• donderdag 24 januari 2019 om 18:30

Wielerploegen 2019: Movistar

Voorafgaand aan het nieuwe seizoen stelt WielerFlits zoals ieder jaar alle WorldTour-teams aan je voor. In de achttiende aflevering werpen we een blik op het Spaanse bastion Movistar, de ploeg van wereldkampioen Alejandro Valverde, Nairo Quintana en Mikel Landa.

MOVISTAR 2019
Land: Spanje
Sponsors: Spaanse aanbieder van mobiele telefonie
Sinds: 1980 (voorheen Reynolds, Banesto, Illes Balears en Caisse d’Epargne)
UCI-code: MOV
Fietsensponsor: Canyon
Tenue 2019:

Dit bericht bekijken op Instagram

💙 Movistar 2019: het blijft blauw met zwart! #Movistar #MovistarTeam #Ciclismo #Wielrennen #Koers #Cycling #ProCycling #Cyclisme #Valverde #Quintana #Blue #Blauw

Een bericht gedeeld door Materiaalzone (@materiaalzone) op 18 Dec 2018 om 2:12 (PST)

Movistar in 2018

Alejandro ‘El Imbatido’ Valverde is weer helemaal terug na zijn horrorcrash – foto: Cor Vos

Kan hij het nog? Is een 37-jarige renner in staat om volledig te herstellen van een dubbele beenbreuk? Moet Movistar niet alvast gaan zoeken naar een opvolger? De wielertoekomst van Alejandro Valverde leek in juli 2017 aan een zijden draadje te hangen. De Spanjaard – bezig aan misschien wel het beste seizoen uit zijn carrière – werd hét grootste slachtoffer van de openingsdag van de 104e editie van de Tour de France. In een kletsnat Düsseldorf ging hij onderuit in de proloog, nadat hij – wellicht teveel(?) – risico had genomen in een scherpe bocht. Kermend van de pijn werd El Imbatido op een brancard gehesen en afgevoerd naar het ziekenhuis. Valverde was op dat moment allesbehalve onverslaanbaar.

In het ziekenhuis van Düsseldorf werd de harde diagnose gesteld: een gebroken knieschijf én sprongbeen. Zijn seizoen was zo goed als over, zo was de algemene gedachte. Hier en daar werd er echter ook gevreesd voor het einde van zijn carrière. Zelf hoopte Valverde in 2017 nog wél in actie te komen. Dat gebeurde uiteindelijk niet, maar de Murciaan bleek in november nagenoeg hersteld van zijn blessures. En dus klaar om te schitteren. “Ik weet niet wanneer mijn eerste overwinning komt”, zo liet hij weten. “Maar ik weet dat het niet lang zal duren.” Het bleken profetische woorden.

Valverde als eindwinnaar van de Ronde van Valencia - foto: Cor Vos
Valverde wint de Abu Dhabi Tour - foto: LaPresse

Er zijn maar weinig renners die zó snel herstellen van dergelijke horrorblessures. Maar hoeveel coureurs winnen alweer na slechts vijf wedstrijddagen? Alejandro Valverde is echter een geval apart, un fenomeno. De Spanjaard is als goede wijn: hoe ouder, hoe beter. Na enkele ereplaatsen op Mallorca, was het op 1 februari al raak: Valverde won de tweede etappe van de Ronde van Valencia. Twee dagen later won hij opnieuw een rit, om één dag later ook nog eens de eindzege te pakken. “Dit voelt fantastisch”, klonk hij blij én opgelucht. Het bleek slechts het begin van een lange zegereeks: Valverde won in de daaropvolgende weken ook de Abu Dhabi Tour én de Ronde van Catalonië. Bovendien werd hij nog knap vierde in Strade Bianche.

Valverde begon zodoende ‘gewoon’ weer als topfavoriet aan zijn Ardennenklassiekers. Hij bleef voor het eerst sinds 2014 echter met lege handen achter. Zo werd hij door Julian Alaphilippe onttroond in de Waalse Pijl (2e) en kwam hij er niet aan te pas in Luik-Bastenaken-Luik. Zo beëindigde Valverde een succesvol voorjaar toch op een valse noot. De tweede seizoenshelft stond voor de Movistar-kopman in het teken van de grote rondes. In de Tour de France (14e) viel hij door de mand, maar in de Vuelta a España (5e) deed hij lang mee om de eindzege. Zo stond hij na achttien etappes nog op plaats twee, op slechts 25 seconden van leider Simon Yates. Was Valverde op weg naar zijn tweede Vuelta-zege, negen jaar na zijn eerste triomf? Het antwoord was nee, want in de Andorrese Pyreneeën kraakte Valverde definitief.

Nairo Quintana winnend: we hebben het in 2018 veel te weinig gezien – foto: Cor Vos

Hoe zit het eigenlijk met de twee andere kopmannen binnen Movistar, Nairo Quintana en Mikel Landa? De Colombiaan richtte zich in 2018 volledig op de Tour de France. De gevleugelde klimmer wilde zich eindelijk kronen tot eerste Colombiaanse Tourwinnaar. Hij hield zich dan ook bewust gedeisd tijdens de eerste seizoenshelft. “Om energie te sparen met het oog op de Tour”, zo luidde zijn verklaring. Quintana’s aanpak leek zijn vruchten af te werpen: hij won namelijk de koninginnenrit in de Ronde van Zwitserland, de prelude op de Franse ronde. In de Tour zelf viel de Colombiaan echter vies tegen. Hij eindigde slechts als tiende, op bijna een kwartier(!) van eindwinnaar Geraint Thomas. Het enige lichtpuntje was zijn overwinning op de Col du Portet. Ook in de daaropvolgende Vuelta a España (8e) reed hij achter de feiten aan. Quintana’s achtste profjaar gaat zo de boeken in als het slechtste seizoen uit zijn carrière.

Niet alleen Quintana had een matig seizoen: ook Mikel Landa kijkt terug op een moeizaam 2018. De Baskische klimmer werd echter het slachtoffer van een flinke dosis pech. Na een redelijk goed voorjaar – met als hoogtepunten ritwinst in Tirreno-Adriatico én een tweede plek in de Ronde van het Baskenland – richtte Landa zich vol op de Tour de France. Zijn ploeg Movistar begon met torenhoge verwachtingen aan de Franse ronde. Valverde, Quintana en Landa: El Tridente ging de Tour op zijn kop zetten. Het magische drietal werd echter volledig weggereden. Landa werd uiteindelijk de beste Movistar-renner, maar met een zevende plaats kon hij toch allerminst tevreden zijn. Een verzachtende omstandigheid: de Spaanse klimmer kwam hard ten val in de kasseienetappe naar Roubaix, waardoor hij flink gehavend de bergen opreed.

Het bleek niet de enige val van Landa, want in de Clasica San Sebastián was het weer raak. De Bask was betrokken bij een massale crash, waardoor hij moest opgeven. Hij bleek een breuk in een wervel én rib te hebben opgelopen. Hierdoor moest hij de Vuelta a España en het WK aan zich voorbij laten gaan, en kwam er al vroeg een einde aan een seizoen vol pech. Mede door het mindere presteren van twee van de drie kopmannen won Movistar in totaal 26 keer: dat zijn vijf zeges minder dan in 2017. We sluiten echter af met Alejandro Valverde, want zijn belangrijkste overwinning tellen we niet mee: de wereldtitel in het Oostenrijkse Innsbruck. Die behaalde Valverde namelijk in het tenue van de Spaanse selectie. Movistar zal er echter niet om rouwen, aangezien de ploeg volgend jaar de wereldkampioen in haar rangen heeft, wat voor de nodige publiciteit zorgt.

Alejandro Valverde sprint naar de wereldtitel in Innsbruck – foto: Cor Vos

Aantal overwinningen: 26
Belangrijkste resultaten:
Volta Ciclista a Catalunya – winst in eindklassement
Parijs-Nice – winst in eindklassement
Tour de France – winst in etappe 17
Vuelta a España – winst in etappes 2 en 8
Giro d’Italia – winst in etappe 8

Waar won Movistar?

Transfers

Jürgen Roelandts rijdt dit seizoen verrassend voor Movistar – foto: Cor Vos

Movistar is – in tegenstelling tot UAE Emirates en Bahrain Merida – niet de ploeg van de miljoenenaankopen. Het vertrouwt op zijn sterkhouders, terwijl de kern al enkele jaren hetzelfde is. Waarom? “De ploeg trekt nooit veel renners aan, ook geen grote namen. Een nieuwe grote naam kan namelijk als stoorzender werken, omdat de band tussen de renners zo sterk is”, zo liet oud-Movistar-renner Rory Sutherland eerder weten aan WielerFlits. De Spaanse WorldTour-ploeg hoefde ook niet te shoppen, aangezien met Victor De La Parte (CCC Team), Nuno Bico (Burgos-BH) en Dayer Quintana (Neri-Selle Italia) slechts drie renners het team verlieten.

Toch is Movistar verantwoordelijk voor een van de meest verrassende transfers van 2018. Het trok met Jürgen Roelandts namelijk een Belgische kasseienvreter aan. De van BMC afkomstige Roelandts is pas de tweede Belg in de geschiedenis van de Spaanse ploeg: Francis Vermaelen was in 1983 de eerste. Waarom dit Spaanse avontuur? “Het is een team waarvoor ik altijd veel sympathie heb gehad”, zo liet Roelandts recent weten aan WielerFlits. “Ik krijg een vrije rol in de klassiekers. Ik denk dat ik de ploeg mijn met ervaring wel wat kan bijbrengen in het Vlaamse voorjaar.”

Verder presenteerde Movistar de voorbije weken nog drie aanwinsten: Carlos Verona, Lluís Mas en Eduard Prades. Verona maakt de overstap van Mitchelton-Scott, terwijl Mas en Prades de sprong maken vanuit het ProContinentale circuit. Vooral het aantrekken van Prades is interessant, aangezien de heuvelsprinter vorig jaar nog de rondes van Noorwegen en Turkije won. “Alles zal veranderen”, zo laat Prades weten. “Ik zal voornamelijk in dienst rijden, maar ik hoop af en toe mijn eigen kans te gaan. Als ik een mogelijkheid krijg, zal ik die zeker pakken.”

UIT
Victor De la Parte (CCC Team)
Nuno Bico (Burgos-BH)
Dayer Quintana (Neri-Selle Italia)
Jaime Roson (geschorst)

IN
Carlos Verona (Mitchelton-Scott)
Jürgen Roelandts (BMC)
Lluís Mas (Caja Rural-Seguros RGA)
Eduard Prades (Euskadi-Murias)

Renners voor 2019

Kent Mikel Landa dit seizoen geen pech? – foto: LaPresse/Fabio Ferrari

Movistar heeft geleerd van het afgelopen jaar, want El Tridente is uit elkaar gehaald. Alhoewel: wellicht kunnen we in de Giro d’Italia ook wel spreken van een koningstrio. Zowel wereldkampioen Valverde, Landa als Richard Carapaz zullen zich focussen op de Italiaanse ronde. Landa heeft zich al uitgesproken: de Bask gaat voor het klassement. Valverde is niet zo resoluut als zijn landgenoot, maar zal – naast het winnen van etappes – ongetwijfeld zijn wagonnetje zo lang mogelijk willen aanhaken. En Carapaz? De 25-jarige klimmer lijkt niet de aangewezen kopman, maar windt er geen doekjes om. “Ik wil de roze trui naar Ecuador brengen”, stelt hij onomwonden. “De ploeg zal op mij worden afgestemd”, zo vertelde Carapaz vorig jaar. Denkt Movistar er echter ook zo over?

De Spaanse ploeg zal in de Giro kortom op volle oorlogssterkte aantreden. Wie er overblijven voor de Tour de France? Wat te denken van Quintana, die zich opnieuw zal focussen op La Grande Boucle. De Colombiaan – die eerder aangaf niet meer te willen koersen met drie kopmannen – gelooft nog altijd in een eerste Tourzege. “De Tour is een droom die ik heb. Ik zal het blijven proberen”, aldus de klimmer. Quintana krijgt in ieder geval een ideaal parcours voorgeschoteld, met meerdere beklimmingen op hoogte, hét terrein van de man uit Cómbita. Hij krijgt in de Tour het gezelschap van onder meer Landa – die dus de dubbel Giro-Tour zal rijden – en Marc Soler. En Valverde? “Ik geniet niet in de Tour”, is de Spanjaard duidelijk, die dan ook niet zal starten.

Valverde hoopt dit jaar veel te winnen als wereldkampioen – foto: Cor Vos

Hoe zullen de kopmannen zich voorbereiden op de grote rondes? Al kunnen we in het geval van Valverde niet spreken over voorbereiden. De Spanjaard staat er traditioneel vanaf het begin van het seizoen. De wereldkampioen begint zijn jaar op Mallorca en zal zich traditioneel richten op koersen als Strade Bianche, de Ronde van Catalonië en de heuvelklassiekers. Quintana begint zijn wegcampagne in Zuid-Amerika met de Vuelta a San Juan en de Ronde van Colombia, terwijl Landa eveneens start op Mallorca. Die laatste zal zich voor de Giro focussen op Tirreno-Adriatico én ‘zijn’ Ronde van het Baskenland. En voor welke aanloop kiest Carapaz? De revelatie van vorig jaar begint ‘dichtbij’ huis, om daarna naar Europa af te zakken voor onder meer Parijs-Nice.

Movistar bestaat uit meer dan alleen het genoemde viertal. Zo hebben we het nog niet gehad over Marc Soler, de Spaanse groeibriljant. Vorig jaar verraste hij door de eindzege te pakken in Parijs-Nice. Betekent dit ook meer vrijheid voor de ranke klimmer? “Het ligt aan de plannen van onze kopmannen. Als zij starten, dan zal ik gewoon in dienst moeten rijden.” Toch wil de klimmer iets afstrepen van zijn persoonlijke bucket list. “Ik zou ontzettend graag een Touretappe willen winnen.” Verder is het uitkijken naar de voorjaarspassage van Roelandts, de snelle benen van Carlos Barbero en de immer onvoorspelbare Carlos Betancur.

foto: La Presse
Foto: ASO