Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Vuelta 2024: Ben O’Connor behoudt nipt zijn rode trui, vluchter Soler wint op Lagos de Covadonga
Marc Soler heeft na meerdere ereplaatsen eindelijk zijn ritzege beet in de Vuelta a España 2024. De Spanjaard bleek in natte en mistige omstandigheden de sterkste vluchter op de klim naar Lagos de Covadonga. Bij de favorieten verloor Ben O’Connor opnieuw tijd op zijn grootste concurrenten, maar de Australiër behoudt wel (nipt) zijn rode trui. De rit werd overschaduwd door een zware valpartij van Wout van Aert, die de ronde zelfs moest verlaten.
De 145 overgebleven renners werden vandaag – na de tweede rustdag – meteen weer voor de leeuwen gegooid. De zestiende etappe van de Ronde van Spanje bracht het peloton dinsdag namelijk naar de mythische Lagos de Covadonga. De loodzware klim stond alweer voor de 23ste keer in de Vuelta-geschiedenis op het programma en is daarmee een van de bekendste Vuelta-klimmen.
En daar bleef het niet bij, want in aanloop naar Lagos de Covadonga kregen de renners met de Mirador del Fito (7 km aan 8,1%) en de Collada Llomenia (7,6 km aan 9,3%) al twee pittige beklimmingen voor de wielen geschoven. Na de Llomenia was het nog een kilometer of veertig tot de voet van de Lagos de Covadonga. Kregen we hier een wisseling van de wacht? Of wist leider Ben O’Connor zijn rode trui te behouden?
Van Aert komt ten val, maar zit toch mee in de vlucht
Wout van Aert liet voor de start nog weten dat hij zich wilde sparen met oog op de komende etappes, maar de Belg kon zich in de eerste koerskilometers toch niet bedwingen. De renner van Visma | Lease a Bike was namelijk een van de eerste aanvallers, maar zijn vluchtpoging werd al snel weer in de kiem gesmoord. Niet veel later trok de leider in het punten- en bergklassement weer de aandacht, maar nu vanwege een ongelukkige valpartij. Van Aert stapte echter al snel weer op zijn fiets en wist na een lange achtervolging weer aan te sluiten.
De kopgroep bestond aanvankelijk uit zeventien renners – foto: Cor Vos
Van Aert leek zich daarna niet meer te mengen in de strijd om de vroege vlucht, in tegenstelling tot heel wat andere avonturiers. Er bleek veel animo voor de juiste ontsnapping en dus liet de vorming van een vlucht lang op zich wachten. Na een spervuur aan demarrages wisten zeventien renners zich na ruim dertig kilometer dan toch af te scheiden. De belangrijkste namen? Jay Vine, Marc Soler, Isaac del Toro (UAE Emirates), Marco Frigo, Matthew Riccitello (Israel-Premier Tech), Max Poole (dsm-firmenich PostNL), Filippo Zana (Jayco AlUla) en – jawel – Wout van Aert.
Van Aert loopt uit in bergklassement
Deze renners werden vergezeld door William Junior Lecerf (Soudal Quick-Step), Oier Lazkano (Movistar), Darren Rafferty (EF Education-EasyPost), Fran Miholjević (Bahrain Victorious), Felix Engelhardt (Jayco AlUla), Simon Guglielmi (Arkéa-B&B Hotels), Martijn Tusveld (dsm-firmenich PostNL), Sylvain Moniquet (Lotto Dstny) en Ion Izagirre (Cofidis). De voorsprong van deze omvangrijke kopgroep liep snel op. Aan de voet van de eerste beklimming van de dag, de Mirador del Fito (7 km aan 8,1%), was het verschil reeds negen minuten.
Op de flanken van deze Mirador del Fito hielden de vluchters hun kruit nog droog en was het vooral uitkijken naar de sprint om de bergpunten. Soler en Vine probeerden de man in het groen om beurten nog af te schudden, maar Van Aert gaf geen krimp en won vervolgens met speels gemak de bergsprint. Vine moest genoegen nemen met zes punten, waardoor Van Aert zijn voorsprong in het bergklassement weer wist uit te diepen tot vier punten. En de Belg was in de afdaling niet van plan om zijn benen stil te houden.
Wout van Aert maakte nog maar eens indruk – foto: Cor Vos
Van Aert begint aan ambitieuze solo
De groenetruidrager kwam na een snelle afzink van de Mirador del Fito met voorsprong beneden en besloot door te zetten. De groep-Vine keek zo plots tegen een achterstand aan van een minuut, maar van enige paniek bij de achtervolgers leek geen sprake. In de vlakke kilometers richting de Collada Llomenia (7,6 km aan 9,3%) – de tweede klim op de route – wist de achtervolgende groep Van Aert toch weer in de kraag te vatten. We begonnen zo en groupe aan de eerste stroken van de Collada Llomenia.
In de kopgroep bleek nog niemand bereid om zijn kaarten op tafel te gooien, maar in het peloton zagen we een wisseling van de wacht. De mannen van Decathlon AG2R – die de eerste koersuren voor hun rekening hadden genomen – werden afgelost door Movistar. De Spaanse formatie had duidelijk plannen met zijn kopman Enric Mas en dus ging het tempo met een ruk de hoogte in. De groep der favorieten werd zo al snel gereduceerd tot een twintigtal renners, maar het was nog wachten op een verschroeiende uithaal van Mas zelf.
Mas gooit kaarten al vroeg op tafel, Landa countert
En de aanval van Mas liet niet lang op zich wachten, want de nummer drie in het klassement trok al op de voorlaatste klim ten strijde. Zijn grootste concurrenten voor het rood – Primoz Roglic, Mikel Landa en ook leider Ben O’Connor – wisten de gedurfde aanval van Mas te pareren. Die laatste liep daarna op een counter van Landa, maar ook de kopman van Soudal Quick-Step raakte niet weg. Met het bijhalen van Landa viel het tempo in de favorietengroep weer stil en dus besloot Valentin Paret-Peintre zich maar op kop te zetten voor zijn kopman O’Connor.
Terug naar de koplopers, waar Van Aert weer goede zaken deed door ook de bergsprint op de Collada Llomenia naar zijn hand te zetten. Het verschil met zijn grootste concurrent Vine werd zo weer wat groter, maar die laatste kon op de slotbeklimming naar Lagos de Covadonga nog zijn slag slaan. De Australiër hoefde in elk geval geen rekening meer te houden met Van Aert, want de Belg ging jammer genoeg hard onderuit in de afdaling van de natte en daardoor extra verraderlijke afdaling van de Collada Llomenia.
Drama in de Vuelta: Wout van Aert moet opgeven na een val – foto: Cor Vos
Vuelta voor Van Aert eindigt na zware val in mineur
Felix Engelhardt was de eerste die onderuit ging en Van Aert zag geen kans meer om de Oostenrijker te ontwijken. De Belg knalde vervolgens hard op de bergwand en verbeet de pijn. De zwaargehavende Van Aert stapte wel weer op zijn fiets, maar tastte al snel naar zijn dij en bleek niet meer in staat om fatsoenlijk te trappen. De verwondingen aan met name de knie bleken te ernstig om de etappe voort te zetten.
Zichtbaar geëmotioneerd en aangeslagen nam de onfortuinlijke renner plaats in de ploegwagen. Zo verliest de Vuelta a España de huidige leider van het punten- en bergklassement en een van zijn smaakmakers. En zo zette de karavaan zonder Van Aert koers richting Lagos de Covadonga. De kopgroep bestond inmiddels nog uit twaalf renners, met Del Toro, Vine, Soler, Lecerf, Frigo, Riccitello, Miholjevic, Zana, Poole, Tusveld, Izagirre en Guglielmi. Moniquet en Engelhardt – die zijn weg wel kon voortzetten – zagen de kop van de koers niet meer terug.
Poole, Zana en Soler vechten het uit
De vluchters die nog wel in aanmerking kwamen voor de zege, bleken op de slotklim zeer aan elkaar gewaagd. Vine, Poole, Soler, Zana en Del Toro: de betere klimmers besloten meer dan eens aan de boom te schudden, maar van een echte afscheiding was geen sprake. Poole kende echter een begenadigde dag en ging nog maar eens op de pedalen staan. Nu bleken slechts twee renners in staat om hun karretje aan te haken, met Soler en Zana. Voor Vine, Riccitello, Del Toro en Frigo ging het duidelijk te snel. Zij moesten hun meerdere erkennen.
De volgende versnelling kwam op naam van Soler en dit leek funest voor de winstkansen van Zana, maar de Italiaan koos voor zijn eigen tempo en wist zo na verloop van tijd toch weer terug te keren. Dit bleek echter van korte duur, want een nieuwe aanval van Soler werd Zana fataal. Ook Poole moest kleur bekennen en Soler wist in de laatste resterende klimkilometers zijn voorsprong uit te bouwen. Zo zegevierde de rasaanvaller – na drie derde plaatsen – voor het eerst in deze Ronde van Spanje. Zana kwam als tweede over de streep, Poole werd derde.
Marc Soler is op weg naar de zege – foto: Cor Vos
O’Connor vecht voor zijn rode trui
In de groep der favorieten was het in de eerste klimmende kilometers nog vergeefs wachten op vuurwerk, maar uiteindelijk besloot Landa de concurrentie eens te testen. De Spanjaard wist in zijn kenmerkende klimstijl – handen onderin de beugel, staand op de pedalen – weg te rijden van zijn concurrenten. Alleen: het verschil bleef – door beulswerk van O’Connors luitenant Paret-Peintre – zeer beperkt. Landa leek daarmee vooral een ideale springplank voor een tegenaanval van Roglic, Mas of misschien wel O’Connor.
Mas nam de handschoen op en maakte zo de oversteek naar Landa, met in zijn spoor Roglic, Richard Carapaz en David Gaudu. En O’Connor? De Australiër was niet van plan om de rode trui zomaar af te geven, maar moest toch lijdzaam toezien hoe de concurrentie steeds verder bij hem wegreed. Roglic, Mas, Carapaz en een herboren Gaudu roken bloed en reden alsmaar verder van de strijdende O’Connor. Met nog goed vier kilometer te gaan, was het verschil met de groep-Roglic al opgelopen richting de vijftig seconden.
Mas, Roglic en Carapaz deden goede zaken – foto: Cor Vos
O’Connor zag zijn rode leiderstrui aan een zijden draadje hangen, maar weigerde te plooien en wist het verschil in de finale zeer goed te beperken. De kopman van Decathlon AG2R werd uiteindelijk ook beloond voor zijn vechtlust, want aan de streep hield hij welgeteld vijf(!) seconden over op Roglic. Die laatste deed wel uitstekende zaken met het oog op de eindzege en ligt in pole position om de trui over te nemen, met nog twee bergritten én vlakke een slottijdrit te gaan.
Om te reageren moet je ingelogd zijn.