Raymond Kerckhoffs

• zaterdag 8 oktober 2022 om 09:00

Ride In een dubbelinterview in RIDE Magazine vertellen drievoudig wereldkampioene tijdrijden Ellen van Dijk en haar vriend Benjamin de Bruijn over hun recordaanvallen in 2022. Van Dijk verbeterde het uurrecord, terwijl De Bruijn zijn naam in het Guinness Book of Records bijschreef door in acht landen te fietsen binnen 24 uur.

Bekend is hoe Ellen van Dijk na haar wereldtitel tijdrijden in 2013 werd verlamd door het verwachtingspatroon dat bij de regenboogtrui hoort. Ze ging dat jaar niet eens in de regenboogtrui trainen. Bang dat de mensen iets van haar zouden vinden. Eigenlijk achtervolgde die wereldtitel haar jarenlang. De beste van de wereld was na die wereldtitel haar norm, waardoor ze maar al te vaak in de clinch kwam met haar eigen verwachtingen.

Ellen: “Eigenlijk twijfelde ik continue over mezelf. Die onzekerheden kon ik heel moeilijk naast me neerleggen. Ik had het na Florence moeilijk omdat ik alles als een druk ervaarde. Ik hield me voor dat ik moest bewijzen dat ik de beste van de wereld was. Dat werkte averechts. Nu heb ik dat nog wel eens, maar dan is Benjamin er om me uit die negatieve spiraal te trekken.”

Opluchting
Waar ze in 2014 niet kon genieten van de regenboogtrui, trok ze het mondiale kampioensshirt het afgelopen jaar meer dan geregeld tijdens haar trainingstochten aan. Ellen: “De wereldtitel in Brugge was een opluchting. Ik heb een aantal jaren met de gedachten geworsteld dat ik het niet meer kon. Dat ik niet meer goed genoeg was om wereldkampioen te worden.”

Benjamin: “Dat was een soort lot dat altijd terug keerde in haar hoofd. Ze zocht ook altijd naar bewijzen om die stelling te onderbouwen. Als een training wat minder liep of als ze derde op een WK werd, dan was het zie je wel dat ik het niet meer kan. Tot het tweede tussenpunt op het WK in Brugge zat dat in haar hoofd. Ze was daar nog altijd overtuigd dat er iemand (in dit geval Marlen Reusser, red.) beter zou zijn. Na de finish zag ik dat haar tijd goed was en dat ze helemaal tot het uiterste was gegaan. Ik was direct trots dat ze haar plan helemaal had uitgevoerd en de negatieve gedachten eruit had gehaald.”

Ellen van Dijk en Benjamin de Bruijn aan het fietsen rond de Fromberg. Foto: Raymond Kerckhoffs

Ellen: “Marlen Reusser moest nog starten en in de voorafgaande weken was ik steeds zo’n twintig seconden langzamer dan haar. Ik was dan ook overtuigd dat mijn tijd niet goed genoeg was.”

Benjamin: “Dit tekent dat negativisme. Nog steeds gaat ze af en toe in haar eigen gedachtenpatroon zitten. Eerst legt ze de lat heel hoog om vervolgens dit extreem hoge niveau niet te halen. Daar krijgt ze dan een slecht gevoel over en dat kan een spiraal worden. Ik ben veel opportunistischer en probeer haar daarin mee te nemen. Als je er alles voor gedaan hebt, moet je tevreden zijn. Dat maakt het resultaat niet zoveel uit. ”

Ellen: “Misschien is voor mij de wereldtitel in Florence ook de norm geworden. Als je een keer wint, voelt dat in mijn hoofd als de norm. Je weet dat je de beste van de wereld kunt zijn. Als je dat vervolgens niet meer haalt, dan is de rest niet goed genoeg.”

Benjamin: “Je bent daarna nooit meer blij of tevreden geweest met een tweede of derde plek.”

Ellen: “Dat klopt. Daar kon ik jarenlang niet meer blij van worden. Misschien heb ik daardoor extra van mijn wereldtitel in 2021 genoten. Dat kampioenschap heeft mijn hele carrière extra waarde gegeven. Dankzij ie wereldtitel overheerst nu de voldoening. Dat zal ook wel komen omdat ik acht jaar ouder ben en veel meer levenservaring heb. Ik sta nu ook geregeld stil bij wat er afgelopen winter met Amy Pieters is gebeurd (bij een valpartij zwaar hersenletsel opgelopen, red.). Onze carrières lopen vrij parallel. Ik beschouw het nu als een voorrecht dat ik dit nog mag doen, dan dat het door mijn hoofd spookt dat ik nog iets moet laten zien. Ik weet dat het einde van mijn carrière in zicht komt, misschien kan ik er daardoor ook van iedere prestatie meer van genieten. Ik besef dat alles wat er nu nog komt bonus is.”