Marc Hirschi heeft de Waalse Pijl achter zijn naam gezet. Op de Muur van Hoei, waar als zo vaak de beslissing in de wedstrijd viel, kwam de nummer drie van het WK in Imola als eerste boven. Benoît Cosnefroy werd tweede, Michael Woods derde.

In verband met het wereldkampioenschap dat net achter de rug was en de concurrentie met de BinckBank Tour en de Giro d’Italia was lang onduidelijk hoe het deelnemersveld van de Waalse Pijl er zou uitzien. Uiteindelijk ontbraken de winnaars van de laatste zes edities, wereldkampioen Julian Alaphilippe en Alejandro Valverde, en ook onder meer Primož Roglič, Miguel Ángel López, Egan Bernal en Diego Ulissi verschenen niet aan het vertrek.

Wel van de partij waren bijvoorbeeld Tourwinnaar Tadej Pogačar, nummer drie van de Tour Richie Porte, ritwinnaars in de Ronde van Frankrijk Marc Hirschi, Daniel Felipe Martínez, Lennard Kämna en Michał Kwiatkowski. Maar ook mogelijke kanshebbers als Sergio Higuita, Michael Woods, Dylan Teuns, Andrea Bagioli, Wout Poels en Jonas Vingegaard waren afgereisd naar het Waalse Herve, waar even voor half twaalf het vertreksein werd gegeven.

Tadej Pogačar – foto: Cor Vos

De renners kregen een wedstrijd voorgeschoteld over 202 kilometer. Na een aanloop van net geen 120 kilometer bereikte de koers de plaatselijke ronde rond Hoei met achtereenvolgens steeds de Côte d’Ereffe, de Côte du Chemin des Gueusses en de iconische Muur van Hoei, waar wederom de streep was getrokken. Dit kransje beklimmingen moest drie keer worden afgelegd. Zeker was dat de klassieker een nieuwe winnaar op de erelijst zou krijgen.

Vier vroege vluchters
Al vroeg in de koers ontstond een kopgroep met vier man. De jonge Belgen Mauri Vansevenant en Aaron Van Poucke hadden de handen ineen geslagen met de Nederlander Mathijs Paasschens en Marlon Gaillard uit Frankrijk en mochten ruim negen minuten wegrijden van het peloton, waar de ploeggenoten van Pogačar en INEOS Grenadiers het tempo bepaalden. De Britse ploeg had met Kwiatkowski de nummer vier van het WK in huis.

Na 117 kilometer, bij het oprijden van de plaatselijke ronde, was de voorsprong van de kopgroep teruggelopen tot onder de vijf minuten. Net na de eerste passage van de Côte d’Ereffe gingen Ide Schelling en Alessandro De Marchi in de tegenaanval, maar de weg was nog ver naar de vluchters die met vier minuten voorsprong de Muur van Hoei voor de eerste keer omhoog reden. Vervolgens wachtten nog twee ronden van 32 kilometer tot de finish.

De vier vroege vluchters – foto: Cor Vos

Op weg naar de tweede keer de Muur van Hoei schoof de koers steeds meer in elkaar. In de kop van de koers waren de vluchters nog steeds samen en Schelling en De Marchi reden daarachter. In het peloton hadden UAE Emirates en INEOS Grenadiers hulp van Sunweb en EF Pro gekregen. Op de Muur moest Van Poucke vooraan lossen, terwijl de overige koplopers met nog anderhalve minuut voorsprong op De Marchi (die Schelling had achtergelaten) bovenkwamen.

Vansevenant blijft alleen over
Op een stuk vals plat na de top moest ook Gaillard afhaken, waardoor vooraan Vansevenant en Paasschens samen overbleven. Net als Schelling zou De Marchi nooit de kopgroep bereiken, want de Italiaan werd op 27 kilometer van de streep ingerekend. Op de Côte d’Ereffe raakte ook Paasschens achterop, waardoor Vansevenant de enige koploper werd. De Deceuninck-renner is pas aan zijn eerste profseizoen bezig, maar maakte indruk.

Nadat eerder al Rui Costa vergeefs de tegenaanval inzette, versnelde Rigoberto Urán op de Côte du Chemin des Gueusses uit het peloton. De ervaren Colombiaan liep aanvankelijk snel in op Vansevenant, die al meer dan 180 kilometer in de aanval reed. Op vier kilometer ging het echter mis voor de jonge koploper toen hij een bocht miste. Hij zat razendsnel weer op zijn fiets, maar was zijn voorsprong kwijt.

De val van Mauri Vansevenant – foto: Cor Vos

Een gegroepeerd peloton begon aan de laatste beklimming van de Muur van Hoei. Op de Chemin des Chapelles, het paadje van de bekende kapelletjes, was het aanvankelijk Deceuninck-Quick Step die het tempo bepaalde. De favorieten kronkelden door het steilste gedeelte van de klim en ter hoogte van het monument van Claude Criquielion nam Richie Porte de leiding. In zijn wiel zaten Tadej Pogačar en Marc Hirschi.

Dan kwam Michael Woods opzetten, maar Hirschi zat aan het wiel geplakt. Toen eenmaal de top in zicht kwam, ging de Zwitser op 75 meter van de streep voorbij de Canadees en won voor het eerst in zijn carrière de Waalse Pijl. In de schaduw van Marc Hirschi drukte Benoît Cosnefroy, de beloftewereldkampioen van Bergen (2017) zijn wiel nog net iets eerder dan Michael Woods over de streep.