Na zes seizoenen voor dezelfde ploeg gereden te hebben, stapte Stef Clement afgelopen winter over naar een nieuwe ploeg. Bij IAM Cycling rukte Clement zichzelf weg uit de vertrouwde omgeving van Belkin, om een nieuwe prikkel te vinden. Dit weekend start Clement in zijn vijfde Giro d’Italia en dient hij als de ervaren nestor van een verder vrij jonge selectie. En er is één groot doel: een ritzege. In het Weekendinterview spreekt Clement over zijn overstap, zijn rol en zijn vijfde Giro.

Als je jarenlang bij dezelfde ploeg rijdt, ligt gewenning op de loer. Dezelfde rituelen, dezelfde rol in de koers, dezelfde mensen om je heen. En waar gewenning de kop opsteekt, lonkt gezapigheid. Stef Clement wilde dat voor zijn en besloot tot een drastische koerswijziging. Weg van het vertrouwde, warme Belkin en op naar het onbekende. “Het zegt vooral iets over jezelf als je vindt dat je een nieuwe prikkel nodig hebt om het beste uit jezelf te halen”, vertelt hij. “Als je die prikkel niet bij jezelf kan vinden, moet je een omgeving zoeken die dat wel doet. Ik wilde mezelf opnieuw bewijzen; als wielrenner wil ik er op sportief gebied altijd het beste uithalen. Je kan blij zijn met het feit dat je beroepsrenner bent, of je kan de lat hoger leggen. Voor mij was het belangrijk om op mijn 31ste te zeggen dat die lat hoger moest komen te liggen.”

Het was wennen voor Clement. “Vergelijk het met een toetsenbord. Op het QWERTY-toetsenbord kan je blind de toetsen vinden, terwijl een alternatief toetsenbord grotendeels hetzelfde is, maar de knoppen zitten ergens anders. En waar ze zitten, dat moet je zelf uitvinden. Ik moest mensen om me heen zoeken met wie ik het beste dacht te kunnen werken, uitzoeken hoe alles in elkaar zit. Me gedeisd houden en observeren.”

Als je in negen jaar op het hoogste niveau twee keer wint, moet je reëel zijn; dan is de kans groot dat het daarbij blijft.

Van een WorldTour-ploeg naar een team dat op het moment van tekenen voornamelijk opereerde op ProContinentaal niveau, is een stap terug. Daar was Clement zich terdege van bewust. “Je moet ook reëel zijn; als je na negen seizoenen op het hoogste niveau maar twee keer weet te winnen, is de kans groot dat het daar bij blijft. Op een lager niveau kan ik vaker meedoen om de prijzen. Dat is ook een voorwaarde om deze uitdaging te laten slagen: de sportieve resultaten behalen die ik wens. In deze ploeg heb ik meer vrijheid om voor m’n eigen kansen te gaan, maar we hebben 500 collega’s die ook keihard kunnen fietsen. Om die resultaten te behalen, moet je slim zijn.”

Slim zijn. Met bijna tien jaar ervaring als prof op zak, heeft Clement wel geleerd hoe dat moet. In de Giro zal hij dienen als ‘wegkapitein’, al dekt die term volgens Clement zelf de lading niet. “Je moet het zo zien: ik mag deze Giro mijn eigen gang gaan en hiervoor moet ik een tegenprestatie leveren. Die tegenprestatie houdt in dat ik de opgedane ervaring van de afgelopen tien jaar ga delen met mijn ploegmaats. Dat is de deal. En hiervoor krijg ik twee mooie tijdritfietsen, een mooi programma en veel vrijheid. We komen naar de Giro met een relatief jonge groep en ik moet meehelpen om die groep te verbeteren. Een koerskapitein is meer iemand die de lakens uitdeelt, maar dat ga ik niet doen. Ik moet de rust bewaren en de communicatie bevorderen. Ik spreek vier talen en dat is altijd makkelijk in een dergelijke groep. Dan ben je als het ware het cement tussen de bakstenen.”

Terug naar de ambitie, Clement wil in deze Giro een etappe winnen. Naast het helpen van de ploeg, is dat een groot, persoonlijk doel. “Dat moet je ook durven benoemen”, zegt hij. “Ten eerste moet je zelf beslissen dat je wil winnen. Dat besluit nam ik toen ik nog voor twee jaar kon bijtekenen bij Belkin. Als ik dat had gedaan, ging ik nu met Steven Kruijswijk naar de Giro om hem zo goed mogelijk naar de finale te brengen. Maar ik wilde proberen om zelf te winnen. Misschien had ik bij een andere ploeg de Tour kunnen rijden in dienst van een ander, maar dan was de kans op winnen niet groot. Nu wel, want we hebben geen kopman. De Giro is geslaagd als ik iets gewonnen heb. Dat wil overigens niet zeggen dat het een mislukking is als dat niet gebeurt. Ik rij niet rond met een dubbele agenda, ik zal delen wat ik te delen heb.”

Ik deel al mijn ervaring met mijn ploegmaats. In ruil daarvoor mag ik mijn gang gaan.

Clement houdt van de Giro. Vier keer eerder startte hij in de Italiaanse rittenkoers en vier keer genoot hij. “Qua grote rondes is de Giro de mooiste in de wielersport. Hier draait het nog het meest om het fietsen zelf. De beleving van de renners is hier net zo groot als in de Tour. Kijk, de Vuelta wordt door veel renners gebruikt om uit te bollen na het seizoen, of als voorbereiding op het WK. De Giro is echt voor iedereen een hoofddoel. De fans zijn ook echte liefhebbers; ze moeten vrij nemen om te komen kijken. Het is voor mij ook de meest heroïsche koers. Het is heus niet altijd leuk om over gravelpaden en door sneeuw te rijden, maar als je hem uitrijdt, is dat wel een gigantische prestatie.”

“De Giro biedt het lastigste en zwaarste parcours en de voldoening van het uitrijden is echt iets heroïsch. In de Tour is Parijs halen vooral iets wat voor de media belangrijk is, maar Parijs halen is niet moeilijker dan het halen van Milaan.”