Per Strand Hagenes is de nieuwe wereldkampioen bij de junioren. De 18-jarige Noor, die volgend jaar zal uitkomen voor de opleidingsploeg van Jumbo-Visma, viel aan op de Wijnpers en kwam na een solo van enkele kilometers als eerste over de streep. De Fransman Romain Grégoire veroverde het zilver, de Est Madis Mihkels won de sprint om plaats drie.

Na een snipperdag was het vandaag weer volle bak koers in Vlaanderen. De junioren mannen moesten al vroeg uit de veren, want om 8.15 uur begon voor de jongste renners op dit WK de mondiale titelstrijd. De junioren mannen kregen een wedstrijd van net iets meer dan 121 kilometer, met onderweg maar liefst 32 hellingen, voor de wielen geschoven. Voor de start stonden de namen van thuisfavorieten Cian Uijtdebroeks en Alec Segaert, kersvers wereldkampioen tijdrijden Gustav Wang, de Noor Per Strand Hagenes en de Europese kampioen Romain Grégoire hoog op de favorietenlijstjes.

Gevallen Uijtdebroeks koerst achter de feiten aan 
Opschudding van bij de start, want al snel gingen enkele renners tegen de grond. Ook Uijtdebroeks, toch een van de favorieten voor de wereldtitel, was betrokken bij een vroege valpartij. Het Belgische supertalent, dat inmiddels al een profcontract bij BORA-hansgrohe op zak heeft, zat al snel weer op de fiets, maar was wel op achtervolgen aangewezen. Uijtdebroeks stond er vervolgens helemaal alleen voor in zijn verwoede jacht om de scheve situatie recht te zetten, maar bij het ingaan van de derde ronde reed hij nog altijd tussen de volgwagens. Was dit de inspanning te veel richting de finale?

Tarling in de aanval – foto: Cor Vos

Uijtdebroeks had ook de pech dat er in het peloton stevig werd doorgereden. Van een georganiseerde jacht op drie koplopers was niet echt sprake, maar door enkele tempoversnellingen van onder meer de Denen en de Noorse selectie bleef de gang er goed in. De Tsjech Milan Kadlec, de Duitser Luis-Joe Lührs en de Brit Joshua Tarling, die op voorhand toch werden gezien als serieuze outsiders voor de titel, waren weggereden op de smalle Sint-Antoniusberg en wisten hun voorsprong uit te diepen tot één minuut. Het was echter vechten tegen de bierkaai, in het peloton was het stilte voor de storm.

Noorwegen en Frankrijk bepalen het tempo 
Halverwege de wedstrijd zagen we de Noren de koers in handen nemen voor Per Strand Hagenes, die het hele seizoen al uitstekend op dreef is en in Trento bijna de Europese wegtitel veroverde. Na verloop van tijd bood ook Frankrijk de helpende hand, waardoor de voorsprong van de drie koplopers steeds kleiner werd. In de achtergrond zagen we overigens nog steeds Uijtdebroeks hemel en aarde verzetten om nog iets van zijn wedstrijd te maken, maar zijn achterstand was inmiddels opgelopen tot meer dan vier minuten. Boeken toe voor de Belgische topfavoriet, die al een gebrekkige voorbereiding kende richting het WK.

Nederland en België speelden een bijrol – foto: Cor Vos

Met nog ruim dertig kilometer te gaan werden Kadlec, Lührs en Tarling ingerekend en kon de strijd om de wereldtitel écht beginnen. In de voorlaatste ronde beproefden Daniel Schrag (Duitsland) en Dario Igor Belletta (Italië) hun geluk en in tweede en zelfs derde instantie wisten de Fransen Pierre Gautherat en Eddy le Huitouze, de Deen Simon Dalby en de Brit Finlay Pickering aan te sluiten. Deze zes koplopers hoorden als eerste de bel van de laatste ronde, maar de verschillen waren nog altijd speelbaar. Het flink uitgedunde peloton, nog amper veertig renners groot, volgde op goed vijftien seconden.

Hagenes doet een gooi naar de wereldtitel 
Op de Keizersberg hadden de zes vluchters nog altijd een beperkte voorsprong, maar dit bleek ook het punt voor de twee overgebleven tenoren van dit WK, Grégoire en Strand Hagenes, om hun pijl af te schieten. De Fransman en Deen wisten met sprekend gemak het laatste gaatje te dichten en met negen koplopers reden we naar de voet van de Wijnpers. Vlak voor het aansnijden van deze nijdige helling, in een verraderlijke bocht, gingen enkele koplopers onderuit. Strand Hagenes zat net voor de valpartij en besloot op hetzelfde moment vol door te trekken.

Hagenes schudt aan de boom, de rest moet passen – foto: Cor Vos

De Noor, die volgend seizoen zal uitkomen voor de opleidingsploeg van Jumbo-Visma wist zijn overgebleven vluchtkompanen uit het wiel te kletsen en had opeens een zee van voorsprong op zijn naaste belager Grégoire. De Fransman was opgehouden door de crash en moest zo in de achtervolging, maar bleek niet meer in staat om Strand Hagenes bij te benen. De koploper nam met verve de laatste passage van de Sint-Antoniusberg voor zijn rekening en had alle tijd om zijn wereldtitel te vieren. Grégoire kwam uiteindelijk nog als tweede binnen, terwijl Mihkels Estland een bronzen medaille wist te bezorgen.

De Belgen en Nederlanders speelden geen hoofdrol op dit WK. Vlad Van Mechelen finishte nog wel in de top-10, maar met een achtste plek bleef het bij een ereplaats. Mike Bronswijk was de eerste Nederlander in de uitslag: de 18-jarige renner finishte met een twaalfde plek net buiten de top-10.