstrever te kraken, maar Alaphilippe had nog wat jus in de benen.

Die laatste wist op honderd meter van de finish nog een extra versnelling uit zijn benen te persen, passeerde Fuglsang op het juiste moment en wist het titanenduel in zijn voordeel te beslechten. Alaphilippe en Fuglsang vochten eerder dat jaar al een robbertje uit in Strade Bianche en de Amstel Gold Race, en voor de tweede keer wist JuJu aan het langste eind te trekken. Diego Ulissi finishte als derde, voor de betreurde Lambrecht en Maximilian Schachmann.

foto: Cor Vos

Uitslag Waalse Pijl 2019
1. Julian Alaphilippe (Deceuninck-Quick-Step) in 4u55m14s
2. Jakob Fuglsang (Astana) z.t.
3. Diego Ulissi (UAE Emirates) op 6s
4. Bjorg Lambrecht (Lotto Soudal) op 8s
5. Maximilian Schachmann (BORA-hansgrohe) z.t.
Volledige uitslag

Parcours

Vorige jaren werd wel vaker van startplaats gewisseld in de Waalse Pijl en ditmaal is gekozen voor Herve, een stad van zo’n 20.000 inwoners. Herve ligt zestig kilometer ten oosten van finishplaats Hoei, wat betekent dat de renners nog een flinke omweg maken om de nodige kuitenbijters mee te pakken. Vorig jaar trokken de renners vanuit Ans over de Côte de Tancrémont en de Côte des Forges, maar deze beklimmingen zitten nu niet in het parcours.

In de eerste honderd kilometer ligt slechts een helling (de Côte de Trasenster) die aangemerkt is als officiële klim. Na een passage door het plaatsje Modave volgen de beklimmingen elkaar in een sneltreinvaart op, met maar liefst negen hellingen in de laatste 85 kilometer. Vanaf het ‘Entrée du Circuit’ volgen de Côte d’Ereffe (2,1 km aan 5%) en de Côte du chemin des Gueuses (1,8 km aan 6,5%) en vervolgens enkele dalende kilometers naar Hoei.

Door het stadje gaat het linea recta naar de voet van de gevreesde Muur van Hoei. Tijd voor een eerste kennismaking met dé scherprechter (1,3 km aan 9,6%) in deze Waalse Pijl, al zullen de meeste renners de Muur inmiddels als hun broekzak kennen. Na een eerste passage over deze ultrasteile helling volgen nog twee lokale ronden, met de terugkerende beklimmingen van de Côte d’Ereffe, Côte du chemin des Gueuses en de Muur van Hoei.

De lokale ronde is net iets meer dan dertig kilometer lang en lastig genoeg om op te koersen, maar de beslissing zal waarschijnlijk gewoon weer vallen als de renners na 200 kilometer voor de derde keer de Muur van Hoei opdraaien. Er zijn al meermaals zenuwslopende duels uitgevochten op deze kronkelige, steile weg, die op de kaart is terug te vinden als de Chemin des Chapelles.

Start: 11.30 uur in Herve
Finish: 16.18-16.49 uur op de Muur van Hoei

Afstand: 202 kilometer
Datum: Woensdag 30 september

Favorieten

De organisatie van de Waalse Pijl moet in coronatijd concurreren met de BinckBank Tour en de Giro d’Italia (de meeste Giro-deelnemers laten de Belgische klassieker links liggen, red.), maar toch oogt het deelnemersveld fraai.

Julian Alaphilippe, de kersverse wereldkampioen – foto: Cor Vos

Julian Alaphilippe won de voorbije jaren op de Muur van Hoei. In 2018 wist hij een einde te maken aan de heerschappij van Alejandro Valverde, vorig jaar vocht hij een prachtig duel uit met Jakob Fuglsang. De Franse alleskunner van Deceuninck-Quick Step wist de voorbije maanden al enkele mooie resultaten bijeen te rapen. Tweede in Milaan-San Remo is een prestatie om trots op te zijn, net als een etappezege in de Tour de France.

De explosieve renner heeft van die dagen dat hij de stenen uit de straat rijdt, maar was dit seizoen ook wat wisselvallig. In Imola vielen de puzzelstukjes echter in elkaar en bezorgde hij de Fransen de eerste wereldtitel sinds Laurent Brochard in 1997. Vóór het WK kondigde zijn ploeg al aan dat Alaphilippe woensdag voor een drie op een rij gaat in de Waalse Pijl. Het parcours ligt hem als gegoten en de finish op de Muur van Hoei is als het ware voor hem neergelegd.

Maar zondagavond, ná zijn gewonnen wereldkampioenschap, liet hij al doorschijnen liever te passen voor de heuvelklassieker. “Ik denk niet dat ik woensdag de Waalse Pijl rijdt. Die komt toch net iets te vroeg en dan spreek ik in termen van lichamelijk en emotioneel herstel”, vertelde hij aan het Franse radiostation RMC. “Mijn titel verdedigen in de Waalse Pijl is wellicht niet de beste keuze. Ik ga het nog bespreken met de ploegleiding.”

Maandag kwam dan de definitieve afmelding: Alaphilippe wordt vervangen door Tim Declercq.

Door de late afmelding van de wereldkampioen, die aanvankelijk werd gezien als topfavoriet, zijn de ogen bij de ploeg nu gericht op Andrea Bagioli. De jonge Italiaan heeft zijn debuut bij de profs niet gemist. Zo won hij al een rit in de Tour de l’Ain, werd hij vijfde in de Giro dell’Emilia en was hij met een ritzege en een tweede plek in het klassement goed op dreef in de Coppi e Bartali.

foto: Cor Vos

Dan naar een Sloveen die de voorbije Tour de France heeft gedomineerd: Tadej Pogačar. Zijn landgenoot Primoz Roglič leek bijna drie weken op weg naar Tourwinst, maar het was zijn jonge landgenoot Pogačar die na een fabelachtige tijdrit naar La Planche des Belles Filles met de eer ging lopen. De nog altijd piepjonge Pogačar lijkt geen limieten te hebben, maar moet nog wel het nodige bewijzen als klassiekerrenner.

Is de renner van UAE Emirates ook explosief genoeg om op de Muur van Hoei van iedereen weg te knallen? Zondag was hij nog in de aanval tijdens het WK in Imola, maar bleek hij niet sterk genoeg om ook mee te strijden voor de wereldtitel. Bij afwezigheid van Diego Ulissi, die komend weekend start in de Giro d’Italia, kunnen Rui Costa en Sergio Henao (in 2013 nog tweede) misschien verrassen vanuit de tweede lijn van UAE Emirates.

Marc Hirschi (uiterst rechts) pakte brons op het voorbije WK – foto: Cor Vos

In de voorbije Ronde van Frankrijk werd andermaal duidelijk dat de jonge generatie het steeds meer voor het zeggen heeft. Ook in de Waalse Pijl is het uitkijken naar een aantal beloftevolle wielrenners, die inmiddels al hun strepen hebben verdiend op het hoogste niveau. Denk aan Marc Hirschi, twee jaar geleden nog de wereldkampioen bij de beloften. De Zwitserse allrounder liet in de Tour prachtige dingen zien en werd knap derde op het WK in Italië.

Let ook op Lennard Kämna, die uitkomt voor respectievelijk BORA-hansgrohe. De Duitse klimmer was een van de revelaties van de voorbije Tour met een tweede plek op Le Puy Mary en winst in Villard-de-Lans. Het is moeilijk in te schatten of Kämna ook over de benodigde explosiviteit beschikt om te schitteren op de Muur van Hoei, maar hij heeft ons wel vaker weten te verrassen. Patrick Konrad is ook een interessante renner namens BORA-hansgrohe.

Michał Kwiatkowski greep in Imola net naast een WK-medaille – foto: Cor Vos

De voor EF Pro Cycling uitkomende Sergio Higuita beschikt na een lastige wedstrijd zeker over een explosieve sprint. Het is voor de Colombiaanse kampioen, die hevig geëmotioneerd uit de Tour moest stappen, de eerste kennismaking met de Waalse klassiekers. Dat hoeft geen probleem te zijn, want Tadej Pogačar was bij zijn eerste optreden in de Tour immers meteen de beste. Michael Woods is ook een kandidaat-winnaar namens EF Pro Cycling.

Tot slot zijn er nog heel wat schaduwfavorieten voor de zege. Denk maar Tim Wellens namens Lotto Soudal en Benoît Cosnefroy in dienst van AG2R La Mondiale. Bahrain McLaren komt met een ijzersterke ploeg aan de start met Mikel Landa, Wout Poels en Dylan Teuns, maar hebben ze ook een afwerker in huis? Normaal is Teuns de man voor een dergelijk steile aankomst, maar de Belg komt uit een mindere periode. En wat kunnen Gorka Izagirre, Petr Vakoč en Valentin Madouas?

Jumbo-Visma heeft met de jonge Deen Jonas Vingegaard en Tom Dumoulin twee pionnen om mee te spelen, terwijl EF Pro Cycling met Rigoberto Urán en Daniel Felipe Martínez beschikt over een tweede en derde Colombiaanse kanshebber. Let ook op Rui Costa, Michał Kwiatkowski, Jan Bakelants, Jesús Herrada, Jelle Vanendert, Warren Barguil, Ben Hermans en Daniel Martin. Die laatste werd al tweemaal tweede en een keertje derde in Hoei, maar haalt al een tijdje niet meer dat niveau.

Opmerking: De deelnemerslijst is op het moment van publiceren nog niet compleet. Daardoor kunnen later nog updates worden doorgevoerd in deze voorbeschouwing. 

Favorieten volgens WielerFlits
**** Marc Hirschi
*** Tadej Pogačar, Sergio Higuita
** Michał Kwiatkowski, Michael Woods, Dylan Teuns
* Lennard Kämna, Andrea Bagioli, Wout Poels, Jonas Vingegaard

Julian Alaphilippe, Maximilian Schachmann, Diego Ulissi, Primož Roglič, Sepp Kuss en Adam Yates zijn geschrapt van de startlijst en vervangen in de sterverdeling.

Website organisatie
Deelnemerslijst

Weer en TV

Het zijn regenachtige tijden in Hoei en omstreken, maar net op woensdag lijkt het relatief droog te blijven. De kans op een buitje is aanwezig, maar niet zo groot als de voorbije dagen. De gemiddelde temperatuur zal schommelen rond de 18 graden Celsius. De wind waait zwak en zal verder geen rol van betekenis spelen.

De wedstrijd is ook dit jaar weer live te zien bij Sporza op Eén (vanaf 14.00 uur), bij de NOS op NPO1 en op Eurosport 2 (vanaf 15.00 uur).