Zaterdag slaat het veldritcircus zijn tenten op in Sint-Niklaas. Niet meer dan een tussendoortje. Zondag in Namen is het opnieuw menens met de zesde wedstrijd in de Wereldbeker. De enige topcross op Waals grondgebied en – samen met Zonhoven – een van de jongste klassiekers in de cross. WielerFlits blikt vooruit.

Historie

Het was in 2008, naar aanleiding van een door Golazo georganiseerde toertocht in Namen, dat de toenmalige Schepen van Sport Maxime Prévot en Christophe Impens op het idee kwamen om het veldrijden naar de provinciehoofdstad te halen. Met de Citadel, dat eerder dienst deed als motorcross-parcours, als ideale locatie. De Citadelcross was geboren en Golazo dropte zijn nieuwe aanwinst meteen in de Gazet van Antwerpen Trofee (vandaag de DVV Trofee).

Roland Liboton tekende een spectaculair parcours uit, met nog heel wat aspecten van het voormalige motorcross-parcours erin verwerkt. Opmerkelijk detail: Niels Albert kwam een paar dagen vooraf de omloop verkennen en uitte in zijn gekende stijl meteen de nodige kritiek. De wereldkampioen was niet opgezet met de lange klim en gevaarlijke afdaling. Toch was het uitgerekend hij die de eerste editie op zijn naam schreef.

Niels Albert won in 2009 de allereerste editie van de Citadelcross – foto: Cor Vos

Ondanks de kritiek van Albert sloeg de wedstrijd aan bij renners en publiek, al werd de omloop de daaropvolgende jaren gefinetuned tot zoals we die de laatste jaren kennen. En in 2011 trad de Citadelcross toe tot de Wereldbeker, waar het tot op vandaag nog steeds deel van uitmaakt. Al wordt de editie van dit jaar voorlopig wel de laatste in dit regelmatigheidscriterium, want de organisatie stelde zich tot op vandaag nog geen kandidaat voor de hervormde Wereldbeker.

In tegenstelling tot de Superprestigemanche in Francorchamps, die twee jaar geleden van de kalender verdween, vindt het publiek een stuk vlotter de weg naar de Citadelcross. “En die belangstelling blijft groeien”, vertelt Christophe Impens. “Zelfs vorig jaar, toen in druilerige omstandigheden, noteerden we meer toeschouwers dan het jaar ervoor. Voornamelijk een Vlaams publiek, maar dat evolueert in gunstige zin. De eerste drie jaar kwam slechts tien procent van het totale aantal toeschouwers uit Wallonië, ondertussen is dat gestegen tot dertig procent.” Dit jaar wordt in Namen gemikt op 7.000 crossfans.

Laatste tien winnaars
Heren
2018: Mathieu van der Poel
2017: Wout van Aert
2016: Mathieu van der Poel
2015: Mathieu van der Poel
2014:  Kevin Pauwels
2013:  Francis Mourey
2012:  Kevin Pauwels
2011:  Sven Nys
2010:  Zdeněk Štybar (GvA Trofee)
2009:  Niels Albert (GvA Trofee)

Dames
2018: Lucinda Brand
2017: Evie Richards
2016: Kateřina Nash
2015:  Nikki Brammeier
2014:  Kateřina Nash
2013:  Katherine Compton
2012:  Katherine Compton
2011:  Marianne Vos
2010:  Sanne van Paassen (GvA Trofee)
2009:  Daphne van den Brand (GvA Trofee)

Vorig jaar

Van der Poel, eens te meer
De Citadelcross van vorig jaar was nog eens zo’n confrontatie waarin de neutrale toeschouwer hoopte op een duel tussen de drie tenoren: Mathieu van der Poel, Wout van Aert en Toon Aerts. Maar die hoop mocht snel opgeborgen worden. Van Aert schoot bij de start uit zijn klikpedaal en verdween in die openingsfase in de buik van het peloton. Wat hem restte was een lange inhaalrace.

Van der Poel na een lange solo in Namen – foto: Cor Vos

Laurens Sweeck en Toon Aerts startten wel voortvarend, maar toen Mathieu van der Poel na een kwartier wedstrijd het tempo de hoogte injoeg, was de spanning heel snel zoek. Van Aert knokte zich wel nog naar de tweede plaats, maar tijd goedmaken op Van der Poel zat er niet meer. Tot overmaat van ramp kreeg de toenmalige wereldkampioen ook nog af te rekenen met een lekke band. Hij zou finaal op meer dan een minuut eindigen.

Toon Aerts gaf aan de finish 1’50” toe. Ook Joris Nieuwenhuis en Michael Vanthourenhout haalden nog de top vijf, maar hun achterstand op Van der Poel was toen al opgelopen tot boven de twee minuten.

Tweede WB-zege van Brand
Anderhalf uur eerder had Lucinda Brand de dameswedstrijd naar haar hand gezet. Voor de Nederlandse kampioene betekende dit de tweede wereldbekerzege van het seizoen. Na afloop bombardeerde concurrente Marianne Vos haar landgenote meteen tot topfavoriet voor het WK in Bogense, anderhalve maand later…

In de Citatelcross was het verrassend genoeg Ellen Noble die de beste start nam. Eva Lechner nam snel over, maar bij de eerste echte technische passage toonde Marianne Vos haar kunnen. Vos trok door en kreeg korte tijd later het gezelschap van Denise Betsema, Annemarie Worst, Lucinda Brand en Nikki Brammeier. Een vijftal dat de rest van deze loodzware wereldbekerproef zou kleuren.

Vlnr: Vos, Brand en Worst – foto: Cor Vos

In de tweede koershelft nam Lucinda Brand de koers in handen en zette ze haar concurrentes snel op achterstand. Brand zou niet meer bedreigd worden. Marianne Vos finishte tweede en deed daarmee een uitstekende zaak in de Wereldbeker, terwijl Europees kampioene Annemarie Worst als derde eindigde. Brammeier eindigde uiteindelijk als vierde, voor de Zwitserse Jolanda Neff, die in Namen haar eerste cross van dit seizoen reed. Wereldkampioene Sanne Cant eindigde slechts als dertiende.

Uitslagen Namen 2018
Heren Elite
1. Mathieu van der Poel in 1u 03’37”
2. Wout van Aert op 1’04”
3. Toon Aerts op 1’50”
4. Joris Nieuwenhuis op 2’02”
5. Michael Vanthourenhout op 2’21”
6. Corné van Kessel op 3’23”
7. Marcel Meisen op 3’30”
8. Laurens Sweeck op 3’38”
9. Gianni Vermeersch op 3’41”
10. Lars van der Haar op 3’50”

Dames Elite
1. Lucinda Brand in 45’40”
2. Marianne Vos op 27″
3. Annemarie Worst op 32″
4. Nikki Brammeier op 35″
5. Jolanda Neff op 36″
6. Eva Lechner op 54″
7. Denise Betsema op 58″
8. Kaitlin Keough op 1’15”
9. Ceylin del Carmen Alvarado op 1’28”
10. Loes Sels op 1’31”

Parcours

Tot vorig jaar telde het loodzware parcours op de Citadel een drietal sleutelpunten. De steile klim (1) net na de start, een aantal afdalingen en beklimmingen (2) dicht bij de Esplanade en – niet in het minst – een lange schuine kant (3) waarop elk jaar weer een groot aantal renners kennismaakt met de meestal modderige ondergrond.

Dit jaar zijn er een aantal wijzigingen. De belangrijkste is de toevoeging van een kasseistrook bergop (4) vooraleer de renners aan de schuine kant beginnen. De kasseistrook in de Route des Canons is 350 meter lang en moet quasi vanuit stilstand aangevat worden en er gaat een lange, technische afdaling aan vooraf. Het laatste stuk van die afdaling kreeg een nieuwe zandlaag om de onderliggende trap uit te vlakken. De kasseien zelf zijn vooral steil in het begin en vlakken dan af richting top met een laatste stukje terug op asfalt

Nog lastiger?
De toevoeging van de kasseistrook wordt voorlopig niet door iedereen geapprecieerd. Onder anderen Adrie van der Poel liet zich al uit op social media. “Is dat nu echt nodig? Is het nog niet lastig genoeg in Namen?” Een vraag die parcoursbouwer Erwin Vervecken negatief beantwoordt. Volgens hem zal de extra kasseistrook in geen enkel geval zorgen voor een nog zwaardere wedstrijd, maar wel tot meer spektakel.

Ook nieuw: de start wordt verplaatst naar de Esplanade (waar ook de aankomst is), omdat – door een recente aardverschuiving – de strook bergop op de kasseitjes waar vroeger gestart werd, vermeden moet worden. Maar die wijziging impliceert absoluut geen wijzigingen in het wedstrijdverhaal. Tot slot is er nog een wijziging in de kom (zone 2 op onderstaande afbeelding). Daar passeren de renners en rensters voortaan nog twee keer in plaats van drie. Een wijziging waardoor de parcoursbouwers in staat waren om de nieuwe kasseistrook te introduceren.

Programma

Programma
10u: Heren Junioren
11u30: Heren U23
13u30: Dames Elite
15u: Heren Elite

Locatie en entree
Route Merveilleuse, Namur (Citadel van Namen)
Met de wagen: Op de E411 Brussel – Luxemburg: neem uitrit nummer 14 “Namur centre” en volg de bepijling

Entree: aan de kassa betaalt u 15 euro.
Kinderen < 12 jaar: gratis

Tussenstand Wereldbeker Heren na 5 wedstrijden
1. Eli Iserbyt – 348 punten
2. Toon Aerts – 330 punten
3. Michael Vanthourenhout – 284 punten
4. Lars van der Haar – 263 punten
5. Quinten Hermans – 257 punten
6. Laurens Sweeck – 250 punten
7. Gianni Vermeersch – 217 punten
8. Corné van Kessel – 210 punten
9. Jim Aernouts – 195 punten
10. Nicolas Cleppe – 190 punten

Tussenstand Wereldbeker Dames na 5 wedstrijden
1. Kateřina Nash – 268 punten
2. Anna Kay – 228 punten
3. Kaitlin Keough – 224 punten
4. Ceylin del Carmen Alvarado – 220 punten
5. Inge van der Heijden – 219 punten
6. Annemarie Worst – 215 punten
7. Maghalie Rochette – 210 punten
8. Manon Bakker – 194 punten
9. Caroline Mani – 192 punten
10. Katherine Compton – 189 punten

Favorieten

Al drie keer mocht Mathieu van der Poel het zegegebaar maken in Namen. Tijdens de laatste vier jaar was Wout van Aert (in 2017) de enige die Van der Poel kon kloppen. Na zijn zware stage in Benicassim kende de wereldkampioen een moeilijk dag in Ronse, maar 24 uur later in Overijse zette hij al de puntjes op de i. Na een extra herstelweek verwachten we Van der Poel zondag opnieuw op zijn normale niveau en dan wordt het voor de verzamelde concurrentie bijzonder moeilijk om hem pijn te doen.

Als er al tegenstand zal zijn, dan moet die in eerste instantie van Toon Aerts komen. De Belgische kampioen bewees de voorbije weken dat hij stilaan naar zijn allerbeste vorm toegroeit, met uiteraard de overwinning in de DVV Trofee in Ronse als uitschieter. En Aerts toont zich ambitieus. “De Citadelcross is een klassieker die tot de verbeelding spreekt. Die wil ik absoluut ook op mijn erelijst zetten. Hoe sneller, hoe liever”, liet hij deze week optekenen.

Eli Iserbyt en Tom Pidcock in duel op de Koppenberg – foto: Cor Vos

Na Aerts komen we terecht bij Eli Iserbyt en Tom Pidcock. Twee toptalenten die goed uit de voeten kunnen als er wat geklommen moet worden en ook technisch tot de allerbesten behoren. Iserbyt werd tweede in Ronse en verdedigt zondag zijn leidersplaats in de Wereldbeker. Na een kort dipje lijkt de kleine West-Vlaming zijn vorm van de eerste twee seizoensmaanden helemaal te hebben teruggevonden. Pidcock was er in Ronse niet bij, maar was zondag in Overijse diegene die Van der Poel het dichtst benaderde. De Brit won vorig jaar nog de U23-wedstrijd in Namen en mikt er bij zijn debuut tussen de grote jongens meteen op een hoofdrol.

Ook Quinten Hermans is al weken in goede doen. Vijfde in Koksijde, winst in Essen, vierde in Zonhoven en derde in Overijse. Dan moet de Limburger ook in Namen in staat zijn om mee te duelleren voor de podiumplaatsen. Onze laatste vermelding gaat naar Tim Merlier. Eigenlijk hadden we ook Lars van der Haar, Michael Vanthourenhout en Laurens Sweeck graag van een sterretje voorzien, maar als we dan toch moeten kiezen, komen we net iets sneller bij Merlier uit. De Belgische kampioen op de weg eindigde zowel in Ronse als Overijse in de top vijf en bewees nu ook op parcoursen waarvoor hij niet de ideale lichaamsbouw heeft, tot de absolute top te behoren.

Heren 
Favorieten volgens WielerFlits
*** Mathieu van der Poel
** Toon Aerts, Eli Iserbyt
*  Tom Pidcock, Quinten Hermans, Tim Merlier

Dames

De resultaten bij de dames in Loenhout voorspellen is een moeilijke klus. Vorig jaar triomfeerde Lucinda Brand op de Citadel, voor Marianne Vos en Annemarie Worst. Brand maakte ook de voorbije weken al indruk, met onder meer winst in Kortrijk. Maar zondag in Overijse moest de Telenet-Baloise-renster toch meer dan een minuut toegeven op Annemarie Worst.

Worst is 24. Dat is een jaartje ouder en dus vooral een jaartje sterker dan de laatste confrontatie in Namen. Vandaar dat we de 777-renster toch het voordeel geven. Maar hoe ver staat Marianne Vos? De meervoudige wereldkampioene reed tot dusver twee wedstrijden en won ze allebei. Maar – met alle respect – Essen en Xativa zijn nu niet de allergrootste waardemeters. Dan is de Wereldbeker in Namen haar eerste grote test van het seizoen. Benieuwd of Vos al zover staat dat ze kan wedijveren met de absolute toppers.

Marianne Vos is net terug van een trainingskamp met CCC-Liv in Spanje – foto: Cor Vos

Twee andere favorieten zijn Ceylin del Carmen Alvarado en Yara Kastelijn. Avarado bewijst week op week dat ze de beloftencategorie ontgroeid is. Ze reed tot dusver zestien wedstrijden, stond veertien keer op het podium waarvan ze er maar liefst zeven winnend afsloot. Dat ze ook de loodzware cross in Ronse wist te winnen, betekent gewoon dat ze overal kan winnen. Kastelijn beschikt ongetwijfeld over een even grote motor, maar is crosstechnisch net dat tikkeltje minder.

Tot slot krijgt ook het Britse wonderkind Evie Richards een ster. Evie Richards is – na Ronse en Overijse – pas aan haar tweede wedstrijd op het Europese vasteland toe. Dat resulteerde in twee mooie ereplaatsen, maar we zijn vooral niet vergeten hoe ze twee jaar geleden, toen nog als belofte, de Citadelcross naar haar hand zette. Dat Richards in Namen optimaal gebruik kan maken van haar mountainbike-skills, maakt haar voor ons ook zondag niet kansloos.

Favorieten volgens WielerFlits
*** Annemarie Worst
** Ceylin del Carmen Alvarado, Lucinda Brand
*  Marianne Vos, Yara Kastelijn, Evie Richards

Website organisatie
Deelnemerslijsten
(er staan 301 renners aan de start, verdeeld over 20 nationaliteiten)

Weer en TV

Zowel de dames- als de herenwedstrijd wordt gecoverd door Sporza, Telenet Play Sports en Proximus in België en door NOS.nl en Eurosport in Nederland. Bekijk hier de volledige TV-kalender.

De weersverwachting in Namen volgens Meteovista.be: