Vuelta 2018: Alessandro De Marchi soleert naar zege in felbetwiste heuveletappe
De elfde etappe van de Vuelta a España is gewonnen door Alessandro De Marchi. De ervaren Italiaan van BMC maakte onderdeel uit van een vroege vlucht van negentien renners, en wist in een knotsgekke finale solo weg te rijden én aan te komen in Luintra. Jhonatan Restrepo en oudgediende Franco Pellizotti finishten als tweede en derde.
Waar de koplopers een ware show opvoerden, bleef het bij de favorieten lang gesloten. Het was uiteindelijk Rigoberto Urán die de knuppel in het hoenderhok gooide. Door de versnelling van de Colombiaan dunde de favorietengroep flink uit, maar de toppers reden gezamenlijk over de finish.
Elia Viviani wist dinsdag naar zijn tweede ritzege te snellen. Vandaag zou de Italiaan – net als zijn collega-sprinters – echter geen kans maken op de overwinning. In de elfde etappe van Mombuey naar Luintra moesten maar liefst 3755 hoogtemeters worden overwonnen, verdeeld over vier gecategoriseerde beklimmingen én ontelbare – niet geclassificeerde – kuitenbijters.
De laatste serieuze klim van de dag – de Pombar (2 km aan 7,5%) – volgde op goed drie kilometer van de streep. Twee jaar geleden finishte het Vuelta-peloton eveneens in Luintra, na een vrijwel identieke finale. De toenmalige winnaar? Jawel, Simon Yates, de huidige leider van de koers.
Vincenzo Nibali laat zich opmerken
De Brit stond ongetwijfeld met ambitie aan de start, wellicht hopend op een nieuwe ritzege in Luintra. Direct na het vertrek liet Vincenzo Nibali zich voor het eerst opmerken in deze Vuelta. De Italiaan trok al vroeg ten aanval, maar werd al snel weer ingerekend door een op hol geslagen peloton. Het bleek de voorbode van een knotsgek openingsuur.
Dylan Teuns, Lukas Pöstlberger en Thomas De Gendt bereikten met een beperkte voorsprong de voet van de eerste klim van de dag, de Puerto de Padornelo (6,5 km aan 3,7%), maar ook zij werden weer bijgehaald. Wat volgde was een spervuur aan demarrages, maar niemand wist een definitieve kloof te slaan.
Miguel Ángel López in de penarie, maar keert terug
Het hoge tempo zorgde er wél voor dat achterin het peloton de deur wagenwijd openstond. Een van de renners die – weliswaar door materiaalproblemen – moest lossen, was Miguel Ángel López. De Colombiaanse klimmer – een van de topfavorieten voor de eindzege – zat lange tijd in vieze papieren, maar wist met hulp van zijn ploeggenoten toch weer aan te sluiten.
Kopgroep van negentien renners krijgt vrijgeleide
Vooraan bleef het maar aanvallen regenen, want er was na tachtig kilometer nog altijd geen kopgroep weg, ondanks meerdere pogingen van onder meer Bauke Mollema. Pas na honderd kilometer kregen negentien renners een vrijgeleide.
De meest in het oog springende namen? Thibaut Pinot, Omar Fraile, Sunweb-aanwinst Nicolas Roche, Rafal Majka, Tiesj Benoot, Jack Haig, Sergio Henao en onze landgenoot Bauke Mollema. Vooral de aanwezigheid van Pinot – de nummer zestien in het klassement, op 2:33 van Yates – was opvallend.
Pinot bedreigt leidende positie Yates
De omvangrijke kopgroep kreeg een maximale voorsprong van ruim vier minuten, waardoor Pinot zich enige tijd virtueel leider mocht noemen. Het was echter Movistar dat de koers in handen nam voor kopmannen Nairo Quintana en Alejandro Valverde, waardoor de voorsprong langzaam minder werd.
De samenwerking in de kopgroep was verre van optimaal. Een flink aantal renners trok dan ook ten aanval, waaronder Mollema. Zijn versnelling op vijftig kilometer van de finish werd door niemand beantwoord, waardoor hij aan een fameuze solo mocht beginnen. Tien kilometer later was zijn voorsprong op de achtervolgers gegroeid naar een halve minuut, terwijl het peloton volgde op drie minuten.
Mollema met vlucht naar de glorie?
Kon de Nederlander standhouden, en eindelijk zijn felbegeerde ritzege boeken? Dat was de grote vraag. Het antwoord was: nee. De renner van Trek-Segafredo kreeg namelijk het gezelschap van Alessandro De Marchi, Franco Pellizotti, Roche, Pinot, Haig, Majka én Henao. Niet veel later sloten ook enkele andere renners weer aan.
Dit was het sein voor BMC om de knuppel in het hoenderhok te gooien. De Marchi en Roche reden weg, en kregen de Colombiaan Jhonatan Restrepo mee. Niet veel later ging de taaie Italiaan er alleen vandoor, maar hij kreeg even later toch weer het gezelschap van Restrepo.
De Marchi lost dappere Restrepo op de slotklim
De twee koplopers hadden met nog tien kilometer te gaan een voorsprong van vijftig seconden op de achtervolgers, die elkaar vooral in de wielen reden. De winnaar moest dan ook vooraan worden gezocht. Op de slotklim – de Pombar – moest de dappere Restrepo opnieuw afhaken bij De Marchi. Ditmaal zag de Katusha-Alpecin-renner de Italiaan pas terug na de finish.
De Marchi mocht uiteindelijk in regenachtige omstandigheden zijn handen in de lucht steken. Voor de 32-jarige Italiaan is het zijn eerste zege van het seizoen. Drie jaar geleden wist de aanvaller al een etappe te winnen in de Vuelta, toen op Fuente del Chivo.
Favorieten roeren zich, maar blijven bij elkaar
De klassementsrenners hielden lange tijd hun kruit droog, maar het was uiteindelijk Urán die voor de aanval koos. Door de versnellingen van de Colombiaan dunde de favorietengroep flink uit, maar de meeste klassementsrenners wisten de etappe schadevrij door te komen. De enige favoriet die tijd verloor was Fabio Aru. De Italiaanse klimmer verloor uiteindelijk 41 seconden op de overige favorieten.
Pinot – die als tiende eindigde in de daguitslag – wist slechts twaalf seconden in te lopen op de concurrentie. Hij staat in het klassement nog altijd zestiende, nu op 2:20 van rode trui Yates.
Mollema heeft gegokt en verloren. Lijkt me dat gezien het koersverloop gokken strategisch het beste was dat Mollema kon doen
Hij heeft gereden als een kip zonder kop en op het einde had hij alle moeite van de wereld om bij te blijven.
Mollema op het WK vooruit sturen en
dan kan hij een nuttige knecht zijn en Wilco als mede kopman aanwijzen die kerel is zo sterk en wordt met de dag sterker.
Ik denk dat hij de grote troef wordt voor het WK.
En wie gunt hem dat niet na al die teleurstellingen.
desondaks, "Mollema is internationaal, voor zowel volger als incidentele kijker, een mooi uithangbord van wat wielrennen precies als sport inhoudt."
ja joh van België tot in Spanje, van Amerika tot in Australië, overal zijn ze dol op de Mol.
Ik denk dat Mollema bij de internationale volger op heel wat fans mag rekenen met zijn lelijke, slopende en de laatste jaren ook steeds meer aanvallende stijl. Esthetisch pijn lijden op de fiets kan hij als de beste, dat doet aanmoedigen.
Dat 'maar 1 volgen' was vandaag nooit gelukt want de Marchi vrat ze vandaag als dubbelgevouwen calzones met huid en haar op.
Wat is het nu? Esthetisch of lelijk?
En dat bevat net "wat wielrennen precies als sport inhoudt."?
Jaaaaa.. jij hebt er wel oog voor heh…
Ook pure armoe voor TREK, als 'incidentele kijker' zou ik denken: "die gaat wel erg moeizaam tov die anderen, zou het aan z'n fiets liggen?" Of wou je beweren dat de sport, naast de veel subtielere fenomeentjes, niet gaat om fietsen te verKkk.. Nee wacht.. jij hebt zo'n 'Degenkolb-Domane'.
Mollema valt in de categorie ‘mooi lelijk’. Latour is er ook zo’n één. Vaak renners die niet tot de absolute internationale top behoren maar die zich daar niet bij willen neerleggen, ondanks dat ze zelf heus wel weten dat het eigenlijk een zinloze onderneming is. Mede daarom hoog knuffelgehalte en als fenomeen niet oninteressant.
Ik kan me, in de juiste setting, best wel vermaken met die gasten maar om nu te zeggen: "kijk mensen, dit is wat wielrennen precies inhoudt..." Daar maak je ze vrees ik niet warm mee.
Jullie hebben heimwee naar de tijden van tuben om de schouders en bidons op het stuur. De wielrennerij evolueert en "stoempend tenonder gaan" symboliseert niks dan een vastgeroeste mecanicien die geen 34x32 wil monteren.
Ik zal zeker niet ontkennen dat ik regelmatig geplaagd word door nostalgische sentimenten maar ik denk dat het verschijnsel waar we het over hebben van alle tijden is. Ook over 10, 20 of 50 jaar zal er in het peloton een dergelijk type te bespeuren zijn. En zo hoort het ook.
De Plus, die onlangs nog door velen genoemd en geroemd werd, op 6.52.
Overigens best leuke bijvangst het ploegenklassement, maar natuurlijk ook weer niet waard om daarvoor Aru terug te rijden.
EF was wel vrij indrukwekkend, met zoveel mannen nog in de eerste groep bedoel ik, op dat heuveltje. Toch zullen we weinig van bij de laatste 20 overblijven wanneer het echt bergop gaat, vermoed ik.
In ieder geval weer een schitterende etappe gezien! Ik denk dat als ik een rangorde zal moeten maken van alle ongeveer 40 etappes van de TdF en de Vuelta samen op amusementswaarde, dat er maar een stuk of 6-7 van de TdF in de top20 zouden terecht komen (toegegeven, de TdF kende ook een aantal mooie etappes).
Dat kun je wel zeggen hij moest maar 1 man volgen en dat was De Marchi
Het dieptepunt is gelokaliseerd! Nooit verwacht dat het commentaar op Nederlandse rittenjagers de strijd aan zou kunnen met dat op de klassementsrenners..