Zaterdag is het vijf jaar geleden dat Michael Goolaerts overleed in Parijs-Roubaix. Wout van Aert, die tijdens die fatale koers ploeggenoot was van de 23-jarige Belg, zit nog altijd dagelijks in zijn hoofd met de overleden coureur. “Het eerbetoon zit al lang in mijn hoofd, maar ik heb het nog niet kunnen tonen. Dat vreet ergens aan mij.”

Een must have voor alle wielerfans! Met de Black Friday deal van RIDE Magazine haal je het ideale cadeautje voor de feestdagen in huis. Voor slechts € 13,95 ontvang je de najaars- en de winter-editie in jouw brievenbus. Dat betekent meer dan 300 pagina’s aan schitterende wielerverhalen. Wacht niet te lang, want OP=OP. Bestel nu jouw magazines en verzeker je van uren leesplezier.

“Er zit veel meer emotionele lading bij Parijs-Roubaix dan in een andere koers”, vertelt Van Aert in een exclusief interview met Het Laatste Nieuws. “Ik weet nog dat ik er in die eerste editie zo naar had uitgekeken om in de Vélodrome te finishen. Het was mijn eerste voorjaar op de weg. Alles was goed gegaan, Roubaix was mijn laatste inspanning. Nadien zouden we vieren, maar eenmaal over de streep werd ik meteen weggeleid van de piste en mocht ik van de ploeg niet met de media praten. Ik snapte niet waarom. Ze zeiden: ‘Michael is gevallen’. Ik dacht toen: ‘Goh, gevallen, er zullen wel meerdere renners zijn gevallen.’ Pas in de bus kreeg ik het hele verhaal te horen.”

“Ik kan mij nog perfect herinneren hoe die avond is verlopen, dat is blijkbaar eigen aan traumatische ervaringen. We hebben toen lang moeten wachten op nieuws. Ik denk dat het al middernacht was, toen we te horen kregen dat Michael overleden was. We waren toen nog samen met de ploeg en dan zie je hoe iedereen daar op zijn eigen manier op reageert. Heel bizar.”

Sinds die dag zit Van Aert met Goolaerts in zijn hoofd. Hij denkt elke dag aan zijn overlijden, als hij de rouwband ziet die de ploeg droeg in Brabantse Pijl een paar dagen later. Praten doet Van Aert er niet veel over, al heeft hij wel enige tijd een psycholoog bezocht. “Dat heeft geholpen om het stilletjesaan een plaats te geven, al weet ik nog altijd niet of dat echt gelukt is of dat zoiets überhaupt kan.”

Eerbetoon
Een zegegebaar voor Goolaerts als hij Parijs-Roubaix wint, zit al even in het hoofd van de renner van Jumbo-Visma. De afgelopen edities kon Van Aert die mede door pech niet laten zien. “Ik vind het frustrerend dat ik na die eerste Roubaix dacht: wat er met Michael gebeurd is, ga ik gebruiken als extra motivatie om hier ooit eens te winnen en dat gaat niet lang duren.”

“Het jaar nadien reed ik drie keer lek, daarna werd het uitgesteld door Covid.Ik ben nog nooit door het Bos van Wallers gepasseerd zonder materiaalpech. Voorlopig is die koers vervloekt voor mij. Het heeft nog geen enkele editie meegezeten, waardoor ik het eerbetoon voor Michael dat al lang in mijn hoofd zit, nog niet heb kunnen tonen. Dat vreet ergens aan mij.”