Komende zaterdag gaat aan de Costa del Sol de Vuelta a España van start. Het is voor de nationale Spaanse ronde alweer de zeventigste uitgave. Een jubileumeditie dus. WielerFlits blikt deze week uitgebreid vooruit op de drieweekse rittenkoers door het land van de flamengo, paella en het stierenvechten, te beginnen met een grondige inspectie van het parcours. Want ja, ook dit jaar staat het peloton weer een hoop Altos te wachten.

De 70ste editie van de Ronde van Spanje kent 21 ritten. Daarvan worden er zes gekwalificeerd als ‘vlak’, al is dat in het Spaanse land altijd een relatief begrip. Dertien etappes gaan door als ‘berg- en heuvelachtig’. Daarnaast is er één ploegentijdrit en één individuele rit tegen de klok. Opvallend is dat de bekende bergtoppen in deze jubileumeditie hoofdzakelijk worden gemeden. Er is plaats gemaakt voor nieuwe bergpassen. Minder bekend, maar allerminst minder zwaar. Garantie op drie weken wielerspektakel!

Het uiteindelijke doel: Madrid – foto: Sirotti

Direct oorlog aan de zonnige zuidkust
Op straten waar een flanerende Sean Connery, George Clooney of Hugh Hefner geen zeldzaam beeld is, strijken komende zaterdag de vedetten uit de wielerwereld neer. De pittoreske kustplaatsen Puerto Banús en Marbella, bekend om hun luxe, vormen namelijk het decor van de start van de 70ste Ronde van Spanje. In de etalageruiten van de plaatselijke Dolce & Gabanna kunnen de renners nog even hun eigen gebronsde benen bewonderen. Die zullen ze immers nodig hebben, tijdens de komende drie weken.

De ouverture, een 7,4 kilometer lange ploegentijdrit, zal het verschil nog niet maken. De lange kustweg die afgelegd moet worden is volledig vlak en praktisch bochtenloos. Hoe anders is dat in de eerste rit in lijn. Hoewel de Vuelta-organisatie deze etappe als ‘vlak’ bestempelt, ligt de aankomst wel degelijk bergop. De Alto de Mesa is ruim zeven kilometer lang met een gemiddeld stijgingspercentage van 6%. Tot tweemaal toe wordt zelfs de 15% aangetikt. Kort, maar krachtig. Zoals het een echte Spaanse Alto betaamt.

Ook vorig jaar begon de Vuelta met een ploegentijdrit – foto: Sirotti

Na twee sprintersritten en een venijnige aankomst in Vejer de la Frontera, is de zesde etappe weer van hetzelfde laken een pak. Een relatief – met de nadruk op relatief – eenvoudige aanloop, gevolgd door een aankomst boven. De Alto de Cazorla, gelegen ten midden van de natuurpracht van het nationaal park Sierre de Cazorla, vormt nu het slotstuk. Vanuit de Andalusische hitte stijgt men 22 kilometer lang geleidelijk naar een hoogte van 860 meter. Het venijn zit hem zonder meer in de laatste twee kilometer, als de weg steiler wordt en stijgingspercentages tot 10% bereikt worden. Ook in de zevende rit, aan het einde van een week koers, worden de renners niet gespaard. De Alto di Capileira is nét iets langer – 28 km – en net iets steiler – gemiddeld 5,5% – dan de Cazorla. Nog altijd geen angstaanjagende cijfers, maar de verschillen zullen almaar groter worden. Gewonnen is de Vuelta nog niet. Verloren, daarentegen, kan hij al wel zijn.

Zaterdag 22 augustus, etappe 1: Puerto Banús – Marbella (7,4 km – TTT)

Zondag 23 augustus, etappe 2: Alhaurín de la Torre – Caminito del Rey (158,7 km)

Maandag 24 augustus, etappe 3: Mijas – Málaga (158,4 km)

Dinsdag 25 augustus, etappe 4: Estepona – Vejer de la Frontera (209,6 km)

Woensdag 26 augustus, etappe 5: Rota – Alcalá de Guadaíra (167,3 km)

Donderdag 27 augustus, etappe 6: Córdoba – Sierra de Cazorla (200,3 km)

Vrijdag 28 augustus, etappe 7: Jódar – La Alpujarra (191,1 km)

Noordwaarts richting Pyreneeën
In drie etappes baant het peloton zich een weg van de zuidelijke hitte naar de statige bergtoppen van de Pyreneeën. Op zaterdag en maandag kunnen de sprinters hun snelle benen tonen. Alhoewel, dan moeten ze richting Murcia wel de Alto de la Cresta del Gallo en richting Castellón de Alto del Desierto de las Palmas kunnen overwinnen. Voor types als John Degenkolb niet meteen een probleem, zo lijkt. De zondagetappe daarentegen is meer dan één brug te ver. Dan ligt de aankomstlijn getrokken op de Muur van Cumbre del Sol. Een mooie naam, maar in werkelijkheid een loeisteil monster. Over iets meer dan drie kilometer stijgt hij met een gemiddeld percentage van ruim 11%, met pieken tot 18%. De punchers kunnen de diesels hier een pijnlijke draai om de oren geven.

Zaterdag 29 augustus, etappe 8: Puebla de Don Fadrique – Murcia (182,5 km)

Zondag 30 augustus, etappe 9: Torrevieja – Cumbre del Sol/Benitatxell (168,3 km)

Maandag 31 augustus, etappe 10: Valencia – Castellón (146,6 km)

Opeenvolging van cols in Andorra
Daags na de eerste rustdag staat op woensdag 2 september de koninginnenrit van de 70ste Vuelta op het programma. In een relatief korte afstand van 138 kilometer kriskras door de Andorrese bergen zijn maar liefst 4950 hoogtemeters gestopt, verdeelt over zes cols. De zwaarste van het stel is zonder twijfel de vierde: de Collada de la Gallina. De klim kent stijgingspercentages tot aan 20% en was in 2012 en 2013 al het decor van een spetterende strijd, met respectievelijk Alejandro Valverde en Daniele Ratto als winnaars. De laatste beklimming van de dag leidt het peloton naar het hoogste punt in deze ronde. Niet minder dan 2100 meter boven zeeniveau ligt de Alto Els Cortals d’Encamp, 15 kilometer lang en gemiddeld 6,8% steil. Het kan niet anders dan dat de slijtageslag hier zijn sporen na gaat laten.

In 2013 regende het pijpenstelen tijdens de rit door Andorra – foto: Sirotti

Gelukkig is er voor de grote vedetten even tijd om bij te komen van dit spektakelstuk. De twaalfde rit naar Lleida is er één voor de sprinters, terwijl de daaropvolgende dag ideaal lijkt voor een groep avonturiers om voor de dagzege te gaan strijden.

Woensdag 2 september, etappe 11: Andorra la Vella – Cortals d’Encamp

Donderdag 3 september, etappe 12: Escaldes Engordany – Lleida (173 km)

Vrijdag 4 september, etappe 13: Calatayud – Tarazona (177 km)

Onbekende wegen in de bergen van het noorden
De Angliru. Lagos de Covadonga. Het zijn beklimmingen in het noorden van Spanje die bij elke wielervolger meteen het hart sneller doen kloppen. Maar niets van dit alles in de 70ste uitgave van de Vuelta. De parcoursbouwers hebben gekozen voor onbekende wegen. Dat wil echter niet zeggen dat ze ook minder zwaar zijn. De eerste aankomst bergop van dit drieluik, Fuente del Chivo, is nog een opwarmertje. De klim is 21 kilometer lang en kent een gemiddeld stijgingspercentage van ‘slechts’ 5%, maar heeft het venijn wel in de staart zitten. In de laatste drie kilometer worden zelfs even percentages van 16% gemeten.

De Ermita del Alba is nieuw, maar loeisteile klimmen komen vaker voor in de Vuelta – foto: Sirotti

Een dag later wordt op de flanken van de Picos de Europa de moeilijkheidsgraad al verhoogd, als de Jitu de Escandri naar het bergdorpje Sortes het slotstuk vormt. Een kortere klim (14,5 km), maar wel steiler – gemiddeld 7,5% en maximaal 20%. De rit die daarop volgt, is zowaar nog zwaarder. Zeven gecategoriseerde beklimmingen staan er dan op het programma, goed voor in totaal 5010 hoogtemeters. Twee taaie kuitenbijters vormen de apotheose. Eerst is daar de Alto de la Cobertoria, 10 kilometer aan bijna 9%. Na een korte afdaling volgt dan de slotklim naar Ermita del Alba. Met zijn lengte van zeven kilometer wederom niet bijster lang, maar o zo steil. Het gemiddelde stijgingspercentage van 11,2% doet veel renners al duizelen. Alsof dat nog niet genoeg is, stijgt de laatste kilometer aan gemiddeld 20%, met een piek tot – houd u vast – 30%! Als op dit Asturische monster de Vuelta niet ontploft, dan weten wij het ook niet meer.

Zaterdag 5 september, etappe 14: Vitoria Gasteiz – Alto Campoo/Fuente del Chivo (215 km)

Zondag 6 september, etappe 15: Comillas – Sotres Cabrales (175,8 km)

Maandag 7 september, etappe 16: Luarca – Ermita del Alba/Quirós (185 km)

Slotstuk in het binnenland
Nadat de renners op de welverdiende somiedo de bekende kathedraal van Burgos hebben kunnen bezoeken, maken ze zich een dag later op voor de laatste loodjes van deze Vuelta. In de Castiliaanse hoofdstad staat alweer een belangrijk proefwerk op het programma: de individuele tijdrit. Waar de ranke klimmers de afgelopen dagen op hun wenken werden bediend, moeten ze nu laten zien dat ze tot meer in staat zijn dan het vlijtig omhoog dansen op de steilste cols. De bijna veertig kilometer lange tijdrit is, anders dan vorige jaren, namelijk redelijk vlak en dus gemaakt voor de grotere motoren in het peloton. Hier kan met minuten worden gestrooid!

In de lange vlakke tijdrit moet Chris Froome zijn slag kunnen slaan – foto: Sirotti

De ritten 18 en 19 zijn typische overgangsetappes waarin grote verschuivingen in het klassement niet verwacht mogen worden. Al heeft de befaamde etappe naar Fuente Dé in 2012, toen Alberto Contador in extremis Joaquim Rodriguez uit de leiderstrui reed, ons geleerd daar niet al te stellig in te zijn. De finish van de 19de rit ligt overigens in de prachtige vestingstad Ávila, één van de weinige aankomstplaatsen dit jaar met een lange geschiedenis wat betreft de Vuelta. Onder andere Joop Zoetemelk en Laurent Fignon wonnen hier ooit een rit, maar de stad wordt boven alles geassocieerd met Franck Vandenbroucke. Het Belgische wonderkind voerde hier, om zijn nieuwe liefde te imponeren, in 1999 en fenomenaal kunststukje op. Kijk nog eens naar de beelden en geniet.

De laatste keer dat de Vuelta Ávila aandeed, was in 2009 – foto: Sirotti

Op de voorlaatste dag wacht het peloton nog een laatste hindernis. Geheel tegen de gewoontes van de Spaanse parcoursbouwers in geen aankomst bergop, maar wel vier beklimmingen van de eerste categorie. Geen van allen zijn ze uitzonderlijk zwaar. De gemiddelde stijgingspercentages liggen telkens rond de 5 à 6 procent. Vanaf de top van de laatste klim, de Puerto de Cotos, resten nog 20 overwegend dalende kilometers naar de aankomst. Vermoeidheid wordt hier de belangrijkste factor. Wie heeft nog wat over en wie zit juist aan het einde van zijn latijn?

De slotdag is niet meer dan een veredelde kermiskoers. Tijd om de proosten met de Cava en te zwaaien naar de señorita’s langs de kant. In de binnenstad van Madrid wordt het tempo dan nog eenmaal opgevoerd. Het laatste woord is aan de sprinters, die deze ronde allerminst goed bedeeld zijn geweest. Als zij hun strijd hebben gevoerd, is de 70ste Vuelta definitief ten einde. Na drie weken koers kunnen de renners dan eindelijk genieten van een échte siësta.

Woensdag 9 september, etappe 17: Burgos – Burgos (38,7 km – ITT)

Donderdag 10 september, etappe 18: Roa – Riaza (204 km)

Vrijdag 11 september, etappe 19: Medina del Campo – Ávila (185,8)

Zaterdag 12 september, etappe 20: San Lorenzo de el Escorial – Cercedilla (175,8 km)

Zondag 13 september, etappe 21: Alcalá de Henares – Madrid (97,8 km)

Links
Officiële website
Deelnemerslijst
Alle beklimmingen