Eindejaarslijstjes In de maand december blikt WielerFlits traditioneel terug op het afgelopen wielerseizoen met de reeks Eindejaarslijstjes. Wat waren de hoogte- en dieptepunten van het afgelopen jaar en welke renners verdienen nog een eervolle vermelding voor 2020? Iedere werkdag is er een nieuwe lijst met bijbehorende poll. Vandaag staat centraal: hét wielermoment van 2020.

Een must have voor alle wielerfans! Met de Black Friday deal van RIDE Magazine haal je het ideale cadeautje voor de feestdagen in huis. Voor slechts € 13,95 ontvang je de najaars- en de winter-editie in jouw brievenbus. Dat betekent meer dan 300 pagina’s aan schitterende wielerverhalen. Wacht niet te lang, want OP=OP. Bestel nu jouw magazines en verzeker je van uren leesplezier.

Het wielermoment van 2020… Is dat de wederopstanding van Wout van Aert? De blunder van Julian Alaphilippe in Luik-Bastenaken-Luik? Of toch de historische machtsgreep van Tadej Pogačar in de Tour de France? Een ding is zeker: De Kalender van de Hoop stelde dit jaar niet teleur.

Van alle gebeurtenissen selecteerde WielerFlits zeven momenten. Momenten die écht impact hadden in de wielerwereld. Sommige opvallende momenten vielen net buiten de boot, omdat we streng moesten zijn in onze keuzes. Dit zijn volgens ons dé wielermomenten van 2020.

De wederopstanding van Wout

Wout van Aert wint Strade Bianche – foto: Cor Vos

Niemand wist of Wout van Aert ooit nog de oude zou worden na zijn val in de Tour de France van 2019. Die diepe vleeswond in zijn rechterbeen baarde niet alleen hem zorgen, maar ook de hele wielerwereld. Eind december was Van Aert dan eindelijk weer wielrenner, toen hij in de Azencross zijn comeback maakte. Maar, zo zei de Kempenaar zelf, hij miste nog altijd ‘een paar procentjes’ in dat verdomde been.

In de Omloop het Nieuwsblad een aantal maanden later stond de renner van Jumbo-Visma zijn mannetje, maar dominant was hij nog niet. Toen kwam corona. Na wéér een lange pauze volgde in augustus dan de échte terugkeer van Van Aert in het wegwielrennen. De Strade Bianche was decor van de herstart het wielrennen en gaat de boeken in als de wederopstanding van Van Aert.

In de Toscaanse hitte hield de Vlaming zijn hoofd koel. Nergens kwam Van Aert echt in de problemen. Op de laatste sector van de dag, Le Tolfe, trok de allrounder vervolgens de wedstrijd naar zich toe. De stoffige afdaling waarin Van Aert zich ontdeed van Maximilian Schachmann, Alberto Bettiol en Davide Formolo, leverde onvergetelijke beelden op.

Bekijk hier beelden van de wederopstanding van Wout van Aert

Het duel tussen Mathieu en Wout

Van der Poel vs. Van Aert in de Ronde – foto: Cor Vos

Het stond in de sterren geschreven dat Wout van Aert en Mathieu van der Poel in 2020 ergens een uniek duel zouden uitvechten. Het gebeurde niet in Strade Bianche, en ook niet in Milaan-San Remo. Maar de focus ging daarna snel naar de Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix. Dáár zou het gebeuren. Na de prestaties van Van Aert in de Strade Bianche, Milaan-San Remo, Tour de France en op het wereldkampioenschap, werd de Vlaming meer dan ooit gezien als de evenknie, of zelfs de betere, van Van der Poel.

Lang, heel lang, stond Van der Poel dit wielerjaar in de schaduw van Van Aert. Dertiende in Milaan-San Remo, vijftiende in Strade Bianche, tiende in de Ronde van Lombardije en vierde op het Europees kampioenschap. Het was allemaal niet slecht, maar wel minder dan zijn grote rivaal. Pas in Tirreno-Adriatico en de BinckBank Tour liet de Nederlander zijn vorm van weleer weer zijn.

De hype voor de Vlaamse klassiekers was daarmee compleet. De afgelasting van Parijs-Roubaix was dan wel een smetje op het verwachte wielerfeest, maar met Gent-Wevelgem en De Ronde in aantocht was er nog genoeg moois te zien. Het steekspel tussen Wout en Mathieu in Gent-Wevelgem de week voor De Ronde was een mooie teaser voor de ontknoping van dit wielerjaar.

In Vlaanderens Mooiste kwam het verwachte duel, mano a mano, er dan eindelijk. Na een lelijke val van Julian Alaphilippe tegen een motard, reden Van Aert en Van der Poel samen naar de meet in Oudenaarde. De Oude Kwarement en de Paterberg maakten het verschil niet, de sprint in Oudenaarde tussen de twee kemphanen wel. Misschien wel dertig keer keek Van der Poel om in die laatste vijfhonderd meter. Van Aert ging niet aan, Van der Poel wel, op 170 meter van de streep. Het bleek nipt genoeg te zijn om zijn eerste monument te winnen.

Bekijk hier beelden van de eindsprint in de Ronde van Vlaanderen

De val van Fabio

De sprint in Polen – foto: Cor Vos

De wielerwereld hield op 5 augustus 2020 de adem in. Precies een jaar na de fatale valpartij van de betreurde Bjorg Lambrecht in de Ronde van Polen, stond de Poolse WorldTour-wedstrijd opnieuw in de schijnwerpers door een horrorcrash. In de eerste etappe naar Katowice ging het vreselijk mis.

Twee Nederlandse sprinters vertolkten in deze etappe een hoofdrol. Fabio Jakobsen en Dylan Groenewegen waren in Polen samen met de Duitser Pascal Ackermann de topfavorieten voor de ritzege in de omlaaglopende finale. Ackermann was die dag nergens te bekennen, maar Groenewegen en Jakobsen wel. De Amsterdammer ging een paar honderd meter voor de streep aan, maar zag in de slotmeters de sprinter van Deceuninck-Quick-Step passeren. Groenewegen gooide snel de deur dicht.

Dat had de 27-jarige sprinter niet moeten doen. Door het elleboogje van Groenewegen werd Jakobsen in de hekken gekatapulteerd. De Heukelumer kwam lelijk op zijn gezicht terecht en moest even vrezen voor zijn leven. Na enkele dagen in coma gelegen te hebben, ontwaakte Jakobsen weer in een ziekenhuis te Sosnowiec.

Bijna vier maanden na de valpartij heeft Jakobsen voor het eerst weer op de fiets gezeten. Ook Groenewegen, die bij de valpartij zijn sleutelbeen brak, zit inmiddels weer op de fiets. De Amsterdammer zit nog een schorsing uit tot 7 mei.

Bekijk hier beelden van de val in de Ronde van Polen

De machtsgreep van Tadej

Machtsgreep op La Planche des Belles Filles – foto: Cor Vos

Jumbo-Visma had de Tour de France dit jaar in een greep. Met Wout van Aert, Robert Gesink, George Bennett, Tom Dumoulin en Sepp Kus in de klimtrein van Primož Roglič durfde niemand aan aanvallen te denken. Tadej Pogačar lukt het een keer, in die etappe naar Loudenvielle. Maar niks leek een Tourzege van Roglič in de weg te kunnen staan.

De Sloveense leider van Jumbo-Visma leek op de Col de la Loze korte metten te maken met de enige overgebleven concurrent: Pogačar. Na deze etappe bedroeg het verschil tussen de landgenoten 57 seconden in het algemeen klassement. Met alleen nog de tijdrit naar La Planche des Belles Filles voor de boeg moest dat meer dan voldoende te zijn. Roglič was immers de betere tijdrijder van de twee en zoveel tekens van zwakte had de Sloveen nog niet gegeven.

Toch zette Pogačar op zaterdag 19 september de wielerwereld op zijn kop met een machtsgreep in de Tour de France. Nog voor de renner van UAE Emirates begon aan La Planche des Belles Filles, had hij het tijdverschil met Roglič al in zijn voordeel omgebogen. Eenmaal op La Planche verzekerde de jeugdige Sloveen zich ook nog eens van dagwinst. Roglič, die enkele minuten na Pogačar over de finish kwam met zijn hoofd gebogen en scheve helm wist genoeg: Pogačar had geschiedenis geschreven.

Bekijk hier beelden van de machtsgreep van Tadej Pogačar

De tranen van Julian

Alaphilippe is emotioneel na zijn wereldtitel – foto: Cor Vos

De tranen van Julian Alaphilippe maakten grote indruk in het wielerpeloton dit jaar. Na het overlijden van zijn vader eind juni liet de Fransman na zijn ritzege in de Tour de France zijn tranen al de vrije loop. Zijn emoties na het behalen van de wereldtitel in Imola waren zowaar nog indrukwekkender. Wéér gingen zijn gedachten uit naar zijn vader, die door een meeslepende ziekte het hoogtepunt in de carrière van zijn zoon niet meer kon meemaken.

Op het circuit van Imola besliste Alaphilippe de koers in zijn voordeel na een demarrage op de Cima Gallisterna, de laatste beklimming van de 258 kilometer lange wedstrijd. Niemand was in staat om de losgeslagen Fransman te volgen, waarna Alaphilippe alleen naar zijn eerste wereldtitel stevende.

“Ik heb veel aan mijn overleden vader gedacht”, sprak de ontroerde Alaphilippe na afloop van de wedstrijd, toen zijn tranen alweer enigszins waren opgedroogd. “Dit is een droom die in vervulling gaat. Dit was het belangrijkste doel in mijn carrière.” Rauwe emoties in een van de belangrijkste wedstrijden van het jaar, die nog jaren op het netvlies gebrand zullen staan.

Bekijk hier beelden van de tranen van Julian Alaphilippe

De blunder van Julian

Alaphilippe viert te vroeg – foto: Cor Vos

Een week na zijn wereldtitel in Imola stond Julian Alaphilippe als topfavoriet aan de start van Luik-Bastenaken-Luik. De kersverse wereldkampioen leek lang op weg te zijn om zijn favorietenstatus waar te maken, zeker na een machtige versnelling op La Roche-aux-Faucons.

Alleen Primož Roglič, Marc Hirschi en Tadej Pogačar waren bij machte om de ontketende wereldkampioen te volgen. Een van hen zou in de straten van Luik er met de zege vandoor gaan. Op 200 meter van de meet ging Alaphilippe als eerste aan, maar de Fransman maakt een ferme zwieper naar links: Hirschi en Pogačar moesten kort in de remmen en zagen hun kansen op de overwinning in rook opgaan.

Alaphilippe zette daarna nog een keer aan en vierde uitbundig zijn zege. Op links had hij immers iedereen uitgeschakeld. De renner van Deceuninck-Quick-Step was alleen even vergeten dat er ook nog iemand aan zijn rechterkant kon passeren. Dat gebeurde dan ook: Roglič won Luik-Bastenaken-Luik na de gigantische blunder van de wereldkampioen. Achteraf maakte het overigens niet veel uit: Alaphilippe werd teruggezet naar de vijfde plaats door zijn zwieper.

Bekijk hier beelden van de eindsprint van Luik-Bastenaken-Luik

De val van Remco

Remco Evenepoel in Lombardije – foto: Cor Vos

Tien dagen na de val van Fabio Jakobsen was de wielerwereld opnieuw getuige van een zware crash. Ditmaal een Belgische superster in de hoofdrol: Remco Evenepoel. Na overwinningen in de Vuelta a Burgos en de Ronde van Polen was de 20-jarige renner van Deceuninck-Quick-Step de te kloppen man in de Ronde van Lombardije.

Tot de Muro di Sormano kwam Evenepoel vlot vooruit. Dries Devenyns had zijn kopman goed afgezet en op de steile Sormano haakte de Belg ogenschijnlijk gemakkelijk aan bij Aleksandr Vlasov en Jakob Fuglsang. Maar in de afdaling ging het mis.

Door het snelle dalen van Vincenzo Nibali kwam Evenepoel op een gaatje te zitten. Met man en macht probeerde de renner weer de aansluiting te maken, maar daarbij miste Evenepoel nipt een bocht. Metersdiep viel hij vervolgens het ravijn in. Met een bekkenbreuk kwam het seizoen van Evenepoel ten einde, maar het had nog veel erger kunnen aflopen. Zo recent na de val van Jakobsen had ook deze crash veel impact.

Bekijk hier beelden van de val van Evenepoel

En verder…

Evenepoel eert Jakobsen – foto: Cor Vos

We zullen nog veel meer momenten uit 2020 onthouden. Voor lockdown denken we al snel terug aan het merkwaardige einde van de UAE Tour door het coronavirus, terwijl we ons vanaf augustus de comeback van Annemiek van Vleuten in de Strade Bianche, de eerste monumentale zege van Wout van Aert en het eerbetoon van Remco Evenepoel aan Fabio Jakobsen in de Ronde van Polen nog lang zullen heugen.

Ook de Giro d’Italia zal nog lang in onze gedachten meegaan: de rennersstaking was uniek, de lijdensweg van Kelderman op de Stelvio historisch.