Trek Factory Racing komt morgen met een ploeg underdogs aan de start van Parijs-Roubaix. Voor het eerst in jaren moet ploegleider Dirk Demol het zonder kopman Fabian Cancellara doen, die geblesseerd thuis zit. Het letterlijk wegvallen van Cancellara brengt de Amerikaanse ploeg van de schijnwerpers naar de schaduw, maar ook die positie past Demol. In 1988 won hij als outsider namelijk zelf de Helleklassieker.

Sinds zijn binnenkomst in 2011 als ploegleider bij Leopard-Trek, de voorloper van Trek Factory Racing, wist Demol in de persoon van Fabian Cancellara ieder jaar de topfavoriet voor Parijs-Roubaix af te leveren. Onder zijn hoede mocht de Zwitser liefst vier keer op het podium klimmen in vijf jaar, enkel in 2012 viel Cancellara geblesseerd uit tijdens de Ronde van Vlaanderen. Ditmaal staat Demol voor een gelijkaardige situatie, met het verschil dat de ervaren Stijn Devolder en enkele jonge renners klaar zijn om de fakkel tijdelijk over te nemen.

Het is een grote ziekenboeg bij het Amerikaanse Trek Factory Racing. Naast het wegvallen van drievoudig winnaar Fabian Cancellara met drie gebroken ruggenwervels, zijn er in de afgelopen weken meer slachtoffers bij Trek Factory Racing gevallen. Daarom wordt het voor Demol een helse opdracht om überhaupt acht renners voor Parijs-Roubaix op papier te krijgen. “In Dwars door Vlaanderen begon de ellende met een valpartij van Stijn Devolder, gelukkig zonder al te veel gevolgen. Sindsdien hebben we in elke koers op Belgische bodem renners tegen de grond zien gaan, Cancellara was daar één van. In de Driedaagse van De Panne verloren we ook Boy van Poppel met een oogontsteking met herpes, waardoor hij alleen maar schemeringen ziet en niet kan fietsen, en Gert Steegmans na een valpartij. Steegmans zal wel rijden, maar hij is – net als de meesten van onze jongens – niet honderd procent fit.”

Als na het uitvallen van je kopman de andere mannen fit zijn, dan valt het al bij al nog mee. Maar wij zitten volledig in de hoek waar de klappen vallen. Het is aan mij om in deze moeilijke weken de renners toch te blijven motiveren.

“De val van Cancellara was natuurlijk de grootste klap voor de hele ploeg, dat kan ik moeilijk ontkennen. Dat is gewoon het risico van alles op één kopman te zetten. Je weet dat, als er iets gebeurt met die kopman, je ploeg in één klap onthoofd is. Als de andere mannen dan nog een beetje fit zijn, dan valt het al bij al nog mee en dan ben je nog in staat om er iets moois van te maken in deze koersen. Maar Trek Factory Racing zit op dit moment volledig in de hoek waar de klappen vallen. Het is aan mij om in deze moeilijke weken de renners te blijven motiveren, al moet ik toegeven dat er sowieso aan motivatie geen gebrek is bij de meeste renners binnen onze ploeg. We gaan er dan ook alles aan doen om goed voor de dag te komen in Parijs-Roubaix. Ondanks het wegvallen van Cancellara, hebben we niets aan onze voorbereiding veranderd. We hebben gewoon het parcours verkend en leven gefocust naar de koers toe.”

Demol heeft Stijn Devolder, die in de Ronde van Vlaanderen indruk maakte met een dertiende plek, wederom als de kopman aangesteld. “Stijn was in de Ronde van Vlaanderen al zeer sterk. Ik was tevreden over het feit dat hij de finale reed en dat zijn conditie in orde was, want na zijn valpartij in Dwars door Vlaanderen had ik dat helemaal niet verwacht. Uiteindelijk zat er zelfs nog meer in dan die dertiende plaats. Ikzelf denk dat hij met een beetje geluk ook vijfde of zesde had kunnen worden, want hij heeft op weg naar Oudenaarde een aantal keer proberen aan te vallen. Daarbij heb je echt dat tikkeltje geluk nodig dat ze net jou wat ruimte geven, zoals Tiesj Benoot en Lars Boom dat wel hadden. Maar voor de overwinning was hij sowieso niet goed genoeg, daar moeten we eerlijk in zijn. Het staat wel vast dat het met bijvoorbeeld Cancellara erbij een heel andere situatie geweest zou zijn, maar daar kopen we natuurlijk niet veel mee. Ik heb ermee leren leven.”

De ploeg kreeg in de Ronde van Vlaanderen ook voor de zoveelste keer met pech af te rekenen. De neutrale auto van Shimano reed in de voorfinale Trek Factory Racing-renner Jesse Sergent aan, die op dat moment deel uitmaakte van de kopgroep. De Nieuw-Zeelander werd brutaal tegen het asfalt gekatapulteerd en brak daarbij zijn sleutelbeen. “Wat ik op dat moment in de ploegauto zei? ‘Hoe is dat nu mogelijk, hoe kan het nu dat dit weer bij ons gebeurt?’, vroeg ik mij in de eerste plaats af. Maar je gaat het snel relativeren en beseffen dat dit een menselijk voorval is. Ik ben dan ook niet kwaad op de persoon die deze actie heeft veroorzaakt. Ik zit alleen met de vraag: waarom moet die auto op die plaats de kopgroep voorbij? Er was toch nog tijd genoeg? Ik zie geen enkele reden waarom dat moest, zeker niet in een bocht. Laat ons het erbij houden dat het een inschattingsfout was van de persoon die dat manoeuvre maakte. Heel jammer, want met Sergent verloren we zo nog een pion voor Parijs-Roubaix.”

De jonge renners binnen de ploeg krijgen een unieke kans om zich in alle rust in de kijker te rijden. Ze moeten ervoor gaan, want als je erin gelooft, kom je misschien ooit in aanmerking voor de zege. Daarvan ben ikzelf het perfecte voorbeeld.

Desondanks mikt de 55-jarige Demol, met zijn ploeg vol underdogs, hoog in de Helleklassieker. “We zijn in elk geval beter gewapend dan voor de Ronde van Vlaanderen. De renners die afgelopen weekend nog een beetje te kort kwamen, zoals Jasper Stuyven en Gregory Rast, gaan er dit weekend wel staan. Daarnaast moet deze wedstrijd onze kopman Stijn Devolder veel beter liggen. Met alle respect voor zijn leeftijd, maar hij als ‘oudje’ mist op dit moment de explosiviteit om op de hellingen in de Ronde van Vlaanderen mee te kunnen met de jongere renners in het peloton. In een wedstrijd als Parijs-Roubaix moeten de renners de hele finale lang hard op de pedalen duwen, tot op de piste in Roubaix. Het komt dus meer op kracht aan, en dat is zeker in zijn voordeel. De tactiek is simpel: anticiperen! Vlak voor de echte finale wat mannetjes vooruit proberen te sturen, want als de echte favorieten op het gaspedaal drukken, dan komen we misschien een beetje te kort. Met wat geluk is er veel mogelijk.”

Daarbij rekent de ex-winnaar op zijn jonge krachten, zoals Jasper Stuyven en misschien wel Danny van Poppel. “Het enige voordeel aan het uitvallen van Cancellara is dat Stuyven en co op deze jonge leeftijd ervaring kunnen opdoen en vooral hun eigen kans mogen gaan. Ze kunnen zich op die manier in de kijker rijden en je weet maar nooit of er aan het eind iets moois uit de bus komt. Renners zoals zij moeten zich vooral niet inhouden en er gewoon helemaal voor gaan. Als je niets probeert, dan kan je ook niet winnen natuurlijk. Als je hard werkt en na elke tegenslag – die we de afgelopen weken wel meermaals gekend hebben – blijft terugvechten en erin blijft geloven, kom je ooit misschien toch in aanmerking om te winnen. Renners die (nog) geen absolute toppers zijn moeten het op die manier doen, ze hebben geen andere keuze. Ik ben ervan overtuigd dat het geluk ooit aan ieders kant zal staan.”

“Daarvan ben ikzelf misschien wel het perfecte voorbeeld. Na vele dagen vol pech in mijn carrière, vielen in Parijs-Roubaix van 1988 op één moment alle puzzelstukjes in elkaar en heb ik die gloriedag mogen beleven. Het was uiteindelijk mijn enige grote zege, maar niemand pakt die nog van mij af. Parijs-Roubaix zal daarom voor altijd mijn favoriete wedstrijd blijven. Of één van de Trek-jongens zondag in mijn voetsporen kan treden? Natuurlijk moet dat kunnen!”