Voorafgaand aan het nieuwe seizoen bespreken we traditioneel alle WorldTour-Teams. Vandaag is het de beurt aan het Australische Mitchelton-Scott.

Mitchelton-Scott
Land: Australië
Sponsor: Mitchelton is een wijnbedrijf. Scott is een fietsenmerk.
Sinds: 2012 (voorheen ORICA-Greenedge en ORICA-Scott)
UCI-afkorting: MTS
Fietsen: Scott
Tenue 2018:

Aantal overwinningen 2017: 29
WorldTour-ranking 2017: 7e met 7190 punten
CQ-ranking 2017: 6e met 8916 punten
PCS-ranking 2017: 7e met 3065 punten
Website: http://www.greenedgecycling.com/
Facebook: facebook.com/GreenEdgeCycling/
Twitter: @MitcheltonSCOTT
Instagram: mitchelton_scott

2017
Het rapport van (toen nog) Orica-Scott over het wielerjaar 2017 oogt op het eerste gezicht niet verkeerd: een zevende stek in de WorldTour-ranking, een zesde plaats in de CQ-eindrangschikking en 29 zeges in totaal. En toch zal manager Shayne Bannan niet op tafel hebben staan dansen van vreugde. In vergelijking met 2016 vielen de prestaties van twee van de uithangborden van de ploeg – de Colombiaan Esteban Chaves en de Brit Adam Yates – namelijk wat tegen. Het resulteerde in het feit dat de Australische ploeg, in tegenstelling tot twee seizoenen geleden, geen monumenten wist binnen te slepen, of het podium wist te bemannen van een grote ronde.

Voor Chaves viel er vorig jaar, in tegenstelling tot 2016, weinig te lachen.

In 2016 wist de immer goedlachse Chaves de harten van de wielerliefhebbers te veroveren door zowel op als naast de fiets te stralen. Sportief uitte zich dat in zijn eerste twee podiumplaatsen in een grote ronde. In de Giro d’Italia moest hij in extremis de duimen leggen voor een in de slotweek vliegende Vincenzo Nibali, terwijl hij in de Vuelta a España in extremis dan weer de sprong wist te maken naar het laagste podiumtreetje. Als klap op de vuurpijl schreef hij als eerste Colombiaan zijn naam op de erelijst van de Ronde van Lombardije.

Dit scenario leek in het prille seizoensbegin overigens opnieuw tot de mogelijkheden te behoren, want Chavito en co stonden in de Tour Down Under op punt. De Colombiaanse klimmer hield de eer van de ploeg in het eindklassement hoog; alleen een superieure Richie Porte wist hem van de eindzege af te houden. De nog altijd piepjonge Caleb Ewan bleek de grote veelvraat in de massaspurts: de katachtige sprinter mocht maar liefst viermaal de handen in de lucht steken. De eerste twee maanden van 2017 leverden Orica-Scott tien zeges in totaliteit op: Damien Howson won in eigen land een rit en de eindstand in de Herald Sun Tour, Magnus Cort Nielsen zegevierde tweemaal op Spaanse bodem en Ewan toonde zich ook eenmaal de snelste in de Abu Dhabi Tour.

Een van de in totaal tien zegegebaren van Calew Ewan in 2017 – foto: Sirotti

De gebroeders Yates traden voor de eerste maal uit hun schulp in de maand maart. Adam veegde de nul van de tabellen in de GP Industria & Artigianato, terwijl Simon na een knappe solo de zesde etappe van Parijs-Nice won. Het Vlaamse voorjaar draaide echter uit op een fikse teleurstelling. Waar de ploeg in 2016 met Parijs-Roubaix nog een ware sprookjeseditie beleefde met een zegevierende Matthew Hayman op de Velódrome van Roubaix, was de beste prestatie van een ORICA-Scott renner nu een tweede stek van Jens Keukeleire in Gent-Wevelgem. Luke Durbridge viel in respectievelijk Dwars door Vlaanderen en de E3 Harelbeke net naast het podium. Overigens ontpopte de Australische tijdrijder zich daarmee wel als een van de revelaties van het voorjaar, met ook nog goede eindnoteringen in de Driedaagse De Panne-Koksijde (5e, met winst in de afsluitende tijdrit) Strade Bianche (6e), Ronde van Vlaanderen (12e) en Kuurne-Brussel-Kuurne (12e).

Waar de kasseiklassiekers niet helemaal verliepen zoals vooraf gehoopt, waren de prestaties in de Ardennenklassiekers meer dan verdienstelijk. Dit was vooral te danken aan de regelmaat van de immer betrouwbare Michael Albasini. De ervaren Zwitser reed op kloeke wijze naar het podium in de Amstel Gold Race, om vervolgens een paar dagen later naar zijn vertrouwde top-tien notering (5e) te schieten in de Waalse Pijl. In Luik-Bastenaken-Luik was hij eveneens van voren te vinden met een zevende plaats, pal voor ploegmaat Adam Yates. De rappe Albasini wist in deze periode niet alleen maar ereplaatsen aaneen te rijgen; zowel in de rondes van het Baskenland als Romandië graaide hij een zegeruiker mee.

Simon Yates zette in 2017 een stap als klassementsrenner – foto: Sirotti

De eerste grote ronde van het jaar – de Giro d’Italia – verliep, in vergelijking met 2016, relatief geruisloos. Akkoord: Caleb Ewan wist een etappe te winnen en Adam Yates eindigde als negende in Milaan, maar de ploeg kwam ruim tekort voor het podium. Voor de jonge Brit moet dit aangevoeld hebben als een teleurstelling, na zijn puike vierde plaats in de Tour het jaar ervoor. Naast de Giro verliepen ook de Tour en Vuelta behoorlijk moeizaam. Simon Yates liet in Frankrijk weliswaar (opnieuw) zien uit het juiste klassementshout gesneden te zijn met plek zeven en de jongerentrui, maar de formatie wist geen enkele dagwinst te boeken.

In de Spaanse ronde moest Orica-Scott het zelfs doen met de kruimels. Chaves – die het eerste deel van 2017 miste door knieperikelen en persoonlijke problemen – leek in de eerste week op weg naar een topklassering. Door een serie mindere dagen eindigde hij echter ‘slechts’ als elfde in Madrid. De gebroeders Yates lieten in diezelfde ronde zien dat ze op dit moment te bleu zijn om twee grote rondes binnen één seizoen op topniveau te betwisten. Het zorgde voor een mager eindrapport over de drie grote rondes: één ritzege en twee lage top-tien noteringen. Het staat in schril contrast met de eindbalans na 2016: zes(!) dagzeges en twee podiumplaatsen.

In het najaar wist Caleb Ewan de zegeteller bij te werken met enkele sprintzeges. Hoogtepunten waren de overwinning van Roman Kreuziger in de gloednieuwe Oostenrijkse klimkoers PRO Ötztaler 5500 en het sterke acteren van de jonge Australische klimmer Jack Haig, met ritwinst in de Ronde van Polen als opvallendste wapenfeit. Met Esteban Chaves als troefkaart hoopte de ploeg op meer klatergoud in de Italiaanse najaarsklassiekers. De klimmer kwam als titelverdediger echter zwaar ten val in de Giro dell’Emilia, waardoor hij Il Lombardia aan zich voorbij moest laten gaan. De ploeg reed het laatste monument van het jaar vervolgens als door een hond gebeten; met een 32e notering van Kreuziger als dichtste klassering.

Transfers
Mitchelton-Scott is normaal gesproken geen ploeg die het geld over de balk smijt. De Australische formatie staat bekend als een formatie die weloverwogen shopt in de beloftencategorie (gebroeders Yates), buitenlandse talenten weer over te halen tot een overstap (Chaves) of talenten van eigen bodem weet vast te leggen en daarmee een kans geeft (Edmondson, Ewan, Haig, Howson en Power). Toch bespeuren we voor aanvang van het nieuwe seizoen een lichte trendbreuk. Met het vastleggen van Matteo Trentin en Mikel Nieve is Mitchelton-Scott er duidelijk op gebrand op de korte termijn al te scoren met zijn nieuwe aanwinsten.

Matteo Trentin mag in dienst van Mitchelton-Scott nog meer voor eigen kans gaan – foto: Sirotti

De WorldTour-ploeg heeft met Matteo Trentin een van de revelaties van vorig seizoen weten aan te trekken. Het woord revelatie klinkt wellicht wat vreemd bij een renner die inmiddels al zodanig bij het meubilair behoort als de Italiaan. De manier hoe Trentin echter door het najaar raasde, was indrukwekkend te noemen. Vooral in de Vuelta reed de snelle man annex klassiekerrenner imponerend naar vier dagsuccessen. Reden voor Trentin om na zes jaar Quick-Step andere oorden op te zoeken. Overigens heeft de Italiaan al wel zijn eerste tegenvaller moeten incasseren van 2018: bij een val tijdens training brak hij zijn rib.

Bij Mitchelton-Scott krijgt hij in de klassiekers de vrijheid om voor eigen rekening te koersen. “Matteo zag zich jarenlang vergezeld van de grootste klassiekerrenners. Nu is het zijn beurt om te schitteren. Hij brengt de X-factor naar de huidige klassiekerploeg”, aldus ploegleider Matthew White. Naast het versterken van de klassiekerdelegatie moet hij ook de jonge sprintsensatie Ewan onder zijn vleugels nemen. “Matteo heeft jarenlang gewerkt met Marcel Kittel, en zal daardoor een belangrijke schakel gaan vormen in de trein die we aan het bouwen zijn rondom Caleb.”

Zien we Mikel Nieve in dienst van de Australische formatie weer eens zegevierend over de meet bollen?

De andere grote aankoop is de Spaanse klimmer Mikel Nieve. De 33-jarige Bask reed zich de laatste seizoenen het apezuur voor Chris Froome, en zal bij Mitchelton-Scott hetzelfde proberen te doen voor de kopmannen Chaves en de gebroeders Yates. De rasaanvaller hoopt echter ook enkele persoonlijke doelen te kunnen najagen. “Ik wil graag belangrijk zijn voor het team, en de drie kopmannen ondersteunen tot het einde”, aldus Nieve na het ondertekenen van zijn tweejarige verbintenis.

Naast Trentin en Nieve heeft Mitchelton-Scott zich ook weten te verzekeren van de diensten van werkpaard Jack Bauer (eveneens afkomstig van Quick-Step Floors), het 21-jarige Australische klimtalent Lucas Hamilton en de terugkerende baanrenner/tijdrijder Cameron Meyer. White is in zijn nopjes met deze aanwinsten. “Met Jack halen we dé ideale knecht in huis. Hij is het hele jaar door inzetbaar, in een breed scala aan koersen. Lucas behoort dan weer tot de crème de la crème van het beloftenwielrennen. We kijken er naar uit om hem aan boord te hebben.” Meyer zal zich vooral focussen op de Olympische spelen van 2020 in Tokyo, waar hij wil scoren op het onderdeel madison. “We zullen altijd een ploeg blijven met een Australisch DNA, dus we willen hem graag helpen in het verwezenlijken van die ambitie”, aldus White.

Simon Gerrans in gelukkigere tijden: als eindwinnaar van de Tour Down Under 2016

Tegenover het aantrekken van de vijf genoemde coureurs, staat het vertrek van zes lieden. White en consorten nemen met Simon Gerrans afscheid van een van de grondleggers van de ploeg. De 37-jarige Australiër boekte de afgelopen jaren grote successen (onder meer viermaal de Tour Down Under, Luik-Bastenaken-Luik en Milaan-San Remo) met het team, maar na twee matige seizoenen verkast hij naar BMC, waar hij onder meer zijn landgenoot Richie Porte zal vergezellen.

Het vertrek van sprinter Magnus Cort Nielsen (naar Astana) en klassiekerrenner Jens Keukeleire (Lotto Soudal) zal aanvoelen als een aderlating. Trouwe knecht Mitchell Docker zal volgend seizoen dan weer uitkomen voor EF Education First-Drapac, terwijl de ervaren Spanjaard Rubén Plaza in 2018 een divisie lager zal acteren in het tenue van Israel Cycling Academy. De carrière van de vorig jaar anoniem koersende King Lok Cheung lijkt als een nachtkaars uit te gaan. De 26-jarige coureur uit Hongkong heeft nog altijd geen ploeg gevonden voor komend seizoen.

In
Jack Bauer (Quick-Step Floors)
Lucas Hamilton (opleidingsploeg)
Cameron Meyer (opleidingsploeg)
Mikel Nieve (Sky)
Matteo Trentin (Quick-Step Floors)

Uit
King Lok Cheung (onbekend)
Magnus Cort Nielsen (Astana)
Mitchell Docker (EF Education First-Drapac powered by Cannondale)
Simon Gerrans (BMC)
Jens Keukeleire (Lotto Soudal)
Rubén Plaza (Israel Cycling Academy)

Renners voor 2018
Mitchelton-Scott zal met 25 renners aan het nieuwe seizoen beginnen. Dit is er één minder dan voor aanvang van 2017. White kijkt vol vertrouwen uit naar het begin van het wielerjaar. “We staan er op alle vlakken beter voor dan een jaar geleden. Dit komt omdat we goed hebben ingekocht. De nieuwe renners voegen echt iets toe aan de bestaande ploeg. Ik denk dat we vooral in het klassieke werk en in de massasprints verbetering gaan zien door het aantrekken van renners als Trentin en Bauer.”

Ploegleider Matt White is vol vertrouwen in aanloop naar het komende wielerseizoen

De ploeg wil traditioneel scoren in zowel het klassieke- als het rondewerk. Vooral de Ronde van Vlaanderen staat hoog op het verlanglijstje. “Het is een monument dat we nog altijd niet hebben gewonnen. Het is waarschijnlijk de lastigste om te winnen, maar we hebben een ploeg die daartoe in staat is. Het moge duidelijk zijn dat we daar willen meedingen voor de overwinning. In de grote rondes is het doel dan weer om voor zowel etappezeges als een goed klassement te gaan. Sterker nog: de volgende stap die we moeten zetten is het winnen van een dergelijke wedstrijd.”

De klassiekerdelegatie zal tot en met Parijs-Roubaix worden aangevoerd door Trentin, Durbridge (die op dit moment herstelt van een op het Australisch kampioenschap opgelopen sleutelbeenbreuk) en de 39-jarige Hayman. Voor de klimklassiekers Amstel Gold Race, Waalse Pijl en Luik-Bastenaken-Luik zullen Albasini, de gebroeders Yates, Kreuziger en wellicht ook Chaves de eer van Mitchelton-Scott moeten hooghouden.

Voor de grote rondes heeft White zijn huiswerk inmiddels ook afgerond. Adam Yates keert na een afwezigheid van één seizoen weer terug naar de Tour. “Het was goed om eens een ander programma te rijden, maar ik kijk ernaar uit om weer aan de start te staan van de Tour”, aldus de klimmer. Chaves en Simon Yates wagen zich dan weer aan de combinatie Giro-Vuelta. Voor de Colombiaan een beproefd recept, voor de Brit een noviteit: Yates reed namelijk nog nooit de Italiaanse ronde. “De Giro telt maar 44 tijdritkilometers. Voor mijzelf en het team was dit één van de redenen om in 2018 voor de Giro te kiezen”, aldus Chavito.

Kan Jack Haig zijn ontwikkeling doorzetten? – foto: Sirotti

In de schaduw van de kopmannen zal men ook hopen op de definitieve doorbraak van de talenten van eigen bodem. De kersverse nationaal kampioen Alexander Edmondson (24) kan wellicht een extra stap zetten, en overwinningen boeken in de massaspurts. Nieuwe ruwe diamant Lucas Hamilton zal in de schaduw de tijd krijgen om te gedijen. Van Jack Haig mag dan wel weer het nodige worden verwacht in 2018. “Vorig jaar was ik eindelijk gesetteld in Europa en kon ik mij volledig richten op trainen en koersen. Het heeft mij geholpen om de volgende stap te zetten”, waren de woorden van Haig twee maanden geleden. Voor komend seizoen heeft hij één duidelijke wens. “Ik zou volgend jaar graag de Giro willen betwisten.” Daarnaast is het de vraag of Damien Howson en Michael Hepburn nog een stap kunnen maken. En of Robert Power zijn enorme potentieel eindelijk eens bij de profs kan aanspreken.

Het andere uithangbord van Mitchelton-Scott moet de honneurs waarnemen in de spurts. Caleb Ewan maakt na succesvolle uitstapjes naar de Giro en Vuelta in 2018 zijn debuut in de Tour. “Ik denk dat ik er klaar voor ben. Het is de vierde grote ronde waaraan ik zal deelnemen, en het doel is om een ritzege te boeken.” Hij zal daarbij hulp moeten krijgen van renners als Trentin, Hayman, Impey, Kluge en Mezgec. De Italiaan, Duitser en Sloveen kunnen in bepaalde koersen zelf ook als rappe mannen fungeren.

Selectie Mitchelton-Scott 2018
Michael Albasini
Jack Bauer
Sam Bewley
Johan Esteban Chaves
Luke Durbridge
Alexander Edmondson
Caleb Ewan
Jack Haig
Lucas Hamilton
Mathew Hayman
Michael Hepburn
Damien Howson
Daryl Impey
Christopher Juul-Jensen
Roger Kluge
Roman Kreuziger
Cameron Meyer
Luka Mezgec
Mikel Nieve
Robert Power
Matteo Trentin
Svein Tuft
Carlos Verona
Adam Yates
Simon Yates
Totaal: 25 renners