Een dag voordat de mannen het WK in Richmond afsluiten, is het de beurt aan hun beste vrouwelijke collega’s. De wegwedstrijd voor vrouwen stond voor Nederland in het verleden vaak garant voor succes, gezien het recordaantal van 26 medailles dat in de voorgaande edities werd veroverd. Is Anna van der Breggen sterk genoeg om voor de tiende Nederlandse wereldtitel te zorgen? En wie zijn op het niet te onderschatten parcours in de Verenigde Staten haar voornaamste rivalen? WielerFlits blikt vooruit.

Historie
Waar het WK voor mannen in 1927 in het leven werd geroepen, strijden de vrouwen sinds 1958 om de wereldtitel. In het Franse Reims zorgde Elsy Jacobs uit Luxemburg destijds voor de primeur. De wedstrijd werd toen al gelijktijdig georganiseerd met de wedstrijd voor de mannen en dat is daarna ook zo gebleven. Alleen in 1984, 1988 en 1992 werd besloten in verband met de Olympische Spelen de vrouwenwedstrijd te schrappen.

Zoals gezegd was er aan Nederlands succes in de edities die achter ons liggen geen gebrek. Frankrijk leverde weliswaar één keer vaker de kampioen (in totaal 10 keer) met negen gouden, twaalf zilveren en vijf bronzen medailles veroverde Nederland met afstand het meeste eremetaal. In het recente verleden was dat vooral dankzij Marianne Vos. Zij belandde in acht van de voorgaande negen edities op het podium.

Met die traditie werd vorig jaar gebroken. In een regenachtig Ponferrada kwam Vos er in een groepje van veertien vrouwen niet aan te pas en bleef ze steken op de tiende plaats. Française Pauline Ferrand-Prévot pakte de regenboogtrui, voor de Duitse Lisa Brennauer en Emma Johansson uit Zweden.

Dat Vos ook dit jaar niet in de prijzen zal vallen, is al op voorhand bekend. De Brabantse kampt al het hele jaar met blessures en moest daarom al in een vroeg stadium de hoop om het WK te rijden laten varen.

Laatste tien winnaressen:
2014: Pauline Ferrand-Prévot
2013: Marianne Vos
2012: Marianne Vos
2011: Giorgia Bronzini
2010: Giorgia Bronzini
2009: Tatiana Guderzo
2008: Nicole Cooke
2007: Marta Bastianelli
2006: Marianne Vos
2005: Regina Schleicher

Parcours
De route die voor de vrouwen is uitgestippeld, bestaat uit acht rondjes van 16,2 kilometer over een vrij technisch stadsparcours. De totale afstand komt daarmee uit op 129,8 kilometer (net als de mannen junioren, die eveneens zaterdag in actie komen). Dit is iets langer dan vorig jaar in Ponferrada, toen het parcours 127,4 kilometer lang was.

Om in Richmond van een klimparcours te spreken gaat te ver, al liggen er wel een aantal obstakels op de route die het peloton stevig uit zullen dunnen. Dat geldt niet voor het eerste deel van het rondje. Op wat vervelende bochten na (zoals een 180 graden-draai bij het standbeeld van oud-president Jefferson Davis) leveren de eerste twaalf kilometer voor het overgrote deel van het peloton geen problemen op.

Dat beeld verandert in de laatste vier kilometer. Na een eerste klimmetje van 350 meter (6 procent gemiddeld) gaat het via smalle, bochtige wegen naar Libby Hill Park in de historische wijk Churchill Hill. De weg loopt hier 250 meter lang gemiddeld 7,6 procent omhoog en is bovendien bezaaid met kasseien.

Na een korte en snelle afdaling, met drie haakse bochten, wacht met de honderd meter lange klim (gemiddeld stijgingspercentage van elf procent) de volgende uitdaging. Op de top, die ligt op 2,4 kilometer van de finish, dalen de rensters naar Shockoe Bottom. Het vierde en laatste klimmetje begint ongeveer onder de boog van de laatste kilometer (300 meter a 6,9 procent) en was al te zien in de ploegentijdrit. De laatste 680 meter naar de finish gaat het nog vals plat omhoog.

Favorieten

Lizzie Armistead – Foto: Sirotti

Waar de afgelopen jaren Marianne Vos steevast de favorietenrol in haar maag gesplitst kreeg, zal er deze keer minder naar één persoon worden gekeken. Als er dan toch een favoriete aangewezen moet worden, is dat Lizzie Armitstead. De Britse renster van Boels-Dolmans Cycling is bezig aan een prima seizoen, wat resulteerde in de eindzege in het klassement van de World Cup.

Anna van der Breggen – Foto: Sirotti

De beslissing in de wereldbeker forceerde Armitstead door de afsluitende GP de Plouay-Bretagne in de sprint te winnen en daarmee voldoende punten te pakken om Anna van der Breggen af te troeven. Voor de Nederlandse was dat misschien het enige smetje op een verder formidabel seizoen, waarin ze onder meer La Course en de Giro Rosa won.

Met brons in de ploegentijdrit en zilver in de individuele tijdrit ontbreekt er dit WK nog maar één kleur in de collectie van de 25-jarige Nederlandse. Al had het parcours voor haar best wat selectiever mogen zijn. In de wegwedstrijd was Van der Breggen al een aantal keer dicht bij het podium. In 2012 werd ze vijfde, een jaar later eindigde ze nog een plekje hoger.

Jolien D’Hoore – Foto: Rudie Ottens

Ook België heeft een van de topkandidaten in huis. Jolien D’Hoore heeft haar zinnen volledig gezet op het WK en is in de sprint moeilijk te kloppen. Vorige maand besloot ze zelfs haar leiderstrui in de World Cup niet te verdedigen om haar trainingsopbouw met het oog op Richmond niet te verstoren. Met twee ritzeges in de Boels Rental Ladies Tour onderstreepte ze nogmaals dat er rekening met haar moet worden gehouden.

Als het om het behalen van wereldtitels gaat, geldt Pauline Ferrand-Prévot als ervaringsdeskundige. De Française is niet alleen regerend wereldkampioene op de weg, maar ook in het veldrijden en het crosscountry mountainbike. Toch viel het aantal overwinningen op de weg dit seizoen wat tegen. Alleen het Frans kampioenschap en een rit in de Giro Rosa wist ze aan haar palmares toe te voegen.

Ook de nummers twee en drie van vorig jaar, Lisa Brennauer en Emma Johansson, horen weer bij de kanshebbers. Brennauer haalde in Ponferrada zowel in de tijdrit als in de wegwedstrijd het podium en dat kunstje hoopt ze in Richmond te herhalen. Johansson aast op haar eerste wereldtitel op de weg, na al een keer zilver en een keer brons te hebben gepakt.

Giorgia Bronzini – Foto: Sirotti

De Amerikaanse fans zullen hun hoop hebben gevestigd op Megan Guarnier, winnares van de Tour of Norway en de Strade Bianche. Evelyn Stevens, Shelley Olds en Lauren Stephens zijn eveneens sterke troeven. De Italianen rekenen op Giorgia Bronzini, Elisa Longo Borghini en Elena Cecchini. Andere outsiders zijn de Australische Tiffany Cromwell, de Zuid-Afrikaanse Ashleigh Moolman en de Poolse Katarzyna Niewiadoma.

Bij Nederland hoeven we ons natuurlijk niet helemaal blind te staren op Van der Breggen. Met Lucinda Brand, Chantal Blaak, Ellen van Dijk, Roxane Knetemann, Amy Pieters en Iris Slappendel is er ook in de rest van de selectie voldoende kwaliteit aanwezig. Brand liet dit seizoen met haar Nederlandse titel op de weg en een ritzege in de Giro Rosa al zien tot mooie dingen in staat te zijn.

Favorieten volgens WielerFlits
**** Lizzie Armitstead
*** Anna van der Breggen, Jolien D’Hoore
** Pauline Ferrand-Prévot, Emma Johansson, Megan Guarnier
* Giorgia Bronzini, Ashleigh Moolman, Lisa Brennauer, Katarzyna Niewiadoma

Deelnemerslijst

[poll id=”117″]