Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Vuelta 2015: Vooruitblik op het parcours van de 70ste Vuelta
Komende zaterdag gaat aan de Costa del Sol de Vuelta a España van start. Het is voor de nationale Spaanse ronde alweer de zeventigste uitgave. Een jubileumeditie dus. WielerFlits blikt deze week uitgebreid vooruit op de drieweekse rittenkoers door het land van de flamengo, paella en het stierenvechten, te beginnen met een grondige inspectie van het parcours. Want ja, ook dit jaar staat het peloton weer een hoop Altos te wachten.
De 70ste editie van de Ronde van Spanje kent 21 ritten. Daarvan worden er zes gekwalificeerd als ‘vlak’, al is dat in het Spaanse land altijd een relatief begrip. Dertien etappes gaan door als ‘berg- en heuvelachtig’. Daarnaast is er één ploegentijdrit en één individuele rit tegen de klok. Opvallend is dat de bekende bergtoppen in deze jubileumeditie hoofdzakelijk worden gemeden. Er is plaats gemaakt voor nieuwe bergpassen. Minder bekend, maar allerminst minder zwaar. Garantie op drie weken wielerspektakel!
Het uiteindelijke doel: Madrid – foto: Sirotti
Direct oorlog aan de zonnige zuidkust
Op straten waar een flanerende Sean Connery, George Clooney of Hugh Hefner geen zeldzaam beeld is, strijken komende zaterdag de vedetten uit de wielerwereld neer. De pittoreske kustplaatsen Puerto Banús en Marbella, bekend om hun luxe, vormen namelijk het decor van de start van de 70ste Ronde van Spanje. In de etalageruiten van de plaatselijke Dolce & Gabanna kunnen de renners nog even hun eigen gebronsde benen bewonderen. Die zullen ze immers nodig hebben, tijdens de komende drie weken.
De ouverture, een 7,4 kilometer lange ploegentijdrit, zal het verschil nog niet maken. De lange kustweg die afgelegd moet worden is volledig vlak en praktisch bochtenloos. Hoe anders is dat in de eerste rit in lijn. Hoewel de Vuelta-organisatie deze etappe als ‘vlak’ bestempelt, ligt de aankomst wel degelijk bergop. De Alto de Mesa is ruim zeven kilometer lang met een gemiddeld stijgingspercentage van 6%. Tot tweemaal toe wordt zelfs de 15% aangetikt. Kort, maar krachtig. Zoals het een echte Spaanse Alto betaamt.
Ook vorig jaar begon de Vuelta met een ploegentijdrit – foto: Sirotti
Na twee sprintersritten en een venijnige aankomst in Vejer de la Frontera, is de zesde etappe weer van hetzelfde laken een pak. Een relatief – met de nadruk op relatief – eenvoudige aanloop, gevolgd door een aankomst boven. De Alto de Cazorla, gelegen ten midden van de natuurpracht van het nationaal park Sierre de Cazorla, vormt nu het slotstuk. Vanuit de Andalusische hitte stijgt men 22 kilometer lang geleidelijk naar een hoogte van 860 meter. Het venijn zit hem zonder meer in de laatste twee kilometer, als de weg steiler wordt en stijgingspercentages tot 10% bereikt worden. Ook in de zevende rit, aan het einde van een week koers, worden de renners niet gespaard. De Alto di Capileira is nét iets langer – 28 km – en net iets steiler – gemiddeld 5,5% – dan de Cazorla. Nog altijd geen angstaanjagende cijfers, maar de verschillen zullen almaar groter worden. Gewonnen is de Vuelta nog niet. Verloren, daarentegen, kan hij al wel zijn.
Zaterdag 22 augustus, etappe 1: Puerto Banús – Marbella (7,4 km – TTT)
Zondag 23 augustus, etappe 2: Alhaurín de la Torre – Caminito del Rey (158,7 km)
Maandag 24 augustus, etappe 3: Mijas – Málaga (158,4 km)
Dinsdag 25 augustus, etappe 4: Estepona – Vejer de la Frontera (209,6 km)
Woensdag 26 augustus, etappe 5: Rota – Alcalá de Guadaíra (167,3 km)
Donderdag 27 augustus, etappe 6: Córdoba – Sierra de Cazorla (200,3 km)
Vrijdag 28 augustus, etappe 7: Jódar – La Alpujarra (191,1 km)
Noordwaarts richting Pyreneeën
In drie etappes baant het peloton zich een weg van de zuidelijke hitte naar de statige bergtoppen van de Pyreneeën. Op zaterdag en maandag kunnen de sprinters hun snelle benen tonen. Alhoewel, dan moeten ze richting Murcia wel de Alto de la Cresta del Gallo en richting Castellón de Alto del Desierto de las Palmas kunnen overwinnen. Voor types als John Degenkolb niet meteen een probleem, zo lijkt. De zondagetappe daarentegen is meer dan één brug te ver. Dan ligt de aankomstlijn getrokken op de Muur van Cumbre del Sol. Een mooie naam, maar in werkelijkheid een loeisteil monster. Over iets meer dan drie kilometer stijgt hij met een gemiddeld percentage van ruim 11%, met pieken tot 18%. De punchers kunnen de diesels hier een pijnlijke draai om de oren geven.
Zaterdag 29 augustus, etappe 8: Puebla de Don Fadrique – Murcia (182,5 km)
Zondag 30 augustus, etappe 9: Torrevieja – Cumbre del Sol/Benitatxell (168,3 km)
Maandag 31 augustus, etappe 10: Valencia – Castellón (146,6 km)
Opeenvolging van cols in Andorra
Daags na de eerste rustdag staat op woensdag 2 september de koninginnenrit van de 70ste Vuelta op het programma. In een relatief korte afstand van 138 kilometer kriskras door de Andorrese bergen zijn maar liefst 4950 hoogtemeters gestopt, verdeelt over zes cols. De zwaarste van het stel is zonder twijfel de vierde: de Collada de la Gallina. De klim kent stijgingspercentages tot aan 20% en was in 2012 en 2013 al het decor van een spetterende strijd, met respectievelijk Alejandro Valverde en Daniele Ratto als winnaars. De laatste beklimming van de dag leidt het peloton naar het hoogste punt in deze ronde. Niet minder dan 2100 meter boven zeeniveau ligt de Alto Els Cortals d’Encamp, 15 kilometer lang en gemiddeld 6,8% steil. Het kan niet anders dan dat de slijtageslag hier zijn sporen na gaat laten.
In 2013 regende het pijpenstelen tijdens de rit door Andorra – foto: Sirotti
Gelukkig is er voor de grote vedetten even tijd om bij te komen van dit spektakelstuk. De twaalfde rit naar Lleida is er één voor de sprinters, terwijl de daaropvolgende dag ideaal lijkt voor een groep avonturiers om voor de dagzege te gaan strijden.
Woensdag 2 september, etappe 11: Andorra la Vella – Cortals d’Encamp
Donderdag 3 september, etappe 12: Escaldes Engordany – Lleida (173 km)
Vrijdag 4 september, etappe 13: Calatayud – Tarazona (177 km)
Onbekende wegen in de bergen van het noorden
De Angliru. Lagos de Covadonga. Het zijn beklimmingen in het noorden van Spanje die bij elke wielervolger meteen het hart sneller doen kloppen. Maar niets van dit alles in de 70ste uitgave van de Vuelta. De parcoursbouwers hebben gekozen voor onbekende wegen. Dat wil echter niet zeggen dat ze ook minder zwaar zijn. De eerste aankomst bergop van dit drieluik, Fuente del Chivo, is nog een opwarmertje. De klim is 21 kilometer lang en kent een gemiddeld stijgingspercentage van ‘slechts’ 5%, maar heeft het venijn wel in de staart zitten. In de laatste drie kilometer worden zelfs even percentages van 16% gemeten.
De Ermita del Alba is nieuw, maar loeisteile klimmen komen vaker voor in de Vuelta – foto: Sirotti
Een dag later wordt op de flanken van de Picos de Europa de moeilijkheidsgraad al verhoogd, als de Jitu de Escandri naar het bergdorpje Sortes het slotstuk vormt. Een kortere klim (14,5 km), maar wel steiler – gemiddeld 7,5% en maximaal 20%. De rit die daarop volgt, is zowaar nog zwaarder. Zeven gecategoriseerde beklimmingen staan er dan op het programma, goed voor in totaal 5010 hoogtemeters. Twee taaie kuitenbijters vormen de apotheose. Eerst is daar de Alto de la Cobertoria, 10 kilometer aan bijna 9%. Na een korte afdaling volgt dan de slotklim naar Ermita del Alba. Met zijn lengte van zeven kilometer wederom niet bijster lang, maar o zo steil. Het gemiddelde stijgingspercentage van 11,2% doet veel renners al duizelen. Alsof dat nog niet genoeg is, stijgt de laatste kilometer aan gemiddeld 20%, met een piek tot – houd u vast – 30%! Als op dit Asturische monster de Vuelta niet ontploft, dan weten wij het ook niet meer.
Zaterdag 5 september, etappe 14: Vitoria Gasteiz – Alto Campoo/Fuente del Chivo (215 km)
Zondag 6 september, etappe 15: Comillas – Sotres Cabrales (175,8 km)
Maandag 7 september, etappe 16: Luarca – Ermita del Alba/Quirós (185 km)
Slotstuk in het binnenland
Nadat de renners op de welverdiende somiedo de bekende kathedraal van Burgos hebben kunnen bezoeken, maken ze zich een dag later op voor de laatste loodjes van deze Vuelta. In de Castiliaanse hoofdstad staat alweer een belangrijk proefwerk op het programma: de individuele tijdrit. Waar de ranke klimmers de afgelopen dagen op hun wenken werden bediend, moeten ze nu laten zien dat ze tot meer in staat zijn dan het vlijtig omhoog dansen op de steilste cols. De bijna veertig kilometer lange tijdrit is, anders dan vorige jaren, namelijk redelijk vlak en dus gemaakt voor de grotere motoren in het peloton. Hier kan met minuten worden gestrooid!
In de lange vlakke tijdrit moet Chris Froome zijn slag kunnen slaan – foto: Sirotti
De ritten 18 en 19 zijn typische overgangsetappes waarin grote verschuivingen in het klassement niet verwacht mogen worden. Al heeft de befaamde etappe naar Fuente Dé in 2012, toen Alberto Contador in extremis Joaquim Rodriguez uit de leiderstrui reed, ons geleerd daar niet al te stellig in te zijn. De finish van de 19de rit ligt overigens in de prachtige vestingstad Ávila, één van de weinige aankomstplaatsen dit jaar met een lange geschiedenis wat betreft de Vuelta. Onder andere Joop Zoetemelk en Laurent Fignon wonnen hier ooit een rit, maar de stad wordt boven alles geassocieerd met Franck Vandenbroucke. Het Belgische wonderkind voerde hier, om zijn nieuwe liefde te imponeren, in 1999 en fenomenaal kunststukje op. Kijk nog eens naar de beelden en geniet.
De laatste keer dat de Vuelta Ávila aandeed, was in 2009 – foto: Sirotti
Op de voorlaatste dag wacht het peloton nog een laatste hindernis. Geheel tegen de gewoontes van de Spaanse parcoursbouwers in geen aankomst bergop, maar wel vier beklimmingen van de eerste categorie. Geen van allen zijn ze uitzonderlijk zwaar. De gemiddelde stijgingspercentages liggen telkens rond de 5 à 6 procent. Vanaf de top van de laatste klim, de Puerto de Cotos, resten nog 20 overwegend dalende kilometers naar de aankomst. Vermoeidheid wordt hier de belangrijkste factor. Wie heeft nog wat over en wie zit juist aan het einde van zijn latijn?
De slotdag is niet meer dan een veredelde kermiskoers. Tijd om de proosten met de Cava en te zwaaien naar de señorita’s langs de kant. In de binnenstad van Madrid wordt het tempo dan nog eenmaal opgevoerd. Het laatste woord is aan de sprinters, die deze ronde allerminst goed bedeeld zijn geweest. Als zij hun strijd hebben gevoerd, is de 70ste Vuelta definitief ten einde. Na drie weken koers kunnen de renners dan eindelijk genieten van een échte siësta.
Woensdag 9 september, etappe 17: Burgos – Burgos (38,7 km – ITT)
Donderdag 10 september, etappe 18: Roa – Riaza (204 km)
Vrijdag 11 september, etappe 19: Medina del Campo – Ávila (185,8)
Zaterdag 12 september, etappe 20: San Lorenzo de el Escorial – Cercedilla (175,8 km)
Zondag 13 september, etappe 21: Alcalá de Henares – Madrid (97,8 km)
De Vuelta wordt altijd prima leuk door de onvoorspelbaarheid van vorm, maar een grote ronde die door Cobo of Horner gewonnen kan worden… Nee, dan liever een saaie Tour met Froome als winnaar.
Wat? Wie heeft er nu in godsnaam een saaiere Tour? Welke wielerfan wil dat nu? Als de Tour van 2012 niet in de zomer wordt gehouden, dan kijkt er toch geen hond naar? Ik denk dan wel twee keer na.
Onvoorspelbaarheid is juist het leukste in de topsport. Maar jij hebt ook een hartgrondige hekel aan Cobo en Horner, dus objectief ben je hier ook weer niet in
Uiteraard is de Tour de ronde. Veruit de belangrijkste. Maar ook al jaren best saai. 2013 was voor mij alleen maar leuk omdat Purito nog voor het podium streed. Maar in zijn algeheel was dat ook niet heel erg hoogstaand. 2012 en 2014 waren gewoon doodsaai. Dit jaar was behoorlijk goed, maar is Quintana er te laat aan begonnen.
De Tour's van 2010 en 2011, dat waren leuke Tour's. Inmiddels ook alweer 5 jaar geleden.
Veel plezier, schermen alleen bij de finish denk ik hoor. Slotklim topsfeer maar moet je van houden en je vriendin ook he! Je bent sowieso dag zoet mee maar de renners halverwege de rit meepakken scheelt emorm qua gedoe en is ook heel leuk. Hangt af van hoe diehard jij en je meisje zijn.
Inderdaad en Wilfred Genee!
Tuurlijk, de Tour , de Champions Leaque en Wimbledon is voor noobs en mevr. v Zetten.
Doe ons de Vuelta, de Jupiler League en het tennistoernooi van Rosmalen maar.
Hoewel?
Bedankt voor de onderbouwing.
Tuurlijk zijn anderen er ook doorheen gezakt, maar ook ik ben Purito fan en dus stelt dat me meer teleur. Ik had echt gehoopt dat hij mee kon strijden om de overwinning gezien het ITT-loze parcours. Zijn eerste overwinning was top en beloofde een top klassement.
Dat het daarna misging was dus een enorme teleurstelling.
Zijn tweede overwinning komt natuurlijk ook omdat hij al op grote achterstand komt en daarna had ik gehoopt op de bollen.
Ik weet dat de Vuelta met zijn steile stukken hem beter ligt dan het strakke Sky tempo.
Maar ook in de Clasica kon hij op de laatste beklimming het verschil niet maken, waar ie dat het jaar er voor wel kon.
Voor iedere renner komt ooit het punt dat ie over zijn hoogtepunt heen is, en je kunt pas achteraf zeggen wanneer dat is, maar het moment komt uiteraard wel ieder jaar dichterbij.
Purito is mijn vaste klant voor alle pooltjes maar nu twijfel ik voor het eerst. Dat hij het parcours kent is natuurlijk altijd een voordeel, maar als je de benen niet hebt, maakt dat ook niet uit. Dat hij ziek geweest is wist ik niet, maar kan een hoop verklaren.
Pfff, vind het lastig. Hoop echt dat hij wel goed gaat presteren, maar ben allerminst overtuigd nog. Anyway, we gaan het zien.
Bedankt voor de tijd die je er aan hebt gespendeerd!
Gek genoeg heb ik totaal geen zorgen over Purito deze Vuelta. Dat had ik vorig jaar na de Tour veel meer. Nu niet, door de argumenten die ik heb aangehaald. Hij staat ook nog gewoon 5e in de WT-ranking, dus het is nog steeds een topper. Ik zou hem gewoon opnemen in je poultjes. De meeste mensen doen dat, als ik zo op het forum kijk
In de Clasica had hij een gat, samen met Dan Martin, op Valverde en Mollema, en was hij op weg naar Yates. Maar ze moesten vol in de remmen vanwege die gekantelde motor. Toen was het natuurlijk over. Je kunt dat duidelijk zien op enkele foto's.
Ik was op vakantie en heb die koers niet gezien, alleen het geklungel van de motor zelf met Van Avermaet.
Nee hoor, dat klopt niet. Toen de motor op de grond lag, zag je al dat Yates een gat had met zijn achtervolgers. Daarna kwam Alaphilippe, en daarna Purito en Martin die waren weg gesprongen op jacht naar Yates. Purito, Martin en Valverde keken aanvankelijk kort na elkaar op het moment dat Yates aanviel.
Dit is het bewijs waarbij Purito (verscholen achter de motor) en Martin gewoon moeten inhouden. Op een andere foto zie je Alaphilippe nog voor die twee, en daar net voor zie je nog net de arm van Yates. Hij viel dus aan voor de chaos.
Klik
Aha, bewijs! Het lijkt mij nu de hoogste tijd om Peter R de Vries op deze zaak los te laten.
de berg met 45%
Je hebt niet naar de foto's gekeken? Het is toch duidelijk? Yates ging voor het motorincident.
Dus je gelooft eerder wat tweets van een warrige organisatie van een koers als de Clasica? Dat is gewoon naïef.
@vlek
Dat baseer ik op interviews met Purito en Dan Martin na de finish. Maar dat kan inderdaad ook een rookgordijn zijn. Het enige wat ik zeker weet, is dat ze werden opgehouden en dat Yates daarvan heeft geprofiteerd.
Als er iets is, wat we geleerd hebben, is dat we renners niet moeten geloven op hun blauwe ogen
Het ligt inderdaad aan je telefoon. Want de plaatjes laten duidelijk zien dat eerst Yates passeert, dan op een meter of 15 Alaphilippe, en een seconde of 5-7 (gok ik) Purito en Dan Martin, waarna je ook nog Kreuziger en Uran wat verderop ziet.
Ik heb nog wel een foto gezien waarin je veel beter ziet dat Yates al alleen is op het moment dat hij GvA en de motor passeert. Ik zal het even opzoeken voor je.
https://www.youtube.com/watch?v=xZa1gjVDU60
Oké en geaccepteerd, maar de kwestie rond de motorrijder intrigeert, gezien de recente reacties van Purito, LyndaLid, Vlek en xistnc, meerdere volgers op WF. De welhaast wetenschappelijke verwikkelingen die vervolgens geventileerd worden nopen mij soms tot een wellicht wat al te baldadig weerwoord. Soit.
Maar stel nu dat op de Ermita del Alba zo’n motormuis plots gelijksoortige manoeuvres ten beste gaat geven, en de kans daarop lijkt me niet uitgesloten gezien het absurde stijgingspercentage, welk kalf zijn we dan vergeten preventief te dempen?
M.a.w. ik vind die slotklim met een piek tot 30% vragen om moeilijkheden, iets teveel sensationele poppenkast , organisatorische spierballerij in de categorie "Kijk ons eens steil doen" en daarmee wordt de sport weer verder richting carnavalesk volksvermaak gepiloteerd.
De programma's om de Tour heen, maken het voor mij ook de leukste ronde. Misschien te mainstream voor de doorsnee WF'er, maar ik vind het wel mooi vermaak. Daarnaast ook gewoon aan het werk de komende weken. Ik meen me te herinneren dat er in de Vuelta nogal eens wat later wordt gefinished...klopt dat? Eerder tussen 17.30-18.30u?