Het zit Marc Goos niet mee. Hij brak in de laatste jaren zijn heup (2011), sleutelbeen (2013), pols (2014) en vorig seizoen nóg een keer zijn heup. Maar daar bleef het dit keer niet bij. Door nieuwe klachten valt ook het komende seizoen in het water. In het Weekendinterview doet Goos zijn verhaal.

De ellende begon in de openingstijdrit van de Ronde van Zwitserland. Goos wilde zijn goede Girovorm meenemen naar de rittenkoers. “Het was een lastig parcours met een erg gevaarlijke afdaling op het einde.” De organisatie had daarom stootkussens in de bochten geplaatst. “En dat deden ze niet voor niets. Het was eigenlijk gekkenwerk. Maar ik besloot om toch risico’s te nemen. Ik hoorde bovenop de klim namelijk dat ik een hele goede tussentijd had. Als je in de Ronde van Zwitserland een mooie uitslag kunt rijden, wil je er wel wat voor wagen. Maar in één bocht ging ik té hard. Met het uitgaan van die bocht sloeg mijn voorwiel weg waardoor ik vol op mijn heup landde.”

Later bleek dat hij zijn heup hier heeft gebroken. Toch kon de Brabander de tijdrit uitrijden. “Dat is achteraf bizar. Ik kon niet meteen opstaan en had best veel pijn, maar door de adrenaline van de wedstrijd denk je: het is nog maar één kilometer, ik kruip gewoon de fiets op. Niet wetende dat de schade zo groot zou zijn. Maar toen ik na de finish afstapte, kwam ik niet van mijn fiets af. Zoveel pijn had ik. Ik kwam ook het trapje van de ploegbus niet meer op. Toen wist ik: dit is foute boel.”

Na een lang revalidatieproces deed Goos in december weer mee met een trainingskamp van zijn ploeg LottoNL-Jumbo. “Ik was helemaal hersteld. De waarden die ik haalde waren zelfs beter dan de winter daarvoor. Maar rond de kerstperiode begon ik tijdens trainingen opnieuw heupklachten te krijgen zodra ik meer kracht zette. In het begin ging die pijn nog weg, maar op een gegeven moment bleef het aanhouden. Een dag rusten hielp niet en ook na een week rust was het nog niet over. Ik ben toen naar het ziekenhuis gegaan voor allerlei scans. Ze hebben daarnaast de schroeven eruit gehaald. Uiteindelijk bleek dat een bloedvat is beschadigd door mijn val in Zwitserland. Dat vat regelt de toevoer van bouwstoffen naar mijn bot en die is nu belemmerd.”

Vorige week onderging de 24-jarige renner de laatste scan. Afgelopen dinsdag kreeg hij een telefoontje van de arts. “Hij heeft een soort plan van aanpak geschetst. Ik zal binnenkort geopereerd worden. Ze willen met een boring meer ruimte maken in mijn heup zodat het bloedvat beter kan herstellen. Het is een vrij nieuwe operatie. Iets van de laatste jaren. De operatie helpt het herstel, maar het zal een langdurig traject worden.” Het is nog onduidelijk wanneer Goos terug mag keren in het peloton. “Het is moeilijk om daar een datum op te plakken, maar het gaat sowieso lang duren. Dit seizoen valt voor mij in het water. Ik ga er echt niet meer vanuit dat ik nog in actie kan komen.”

En dat is een bittere pil om te slikken. “Het is natuurlijk een flinke klap. Ik had al een aardig lang revalidatieproces achter de rug en lag in december weer helemaal op schema. Mijn linkerbeen was zelfs nog sterker dan voor mijn blessure. Ik heb er hard voor geknokt, en dan krijg je zoiets… Het is een bijkomstigheid waar ik zelf niets aan kan doen. De artsen zeiden ook: het is een zeldzaam verschijnsel en jij hebt gewoon heel veel pech. Dan denk je van: shit, het mag wel een keer meezitten. Ik keek er enorm naar uit om weer te beginnen, maar ik word gedwongen tot niks doen. En zelfs voor heel lange tijd. Dat is heel frustrerend natuurlijk.”

“Ik loop nu op krukken en moet mijn heup zo min mogelijk belasten. Dat maakt het soms een beetje lastig om de dagen door te komen. Je heup gebruik je natuurlijk voor alles. Het zou al hebben geholpen als ik nog iéts mocht doen qua beweging. Fysiotherapie, of een andere sport… Maar nu kan ik mijn energie niet kwijt. Ik probeer daarom wat afleiding te zoeken. Ik help thuis wat mee met mijn ouders, die verhuren campers. Verder ga ik bij vrienden op bezoek en volg ik wedstrijden op tv. Zo kom je de tijd een beetje door. Gelukkig mag ik wel autorijden. Ik heb een automaat, dat scheelt. Maar eventjes naar de bakker gaan met de gewone fiets zit er niet in.”

De artsen gaan ervan uit dat Goos uiteindelijk volledig zal herstellen. Het is geen blijvende blessure. Tot die tijd hoeft hij zich geen zorgen te maken over zijn baan. Zijn contract bij LottoNL-Jumbo – waar hij sinds 2013 voor rijdt – loopt nog twee jaar door. “Dat is fijn. Ik heb nu in ieder geval de zekerheid dat ik volgend seizoen een nieuwe kans krijg.”

Je ziet regelmatig dat renners na een zware blessure voorzichtiger gaan koersen. Maar volgens Goos, die inmiddels ervaringsdeskundige is op dat gebied, zal dat bij hem wel meevallen. “De eerste dagen is het wennen, maar als je eenmaal in het ritme zit ga je toch weer ‘gewoon’ met het peloton een afdaling in. Want tja, koersen is risico nemen. Daar kun je niet omheen.”