foto: Sirotti

De 25-jarige Rob Ruijgh was in 2011 een van de revelaties binnen de vrijbuitersploeg van Vacansoleil-DCM. De Limburger viel in juni al op met een goed optreden in de Dauphiné Libéré, maar met een sterke eindklassering in de Tour de France brak hij definitief door. Al denkt hij daar zelf anders over. WielerFlits sprak met hem.

Hoewel de klimmer later in het jaar opzien zou baren, begon het seizoen met een teleurstelling. In april werd hij in zijn eigen Limburg tijdens de Amstel Gold Race gediskwalificeerd. “De Amstel Gold Race was mijn eerste piekmoment, maar dat viel helaas in het water. Daarna reed ik nog een sterke Vierdaagse van Duinkerke, waar ik vierde werd. In de Dauphiné presteerde ik op het hoogste niveau en kon ik enkele dagen de jongerentrui dragen,” blikt hij terug.

In de zomer reed Ruijgh zich definitief in de kijker. “Ik kwam met een goede vorm uit de Dauphiné. Dat heb ik gelukkig door kunnen trekken naar de Tour. Het NK ging ook erg goed. We konden daar met de ploeg de trui behalen. In 2010 zat ik al in de kopgroep en wilde de renners van Rabobank niet meerijden. Nu was dat opnieuw zo. Dan voelt het extra goed wanneer je toch die trui kan binnen halen.”

foto: Sirotti

Zijn debuut in de Tour is hem alleszins meegevallen. “Ik wist natuurlijk niet goed wat ik moest verwachten. Een ronde van drie weken, terwijl ik al zestig koersdagen in de benen had. Als je die dan op een 21ste plek als beste Nederlander af kan sluiten, heb je het denk ik boven verwachting goed gedaan. Nu je er in de winter bij stil kan staan besef je pas hoe zwaar je daar afgezien hebt. Qua parcours is de Tour soms minder lastig dan andere rondes, maar de hectiek maakt het de lastigste ronde die er is. Ik heb het geprobeerd langs me heen te laten gaan en geprobeerd die wedstrijd te rijden zoals alle anderen. Dat is denk ik goed gelukt.”

Ruijgh begon in 2011 zijn jaar in januari tijdens de Tour Down Under. In 2012 begint hij iets later aan zijn seizoen. “Ik begin mijn jaar in de Haut-Var. Via de GP Samyn ga ik naar de Tirreno-Adriatico. Maar ik zal daar nog niet super zijn. Daarna ga ik Catalonië rijden en Baskenland. Daarna wil ik met een goede conditie aan de start verschijnen van het Ardens Drieluik. Dat wordt een echt doel voor mij. In de Amstel Gold Race ga ik voor een ereplaats, maar ook Luik-Bastenaken-Luik moet een wedstrijd zijn die mij ligt.” De Ronde van Frankrijk wordt zijn tweede doel. “Na de Ardennenklassiekers rij ik normaal gesproken in Romandië waarna ik een rustperiode inlas om de Touretappes te verkennen. Vervolgens wil ik via de Dauphiné naar de Tour.”

In het najaar wil hij de Vuelta rijden als voorbereiding op het wereldkampioenschap in zijn eigen Limburg. “Ik droom al van het WK, maar ik droom eigenlijk meer van Leo van Vliet,” grapt hij. “Ik moet eerst gaan proberen aansprekende resultaten te behalen zodat hij niet om mij heen kan. Dan hoop ik dat hij mij selecteert zodat ik daar iets moois kan laten zien. Het parcours moet mij liggen. Het is mijn trainingsrondje. Maar de renners maken de koers en het WK is altijd een heel aparte wedstrijd. Vooral het finalerondje gaat heel lastig zijn.”

In 2012 wil hij het beter doen dan in 2011. “Afgelopen jaar had ik mijn doorbraak bij het Nederlandse publiek. Mijn echte doorbraak is voor mij pas als ik een echt grote wedstrijd win. Daar ga ik komend jaar voor. ”

Lees ook:
WF interviewt Ligthart: “Parcours in Londen moet mij liggen”
WF interviewt Van Hummel: “Ik ben nu een andere renner”