Kerckhoffs Raymond

• woensdag 7 augustus 2024 om 17:45

Analyse Nederland heeft de olympische titel op de teamsprint geprolongeerd. Na het goud van Tokio zijn Harrie Lavreysen, Jeffrey Hoogland en Roy van den Berg een klasse apart op de Olympische Spelen in Parijs. Op de finaledag wisten ze tot twee keer toe het wereldrecord te verbeteren en laten ze Groot-Brittannië in de strijd om het goud en zilver kansloos.

In de kwalificatie had het Nederlandse drietal het olympisch record al verscherpt naar 41.279 seconden. Maandagavond gaven de sprinters al aan dat het op de finaledag nog sneller zou moeten en dat er voor het goud waarschijnlijk een wereldrecord nodig was.

In de eerste ronde werd dit wereldrecord al gerealiseerd en naar 41.191 seconden gebracht. In de finale blijkt er nog meer mogelijk te zijn en klokt Oranje 40.949 seconden, waardoor een team voor het eerst onder de 41 seconden rijdt. Dat betekent een gemiddelde snelheid van 65.936 kilometer per uur.

De Nederlandse sprinters zijn al jaren toonaangevend: in Tokyo 2021 behaalden ze vijf olympische medailles (drie goud, een zilver, een brons). De mannelijke teamsprinters werden in zes jaar vijf keer wereldkampioen. In de olympische finale op de individuele sprint kwamen in Tokio Lavreysen en Hoogland tegen elkaar uit. De laatste twee vrouwelijke olympisch kampioenen op de keirin (Elis Ligtlee en Shanne Braspennincx) komen uit Nederland.

Jeffrey Hoogland en Harrie Lavreysen op de teamsprint – foto: Raymond Kerckhoffs

Het baanwielrennen is gevoed door de vele successen al jarenlang één van de speerpunten van de KNWU en Team NL. Beide sportorganisaties investeren dit jaar ongeveer 1,5 miljoen euro in de baanploeg. Dat lijkt veel geld, maar bijvoorbeeld de baanploeg van Nieuw-Zeeland kan werken met een jaarlijks budget van liefst acht miljoen euro.

Daarom is het logisch dat concurrerende landen in de zoektocht naar de belangrijke marginal gains een streepje voor hebben. De prestaties van de Oranje Bullet Train tonen echter ook aan dat geld en het in laboratoria geteste snelste materiaal lang niet zaligmakend is.

Lavreysen, Hoogland en Van den Berg komen zes jaar geleden voor het eerst als trio in actie tijdens het EK op de baan in Glasgow op 3 augustus 2018. In diezelfde Schotse stad behalen ze vorig jaar hun vijfde wereldtitel. Toch staat de ploeg dan onder hoogdruk.

Een maand voor dit WK wordt de oude bondscoach Hugo Haak zonder medeweten van huidige bondscoach Mehdi Kordi in de technische staf opgenomen als assistent. Hiermee voldoet de KNWU aan de wens van gouddelver Lavreysen. De Brabander heeft een half jaar eerder al aangegeven dat hij vindt dat Kordi tactisch tekort schiet en dat hij zijn mentor Haak terug wil.

Niet alleen Kordi wordt met de komst van Haak overvallen, ook de andere leden van de sprintploeg Hoogland en Van den Berg. Hoogland heeft juist een uitstekende band met Kordi en neemt dit hoog op.

De benoeming zorgt voor wrevel binnen de Nederlandse selectie. De speerpunten, Lavreysen en Hoogland, die tegen elkaar uitkwamen voor goud en zilver in de finale om de individuele sprint in Tokyo 2021, zijn de voor- en tegenstander van Kordi. Zij reageren gedurende het WK in Glasgow via de media over hun onderlinge frustraties. Kordi zwijgt wijselijk, maar neemt dit de technische staf van de KNWU wel kwalijk.

Roy van den Berg – foto: Cor Vos

Hoogland geeft bij de NOS aan dat het onderling niet botert in de teamsprint: “Het is ieder voor zich.” Lavreysen is hierover geïrriteerd omdat juist Hoogland degene is die het na Tokyo wat rustiger aan doet. Op het vliegveld van Glasgow voor de terugvlucht naar Nederland spreken Hoogland en Lavreysen elkaar aan: “Hebben wij problemen met elkaar”, vragen ze zich af. Waarna ze de hand schudden, al volgen er nog meerdere gesprekken om alles en iedereen op één lijn te krijgen.

Daarbij heeft Hoogland op dat moment vooral zijn vizier gericht op zijn project om het wereldrecord op de één kilometer aan te vallen. Eind oktober slaagt hij in Mexico in die poging en in de ijle lucht verscherpt hij dit record naar 55,433 seconden.

Status quo
Vervolgens wordt het vizier door renners en coaches op Parijs gericht. Iedereen leeft in een status quo, wetend dat ze alleen met z’n allen succesvol kunnen zijn op de teamsprint in Parijs 2024. Kordi wil Hoogland en de teamsprint vrouwen niet in de steek laten, terwijl Haak zich aan zijn rol als assistent houdt en vanuit die functie heel waardevol voor Lavreysen is.

Natuurlijk was het voorval in Glasgow een bommetje, maar je kunt niet verwachten dat het tussen twee teamgenoten, die ook jarenlang elkaars grootste tegenstander zijn, alsmaar smooth blijft gaan. In de teamsprint vormen de twee een front, maar in de andere onderdelen zijn Lavreysen en Hoogland juist elkaars belangrijkste rivalen. Het mag dan best wel eens knetteren om de boel weer op scherp te krijgen. Misschien is het juist een godsgeschenk geweest dat het twaalf maanden voor Parijs 2024 even schuurde.

Het kenmerkt iedereen dat er het afgelopen jaar zo professioneel met de situatie is omgegaan. Dat het algemeen belang voor de persoonlijke voorkeuren van het individu heeft gestaan. Om met twee wereldrecord de olympische titel te verdedigen geeft aan hoeveel klasse deze mannen hebben. Niet alleen puur fysiek gezien, maar zeker ook als persoonlijkheden.