Wilco Kelderman kan op zijn 29e al terugkijken op een mooie wielercarrière, maar de renner van Team Sunweb kende ook al veel tegenslag. “Ik was vroeger bezig met de vraag: wat vinden mensen van me? Nu ben ik realistischer. Ik droom minder”, zo vertelt Kelderman in een uitgebreid interview met het Algemeen Dagblad.

Kelderman leek in 2014 klaar om de wielerwereld te bestormen. Zo eindigde hij als zevende in de Giro d’Italia en maakte hij indruk in het Critérium du Dauphiné door in het hooggebergte duels uit te vechten met Chris Froome en Alberto Contador. De renner van (toen nog) Belkin Pro Cycling Team was de trotse nummer vier van de Franse rittenkoers.

Over beginjaren: “Ik begon door te slaan”
In de zomer van 2014 ging het echter al langzaam mis. De beloftevolle ronderenner begon nóg meer te trainen en minder te eten. “Ik wilde te veel en werd te extreem. Ik begon door te slaan en at in de koers niet goed genoeg, met als gevolg dat ik er soms doorheen zakte. Ik was niet heel erg slecht, maar ik miste iets.”

Kelderman maakte pas in 2017 de switch, bij zijn overstap naar Team Sunweb. De renner begon zich ook minder aan te trekken van kritiek. “Nu boeit het me niet meer wat mensen van me denken. Toen ik kopman werd en een ploeg moest dragen, begon ik me ook af te vragen: is het wel haalbaar wat ze verlangen? Ik ben nu realistischer.”

“Ik moet in de koers soms meer een klootzak zijn”
Kelderman eindigde in 2017 als vierde in de Vuelta a España en leek klaar om alsnog zijn belofte in te lossen, maar werd vaak teruggeslagen door fysiek leed na een nieuwe valpartij. Deels door brute pech, maar deels ook door gretigheid. Kelderman legt uit: “Ik voel soms mijn eigen limiet niet en wil dan te graag. Zo brak ik vorig jaar mijn nek in de Ronde van Catalonië.”

“Ik reed op dat moment op kop omdat Michael Matthews de etappe kon winnen. Ik hoefde niet op kop te rijden, maar wilde mezelf niet sparen. Ik moet op dat soort momenten misschien meer aan mezelf denken. In de koers moet ik af en toe meer een klootzak zijn, maar ik ben niet echt een killer. Ik vind het ook gewoon prachtig om iemand anders te helpen om te winnen.”

“Daar geniet ik soms meer van dan dat ik zelf op de voorgrond sta”, aldus Kelderman, die ondanks enkele tegenslagen nog altijd gelukkig is als profwielrenner. “Ik vind fietsen ontzettend mooi en zie er een uitdaging in om weer terug te komen.”