Michael Woods heeft de zevende etappe van de Vuelta a España op zijn naam geschreven. De Canadees maakte deel uit van een omvangrijke vlucht en kwam na een spectaculaire finale als eerste over de finish, voor Omar Fraile en Alejandro Valverde. Richard Carapaz is nog altijd in het bezit van de rode leiderstrui.

De renners kregen na een welverdiende rustdag weer een pittige etappe voorgeschoteld in het noorden van Spanje. De zevende rit naar Villanueva de Valdegovía was er eentje voor rasaanvallers met klimbenen. Onderweg kregen de renners tweemaal de Puerto de Orduña (7,8 km aan 7,7%) voor de wielen geschoven. Na de laatste passage van de Orduña moesten de coureurs nog twintig kilometer afleggen richting de finish.

Cavagna probeert het, maar krijgt nauwelijks ruimte 
Rémi Cavagna was de eerste renner die na een razendsnelle openingsfase een gaatje wist te slaan. De Franse hardrijder van Deceuninck-Quick-Step moest wel bijzonder hard zwoegen voor een beperkte voorsprong en werd niet veel later alweer ingerekend door de voorwacht van het peloton. Dit was het sein voor meerdere renners om ten aanval te trekken, in de hoop wél een vrijgeleide te krijgen richting de Puerto de Orduña.

Een sterke kopgroep, met onder meer Sepp Kuss, Rui Costa, Alex Aranburu en Nederlanders Niki Terpstra en Ide Schelling, begon met anderhalve minuut voorsprong aan de toch wel steile flanken van de Orduña. In het peloton probeerden de mannen van INEOS Grenadiers – in dienst van rodetruidrager Richard Carapaz, het tempo te drukken. Op de Puerto de Orduña spatte de koers echter nogmaals uiteen.

Samenstelling kopgroep

Alejandro Valverde, Carlos Verona en José Joaquín Rojas (Movistar), Sepp Kuss en George Bennett (Jumbo-Visma), Guillaume Martin, José Herrada, Victor Lafay en Pierre-Luc Périchon (Cofidis), Davide Formolo, Rui Costa en Ivo Oliveira (UAE Emirates), Kenny Elissonde, Juan Pedro López en Niklas Eg (Trek-Segafredo), Georg Zimmermann (CCC), Romain Sicard en Niki Terpstra (Total Direct Energie), Nans Peters en Dorian Godon (AG2R La Mondiale).

foto: Cor Vos

Robert Power, Thymen Arensman en Michael Storer (Team Sunweb), Michael Woods en Magnus Cort (EF Pro Cycling), Alex Aranburu en Omar Fraile (Astana), Jonathan Lastra (Caja Rural-Seguros RGA), Ide Schelling (BORA-hansgrohe), Tim Wellens en Stan Dewulf (Lotto Soudal), Oscar Cabedo (Burgos-BH), Matthieu Ladagnous (Groupama-FDJ), Stefan De Bod (NTT Pro Cycling) en Jannik Steimle (Deceuninck-Quick-Step).

Omvangrijke kopgroep met grote namen, INEOS Grenadiers moet achtervolgen 
Heel wat renners probeerden bergop de oversteek te maken naar de kopgroep, met George Bennett en Alejandro Valverde als opvallendste namen in de aanval. De vluchtgroep bestond op de top van de Puerto de Orduña uit meer dan dertig renners, terwijl INEOS Grenadiers in het uitgedunde peloton alle zeilen moest bijzetten om het verschil zo klein mogelijk te houden.

Kuss bereikte als eerste de top van de Orduña, verzamelde op die manier tien punten voor de bergtrui en was voor even de virtuele leider in het bergklassement. Guillaume Martin was goed voor zes bergpunten, terwijl bergkoning Tim Wellens puntloos bleef op de top van de beklimming van eerste categorie. Het peloton kwam anderhalve minuut later boven en was de hele dag op achtervolgen aangewezen.

foto: Cor Vos

Valverde heeft een rode droom
Verschillende ploegen hadden meerdere mannetjes mee vooraan, wat vanuit tactisch oogpunt zeer interessant was. De best geplaatste renner in de kopgroep was Alejandro Valverde. De 40-jarige Spanjaard, elf jaar geleden nog eindwinnaar, stond tiende op slechts drie minuten van leider Carapaz en hoopte stiekem de rode trui over te nemen. De renner van Movistar was zeer bedrijvig en besloot niet te wachten op zijn medevluchters.

Valverde wist samen met Dorian Godon en Stan Dewulf weg te rijden uit de omvangrijke kopgroep, maar de voorsprong van de drie aanvallers bleef beperkt tot goed twintig seconden. Valverde zag dat het zinloos was en liet zich weer inlopen en ook Dewulf en Godon werden nog voor de voet van de tweede passage van de Puerto de Orduña bijgehaald. Op deze bijna acht kilometer lange klim werd het kaf vervolgens van het koren gescheiden.

Duel op het scherpst van de snede 
De betere klimmers wisten zich af te scheiden op de Puerto de Orduña. Zo zagen we Vuelta-debutant Ide Schelling in de aanval, maar het was Michael Woods die op drie kilometer van de top een beslissend gaatje wist te slaan. De Canadees van EF Pro Cycling reed weg van zijn tegenstanders en kwam met een twintigtal seconden boven op de top van de klim. Het probleem voor Woods was alleen dat hij moest opboksen tegen vier tegenaanvallers.

foto: Cor Vos

In de achtervolgende groep bleken Valverde, Guillaume Martin, Nans Peters en Omar Fraile over de beste klimbenen te beschikken en deze vier renners wisten in de afdaling van de Orduña Woods terug te fluiten. We begonnen zo met vijf koplopers aan de laatste tien kilometer, al zat een achtervolgende groep (met daarin de Jumbo-Visma-mannen Kuss en Bennett) nog niet al te ver. Het verschil tussen beide groepen was op een gegeven moment vijftien tellen.

Vooraan was de samenwerking wel een beetje zoek en dus zagen we versnellingen van Martin, Peters en snelle man Valverde, maar de renners wisten elkaars bewegingen te schaduwen. Op zes kilometer van de streep zagen we een nieuwe demarrage van Valverde en dit keer wist de ervaren rot een klein gaatje te slaan. De Spanjaard leek even ribbedebie, maar Peters was de man die naar het wiel van Valverde wist te springen.

Woods kiest het juiste moment 
Met nog drie kilometer te gaan keken de vijf koplopers weer naar elkaar, maar de achtervolgers bleven hangen op een twintigtal seconden. Fraile was de volgende renner met een alles-of-nietspoging en de Spanjaard leek weg te rijden met Woods, maar de pokerende Valverde had nog genoeg over om een kloofje te dichten. De Spanjaard had echter geen antwoord meer op een versnelling van Woods.

foto: Cor Vos

De renner van EF Pro Cycling wist net voor de laatste kilometer te profiteren van een moment van onachtzaamheid, ging vol door en kwam met ruime voorsprong als eerste over de finish. Het is voor Woods zijn tweede zege in de Vuelta, nadat hij twee jaar geleden al eens de beste was op Balcón de Bizkaia. Fraile en Valverde moesten genoegen nemen met de meest ondankbare ereplaatsen, Ide Schelling finishte knap als achtste.