Ze valt van het ene succes in het andere. Van Lucinda Brand (26) mag het wielerseizoen nog even voortduren, maar de realiteit is dat eind september het vrouwenpeloton aan haar winterslaap begint. “Heel het peloton probeert op het WK in topvorm te zijn en voor wie daarna nog met goede benen zit, zijn er geen wedstrijden meer”, zegt ze in het Weekendinterview.

Brand is op het moment van het interview net teruggekeerd van een wereldbekerwedstrijd in Zweden. Met de ploeg behaalde ze een overtuigende overwinning in de ploegentijdrit en belandde ze net naast het podium (4^e) in de wegrit. “Mijn resultaten zijn uitstekend”, bevestigt ze. “In begin van het jaar was het iets minder. Maar ook toen reed ik goed, al zag je dat niet altijd terug in de uitslagen. In dit tweede deel van het seizoen blijf ik gelukkig van het ene succes in het andere vallen.”

Vorm blijft iets onvatbaars en ik heb dat nu beter onder controle

Het goede presteren verklaart ze door de onbevangenheid waarmee ze in wedstrijden fietst. Sinds haar eerste seizoenszege, begin april, in de Energiewacht Tour is de druk die ze zichzelf oplegt om te winnen afgenomen. “Gedachtes als ’ik moet iets winnen’ probeer je te onderdrukken, maar spelen toch ergens mee in je achterhoofd. Als het eerste succes dan is behaald, geeft dat vertrouwen om vaker een gokje te nemen als je bijvoorbeeld in een kopgroep zit. En het geeft ook rust. Wanneer ik me vroeger echt goed voelde op training, hield ik in om fit en uitgerust te blijven, maar in de wedstrijd ging het daarna voor geen meter. De volgende keer bleef ik goed trainen in de gedachte: ‘dan blijf je goed’, maar dat werkte ook niet. Vorm blijft iets onvatbaars en ik heb dat nu beter onder controle.”

Hoogtestage Sierra Nevada
In mei trok de renster uit het Zuid-Hollandse Oud-Beijerland voor het eerst op hoogtestage, samen met haar Rabo Liv-teamgenotes Roxane Knetemann en Anna van der Breggen. Niet alleen voor rensters een belangrijke nieuwe stap, maar ook voor de evolutie van het vrouwenwielrennen, waar hoogtestages minder vanzelfsprekend zijn dan bij de rijkere herenteams. “Het was ook erg lastig drie weken stage in te plannen in de kalender. Wij hebben geen grote ploeg, waardoor de rensters die thuis bleven automatisch alle koersen moesten rijden. Voor de ploeg en onszelf was de trip naar de Sierra Nevada een goede ontwikkeling. De focus is beter dan wanneer je thuis traint, want verder heb je niets omhanden. En een hoogtestage heeft niet alleen effect op de bloedwaardes, maar ook voor de langere termijn. Het basisniveau til je iets verder omhoog waarop je verder kunt bouwen.”

Op hoogte moet je continu aanpassen omdat je lichaam anders reageert

“Maar het was niet altijd even makkelijk, moet ik zeggen. De omgeving was fijn, je zit daar met veel sporters, maar dat neemt niet weg dat je écht drie weken op een berg zit. Soms heb je dan een lastig moment. Bijvoorbeeld als een training niet gaat zoals jij wil. Op hoogte moet je continu aanpassen omdat je lichaam anders reageert. Wanneer het dan tegenvalt, slaat de twijfel toe. Sommige atleten vinden dat eentonig leven prettig en zien het sportcomplex bijna als hun thuis. Ik weet niet of dat wel iets voor mij zou zijn. Maar over het algemeen is het mij daar heel goed bevallen.”

Bij terugkeer in Nederland was Brand naar eigen zeggen ‘niet vooruit te branden’. “Niet gek”, lacht ze. “Ik had al meer dan een maand niet gekoerst.” De grote bevestiging van de hoogtestage en het goede vormpeil kwam eind juni in Emmen. Op het Nederlands kampioenschap soleerde ze naar haar tweede rood-wit-blauwe trui. De nieuwe nationale titel bezorgde haar naar eigen zeggen eindelijk de erkenning bij het grote publiek. “Na mijn eerste zege in 2013 kreeg ik soms het gevoel dat mensen niet beseften dat ik die trui waard was. Er werd min of meer op aangestuurd dat ik die trui had gekregen, omdat Annemiek (van Vleuten) en Marianne (Vos) niet meer achter mij aanreden. Wat die mensen vergeten zijn, is dat ik die dag gewoon honderd kilometer op kop heb moeten rijden. Gelukkig heb ik binnen de ploeg en het vrouwenpeloton wél altijd die waardering gekregen. Voor de buitenwereld bevestigt de zege dit jaar dat ik wel degelijk het niveau heb om die trui te dragen.”

Met de Nederlandse driekleur heeft ze zichzelf nog nadrukkelijker op de voorste rij van het peloton gezet. Een positie die overigens goed bij haar past, want net als veel van haar collega’s zet ze zich actief in om de sport naar een hoger niveau te tillen. Ze doet dat door enerzijds aanvallend te koersen en ook door actief te zijn op social media en haar website. “Doordat veel van onze wedstrijden nog niet live te volgen zijn, is het belangrijk om je website actueel te houden. Je supporters zijn immers geïnteresseerd in je ervaringen en hoe je het hebt gedaan. Maar we maken het daarmee ook makkelijk voor journalisten. Meer dan eens lees je op nieuwssites letterlijk je citaten terug terwijl je niemand hebt gesproken. Al is dat niet zo erg. Het is alleen maar goed dat de aandacht voor vrouwenwielrennen langzaam groeit.”

Wereldkampioenschap Richmond
In aanloop naar de wereldkampioenschappen in Richmond start Brand vandaag in de wereldbekerwedstrijd van Plouay, die ze vorig jaar op grootse wijze wist te winnen. Vanaf aanstaande dinsdag wil ze de spreekwoordelijke puntjes op de ‘i’ zetten in de Nederlandse rittenkoers Boels Rental Ladies Tour. “Het zal mijn laatste wedstrijd zijn voordat ik naar het WK ga. Dat betekent voor mij een laatste kans te bevestigen dat alles in orde is en dat ik eigenlijk niets meer hoef te doen. Logisch gevolg is dan een heel goed eindresultaat. Gezien de wijze waarop ik nu rijd zou dat wel mogelijk moeten zijn. Ik kijk vooral uit naar het finaleweekend met een extra selectieve rit door Limburg.”

Good memories 2014 . On our way to last worldcup plouay – http://t.co/LOYoupdRFz

— Lucinda Brand (@lucinda_brand) August 27, 2015

Op het WK zal Brand opnieuw haar opwachting maken in de ploegentijdrit. Vorig jaar ging het bij Rabo Liv gruwelijk mis tijdens de titelstrijd in het Spaanse Ponferrada. In het laatste deel van de ploegentijdrit werd een bocht verkeerd ingeschat, waarbij Van Vleuten en Van der Breggen zwaar ten val kwamen. Voor Brand liep het incident met een sisser af, want zij bleef net overeind. “We hebben het daar eigenlijk nooit over. Tuurlijk, iedereen weet wat er gebeurd is, maar we kijken vooral vooruit.”

Nederland gaat naar het WK met een selectie waarin meer rensters zitten die dit type parcours goed ligt

“Afgelopen week hebben we in Zweden (1^e) een heel mooie generale repetitie gehad. Natuurlijk zijn er altijd nog kleine dingetjes die beter kunnen. We moeten nog net iets alerter zijn op het snelheid maken als we een bocht uitkomen. Maar over het algemeen gaat het heel goed. We hebben weer een stap gezet, maar dat neemt niet weg dat we in Richmond niet zomaar even gaan winnen. De concurrentie is heel sterk, de ploegen zitten dichterbij dan andere jaren. Het gaat een mooie strijd worden tussen vier a vijf ploegen en daar kijk ik wel naar uit.”

“Het WK-parcours heb ik nog niet goed bekeken”, zegt Brand, die ook de wegrit zal rijden. “Men zegt dat het iets minder lastig is dan vorig jaar. Een paar korte klimmetjes en kasseitjes. Toegegeven, dat klinkt wel heel goed. Nederland gaat naar het WK met een selectie waarin meer rensters zitten die dit type parcours goed ligt. Ik zie dat als een groot voordeel voor de ploeg, want het maakt minder uit wie in de situatie komt om voor de winst te rijden.”

Na de wereldkampioenschappen volgt niks meer. Van mij zou dat mogen veranderen

De Nederlandse selectie zal op zaterdag 26 september met Anna van der Breggen als kopvrouw van start gaan. “Op zo’n parcours kan Anna het verschil maken, zij is nog net iets beter. Neemt niet weg dat wij iets opener zullen koersen, al moeten wij dat allemaal nog bespreken met de bondscoach. In principe rijd ik om de kopvrouw in positie brengen, maar mocht een bepaalde situatie zich voordoen, ga ik mijn best doen om de WK-titel mee naar Nederland te nemen!”

“Ik heb absoluut zin in het WK. Maar dat geldt ook voor de laatste wedstrijden ervoor. Dat zijn ook de laatste wedstrijden van ons seizoen. Na de wereldkampioenschappen volgt niks meer. Van mij zou dat mogen veranderen. Aan de ene kant is het lekker; even rust en vakantie. Al probeert op het WK heel het peloton de topvorm te halen, maar niet iedereen kan eruit halen wat erin zit. Ook als knecht moet je in supervorm zijn, maar je weet wel dat je je goede benen niet voor jezelf gebruikt. Daarom zouden een aantal wedstrijden in oktober wel lekker zijn, ook om te laten zien waartoe je nog in staat bent. Maar goed”, lacht ze andermaal. “Ik weet niet of heel het peloton het daarover met mij eens is…”