Special In januari stelde WielerFlits de WorldTour-ploegen en enkele ProContinentale teams bij de mannen aan je voor. Ook diverse continentale ploegen zijn de afgelopen periode uitgebreid besproken. Met het Women’s WorldTour-seizoen voor de deur is het de beurt aan het internationale vrouwenpeloton. In deze WielerFlits Gids staat alles over de transfers van de afgelopen winter, welke dames de boventoon lijken te gaan voeren en welke koersen op het programma staan.

De rensters

Het internationale vrouwenwielrennen wint de afgelopen jaren aan terrein. Meer koersorganisatoren organiseren wedstrijden voor vrouwen en alsmaar meer wedstrijden zijn rechtstreeks te volgen op TV. Als bijgevolg wordt ook de vrouwentop alsmaar breder, maar de Nederlandse inbreng blijft de afgelopen jaren groots. Maar liefst vijf dames in de top-10 van de UCI World Ranking hebben een rood-wit-blauwe vlag voor hun naam staan. Dit jaar mogen we ook weer hopen op de nodige overwinningen, maar wie zijn de uitdagers? En welke talenten moet u in de gaten houden?

Nederlandse toppers
Bij wie anders te beginnen dan de huidig wereldkampioen? Anna van der Breggen behoort al jaren tot de absolute wereldtop van het wielrennen. Afgelopen seizoen bewees ze dat wederom met overwinningen in de Ronde van Vlaanderen, Strade Bianche, de Waalse Pijl en de wegwedstrijd van het WK in Innsbruck. Net als vorig seizoen reed ze ook dit jaar haar eerste wedstrijdkilometers op de mountainbike, in de Cyprus Sunshine Cup.

Van der Breggen soleert naar winst tijdens het WK in Innsbruck – foto: Cor Vos

Na deelname aan het Omloop het Nieuwsblad en Strade Bianche zal ze haar focus weer van de weg naar de singletrack verleggen. Haar eerste grote doel dit seizoen is de achtdaagse mountainbikewedstrijd Cape Epic, die ze van 17 tot en met 24 maart samen met ploeggenote Annika Langvad betwist. Waar de 28-jarige Zwolse dit seizoen wil scoren is nog niet helemaal duidelijk, maar in een interview hintte ze al op een tweede regenboogtrui. Eén ding is duidelijk: waar ze ook start, Anna van der Breggen is iemand om op te letten.

Die vlieger gaat de afgelopen jaren ook op voor Annemiek van Vleuten. Na de Olympische Spelen van 2016 verliet ze Rio de Janeiro wellicht met een zure nasmaak vanwege haar valpartij in de diepe finale. Desalniettemin lijkt het wel een kantelpunt in haar carrière te zijn geweest. De afgelopen jaren rijgt ze de zeges aaneen, en ook niet de minste. Zo was ze afgelopen jaar oppermachtig in de Giro Rosa met de eindzege en drie etappezeges, won ze La Course en schreef ze voor het tweede jaar op rij het WK tijdrijden op haar naam.

In een sprint zal ze niet gauw een overwinning boeken, maar tegen de klok of bergop lijkt ze ongenaakbaar. Ook dit jaar lijkt ze haar benen vooral in heuvel- en etappekoersen te willen laten spreken. Het seizoen is nog jong maar in de Omloop Het Nieuwsblad toonde ze met een vierde plek bij de pinken te zijn. Ongetwijfeld wordt ze tijdens de heuvelklassiekers en later in het seizoen in de Tour de Yorkshire, de Giro Rosa en de Boels Ladies Tour weer een van de hoofdrolspeelsters.

Van Vleuten viert haar overwinning in de Giro Rosa – foto: Cor Vos

De Nederlandse vrouwentop is de afgelopen jaren bijzonder breed, getuige de verschillende Nederlandse coureurs die hier aan bod komen. Zo kan Oranje in de massasprints rekenen op Kirsten Wild. Ze reed begin 2019 wederom een denderend WK baanwielrennen, met twee gouden en één bronzen plak. In de Ronde van Drenthe opent ze haar wegseizoen, waarna ze zich in de nodige massasprints zal tonen.

Ook Amy Pieters is een renster die in een sprint haar mannetje kan staan. Wat betreft pure snelheid is ze wellicht niet de allerbeste sprinter in het peloton, maar in de Ronde van Drenthe en de tweede etappe van de Healthy Ageing Tour bewees ze vorig jaar zeker na een zware koers goed uit te voeten te kunnen in een sprint. De 27-jarige Haarlemse hoeft echter niet alleen op haar sprint te rekenen, ook als eenzame vluchter kent ze vaak succes. In de klassiekers zal ze dit jaar weer willen scoren, al zal ze wellicht ook voor haar ploegmaats aan het werk moeten.

Iemand om het hele jaar door rekening mee te houden is Chantal Blaak. De aanvalster pur sang excelleert vooral in de klassiekers maar heeft meermaals bewezen verschillende typen wedstrijd naar haar hand te kunnen zetten. Zo was ze in de Healthy Ageing Tour onder andere Wild te snel af in een sprint van een uitgedunde groep, en wist ze met een indrukwekkende solo voor het tweede jaar op rij het NK op haar naam te schrijven.

Chantal Blaak in de Omloop Het Nieuwsblad – foto: Cor Vos

De renster van Boels-Dolmans weet vaak het numerieke overwicht van haar ploeg in haar voordeel te gebruiken. Zo ook in de voorbije Omloop, waar Blaak in de finale ten aanval trok en ruim één minuut voor het peloton als eerste over de streep kwam. Waar slaat de Zuidlandse nog meer toe dit seizoen?

Ook voor Ellen van Dijk geldt dat ze het vooral van een solo moet hebben. Met haar tijdritkwaliteiten steekt de 32-jarige coureur regelmatig haar neus aan het venster in klassieke wedstrijden om de sprint te ontlopen. In iedere tijdrit waar ze start behoort ze tevens tot de favorieten voor de overwinning, genoeg kansen op succes dus. Lucinda Brand heeft ook een ferme tijdrit in de benen, is als het moet niet traag in de sprint, maar sinds afgelopen seizoen behoort ze ook bergop tot de besten. Dat laatste bewees ze onder andere in de Giro Rosa met een keurige vierde plek in het algemeen klassement. Vorig jaar sprokkelde ze de nodige ereplaatsen bijeen, maar mocht ze alleen tweemaal in een ploegentijdrit juichen. Na een ijzersterk veldritseizoen zal ze ook op het asfalt op jacht naar zeges willen.

Lucinda Brand viert haar overwinning op het NK veldrijden – foto: Cor Vos

En wat te denken van Marianne Vos? De drievoudig wereldkampioene op de weg mocht afgelopen seizoen acht keer de handen in de lucht steken. Vooral in het noorden kende ze succes: ze schreef in augustus de Crescent Vårgårda op haar naam en wist in de Tour of Norway alle etappes én (logischerwijs) het algemeen klassement te winnen. Deze winter reed ze voor het eerst in jaren weer een uitgebreid seizoen in het veld en niet geheel onverdienstelijk. Mocht het in in de klassiekers niet lukken, dan zal ze ongetwijfeld later in het seizoen nog wel haar graantje meepikken.

Dan zijn er nog enkele Nederlandse talenten om in de gaten te houden. Jip van den Bos kende de voorbije seizoenen de nodige tegenslagen door valpartijen en blessureleed, maar lijkt dit voorjaar in topconditie te zijn. In de Omloop sprintte ze naar een derde plek waarna ze een dag later Le Samyn op haar naam schreef. Bij Boels-Dolmans vinden we in de vorm van Eva Buurman een tweede renster om naar uit te kijken. De 24-jarige nieuwkomer bij de oranje-zwarte equipe maakte vorig jaar op verschillende gronden indruk, maar noemde ze zichzelf een ‘net-niet coureur’. Boekt ze dit jaar haar eerste profzege? CCC hoopt op de definitieve doorbraak van Jeanne Korevaar. In de Omloop Het Nieuwsblad en Omloop van het Hageland toonde Korevaar zich al van voren, een trend die ze dit voorjaar door zal proberen te zetten.

Wiebes was in de Omloop van de IJsseldelta de sterkste sprinter – foto: Cor Vos

Afgelopen seizoen was het vooral Lorena Wiebes die vriend en vijand wist te verbazen. Dat ze talent heeft was al bekend, ze wist vorig jaar dan ook vaak om de knikkers te strijden in verschillende koersen. De 19-jarige sprintster zal dit seizoen willen bevestigen dat ze tot de sprinttop van het vrouwenwielrennen behoort. Floortje Mackaij heeft al de nodige ervaring in het profpeloton maar mag met haar 23 jaar gerust als talent bestempeld worden. Haar laatste (en enige profoverwinning) dateert alweer van 2015, maar met haar aanvallende koersstijl is ze maar wat vaak aan de kop van de koers te zien. Dit jaar zal ze hopen dat dit zich ook in overwinningen gaat uitbetalen.

Belgische toppers
De absolute vaandeldrager van het Belgische vrouwenwielrennen is Jolien D’hoore. Ze kan rekenen op een indrukwekkende sprint en is ook in de klassieke koersen bij de pinken. Vorig jaar mocht ze onder andere de Driedaagse Brugge-De Panne en twee etappes van de Giro Rosa op haar palmares bijschrijven. Dit jaar komt de 28-jarige Gentse uit voor Boels-Dolmans, dus kan ze rekenen op sterke ploeggenoten aan haar zijde in aanloop naar de sprint. Haar doel voor dit jaar is dan ook simpel: “Sprinten, hé”.

In Southwold sprintte D’hoore naar de zege in de eerste etappe van de Women’s Tour – foto: SWpix.com

Net als D’Hoore kan ook Lotte Kopecky meer dan aardig sprinten en is ze tijdens het klassieke werk in haar sas. Door een elleboogblessure moest ze vorig jaar alle voorjaarsklassiekers laten schieten. In de rest van het seizoen kon ze meermaals sprinten om de overwinning, met enkele successen tot gevolg. Dit jaar zal ze in dienst van Lotto Soudal ook weer op de Belgische kasseien en heuvels willen schitteren.

Ann-Sophie Duyck rekent vooral op haar tijdrit. De 31-jarige renster rijdt dit jaar haar wedstrijden in het roze-groen van Parkhotel Valkenburg. Afgelopen seizoen mocht Duyck alleen tijdens het BK tijdrijden juichen, dus ze zal dit seizoen gebrand zijn om te bewijzen dat ze nog met de besten mee kan. In het voorjaar en in rittenkoersen lijkt ze vooral in dienst van haar ploegmaats te rijden, maar in de race tegen de klok zal ze zelf voor de winst willen koersen.

Ann-Sophie Duyck – foto: Cor Vos

Duyck zal in de kasseienklassiekers onder meer ondersteuning aan landgenote Sofie De Vuyst verlenen. Afgelopen jaar reed De Vuyst een sterk voorjaar maar bleef een uitschieter achterwege. Dit jaar bewees ze met een achtste plek in zowel de Omloop Het Nieuwsblad als de Omloop van het Hageland in goede vorm te verkeren. De Vlaamse zal in het voorjaar voor eigen publiek op zoek gaan naar haar eerste profzege.

Als laatste is het opletten op Valerie Demey. De 25-jarige ploeggenote van Vos bij CCC moet het vooral hebben van zware koersen, dus ze zal in het voorjaar haar slag willen slaan. In de voorbereidingskoersen wist ze nog geen noemenswaardige resultaten te behalen. In de Omloop van het Hageland finishte ze zelfs nipt achter het peloton. Als ze mee wil strijden om de knikkers lijkt er nog wat werk aan de winkel.

Buitenlandse toppers
Mitchelton-Scott heeft naast Van Vleuten met Amanda Spratt nog een troef in koersen met de nodige hoogtemeters. Het voorbije seizoen boekte de Australische wellicht niet evenveel zeges als haar Nederlandse ploeggenote, maar ze finishte meer dan regelmatig in de top-10 van verschillende koersen en schreef de Emakumeen Bira op haar naam. In de Tour Down Under en de Herald Sun Tour wist ze dit jaar al vrij constant in de voorste regionen van het peloton te finishen en boekte ze haar eerste overwinningen. Weet ze die lijn door te trekken, dan kan ze het de concurrentie flink lastig gaan maken.

Canyon SRAM vertrouwt dit jaar weer op kopvrouw Katarzyna Niewiadoma. De Poolse alleskunner is nog altijd maar 24 jaar oud. Reden genoeg om aan te nemen dat ze deze winter weer een stap vooruit heeft gezet. In het klassieke werk, bergop en in de tijdrit kan ze met de besten mee en dat leidt regelmatig tot indrukwekkende overwinningen. Waar ze vorig seizoen in bijna iedere koers waar ze reed bij de besten hoorde, won ze ‘slechts’ drie keer. Dit jaar zal ze haar zegeteller flink willen laten oplopen. In Strade Bianche zal nog meer dan normaliter gebrand zijn op een overwinning: de afgelopen drie jaar eindigde ze als tweede.

Niewiadoma won vorig jaar de Trofeo Alfredo Binda – foto: Orange Pictures

In 2017 was het de Italiaanse Elisa Longo Borghini die Niewiadoma te snel af was in de Italiaanse voorjaarskoers. Longo Borghini maakte dit seizoen al de nodige wedstrijdkilometers. Zo reed ze in Australië onder andere de Tour Down Under en de Herald Sun Tour, waarna ze in de Setmana Ciclista Valenciana en de Omloop haar seizoen vervolgde. Topklasseringen bleven uit, maar de 28-jarige rouleur van Trek-Segafredo zal de komende weken willen presteren. Vorig jaar mocht ze alleen op de Mediterrane Spelen juichen. Dit jaar zal ze getergd zijn om haar snelle benen vaker te laten spreken.

Al jaren draait Ashleigh Moolman-Pasio mee in de absolute top van het vrouwenwielrennen. Desalniettemin prijken op haar palmares vooral overwinningen in nationale en continentale kampioenschappen. De 33-jarige Zuid-Afrikaanse is geen geboren afmaker, maar behoort bergop tot de allerbesten en kan ook in de klassiekers meestrijden om de ereplaatsen. In Valencia toonde ze in goede vorm te verkeren en met een overwinning in het Zuid-Afrikaanse kampioenschap op de weg heeft ze moraal kunnen tanken. Weet ze dit jaar eindelijk een grote vis binnen te hengelen?

Na haar overwinning op het WK van 2007 in Stuttgart bleven jarenlang resultaten uit, maar sinds enkele jaren terug lijkt Marta Bastianelli zichzelf volledig gevonden te hebben. De Italiaanse sprintster is 2019 in ieder geval al goed begonnen. Na een tweede plek in de Omloop schreef ze de Omloop van het Hageland op haar naam. De regerend Europees kampioene mocht het afgelopen seizoen vijf keer juichen, maar lijkt dit jaar nog meer een coureur om rekening mee te houden. De 31-jarige Italiaanse heeft een ijzersterke sprint in huis en kan in zware koersen vaak tot diep in de finale mee.

Bastianelli spurt naar de overwinning tijdens het EK op de weg – foto: Orange Pictures / SWpix.com

Ook voor Lotta Lepistö geldt dat ze vol vertrouwen het klassiekerseizoen in zal gaan. De 29-jarige Finse boekte in Valencia twee sprintzeges. Vorig jaar bleven de gewenste resultaten in de klassiekers en ook in het najaar uit, dit jaar zal ze gebrand zijn op revanche. In de vorm van Chloe Hosking heeft Alé Cipollini een sterke sprintster in huis. Hosking mocht dit kalenderjaar al drie keer juichen, dus lijkt zich net als vorig seizoen op te kunnen maken voor een sterk voorjaar. Ondanks een hoop podiumplaatsen bleven overwinningen in de klassiekers vorig jaar uit.

De ervaren Lisa Brennauer mag al jaren tot de beste tijdrijdsters van het vrouwenpeloton gerekend worden en kan behoorlijk sprinten. Vorig jaar trad ze met enige regelmaat de top-10 van verscheidene koersen binnen, maar de 30-jarige Duitser wist alleen op thuisgrond te winnen. Met een veertiende plek stelde ze ook op het WK tijdrijden teleur. Dit seizoen zal ze dus haar fletse indruk van het vorige jaar weg willen poetsen. Mocht ze weer op haar toppen van haar kunnen presteren, dan is het onwaarschijnlijk dat zeges lang op zich laten wachten.

Coryn Rivera verbaasde in 2017 menig wielerfanaat met haar indrukwekkende voorjaar. Zowel in de Trofeo Alfredo Binda als de Ronde van Vlaanderen was ze de beste en in de nodige andere klassiekers eindigde ze in de top-10. Ook vorig jaar bewees ze een indrukwekkende sprint te bezitten met overwinningen in onder meer de OVO Energy Women’s Tour. In Valencia leek de 26-jarige spurtbom nog niet in topvorm te verkeren, maar het lijkt een kwestie van tijd tot ze zich ook dit jaar weer in de strijd om de ereplaatsen gaat mengen.

Uiteraard zijn er ook enkele buitenlandse talenten om in de gaten te houden. De Italiaanse Letizia Paternoster wist dit jaar tijdens haar eerste koersdag gelijk al raak te schieten. In de Tour Down Under sprintte ze naar een eerste zege. Ze komt van de baan en reed dan ook het WK baanwielrennen, waar ze zilver pakte op het onderdeel omnium. De pas 19-jarige sprintster moet Trek-Segafredo dit jaar van de nodige zeges voorzien. Bij Canyon SRAM hopen ze dat Alexis Ryan weer een stap heeft gezet. De Amerikaanse maakte vorig jaar tijdens de klassiekers indruk, maar wist haar sterke prestatie niet te bekronen met een profoverwinning, al was ze in 2018 wel de snelste in de Drentse Acht van Westerveld. Dit jaar lijkt ze ook in vorm aan de start te staan en zal ze hopen wel eens het hoogste schavotje te mogen betreden.

Paternoster vol ongeloof na haar zege in de Tour Down Under – foto: Cor Vos

Cecilie Uttrup Ludwig draait al enkele jaren mee in de vrouwentop, maar bereikte afgelopen seizoen vooral het grote publiek met haar emotionele reactie na La Course. Uttrup Ludwig (kopvrouw Bigla) wist tot dusver alleen profzeges te boeken op het Deens kampioenschap tijdrijden. Met haar 23 jaar lijkt ze nog vooruitgang te kunnen boeken. Vooral in heuvel- en klimkoersen zal ze dit jaar op zoek gaan naar overwinningen. Skylar Schneider werd vorig jaar met grote verwachtingen naar Boels-Dolmans gehaald. Voor de 20-jarige Amerikaanse leek het afgelopen seizoen vooral om gewenning te draaien. Dit jaar lijkt ook nog te vroeg te komen voor grote resultaten, maar het is zeker een renster om op te letten.

Bij Team Sunweb rekent men de komende jaren ook op Liane Lippert. In het voorseizoen trad ze al enkele keren op de voorgrond, maar vooral later in het seizoen wist ze enkele keren raak te schieten. De 21-jarige Duitser heeft een enorme motor en kan naar alle verwachting nog flink groeien de komende jaren. Wees niet verbaas als ze dit seizoen al enkele indrukwekkende overwinningen boekt. In het klassieke werk is het ook uitkijken naar Christina Siggaard. Vorig jaar schreef de 24-jarige Deense verrassend de Omloop Het Nieuwsblad op haar naam en met top-10 klasseringen in diezelfde koers en de Omloop van het Hageland lijkt ze ook dit jaar weer op koers voor een sterke klassiekercampagne.

Uit Britse hoek is het vooral letten op Alice Barnes. De 23-jarige renster van Canyon SRAM kent een venijnige sprint, maar heeft ook een ferme solo in de benen. Vorig seizoen wist ze in etappe zes van de Thüringen Ladies Tour een sterk uitgedund peloton voor te blijven door in de diepe finale ten aanval te trekken. Een trucje dat ze dit jaar vaker zal willen toepassen. Virtu zal in het voorjaar (naast Bastianelli) op Sofia Bertizzolo inzetten. De 21-jarige Italiaanse verraste vorig jaar met sterke optredens in verschillende klassiekers en won in de Giro Rosa het jongerenklassement. Ook de Women’s WorldTour sloot ze af als beste jongere.

De ploegen

Hoog tijd om te gaan kijken naar de teams. Halverwege een olympische cyclus vindt in het vrouwenpeloton doorgaans een enorme stoelendans plaats en dat was afgelopen transferseizoen niet anders. Daarom kan het geen kwaad om het geheugen eens op te frissen. Wie rijdt voor welke ploeg? En welke (sub)toppers kunnen de hierboven besproken rensters het vuur aan de schenen leggen?

In 2019 krijgen de vijftien ploegen die het hoogst op de wereldranglijst staan automatisch startrecht tot de wedstrijden die behoren tot de Women’s WorldTour. Op volgorde: Boels-Dolmans, Michtelton-Scott, CCC-Liv, Trek-Segafredo, Team Sunweb, Canyon SRAM, WNT-Rotor, Virtu, Valcar Cylance, Movistar, Tibco-Silicon Valley Bank, Parkhotel Valkenburg, Ale Cipollini, FDJ-Nouvelle Aquitaine-Futuroscope en Bigla. Maar er zijn nog meer UCI-ploegen met interessante rensters, dus ook die équipes nemen we onder de loep.

Boels-Dolmans
Boels-Dolmans hield de afgelopen jaren de wielrennerij in een ijzeren greep. Bijna alles wat los en vast zat wist de formatie van Danny Stam te winnen en ze lijken niet van plan het dit jaar rustiger aan te doen. Elizabeth Deignan, Anna Plichta en Megan Guarnier besloten de beste ploeg ter wereld te verlaten, maar de selectie die er nu staat is nog altijd zeer indrukwekkend. De namen? Jip van den Bos, Chantal Blaak, Anna van der Breggen, Eva Buurman, Karol-Ann Canuel, Jolien D’hoore, Amalie Dideriksen, Katie Hall, Annika Langvad, Christine Majerus, Amy Pieters en Skylar Schneider.

Boels-Dolmans 2019 – foto: Cor Vos

Als wereldkampioene eist Anna van der Breggen natuurlijk de meeste aandacht op, maar de het zou onterecht zijn om alleen de Overijsselse alleskunster te bespreken. Het is nog onzeker of Van der Breggen deze zomer op gaat voor haar derde Giro Rosa, maar mocht ze daar onverhoopt toch geen zin in blijken te hebben dan is Katie Hall een prima vervanger. Toegegeven, de 32-jarige Amerikaanse behaalde haar grootste successen vooralsnog aan de andere kant van de Grote Plas, maar Hall is klaar om ook in Europa te oogsten.

Naast de reeds besproken Pieters en D’hoore beschikt de oranje armada nog over een sprinter van wereldformaat. De wereldkampioene van Doha, Amalie Dideriksen, won afgelopen seizoen op indrukwekkende wijze drie WorldTour-sprints. Waar je bij zo’n beetje iedere andere ploeg een regelrechte uitblinker zou zijn, ben je bij Boels-Dolmans bijna middelmaat. Bijna. Want de nog altijd maar 22-jarige Deense is een wereldtopper die nog ieder jaar beter wordt. Let daarom ook zeker op haar als er koersen eindigen in een sprints, zeker als Amy Pieters de lead-out verzorgt.

Hebben we dan nog rensters die besproken moeten worden? Ja zeker. Wat dacht u van Karol-Ann Canuel (naast betrouwbare knecht vorig jaar ook zesde in Innsbruck), Annika Langvad (vijfvoudig wereldkampioene mountainbiken) en Christine Majerus. Zij zijn zonder meer in staat grote koersen te winnen.

Team Sunweb
Het vertrek van Ellen van Dijk en Ruth Winder is zonder twijfel een aderlating voor de vrouwentak van Team Sunweb. Maar dat betekent niet dat de ploeg geen klasse meer heeft, integendeel. De razendsnelle pocketsprinter Coryn Rivera, de steeds beter wordende Lucinda Brand en Floortje Mackaij, die stilaan klaar lijkt voor de stap naar de wereldtop. Als we dan verder nog een Leah Kirchmann (wat kan ze niet?) en hardrijders als Juliette Labous en Pernille Mathiesen noemen, kunnen we maar één ding concluderen: zo somber ziet de toekomst er niet uit. En dan hebben we het nog niet eens over de aankopen gehad.

Team Sunweb 2019 – foto: Cor Vos

De eerste nieuwe rekruut van de ploeg is Janneke Ensing. De Drentse reed de afgelopen jaren bepaald niet onverdienstelijk in het tenue van Alé Cipollini, maar dit jaar wil ze nog een stap maken. In koersen als Strade Bianche en Luik-Bastenaken-Luik heeft Ensing al veel laten zien. In de nieuwe, professionele omgeving van Team Sunweb moet Ensing naar nog grotere hoogte stijgen.

De snelle Susanne Andersen is de tweede aankoop van Team Sunweb. Andersen keerde Hitec Products de rug toe en in het rood-zwarte tenue hoopt ze nog vaker haar neus aan het venster te steken. Ook het Britse toptalent Georgi Pfeiffer koos voor Team Sunweb. Voor haar is het waarschijnlijk nog wel veel te vroeg om op het hoogste niveau te presteren. Eerst maar eens de overstap van het junioren- naar het elitepeloton maken. Wel zijn overwinningen in de Healthy Ageing Tour en de Trofeo Alfredo Binda er het bewijs van dat Georgi een aardig houtje kan fietsen.

CCC-Liv
Een echt kleine vrouwenploeg was het vorig seizoen niet (toen nog WaowDeals), maar het staat vast dat CCC-Liv er dit jaar nog beter voorstaat. Marianne Vos en Ashleigh Moolman-Pasio zijn logische kopvrouwen, maar zij hoeven de kar heus niet alleen te trekken. Sabrina Stultiens is weliswaar blessuregevoelig, maar als ze goed is, zijn er maar weinig rensters die haar bergop kunnen volgen. Ook Pauliena Rooijakkers is er eentje om in de gaten te houden zodra de weg omhoog loopt.

CCC-Liv 2019 – foto: Cor Vos

De term ‘klimster’ is niet de term die past bij Riejanne Markus en Jeanne Korevaar, maar deze twee Nederlandse talenten kunnen op meer klassiek terrein wel prima uit de voeten. Dit geldt ook voor Valerie Demey. Evy Kuijpers was de revelatie van het NK vorig jaar en krijgt nu de kans om te ervaren wat het is om een seizoen lang op topniveau rond te moeten rijden. Tot slot nog in het team? Beloftenwereldkampioene veldrijden Inge van der Heijden en een relatief onbekend Pools duo: Agnieszka Skalniak en Marta Lach.

Biehler
Sinds 2019 beschikt Nederland over een vijfde UCI-ploeg. Het team, dat zich profileert als opleidingsploeg, wil een positieve bijdrage leveren aan de ontwikkeling van het vrouwenwielrennen door rensters vanaf de nieuwelingen tot aan de profs te begeleiden. De negenkoppige formatie is de proftak van SwaboLadies, de clubploeg waar onder meer Lorena Wiebes haar opleiding genoot.

De ploeg is een mix van onervaren rensters die bij Biehler de kans krijgen zich op UCI-niveau te bewijzen, aangevuld met enkele ervaren krachten als Roos Hoogeboom en Natalie van Gogh. Overwinningen in grote koersen worden de ploeg nog niet toegedicht, maar de SWABO-school heeft in het verleden wel vaker voor een verassing gezorgd. Dus als een Merel Hofman ineens een UCI-koers weet te winnen, was u door ons al gewaarschuwd…

Parkhotel Valkenburg
Afgelopen september maakte Parkhotel Valkenburg kenbaar dat een vernieuwingsslag zou worden doorgevoerd. Rensters als Ilona Hoeksma, Chanella Stougje, Hanna Solovey en Natalie van Gogh kwamen na diverse dienstjaren niet meer in de plannen van de ploegleiding voor en werden bedankt voor bewezen diensten.

Parkhotel Valkenburg 2019 – foto: Cor Vos

De formatie van manager Esra Tromp kocht ook heel wat rensters in. We noemen onder anderen Roxane Knetemann, die aan haar laatste jaar in het peloton bezig is, de Belgische Sofie De Vuyst en de snelle comeback kid Janine van der Meer. Maar dit was nog niet alles. Ook de Belgische tijdrittroef Ann-Sophie Duyck maakte de overstap, net als de aanvalslustige Loes Adegeest, crosstalent Fleur Nagengast, Sylvie Winkels, Femke Markus en de klimbelofte Demi Vollering.

Hoewel ze ten tijde van het schrijven van deze gids nog twintig jaar moet worden, is Lorena Wiebes de vrouw die voor de grootste resultaten moet zorgen. Na een indrukwekkend debuutjaar met ereklasseringen in WorldTour-wedstrijden en zeges in kleinere UCI-wedstrijden, moet dit jaar weer een stap worden gemaakt. Koersen als de Ronde van Drenthe en de Europese wegrit staan op haar verlanglijstje. Of haar dat dit jaar al gaat lukken? De tijd zal het leren.

Lotto Soudal Ladies
Met Puck Moonen en Cameron Vandenbroucke (opleidingsploeg) heeft Lotto Soudal Ladies twee publiciteitstrekkers in de geleden, maar ook in koers heeft de grootste Belgische UCI-ploeg diverse troeven in handen.

Puck Moonen is een van de uithangborden van Lotto Soudal – foto: Cor Vos

Lotte Kopecky is de grootste naam, maar we mogen ook Demi de Jong niet vergeten. Ook zij kan dit jaar een fiks aantal puike resultaten boeken. Daarnaast trok de ploeg met Thị Thật Nguyễn een zeer interessante naam aan voor de sprint. De Vietnamese is zeer snel en er stonden meerdere ploegen voor haar in de rij, maar ze besloot in te gaan op het aanbod van Lotto Soudal. En daar mag de ploegleiding zeer blij mee zijn.

Doltcini-Van Eyck Sport
Deze Belgische ploeg moet het vooral hebben van kleinere wedstrijden. Dit team is al heel wat jaren de ploeg waar de familie Druyts voor rijdt. Maar ook Anisha Vekemans, Kim De Baat, Mieke Docx, Saartje Vandenbroucke en Jesse Vandenbulcke rijden voor het team. Met Kelly Markus en Bryony van Velzen rijden er twee Nederlandse rensters voor de ploeg. We hoeven niet te verwachten dat ze in de grootste koersen om de prijzen mee zullen doen, maar enkele uitslagen in minder grote UCI-wedstrijden behoren zeker tot de mogelijkheden. 

Ook de Hongaarse Blanka Vas toonde al enkele malen haar potentieel, al is het voorlopig nog te vroeg om dit ook van haar bij de eliterensters te verwachten.

Health Mate Ladies 2019 – foto: Cor Vos

Health Mate Ladies
Een vreemdelingenlegioen dat rijdt op een Belgische licentie. Naast vier Belgische dames (Fien Delbaere, Suzanne Verhoeven, Lotte Rotman en Lara Defour) zien we drie Oostenrijkers, twee Hongaren, een Israelische en ga zo maar door. De 38-jarige ex-bokster Sara Mustonen lijkt de grootste kans van de ploeg op enkele UCI-zeges te worden. De Zweedse is ieder jaar goed voor een reeks ereplaatsen.

Kylie Waterreus en Kirstie van Haaften zijn twee jonge Nederlandse rensters die het mogen proberen voor de Belgische formatie. Deze dames kunnen bij Health Mate Ladies zonder al te veel druk van de media groeien, om uiteindelijk misschien wel de overstap te wagen naar een topploeg.

Alé Cipollini
Als het om opvallende outfits gaat is de Alé Cipollini-ploeg al jaren één van de uitblinkers. Er zijn een hoop fans van het fluoriserende tenue, maar er zijn er ook die het niet om aan te zien vinden. Het team raakte afgelopen transferseizoen haar best scorende rensters kwijt aan Virtu en voor de ploeg zal het lastig worden om het gemis van Marta Bastianelli op te vangen.

Marjolein van ’t Geloof – foto: Cor Vos

De formatie heeft met Karlijn Swinkels en Marjolein van ‘t Geloof twee Nederlandse rensters in huis. Laatstgenoemde maakte de overstap van Lotto Soudal. Zij kan zeker voor de nodige resultaten zorgen. Het absolute speerpunt blijft echter Chloe Hosking. Als de Australische haar dag heeft maakt ze aanspraak op de titel ‘snelste sprinter ter wereld’. Soraya Paladin is weliswaar bij het grote publiek minder bekend, maar kan in lastige koersen zeker toeslaan. Zo won ze vorig jaar bijna de GP Plouay.

Astana
Deze Italiaanse vrouwenploeg raakte afgelopen transferseizoen Astana twee goudhaantjes kwijt: Letizia Paternoster vertrok naar Trek-Segafredo en ook Sofia Bertizzolo (naar Virtu) kon niet worden behouden. Toch heeft de formatie met Arlenis Sierra nog altijd een absolute klasbak in huis. De Cubaanse zal in een hoop WorldTour-wedstrijden om de zege mee kunnen doen. Ook in Yorkshire kan ze zonder twijfel een gooi doen naar de wereldtitel.

BePink
Tatiana Guderzo werd in 2009 wereldkampioene, maar de laatste jaren was het toch wat stilletjes. Een bronzen plak op de wegrit bij het WK in Innsbruck maakte echter één ding duidelijk: schrijf haar nog niet af.

Verder is het bij deze formatie uitkijken naar de rappe Rachele Barbieri en ook de Nederlandse Nicole Steigenga is iemand om in de gaten te houden. De Friezin houdt als geen ander van aanvallend koersen en dit levert haar bij een hoop volgers al een cultstatus op. Steigenga is echter nog volop aan het leren, want 2019 is pas haar eerste volledige jaar bij een UCI-team. We zijn benieuwd hoe ze zich staande houdt in deze Italiaanse ploeg. En als ze de kans krijgt? Lekker blijven beuken.

Bigla
Afgelopen winter ging de beerput open. Ploegbaas Thomas Campana werd in een groot artikel in De Volkskrant onder meer beschuldigd van pesterijen, fat shaming en intimidatie. Het is het voorbeeld van het feit dat er nog heel wat rotte appels in de wielrennerij actief zijn. Voor wie het zich afvraagt: de Duitser stapt ook dit jaar weer in de ploegleiderswagen.

Uttrup Ludwig is de kopvrouw van Bigla – foto: Cor Vos

Sportief gezien heeft de ploeg flink aan kwaliteit ingeboet. Lotta Lepistö, Clara Koppenburg en Ashleigh Moolman-Pasio vertrokken en daarvoor in de plaats kwamen een hoop nieuwe namen. Het Deense toptalent Cecilie Uttrup Ludwig wordt het dit jaar zaak om de kar te trekken, al hebben ook Nikola Nosková, Julie Leth, Maria Vittoria Sperotto, Emma Norsgaard en Leah Thomas ontegenzeggelijk kwaliteit. Toch is het vooral Uttrup Ludwig die met haar frivole stijl tot grootse daden in staat is.

BTC City Ljubljana
Een groot Sloveens winkelcentrum is naamgegevend sponsor van deze UCI-ploeg die ook al heel wat jaren meedraait. Maaike Boogaard, die in de zomer van 2017 de overstap maakte naar het team, krijgt nu gezelschap van een landgenote, namelijk Monique van de Ree. Hoewel deze 31-jarige Nederlandse nog altijd goed kan aankomen, is stelt haar pure snelheid niets voor vergeleken met Eugenia Bujak.

Bujak werd geboren in de Sovjet-Unie, maar behaalde haar grootste wielersuccessen voor Polen. In 2018 wisselde ze andermaal van nationaliteit: Bujak gaat nu als Sloveense door het leven. Belangrijker? Haar snelheid, zoals eerder aangehaald, die ze ook na zwaardere wedstrijden vaak kan benutten. Het zou ons niet verbazen als BTC City Ljubljana dankzij haar enkele WorldTour-wedstrijden weet te winnen. Ook Anastasia Chursina (tot vorig jaar Anastasie Iakovenko) is in staat gedurende het seizoen diverse goede uitslagen te rijden.

Canyon-SRAM
Canyon-SRAM zouden we kunnen wegzetten als de ploeg die jaar na jaar met één van de mooiste tenues van het peloton rondrijdt, maar dat zou wel zeer kort door de bocht zijn. Want de formatie heeft namelijk ook geen gebrek aan kwaliteit.

Naast Katarzyna Niewiadoma horen Pauline Ferrand-Prévôt, Elena Cecchini, Lisa Klein, Alenia Amialiusik, Alexis Ryan, Tiffany Cromwell en de zusjes Barnes in ieder geval thuis op een lijst met wielrensters die niet achteraan stonden toen het wielertalent werd verdeeld.

PFP zal de eerste weken in ieder geval nog niet aan koersen toekomen. Ze werd in januari geopereerd aan een beknelde liesslagader, een blessure waar ze al enige jaren last van heeft. Het is natuurlijk even afwachten hoe en wanneer ze daarvan terug kan komen, maar als ze haar oude niveau weer kan halen gaat ze al in heel wat wedstrijden weer om de knikkers mee kunnen doen. Moed zou het Franse multitalent bijvoorbeeld kunnen putten uit het verhaal van Annemiek van Vleuten. Ook zij werd in het verleden diverse malen geholpen aan deze typische koerskwetsuur. En zeg nu zelf, daar is Van Vleuten toch meer dan behoorlijk van teruggekomen…

Elena Cecchini – foto: Cor Vos

Cecchini is een stabiele subtopper die al heel wat jaren tijdens een aantal grote koersen leuk meedoet. Een veelwinnares is ze niet, maar de levensgezel van Elia Viviani is wel degelijk bezig aan een prima wielercarrière. Ditzelfde kunnen we zeggen van Cromwell en Amialiusik; rensters waar je doorgaans op kunt bouwen. Maar als het moet, zijn ze zelf ook in staat wat premies bij elkaar te rijden. Lisa Klein won dit jaar brons op de individuele achtervolging bij de WK baanwielrennen, maar ook op de weg kan de 22-jarige Duitse al adelbrieven voorleggen. Ze is gezegend met een goede proloog, een degelijke sprint en het vermogen op het goede moment op de juiste plaats te zitten.

Hannah is de oudste en de bekendste van de zusjes Barnes. Maar hoewel de rappe 25-jarige toch geen kleine naam is in het vrouwenpeloton, is de twee jaar jongere Alice hard bezig haar zus in te halen. En dit erkent Hannah zelf ook. Ze dicht haar zus een grote toekomst toe. Dat belooft! In wedstrijden als de Healthy Ageing Tour, de BeNe Ladies Tour en de Thüringen Rundfahrt liet Alice met enkele zeer indrukwekkende wedstrijden al zien dat ze op de juiste weg is. Aansluiting bij de top heeft ze al: volgt de absolute doorbraak dit jaar of moeten we toch nog even geduld hebben?

Zijn we er dan wat betreft Canyon-SRAM? Nog niet helemaal. Want de loeisnelle Alexis Ryan maakte vorig jaar zeker indruk met enkele puike sprints in het voorjaar. Net als bij de zusjes Barnes is Alexis hard op weg beter te doen dan haar oudere zus Kendall, toch ook niet een van de traagsten.

Tot slot zijn de twee Israelische dames het vermelden waard. Zijn werden eind vorig jaar aangetrokken. Rotem Gafinovitz reed twee jaar namens het kamp ‘Marianne Vos’, terwijl Omer Shapira haar brood verdiende bij Cylance. Laatstgenoemde kan aardig mee als het bergop gaat, al moeten we haar klimkwaliteiten ook weer niet overdrijven.

Drops
Het zag er de laatste maanden bijzonder somber uit voor Drops. Fietsensponsor Trek richtte een eigen team op en ook het zoeken naar een sponsor vlotte niet. En toen de overeenkomst met een sponsor rond leek, kwam er toch nog een kink in de kabel.

Drops 2019 – foto: Cor Vos

Maar Bob Varney en kompanen gaven niet op. Ze begonnen een crowdfundingsactie om de Britse opleidingsformatie te redden en uiteindelijk werd het doorzettingsvermogen beloond. De ploeg kreeg de steun van onder meer Cannondale en Le Col, waardoor de ploeg ook dit jaar in het peloton rondrijdt.

Eva Buurman, vorig jaar de beste renster van de Drops-formatie, vertrok. Twee Nederlandse talenten die al rond waren met de formatie moesten ook afhaken. Toch staat er ook dit jaar weer een ploeg met kwaliteit op de been. Elinor Barker is de meest aansprekende naam: zij onttroonde Kirsten Wild op het onderdeel scratch tijdens de WK baanwielrennen. Ook Aby-Mae Parkinson en Grace Anderson maken een aardige ontwikkeling door.

FDJ-Nouvelle Aquitaine-Futuroscope
FDJ-Nouvelle Aquitaine-Futuroscope, het is een hele mond vol. De ploeg zei adieu tegen haar Nederlandse renners (Rozanne Slik en Moniek Tenniglo), maar het haalde ook rensters binnen. En niet de minsten. Charlotte Becker won vorig jaar als bij volslagen verrassing de Tour of Chongming Island (Becker won de biljartvlakke meerdaagse door in de tweede etappe met een groepje de massasprint te ontlopen, een unicum) en Emilia Fahlin, die maar sterker en sterker lijkt te worden. Vooral de Zweedse zal komend seizoen voor overwinningen kunnen zorgen, omdat zij is gezegend met een puike punch na een zware koers.

Shara Gillow lijkt haar beste jaren achter de rug te hebben, maar de Australische kan gedurende het seizoen nog altijd de nodige waardevolle WorldTour-punten bij elkaar sprokkelen. Lauren Kitchen zou als vierde en laatste niet-Française in de ploeg ook nog het een en ander klaar kunnen spelen in kleinere eendagswedstrijden. FDJ trok daarnaast ook diverse talenten aan. Zo haalde het de nummer twee en de nummer vijf van de jongste WK-wegrit voor junioren, Marie Le Net en Jade Wiel. Er moeten dit seizoen geen wonderen van ze worden verwacht, maar de twee lijken de komende jaren wel uit te kunnen groeien tot rensters van naam.

FDJ-Nouvelle Aquitaine-Futuroscope – foto: Cor Vos

Hitec Products
2018 was een lastig seizoen voor de Noorse ploeg. Financiële problemen kostten de ploeg bijna de kop, maar dit jaar rijdt de formatie wonder boven wonder nog in het peloton rond. De meeste toppers zijn wel vertrokken, maar heel slecht is de equipe van Karl Lima nu ook weer niet. Lucy Garner zorgt voor een paar snelle Britse benen en ook haar zus Grace heeft een plaats in het team gekregen. Over snelle benen gesproken: Marta Tagliaferro zou er ook nog twee moeten hebben.

Vroeger reed onder meer Kirsten Wild voor Hitec, dit jaar moeten ze het met iets minder grote Nederlandse namen doen: Chanella Stougje hoopt bij de ploeg jaren vol blessureleed achter zich te laten. De explosieve Lonneke Uneken begint aan haar eerste jaar als eliterenster. Als zij zich rustig kan blijven ontwikkelen, zit er in de toekomst wellicht een prominente plek in het sprintersgilde in.

Mitchelton-Scott
De Australische formatie nam al na één seizoen afscheid van Jolien D’hoore en ook Jenelle Crooks komt niet meer voor in de plannen van de ploegleiding. Daartegenover staat de komst van de oersterke Moniek Tenniglo en de relatief onervaren, maar talentvolle Grace Brown. Laatstgenoemde kan waar mogelijk zeker voor eigen succes zorgen, hetgeen ze in de Tour Down Under reeds deed.

Van deze ploeg zijn Annemiek van Vleuten en Amanda Spratt al uitgebreid besproken, maar daarmee hebben we nog lang niet alle interessante rensters besproken. Neem bijvoorbeeld Lucy Kennedy. Als ze vorig jaar niet zo veelvuldig in de lappenmand had gelegen, zou ze een jaar geleden al bij het grote publiek bekend zijn geworden, want bergop steekt ze zowel Spratt als Van Vleuten naar de kroon. We zijn zeer nieuwsgierig hoe vaak ze dat dit jaar in koers kan laten zien.

Annemiek van Vleuten – foto: Cor Vos

Ook Sarah Roy zou voor veel ploegen een meerwaarde zijn. Ze is niet de allersnelste van de sprinters, maar pakt wel elk jaar een paar zeges mee. Daarnaast is ze niet te beroerd zich het snot voor ogen te rijden in dienst van ploegmaats. Klassiekerliefhebster Gracie Elvin kan ook dit jaar zomaar toeslaan in de Ronde van Vlaanderen, terwijl de Nieuw-Zeelandse Georgia Williams zich in de schaduw ook serieus aan het ontwikkelen is.

Movistar
Movistar bewijst dat investeren in vrouwenwielrennen loont. Vanaf de lancering zijn de rensters direct volwaardig onderdeel geweest van de Movistar-familie. De rensters kregen de kans om zich helemaal op de koers te storten, wat hun ontwikkeling zeker ten goede kwam.

Dankzij de financiële malaise bij Hitec Products kreeg de ploeg de kans van de Giro Rosa om de plaats van de Noorse ploeg in te nemen. En dat deed de ploeg zeker niet onaardig. Wat heet: in de zware tiendaagse reed het vedergewicht Eider Merino naar een vierde plaats op de Monte Zoncolan. Dat hadden weinig mensen voor mogelijk gehouden, maar ze presteerde het wel. Ook Margarita Victoria Garcia maakte indruk tijdens de Giro Rosa. Tijdens de Tour de l’Ardèche moest er een serieuze coup aan te pas komen om de blauwe brigade van eindwinst te houden. Het zegt veel over hoe de ploeg zich heeft ontwikkeld.

Eider Merino – foto: Cor Vos

In 2019 is de ploeg nog sterker. De oersterke Poolse Malgorzata Jasinska krijgt tijdens de klassiekers onder meer gezelschap van de snelle Française Roxane Fournier en ook de snelle Spaanse kasseienvreter Sheyla Gutiérrez werd gehaald. Voornamelijk de komst van Gutiérrez, bijgenaamd de Leeuwin van Logroño, werd natuurlijk met gejuich begroet in de Spaanse media. Het lijkt zeker dat Movistar opnieuw een stap in haar ontwikkeling gaat zetten. De vraag is enkel: waar ligt het plafond dit jaar?

Rally
Ook bij deze Amerikaanse ploeg rijden enkele noemenswaardige rensters rond. De 22-jarige Sara Poidevin maakte de afgelopen jaren indruk bergop en er lijkt nog altijd rek op te zitten, terwijl Emma White het vooral van haar snelheid moet hebben. Voorlopig focust ze zich op de Olympische Spelen van Tokio waar ze de Star Bangled Banner wil horen na de ploegenachtervolging, maar in de wegkoersen die ze rijdt kan het geen kwaad haar met potlood aan te duiden bij de vlakkere ritten.

Tot slot: Megan Jastrab, de jongste in dit hele overzicht. In Amerika behoort ze al enkele jaren tot de beste sprinters. Op 15-jarige leeftijd was ze Coryn Rivera bijvoorbeeld al eens de baas. Aangezien ze renster van het Development Team is, zullen we haar nog niet in veel UCI-koersen gaan zien, maar u kunt de 17-jarige Jastrab maar best vast op uw radar zetten.

Tibco-Silicon Valley Bank
Lang zag het ernaar uit dat Tibco-Silicon Valley Bank niet bij de beste vijftien WorldTour-ploegen zou behoren. Maar in extremis toverde de Amerikaanse ploeg een konijn uit de hoge hoed. Megan Guarnier had vorig jaar haar afscheid aangekondigd en de zestiende plaats in de wegwedstrijd bij de WK wielrennen leek de laatste daguitslag te worden voor de winnares van de allereerste Women’s WorldTour. Totdat ze ineens werd aangekondigd als nieuwe rekruut bij Tibco.

Ineens was het kostje voor het team gekocht. Ze zijn startgerechtigd in alle grote wedstrijden, maar de kans is niet groot dat we Megan Guarnier daarin zullen zien rijden. Ploegbaas Linda Jackson geeft in gesprek met Cyclingnews namelijk aan dat Guarnier enkel in Noord-Amerika actief zal zijn. Daarnaast wordt ze bij haar nieuwe ploeg vooral een mentor in plaats van iemand die voor eigen succes gaat.

Rensters die wel grote wedstrijden voor Tibco-SVB zullen rijden, zijn Rozanne Slik (vorig jaar knap winnares van een klassieke rit in de Thüringen Rundfahrt met aankomst op de Hankaberg) en de snelle Nina Kessler, die overkwam van Hitec Products. Verder is het uitkijken naar klimsters als Lauren Stephens, Shannon Malseed en Brodie Chapman. Ook de snelle Kendall Ryan (vorig jaar onder meer winnaar van een WorldTour-sprint in Californië) is er eentje om in de gaten te houden.

Trek-Segafredo
Crosby, Stills, Nash & Young, The Three Tenors, Traveling Wilburys: allemaal supergroepen. De nieuwe vrouwentak van Trek-Segafredo past met een beetje fantasie zo in dit rijtje. Niet zozeer vanwege de muzikale kwaliteiten van de ploeg, maar vooral vanwege de kwaliteiten op het stalen ros. Toen dit team eind vorig jaar werd aangekondigd, was gelijk duidelijk dat dit geen verzameling van kleinere rensters zou worden. Integendeel. En dat blijkt nu ook uit de dames die nu op de loonlijst staan. Zeg nu zelf, behoeven namen als Ellen van Dijk, Trixi Worrack, Lizzie Deignan en Elisa Longo Borghini nog enige introductie?

Ellen van Dijk namens Trek-Segafredo – foto: Cor Vos

Publiekslieveling Letizia Paternoster staat te boek als het grootste talent dat er nu in het vrouwenpeloton rijdt. Op de baan maakt ze Kirsten Wild met grote regelmaat het leven zuur en richting de Olympische Spelen van Tokio zal ze alleen maar sterker worden. Ook op de weg zijn haar prestaties meer dan prima, getuige bijvoorbeeld haar overwinning in het Festival Elsy Jacobs. Het moge duidelijk zijn waarom Trek-Segafredo haar bij Astana wegplukte.

De Finse Lotta Lepistö is in staat tot grootse daden in massasprints en de noordelijke klassiekers. Zij is één van de rensters die ondanks haar hoge niveau nog een hoop kan leren van ploegleidsters Ina Yoko Teutenberg en Giorgia Bronzini, twee ex-rensters die hun sporen in het vrouwenpeloton hebben verdiend. Tot slot: mountainbikelegende Jolanda Neff heeft aangekondigd dit jaar ook diverse wedstrijden op de weg te gaan rijden, tot vreugde van velen. De terreinfiets blijft – terecht – haar voornaamste prioriteit, maar ze zal in de wegkoersen die ze betwist zeker een factor zijn.

Lotta Lepistö (links) mocht al juichen – foto: Cor Vos

O ja, hebben we Tayler Wiles, Ruth Winder en Audrey Cordon-Ragot al genoemd? Nee? Nu ja, bij deze: nog drie namen om scherp in de gaten te houden.

Valcar Cylance
De softwareontwikkelaar Cylance trok aan het einde van vorig seizoen zonder al te veel bombarie de stekker uit haar ploeg. De kous leek daarmee af, maar dit jaar is het Amerikaanse bedrijf echter terug in het peloton als co-sponsor van Valcar. Het is de ploeg waarvoor allerhande interessante Italiaanse rensters rijden.

Bij fervente veldritliefhebbers is Alice Maria Arzuffi een welbekende naam. Op de weg komt ze nog het beste uit de verf in het heuvelland en in de bergen. Van de rensters van Valcar Cylance lijkt ze de beste hoop in lastige meerdaagse wedstrijden.

Elisa Balsamo is zonder twijfel de snelste van de ploeg, al heeft ook Maria Giulia Confalonieri absoluut een reputatie in massasprints. Binnen Italië heeft Letizia Paternoster misschien een grotere toekomst voor zich, maar ook Balsamo mag zeker beschouwd worden als een toekomstige topsprintster. Vorig jaar kroonde ze zich al tot winnares in wedstrijden als de Omloop van Borsele en de GP Bruno Beghelli. Daarnaast was ook haar derde plaats in de RideLondon Classique indrukwekkend. Kortom: daar gaan we nog heel wat van horen.

Valcar Cylance – foto: Cor Vos

Ilaria Sanguineti heeft ook snelle benen en zo zijn er meer binnen de rangen van de ploeg die wel kunnen aankomen. Echter, Italiaans wegkampioene Marta Cavalli, Silvia Persico, Chiara Consonni hebben misschien nog wat tijd nog om echt tot ontbolstering te komen. Tot slot is het bij deze ploeg uitkijken naar de prestaties van Vittoria Guazzini en Barbara Malcotti, twee talentvolle juniores die de stap naar het elitepeloton hebben gemaakt. Kunnen zij weer een stap in hun ontwikkeling zetten?

Virtu
Claudia Koster ging aan het einde van vorig seizoen weg bij Virtu, maar het Deense wielerproject heeft ervoor gezorgd dat het nog altijd een ‘Koster’ in haar rangen heeft. Voormalig Nederlands kampioene Anouska Koster maakte namelijk na vier seizoenen bij Rabo-Liv (en opvolgers) de overstap naar Virtu.

En Koster was niet de enige aankoop. De grootste die de sprong naar de donkerblauwe brigade waagde, mag zelf voorlopig nog niet in dat truitje dragen: daarvoor moet Marta Bastianelli eerst wachten tot het EK. En, spoiler alert: de kans is aanwezig dat ze ook dit jaar de Europese wegwedstrijd op haar palmares weet bij te schrijven.

Bastianelli voert Virtu aan – foto: Cor Vos

De uitgenaste Italiaanse liet vorig jaar zien dat ze nog niet hoeft te worden afgeschreven en ook het huidige seizoen is ze puik begonnen. Tijdens de productie van deze gids werd een tweede plaats in de Omloop Het Nieuwsblad een dag later gevolgd door een zege in de Omloop van het Hageland. Kortom: die gaat er weer staan. Met Koster en Christina Siggaard heeft ze tijdens de klassiekers een paar knechten om op te kunnen bouwen, hetgeen de winstkansen voor Bastianelli alleen maar vergroot.

Virtu bulkt niet van het talent zoals bijvoorbeeld een Trek-Segafredo of Boels-Dolmans, maar de rensters kunnen desondanks prima voor resultaten zorgen. Katrine Aalerud, Sofia Bertizzolo en Rachel Neylan gaan aardig mee zodra het terrein lastig wordt, terwijl types als Barbara Guarischi en Emilie Moberg zich bij snelle aankomsten in de prijzen kunnen rijden. Daarnaast beschikt de ploeg met Mieke Kröger en Trine Schmidt over twee gerenommeerde hardrijders.

WNT-Rotor
Vorig jaar reed WNT-Rotor op een Britse licentie. Intussen is de formatie een Duitse ploeg geworden en dat is niet de enige verandering. Vorig jaar werd in het shirt van de ploeg slechts één UCI-zege geboekt (Aafke Soet won in de Healthy Ageing Tour). Dit jaar staat de teller al op twee dankzij Clara Koppenburg door haar rit- en eindwinst in de Valenciaanse wielerweek.

Met Aafke Soet en vanaf eind mei ook Winanda Spoor beschikte WNT-Rotor afgelopen seizoen over twee Nederlandse rensters. Dit jaar zijn dat er drie. Spoor vertrok, maar Soet (die tevens Europees beloftenkampioene tijdrijden werd) wordt dit jaar vergezeld door de zeker niet trage Claudia Koster en Kirsten Wild. Behoeft die laatste nog introductie?

WNT-Rotor – foto: Cor Vos

Naast Nederlanders heeft de ploeg ook uiterst interessante Duitse inbreng. Niemand twijfelt eraan dat Lisa Brennauer dit jaar weer haar overwinningen mee zal pakken. Als ex-wereldkampioene heeft ze natuurlijk een zekere reputatie op het gebied van tijdrijden, maar ook in de sprints is ze elk jaar in staat een paar puike resultaten te behalen. Een andere interessante Duitse dame is Lea Lin Teutenberg. Inderdaad, familie van Ina-Yoko, Sven en Lars (haar vader). Hoewel we van de 19-jarige reëel gezien nog geen magistrale uitslagen mogen verwachten, is het zeker iemand om te blijven volgen. Het talent lijkt in ieder geval geen generatie te hebben overgeslagen.

Met Clara Koppenburg als derde Duitse renster komen we aan bij de klimsters van de ploeg. Koppenburg (afgelopen winter na vier jaar vertrokken bij de Bigla-ploeg) gaf in het verleden al ettelijke malen blijk van klimtalent, maar dit jaar heeft ze dat voor het eerst met een UCI-zege kunnen bekronen. In de Valenciaanse wielerweek maakte ze op de loeizware Xorret de Catí goed gekruid gehakt van de concurrentie, hetgeen haar ook de eindwinst opleverde. Hebben we een nieuwe topklimster aan het firmament?

Erica Magnaldi maakte in haar eerste profseizoen veel indruk. De voormalige langlaufster behaalde aan het einde van wielerjaar 2018 haar eerste UCI-zege in de Tour de l’Ardèche en een paar dagen later zou ze haar proefschrift inleveren, waardoor ze nu een doctorstitel heeft. Toch zijn het niet de hersenen die haar een overstap van BePink naar WNT-Rotor heeft opgeleverd, daarvoor kan ze immers veel te goed klimmen.

De wedstrijden

Niet alleen in het mannenwielrennen is er sprake van mondialisering van de wielersport en een daarbij komende uitbreiding van de wielerkalender. Ook bij de vrouwen is dit het geval. Verspreid over vijf continenten vinden in het kalenderjaar liefst 113 UCI-wedstrijden plaats. Alleen Afrika loopt achter als het enige continent dat geen UCI-wedstrijd voor vrouwen heeft. Van deze 113 UCI-wedstrijden behoren er 22 tot de Women’s WorldTour, worden er acht op Nederlands grondgebied gereden en 22 op Belgische bodem.

Women’s WorldTour
Het WorldTour-seizoen begint bij de vrouwen ‘pas’ in maart. De Tour Down Under, Cadel Evans Great Ocean Road Race en de Omloop Het Nieuwsblad – koersen die bij de mannen wel WorldTour zijn – bestaan wel bij de vrouwen, maar hebben daar een 1.1- of 2.1-status op de UCI kalender. Deze wedstrijden werden de afgelopen maanden gewonnen door Amanda Spratt (Tour Down Under), Arlenis Sierra (Cadel Evans Great Ocean Road Race) en Chantal Blaak (Omloop Het Nieuwsblad). De nieuwe UAE Tour bestaat bij de vrouwen (nog) niet, waardoor de Strade Bianche zaterdag de opening van de Women’s WorldTour is.

Vorig jaar was het Anna van der Breggen die de Strade Bianche op haar naam schreef – foto: LaPresse

Vorig jaar was Anna van der Breggen de winnares in het Toscaanse slagveld. Solo kwam de Nederlandse binnen op het Piazzo del Campo met bijna een minuut voorsprong op nummer twee Katarzyna Niewadomia en nummer drie Elisa Longo Borghini. Zaterdag staat de wereldkampioene aan de start om haar titel te verdedigen.

In de weken die volgen staan een aantal eendaagse wedstrijden de vrouwen op te wachten. De Ronde van Drenthe is de week na de Strade Bianche aan de beurt. Daar waar de Ronde van Drenthe vaak uitmondt in een massasprint bij de mannen, is het één van de leukste koersen bij de vrouwen om te kijken. De passages van de VAM-berg, samen met de open vlaktes, zorgen ervoor dat de wedstrijd vaak ontaardt in een slagveld. Vorig jaar was Amy Pieters daarin de beste: zij bleef Alexis Ryan voor.

De weken daarna reist het WorldTour-peloton af naar Taino en Brugge, waar de Trofeo Alfredo Binda (vorig jaar gewonnen Katarzyna Niewadomia) en de Driedaagse Brugge-De Panne (gewonnnen door Jolien D’hoore) verreden worden. In de Italiaanse koers zijn de heuvelrensters aan bod, terwijl de Driedaagse Brugge-De Panne waarschijnlijk wordt beslist in een sprint. De meeste rensters die Brugge-De Panne hebben gereden, zullen in België blijven voor een tijdje. Synchroon aan het programma van de mannen vindt in die periode een aantal Nederlandse en Belgische voorjaarsklassiekers plaats.

Chantal Blaak wint de Amstel in de regenboogtrui – foto: Orange Pictures / Sportfoto.nl

Te beginnen met Gent-Wevelgem, de koers waar de Kemmelberg als scherprechter moet fungeren. Het is de ideale voorbereiding op de koers de week daarop, de Ronde van Vlaanderen: de ronde die vorig jaar door Van der Breggen winnend werd afgesloten na een demarrage op de Kruisberg. Dit jaar zal zij waarschijnlijk niet van de partij zijn. Met de Ronde van Vlaanderen wordt het Vlaamse klassiekerwerk afgesloten en ingeruild voor het Ardense werk.

Sinds een aantal jaar staat de Amstel Gold Race voor vrouwen op de kalender op dezelfde dag als de mannenwedstrijd. Vorig jaar was het Blaak die de wedstrijd naar zich toetrok door Lucinda Brand en Amanda Spratt voor te blijven. In dezelfde week staan ook nog de Waalse Pijl en Luik-Bastenaken-Luik op het programma om het klassiekerseizoen af te sluiten. Daarna dienen de meerdaagse wedstrijden zich aan.

In de maanden mei en juni staan vier meerdaagse wedstrijden op het programma. De Tour of Chongming Island staat van 9 tot en met 11 mei op het programma in China, waarna vijf dagen later naar de andere kant van de wereld wordt gereisd voor de Tour of California. Niet alle WorldTour-teams starten in deze meerdaagse wedstrijden, zoals Boels-Dolmans en WaowDeals vorig jaar.

De meeste ploegen richten hun pijlen op de Emakumeen XXII. Bira, een klimkoers voor vrouwen in het Baskenland. Wie hier goed is, kun je opschrijven voor de Giro d’Italia Internazionale Femminile, die krap anderhalf maand later van start gaat. De Giro Rosa, zoals de koers vaker wordt genoemd, gaat dit jaar van start in Cassano Spinola en doet de Monte Zoncolan aan. Een kolfje naar de hand van Annemiek van Vleuten, die de wedstrijd vorig jaar met groot machtsvertoon won.

Soeverein in de Giro Rosa: Annemiek van Vleuten op topniveau – foto: Orange Pictures / Sportfoto

Na de Giro Rosa nadert het WorldTour-seizoen alweer bijna haar einde. Een aantal grote wedstrijden is hetgeen wat dan nog resteert. La Course by La Tour de France (19 juli) bestaat nog niet bijster lang, maar is in korte tijd uitgegroeid tot één van de belangrijkste vrouwenwedstrijden. Vorig jaar won Van Vleuten deze wedstrijd na een heroïsch duel met Van der Breggen. Hetzelfde geldt voor de Madrid Challenge by La Vuelta, die op 14 en 15 september verreden wordt. Deze koersen genereren veel media-aandacht en zijn voor de aanwezige teams erg belangrijk om zichzelf in de schijnwerper te zetten. Eén nadeel: La Course by Le Tour de France en de Madrid Challenge by La Vuelta zijn met slechts één en twee etappes nog altijd verre van gelijkwaardig aan de mannenversie.

In de twee maanden tussen La Course en La Vuelta vinden er nog zes WorldTour-wedstrijden plaats. De Prudential RideLondon Classique wordt twee weken na La Course gereden en is een sprintersbal, dat finisht voor de neus van de Britse koninklijke familie in de straat waar het Buckingham Palace staat. Verder zijn er in Zweden WorldTour-punten te verdienen in Vårgårda (een wegkoers en een ploegentijdrit), de Ladies Tour of Norway en de GP de Plouay, wedstrijden waar Marianne Vos vorig jaar dominant was.

De laatste twee WorldTour-wedstrijden die nog niet besproken zijn, zijn de Boels Ladies Tour begin september én de Tour of Guangxi eind oktober. De Boels Ladies Tour is al jaren een Nederlands secondenspel, dat vaak gewonnen wordt door een Nederlandse vrouw. De laatste tien jaar was liefst tien keer een Nederlandse de beste. In de Tour of Guangxi heeft daarentegen nog nooit een Nederlandse renster gewonnen. Deze Chinese Women’s WorldTour-afsluiter staat pas sinds 2017 op de kalender en is een mooi voorbeeld van de mondialisering van het vrouwenwielrennen.

Annemiek van Vleuten kroonde zich vorig jaar tot winnares in de Boels Ladies Tour – foto: Cor Vos

Kalender
9 maart: Strade Bianche
17 maart: Ronde van Drenthe
24 maart: Trofeo Alfredo Binda
28 maart: Driedaagse Brugge-De Panne
31 maart: Gent-Wevelgem
7 april: Ronde van Vlaanderen
21 april: Amstel Gold Race
24 april: Waalse Pijl
28 april: Luik-Bastenaken-Luik
9-11 mei: Tour of Chongming Island
16-18 mei: Tour of California
22-25 mei: Emakumeen XXXII. Bira
10-15 juni: OVO Energy Women’s Tour
5-14 juli: Giro Rosa
19 juli: La Course by Le Tour de France
3 augustus: Prudential RideLondon Classique
17 augustus: Vårgårda TTT
18 augustus: Vårgårda RR
22-25 augustus: Ladies Tour of Norway
31 augustus: GP de Plouay
3-8 september: Boels Ladies Tour
14-15 september: Madrid Challenge by La Vuelta
22 oktober: Tour of Guangxi

Nederlandse wedstrijden
Welke UCI-wedstrijden is Nederland naast de Ronde van Drenthe en de Boels Ladies Tour nog meer rijk? Vijf om in totaal te zijn, waarvan er vier gebundeld zijn in één competitie, de Nederlandse Topcompetitie. Deze Topcompetitie is niet vergelijkbaar met de Topcompetitie zoals we die bij de mannen kennen, maar is eerder te vergelijken met de Holland Cup: een aantal Nederlandse eendagswedstrijden, gebundeld in een klassement.

De eerste wedstrijd in deze Topcompetitie is de Drentse Acht van Westerveld, traditioneel twee dagen voor de Ronde van Drenthe. Veel ploegen die aan de start staan in ‘de Acht’, strijden ook mee in de Ronde van Drenthe. Ryan won vorig jaar bijvoorbeeld de Drentse Acht van Westerveld, waarna ze een paar dagen later in de Ronde van Drenthe naar de tweede plaats sprintte.

De andere drie wedstrijden die tot deze Topcompetitie behoren, zijn de waaierige EPZ Omloop van Borsele in Zeeland, de Omloop van de IJsseldelta in Overijssel en de Veenendaal-Veenendaal Classic. Vaak monden deze wedstrijden uit in een massasprint. Winnares Wiebes eindigde in alle koersen, behalve de Drentse Acht van Westerveld bij de eerste drie. Hierdoor schreef ze het eindklassement op haar naam. De Mijdrechtse was de beste in de IJsseldelta en de 7-Dorpenomloop Aalburg, die in 2019 geen doorgang vindt.

Lorena Wiebes steekt de handen in de lucht in de 7-Dorpenomloop Aalburg – foto: Cor Vos

De laatste Nederlandse UCI-wedstrijd is de Healthy Ageing Tour, die in het noorden van het land wordt verreden. In deze rittenkoers kunnen Nederlandse talenten zichzelf voor het eerst écht laten zien aan het Nederlandse wielerpubliek. Rensters van clubploegen die hier presteren, kunnen in het jaar daarna zomaar opgepikt worden door een WorldTour-team. Vorig jaar beleefde Aafke Soet in dienst van WNT-Rotor haar grote doorbraak in de Healthy Ageing Tour. De Friezin bleef in de slotetappe een aanstormend peloton in Groningen nipt voor. Het eindklassement werd gedomineerd door Boels-Dolmans-rensters: Pieters, Blaak, Majerus en Van der Breggen vulden de top-4.

Kalender
15 maart: Drentse Acht van Westerveld (1.2)
10-14 april: Healthy Ageing Tour (2.1)
21 april: EPZ Omloop van Borsele (1.1)
8 juni: Omloop van de IJsseldelta (1.2)
21 augustus: Veenendaal-Veenendaal Classic (1.1)

Belgische wedstrijden
In België zijn er veel meer UCI-wedstrijden (22 tegen 8) voor vrouwen dan in Nederland. Dit komt mede door alle Vlaamse voorjaarsklassiekers die ook een vrouwenwedstrijd hebben, maar ook door een grote overkoepelende competitie: de Lotto Cycling Cup. Die competitie bundelt negen 1.1- en 1.2-wedstrijden met elkaar. De eerste twee wedstrijden zijn al gereden, de Omloop van het Hageland en Le Samyn des Dames. Deze werden gewonnen door respectievelijk Bastianelli en Jip van den Bos.

De andere wedstrijden die tot dit Belgische regelmatigheidsklassement behoren zijn de GP Dottignies, de Trofee Maarten Wynants, Dwars door de Westhoek, de Flanders Diamond Tour, de Erondegemse Pijl en MerXem Classic. Vorig jaar was het Wiebes die naast de Nederlandse Topcompetitie ook de Belgische Lotto Cycling Cup op haar naam schreef. Zij verzamelde in totaal meer punten dan Janine van der Meer en Evy Kuijpers. De sprintster van Parkhotel Valkenburg won de GP Sofie Goos en eindigde meerdere keren op het podium.

Jip van den Bos won de tweede manche van de Lotto Cycling Cup 2019 – foto: Cor Vos

De overige UCI-wedstrijden in België zijn vaak bij het grotere wielerpubliek iets bekender. Dit komt niet alleen door hun UCI-status op de kalender, maar ook door de mannenversie die verreden wordt. Denk bijvoorbeeld aan de Omloop het Nieuwsblad, Nokere Koerse, Dwars door Vlaanderen en de Brabantse Pijl.

Ten slotte zijn er nog twee belangrijke meerdaagses in het land. De BeNe Ladies Tour, die in juli verreden wordt, wordt onder Belgische licentie verreden, maar komt ook door Nederland. In deze wedstrijd treffen ’s werelds beste ploegen elkaar. Vorig jaar was Vos de beste in deze koers na een spannend duel met Lisa Klein en Katie Archibald. Daarnaast is er nog de Lotto Belgium Tour aan het einde van het jaar. Rensters die nog niet klaar zijn met koersen in de Benelux in (de Boels Ladies Tour is de week daarvoor), kunnen het in de Lotto Belgium Tour voor het laatst met elkaar uitvechten. Liane Lippert was vorig jaar de beste in deze wedstrijd voor Aude Biannic en Lotte Kopecky.

Kalender
2 maart: Omloop het Nieuwsblad (1.1)
3 maart: Omloop van het Hageland (1.1)
5 maart: Le Samyn des Dames (1.2)
10 maart: Omloop van de Westhoek (1.1)
20 maart: Nokere Koerse (1.1)
3 april: Dwars door Vlaanderen (1.1)
8 april: Grand Prix de Dottignies (1.2)
17 april: Brabantse Pijl (1.1)
12 mei: Trofee Maarten Wynants (1.1)
2 juni: Gooik-Geraardsbergen-Gooik (1.1)
9 juni: Dwars door de Westhoek (1.1)
16 juni: Flanders Diamond Tour (1.1)
18-21 juli: BeNe Ladies Tour (2.1)
3 augustus: Erondegemse Pijl (1.2)
11 augustus: MerXem Classic (1.2)
17 augustus: Flanders Classic-Sofie De Vuyst (1.2)
10-13 september: Lotto Belgium Tour (2.1)

Kampioenschappen
Er staan doorheen het jaar nog veel meer wedstrijden, maar wij besluiten dit overzicht met de nationale kampioenschappen, het Europees kampioenschap en het wereldkampioenschap, die elk jaar op een andere plek georganiseerd worden. Het NK in Nederland wordt dit jaar op 26 en 30 juni verreden rondom het heuvelachtige Ede, de achtertuin van Annemiek van Vleuten. Zij zal erop gebrand zijn het rood-wit-blauw mee naar huis te nemen. In België vinden de kampioenschappen plaats op 27 juni in Middelkerke en op 30 juni in Gent. In de wegwedstrijd komen waarschijnlijk de klassiekerrensters en de sprintsters aan bod, op een aantal kasseistroken na is het parcours nagenoeg vlak.

Het Europees kampioenschap wordt dit jaar waarschijnlijk in Alkmaar gehouden van 7 tot en met 11 augustus, alhoewel dit nog niet bevestigd is. Mocht het EK in de kaasstad georganiseerd worden, dan zal het waarschijnlijk een kolfje naar de hand van de sprintsters zijn: Noord-Holland is nu eenmaal niet in het bezit van veel hoogtemeters. Wel is er altijd kans op veel wind. Het wielergekke Yorkshire is dan weer wel bezaaid met hoogtemeters. Hier worden van 22 tot en met 28 september de wereldkampioenschappen wegwielrennen verreden.

Kalender
26 juni: NK tijdrijden, Ede
27 juni: BK tijdrijden, Middelkerke
29 juni: NK op de weg, Ede
30 juni: BK op de weg, Gent
7-11 augustus: EK wegwielrennen, Alkmaar*
22-28 september: WK wegwielrennen, Yorkshire

* Nog niet officieel

Wat kun je van WielerFlits verwachten?

Dit seizoen kruipt WielerFlits nog dichter in het wiel van de vrouwen. Van de Women’s WorldTour-wedstrijden, net als andere Nederlandse en Belgische koersen wordt uiteraard verslag gedaan. Ook tijdens het EK en het WK lees je alles over het vrouwenpeloton op onze site. We blikken met uitgebreide voorbeschouwingen vooruit op de diverse kampioenschappen en een groot deel van de Women’s WorldTour-wedstrijden, te weten Strade Bianche, de Ronde van Drenthe, Trofeo Alfredo Binda, Gent-Wevelgem, de Ronde van Vlaanderen, de Amstel Gold Race, de Waalse Pijl, Luik-Bastenaken-Luik, de OVO Energy Women’s Tour, de Giro Rosa, La Course by Le Tour de France en de Boels Ladies Tour.