Column De komende weken vertoef ik in warmere oorden. Het was vandaag om en bij de twintig graden tijdens mijn eerste ‘werkdag’ in Calpe. Plezant trainen, zo. Met een dubbel doel in het achterhoofd: zoveel mogelijk frisheid bewaren richting het klassieke voorjaar, maar tegelijkertijd ook aan de conditie werken om beter te worden in de resterende weken van het veldritseizoen. Met de intentie die vorm dan aan te houden tot aan het WK in Bogense. 

Voor wie me zaterdag en/of zondag zag uitrijden op de rollen onmiddellijk na de wedstrijd en het maar een vreemd gezicht vond, wil ik dit toch nog even kort toelichten. Eerst en vooral: na de wedstrijd rijdt elke profveldrijder nog even de benen los op de rollen. Alleen, als je eerst een flashinterview, een podiumceremonie en nog eens een reeks interviews hebt, dan kan je pas een klein uur na de finish naar de camper. Ondertussen heb je je in de perstent wel snel opgefrist, maar je loopt wel een uur rond met de benen vol melkzuur. En eens op de Tacx aan de camper, rijd je je toch nog opnieuw in het zweet. Geef toe, de volgorde klinkt – en ís ook – niet ideaal.

Dus wilde ik dat het voorbije weekend toch een keer anders aanpakken. Door onmiddellijk na de finish los te rijden, werk je je lactaat veel efficiënter weg en herstel je gewoon veel sneller. Het leek mij het proberen waard en het is me goed meegevallen. Eenmaal alle verplichtingen achter de rug snel naar de camper, douchen en weg. Sneller thuis of op hotel en sneller massage. Heeft mij dat zondag geholpen? De benen voelden in elk geval goed aan, zowel tijdens de verkenning als tijdens de cross. Maar zoiets is uiteraard niet meetbaar.

Bakelants, Cras, Chainel
Gisteren vloog ik dus naar Spanje. Ook Quinten Hermans en de broers Merlier verblijven in hetzelfde hotel. Maar er sluiten op training nog wel meer renners aan. Vandaag waren dat bijvoorbeeld Jan Bakelants en Steff Cras. Morgen komt onze Franse collega Steve Chainel – die in Alicante verblijft – met ons groepje meetrainen. Zo wordt het de komende weken een komen en gaan van verschillende renners waar ik mee op pad ga. Super plezant, al zal ik er altijd op toezien dat ik niet van mijn schema afwijk. Indien nodig train ik nog een uurtje bij (niet vergeten dat die wegrenners nog in volle opbouw zijn). Als ik intervaltraining heb, doe ik die blokken op een klim en rijd ik nadien wat trager zodat de mannen weer kunnen bijbenen.

Mijn schema bestaat uit een combinatie van duurtrainingen, aangevuld met wat werken aan mijn explosiviteit. Dat laatste vooral in functie van de cross. De duurtrainingen – morgen staat bijvoorbeeld vijf uur op het menu – is deels in functie van het voorjaar, maar evenzeer om er in de cross mijn voordeel uit te halen. Die moeten er voor zorgen dat ik hierna de conditie kan aanhouden tot na het WK in Bogense.

Opnieuw teleurstellende eerste seizoenshelft
Voor het tweede jaar op rij worden de kampioenschappen in het veld bijzonder belangrijk voor mij. Uiteraard had ik er zoals Mathieu van der Poel een hele winter willen staan, maar net als vorig seizoen is het ook nu verkeerd uitgedraaid. Het was wel degelijk het doel om deze keer wel van meet af aan goed te zijn, maar door omstandigheden is die eerste seizoenshelft nog maar eens de mist ingegaan. Ook voor mij een zeer grote teleurstelling. Wat me nog rest is – net als een jaar geleden – nog een mooie kerstperiode en de kampioenschappen.

Al train ik hier nog niet echt met dat WK in het achterhoofd. Dat begint pas na het Belgisch kampioenschap. In januari is het programma minder druk en kan ik tussen het BK en de slotmanche van de Wereldbeker in Hoogerheide echt specifiek toewerken naar Bogense. Specifiek naar het parcours  dat we daar voor de wielen krijgen, bijvoorbeeld. But first things first. Hier beter uitkomen en een goede decembermaand afwerken.