Van de veertien Nederlanders die zondag aan het vertrek van de 96ste Milaan-San Remo staan, is Martijn Verschoor (29) misschien wel de minst bekende. Verschoor start in het shirt van Novo Nordisk, een Amerikaanse ploeg die speciaal opgericht is voor diabeten. De Drent is – overigens net als al zijn ploeggenoten – zelf diabeet, maar dat verhindert hem niet om La Primavera met ambitie aan te vatten. “Diabetes mag een renner niet in de weg staan om een grote koers te winnen. Dat gaan wij de komende jaren bewijzen”, aldus Verschoor in het Weekendinterview.

Martijn Verschoor, diabetespatiënt sinds zijn dertiende en inmiddels al zeven jaar profwielrenner, wil net als de rest van zijn ploeg het levende bewijs zijn dat de combinatie topsport met suikerziekte wel degelijk mogelijk is. De Nederlander doet er alles aan om dat aan het publiek duidelijk te maken, al was ook hij in eerste instantie een beetje twijfelachtig of het concept van Novo Nordisk wel zou werken. “Ik moet toegeven dat wanneer er mij in 2012 werd meegedeeld dat Novo Nordisk enkel zou voortgaan met de renners die suikerziekte hebben, ik mij wel even serieus heb afgevraagd of dat wel de juiste keuze was. Inmiddels ben ik voor 100 procent overtuigd dat er toekomst zit in Novo Nordisk, omdat het team in alle opzichten blijft groeien. Natuurlijk moet het ook voor diabeten mogelijk zijn om zelfs een klassieker proberen te winnen en ik denk dat onze ploeg dat de komende jaren ook wel gaat bewijzen.”

“Ons team is de afgelopen twee jaar in ieder geval enorm gegroeid en we blijven jaar na jaar stappen vooruit zetten. In het eerste jaar als volledig diabetisch team (2013, red.) waren we al blij als we met de volledige ploeg de finish konden bereiken in bijvoorbeeld de Ronde van Turkije. Nu zijn we in staat om in zowel de klim- als sprintkoersen een top 10-plaats te forceren. De volgende stap is gaan voor een plek in de top vijf. Pas daarna kunnen we mikken op een podiumplaats en zelfs de overwinning in een grote koers. We mogen niet vergeten dat we met een jonge ploeg op pad zijn. Daarom is het heel belangrijk om geen stappen over te slaan en rustig te evolueren. Het mooiste bewijs daarvan is dat we in het peloton niet meer worden gezien als ‘de patiënten met diabetes’, maar als een team met talenten waarmee rekening gehouden moet worden. Dat toont dat we op de goede weg zijn.”

Het voortdurende checken van mijn suikergehalte op de glucosemeter kost de nodige energie tijdens een koers, al zijn het maar een paar procentjes.

Toch mogen we het feit dat Verschoor en co aan diabetes lijden niet onderschatten, omdat de ziekte wel degelijk een grote invloed kan hebben op hun prestaties in de wedstrijden. “Of het nu voor, tijdens of na de koers is: je hebt elke minuut van je leven gewoon suikerziekte. Je bent daardoor verplicht om je suikergehalte continu in de gaten te houden. Op onze fietsen hebben we glucosemeters die goed aangeven of ons suikergehalte tijdens de wedstrijden goed zit, of net te hoog of te laag. Op die manier weten we perfect wanneer we meer moeten drinken of eten en of we ons zorgen moeten maken over een hongerklop. Dat voortdurende checken op de glucosemeters kost ons tijdens de koers natuurlijk de nodige energie, al zijn het slechts een paar procentjes. Maar daar kunnen we helemaal niets aan veranderen, we moeten dat gewoon accepteren.”

Een gevolg van zijn verblijf bij Novo Nordisk, is dat Verschoor niet zo vaak de kans krijgt om zich in de kijker te rijden bij het Nederlandse publiek. “Het klopt dat ik tot de minder bekende Nederlandse wielerprofs behoor, maar dat vind ik zeker niet erg. Er is toch niets mis met koersen in de onbekendheid? Ik moet niet wekelijks in de krant te staan of een interview voor de televisie afleggen. Mijn enige hoop is dat mensen met diabetes zich laten inspireren door de prestaties van onze ploeg en zelf ook hun grenzen gaan verleggen. Daarom organiseer ik met de Diabetes Classic een jaarlijks evenement, waar diabeten op een sportieve manier verhalen kunnen uitwisselen. Op die momenten is het niet belangrijk dat ikzelf in de belangstelling sta, maar dat die mensen van elkaar en van mezelf iets kunnen leren.”

“Ook binnen de ploeg probeer ik een beetje de rol van begeleider van de jongere renners op mij te nemen. Intussen ben ik toch een zevental jaar prof en heb ik enige ervaring. Het is telkens heel mooi om te zien dat jongens dingen van mij oppikken en naar mijn raad gaan luisteren. Ik hou ervan om die jongens mee te leiden en te begeleiden, want zij zijn de toekomst van dit project. Het is fantastisch dat ook ik nu en dan iets van die jonge renners kan opsteken. Zelf heb ik wel veel verhalen over mijn eigen ervaringen te vertellen, maar ook door te luisteren naar de dingen die iemand anders te zeggen heeft kan je dingen bij gaan leren. Op die manier heb ik zelf een aantal dingen opgestoken.”

Mijn wens is dat mensen met diabetes zich laten inspireren door de prestaties van onze ploeg en zelf ook hun grenzen gaan verleggen.

De snelle Verschoor trok met sterke uitslagen in onder meer de Ronde van Dubai, waar hij zevende werd in de slotrit in het zog van onder meer Mark Cavendish, en de Ronde van Drenthe (vijftiende) de afgelopen maand toch enige aandacht naar zich toe. “Elke goede uitslag is voor mij heel belangrijk, omdat ik daarmee aan mezelf bewijs dat mijn harde werk in de winter de moeite is geweest. Nadat ik eind vorig jaar geopereerd ben aan mijn heup, zocht ik nog de bevestiging dat ik helemaal terug de oude was. Ik was in de Ronde van Dubai al redelijk op dreef, maar pas in de Ronde van Drenthe voelde ik de afgelopen week dat mijn supervorm er zat aan te komen. Ik miste maar net de kopgroep en in de finale pakte het allemaal net verkeerd uit in de sprint. Hopelijk heb ik in de toekomst een beetje meer geluk.”

Zondag staat voor de 29-jarige Verschoor La Primavera op het programma, naar alle waarschijnlijkheid de grootste wedstrijd die hij dit seizoen zal rijden. De Drent weet wat hij mag verwachten, want ook in 2012 stond hij aan het vertrek. “De finish haalde ik destijds niet, maar ik hield wel een positief gevoel aan de wedstrijd over. Ik deed het nodige werk voor de kopmannen, tot ik op Le Manie in een achterliggende groep met onder andere Mark Cavendish verzeild raakte. Die groep is nooit meer kunnen terugkeren en na een tijdje heb ik besloten om uit de wedstrijd te stappen. Ditmaal ben ik ambitieuzer. Het is mijn doel om mee te gaan met de vroege ontsnapping en te zien hoelang ik dat kan volhouden. Lukt dat niet, dan richt de ploeg haar pijlen op klimmer Javier Mejias Leal, die ook goed in vorm is. Op die manier kunnen we mee de koers maken.”

De 298 kilometer lange afstand van Milaan-San Remo boezemt Verschoor geen angst in. “Op het eerste gezicht is Milaan-San Remo een hele lange wedstrijd, maar eigenlijk is er maar een uur meer koers dan in de meeste andere races. Ik denk niet dat dit ene extra uur zoveel verschil maakt, zelfs niet voor diabetespatiënten zoals ik. Er is natuurlijk een grotere kans op een hongerklop voor mij en mijn ploeggenoten, maar dat geldt eigenlijk voor alle renners. Iedereen kan de fout maken om te weinig te eten in de finale. Gelukkig hebben wij de eerder genoemde glucosemeters, die ons waarschuwen wanneer zo ’n hongerklop er dreigt aan te komen. Bovendien heb ik de voorbije week nog een aantal lange afstandstrainingen ingelast, om mij voor te bereiden op deze wedstrijd. Ik heb absoluut geen schrik.”