foto: Sirotti

Steven Kruijswijk (24) brak in zijn tweede jaar als profwielrenner in Zwitserland de ban. Behaalde met zijn etappezege in de Ronde van Zwitserland zijn eerste overwinning als prof. “Er zijn er die langer moeten wachten op hun eerste zege.” WielerFlits sprak met hem op de ploegenpresentatie van Rabobank.

Door: Maxim Horssels

Het contrast had niet groter gekund. Het ene moment weet hij op een podium de aandacht van een volle zaal tot zich te richten. Aanwezige fotografen flitsen de geheugenkaart vol met kiekjes van de man uit Nuenen. Een paar minuten later zit hij onopvallend in de aangrenzende foyer. Kruijswijk doorstaat het schouwpel met een glimlach op het gezicht.

De rits van het trainingsjack is tot onder de kin gesloten. Onderuitgezakt zit hij ontspannen in een bruine fauteuil. Op een enkele fotograaf na wordt hij nauwelijks gestoord. De massa journalisten lijkt geen interesse in hem te hebben. Dat stoort hem allerminst, deelt hij mee.

Het wielerjaar 2011 is een seizoen geweest waarin Kruijswijk opnieuw “een grote stap” heeft gezet. Een jaar ouder betekent een jaar meer ervaring, betoogt hij. Niet alleen koerservaring maar ook het lichaam; de conditie verbetert. Met zijn 24 jaar is de rek nog lang niet uit het lichaam. Een regelmatig jaar met ondermeer een goede Ronde van Italië, Zwitserland en Spanje stellen Kruijswijk gerust. Sportief hoogtepunt van het seizoen is zijn eerste zege bij de profs. Geen verrassende keuze bevestigt de klimmer met een lach. 16 juni 2011 zal voor goed in zijn geheugen staan gegrift. Overtuigend won hij solo de zesde etappe in de Ronde van Zwitserland, een bergrit naar Malbun. “Die dag. Die rit. Als wielrenner was die heel belangrijk,” blikt hij nostalgisch terug. “Alleen finishen en een groep achter je laten met grote namen is fantastisch. Dat geeft veel vertrouwen.” De eerste overwinning op het hoogste niveau behalen in een loodzware bergetappe is niet aan iedere wielrenner besteed, dat beseft de tweedejaars prof. “Er zijn collega’s die langer moeten wachten op hun eerste zege,” klinkt het nuchter.

Zijn prestatie in Zwitserland verlichtte hem niet alleen mentaal. Ook binnen de Rabobankploeg is zijn status gegroeid. In de bespreking voorafgaande aan de wedstrijd wordt hem vaker de ‘beschermde rol’ toegewezen. Drinkbussen halen of de kopman in de luwte zetten valt niet meer binnen het takenpakket. “Spaar je maar tot de finale. Laat dan zien wat je waard bent,” is het devies uit de mond van ploegleiding.

2012
2012 staat in het teken van de Ronde van Frankrijk. De geboren Nuenenaar zal dan, eind juni, in Luik debuteren in La Grande Boucle. Zonder druk. Aan de vooravond van het grootste wielerspektakel is er geen ruimte voor stress. Kruijswijk beschrijft: “Ik wil zo goed mogelijk rijden en zien hoe hoog ik in het algemeen klassement kan eindigen.” Het avontuur in Frankrijk draait om ervaring opdoen. “Aan den lijve ondervinden hoe hoog het niveau is. Ik wil zo goed mogelijk aanhaken bij de toppers. In de eerste week probeer ik onnodig tijdverlies te mijden. Daarna kan ik de balans opmaken en richt ik me op het klassement of etappezeges.” De route van de 99ste Ronde van Frankrijk is niet op het lijf geschreven van de klimmer. Desondanks blijft Kruijswijk optimistisch. Het aantal tijdritkilometers is gestegen, maar in die discipline ziet de rasklimmer groeimogelijkheden. “Deze winter heb ik voor het eerst op de tijdritfiets getraind. Het klassement blijft belangrijk. Iedere minuut die ik in een tijdrit verlies op Cadel Evans of Alberto Contador maak ik bergop niet goed. Door regelmatig trainingsrondjes op de tijdritfiets af te werken, wil ik aan de positie wennen.” In januari vliegt Kruijswijk daarom naar Londen om zijn positie in een windtunnel te perfectioneren.

Vanwege zijn uitstap in Frankrijk aankomende juli is in samenspraak met de ploeg besloten niet te starten in de Ronde van Italië. De voorbije twee jaar eindigde Kruijswijk respectievelijk 18e in negende in de drieweekse etappekoers door de laars.

Training
De aanwezige gasten vertrekken langzaam naar huis. De kalmte keert terug in de foyer van het hoofdkantoor. Het onderwerp van gesprek valt op de vakantie. Kruijswijk herzet zich in zijn stoel. Halverwege het seizoen ontving hij van Leo van Vliet, organisator van de Amstel Gold Race en bondscoach een uitnodiging voor de gelijknamige wedstrijd op Curaçao. Na afloop van de Ronde van Lombardije zette Kruijswijk een punt achter het seizoen. Niet veel later vloog hij naar het Caribische eiland voor een tweeweekse vakantie, gecombineerd met deelname aan de Amstel Curaçao Race. “Ik heb het daar goed naar mijn zin gehad. Onder de brandende zon de batterij weer herladen. Zeker voor herhaling vatbaar maar niet voor volgend jaar,” verklaart hij.

Drie weken geleden hervatte hij de training. In voorbereiding op het nieuwe wielerjaar verkaste Kruijswijk naar zijn appartement in Gerona. Samen met ploegmaat Dennis van Winden, die eveneens in Gerona woonachtig is, maalde hij de kilometers weg onder de Spaanse zon. Voor een wielrenner de ideale overwintering, lacht hij. 
Het wedstrijdprogramma van 2012 staat nog niet vast. Het aankomende voorjaar beschrijft Kruijswijk als een tweede start van zijn profcarrière. Terwijl het peloton de voorbije twee jaar de aandacht opeiste in ondermeer Parijs-Nice en de Waalse klassiekers, bleef Kruijswijk buiten de schijnwerpers. Niet eerder verscheen hij aan de start van etappekoersen in maart en de daarop volgende eendaagse klassiekers. 
Kruijswijk maakt zich klaar voor een nieuw avontuur in zijn derde jaar als professional. Het spits zal hij afbijten in Spanje; op Mallorca staat de eerste wedstrijd op het programma. Gevolgd door Parijs-Nice of Tirreno-Adriatico. 
Ook voor Kruijswijk geldt; het parcours is doorslaggevend. “Voorlopig start ik in de Tirreno maar als een etappe in Parijs-Nice ineens op de Mont Ventoux eindigt, kies ik natuurlijk voor dat,” legt hij uit. De Ronde van Baskenland en de Waalse klassiekers dienen vervolgens als opmaat voor een hoogtestage op de Sierra Nevada. Het seizoen draait rond de Ronde van Frankrijk, bevestigt hij andermaal.

Op Kruijswijk na is de foyer verlaten. De kakofonie is verdwenen. De donkere wolkenmassa verduistert het bovenlichaam van Kruijswijk. Hij sluit zijn mond, het zijn nu de benen die moeten spreken.