Op het eerste oog een paar leuke ritjes. Met name de vijftiende rit valt mij positief op. Lekker kort, niet al te zware klimmen maar toch ook niet vlak. In de Giro zijn dit vaak de ritten die het meeste spektakel opleveren. Aan de andere kant heb je dan weer die lange dertiende etappe in het Baskenland die wel eens een mooie uitputtingsslag kan worden. Zo'n rit als de veertiende hoort gewoon thuis in een grote ronde en de Aubisque is een mooie klim. De Naranco is ook leuk en de Ezaro vind ik van alle muurtjes nog wel één van de meest te pruimen. Ik ben op zich wel blij dat ze wat minder muurtjes doen, al zie ik er nog steeds twee te veel: rit acht en elf doen het niet voor mij, ook door de veel te vlakke aanloop, waardoor de finish bijna hetzelfde effect krijgt als een massasprint. Maar dan misschien nog wel saaier, want maar een paar kanshebbers (Purito, Chaves, Moreno, misschien Froome en dan is de koek wel op). Dat criterium op de laatste dag is al helemaal een gruwel, maak er dan nog een mooie tijdrit van.