Wout van Aert heeft de E3 Saxo Bank Classic op zijn naam geschreven. De Belg van Jumbo-Visma reed op de Paterberg, ruim veertig kilometer voor het einde, weg samen met zijn ploeggenoot Christophe Laporte. De twee begonnen vervolgens aan een koppeltijdritje en hielden het uit tot de finish. Van Aert mocht als eerste over de streep komen.

De E3 Saxo Bank Classic telde dit jaar maar liefst zeventien (kassei)klimmen, waardoor de wedstrijd ook wel gezien wordt als de kleinere versie van de Ronde van Vlaanderen. Qua deelnemersveld hoefde de semiklassieker ook niet veel onder te doen voor de Hoogmis. Mathieu van der Poel ontbrak weliswaar, maar Wout van Aert, Mads Pedersen en titelverdediger Kasper Asgreen stonden wel aan de start. Zij waren vooraf de topfavorieten.

Om kwart over twaalf vertrokken 172 renners vanuit Harelbeke voor een koers van 203,9 kilometer. Pascal Ackermann (BORA-hansgrohe), Mikkel Honoré (Quick-Step Alpha Vinyl) en Lawson Craddock (BikeExchange-Jayco) waren daar niet bij. Ackermann kuste twee dagen terug het asfalt in de Minerva Classic Brugge-De Panne, Honoré kampte met ziekte en Craddock – de afwezige met de meest opvallende reden – kon niet koersen omdat hij kort voor vertrek van het startpodium viel.

Tosh Van der Sande uit koers
Toen de wedstrijd vier kilometer ver was, werd het peloton nog wat verder uitgedund. Onder andere Stefan Küng (Groupama-FDJ), Guy Sagiv (Israel-Premier Tech) en Tosh Van der Sande (Jumbo-Visma) lagen bij een valpartij, die ervoor zorgde dat Sagiv en Van der Sande op moest geven. Laatstgenoemde was een belangrijke pion voor Wout van Aert en probeerde derhalve nog door te gaan, maar moest uiteindelijk met een pijnlijke elleboog de strijd staken. Later bleek dat zijn elleboog gebroken is.

Van der Sande viel al vroeg uit – foto: Cor Vos

Ondertussen lag het tempo vooraan in het peloton behoorlijk hoog. Zodoende wist niemand in het openingsuur echt weg te rijden, ondanks verscheidene pogingen. Een groep van negen met daarbij onder andere Lindsay De Vylder, Jenthe Biermans en Mathijs Paasschens sloeg na ongeveer veertig kilometer een klein gaatje, maar werd opgehouden door een dichte spoorwegovergang. De rest sloot daardoor weer aan. Omdat de voorsprong van de vluchters nog beperkt was geweest, kregen ze geen voorgift toen de koers weer op gang werd getrokken.

Kopgroep van zeven
Nog dertig kilometer later, met nog zo’n 135 kilometer te gaan, kwam er dan toch een ‘vroege’ vlucht. Ryan Mullen, Lukas Pöstlberger (beiden BORA-hansgrohe), Daniel Oss (TotalEnergies), Jelle Wallays (Cofidis), Brent Van Moer (Lotto Soudal), Mathijs Paasschens (Bingoal Pauwels Sauzen WB) en Lasse Norman Hansen (Uno-X) wisten weg te rijden. Een tijdlang waren er twee achtervolgers op deze zeven: Sander De Pestel (Sport Vlaanderen-Baloise) en Tobias Beyer (Alpecin-Fenix). Het duo bleef echter hangen en besloot uiteindelijk te strijdbijl te begraven.

Bayer en De Pestel in de chasse patate – foto: Cor Vos

De kopgroep begon met ongeveer twee minuten voorsprong aan de heuvelzone, die op 116 kilometer van het einde ingeleid werd door La Houppe. Het gat bleef stabiel op de Kanarieberg, de Oude Kruisberg en de Knokteberg, maar op de Hotond kwam er een versnelling in het peloton. Juist op die helling kreeg Victor Campenaerts af te rekenen met materiaalpech. Nadat de Belg een nieuwe fiets had gekregen, moest hij in de achtervolging. Hij werd geholpen door enkele ploeggenoten, maar zou de kop van de koers nooit meer zien.

Van Aert trekt door op Taaienberg
Richting de volgende helling, de Kortekeer, probeerde Dries De Bondt te anticiperen. Jumbo-Visma gaf niet veel later echter gas op weg naar de Taaienberg, waardoor De Bondt weer ingerekend werd. Op deze Taaienberg voerde Van Aert zelf het tempo op. Het leidde tot verbrokkeling in het peloton: achteraan gingen er velen af, vooraan reden zeven renners weg. Naast drie renners van Jumbo-Visma – Wout van Aert, Christophe Laporte en Tiesj Benoot – waren dat Stefan Küng, Jasper Stuyven, Kasper Asgreen en de winnaar van Milaan-San Remo, Matej Mohoric.

INEOS Grenadiers had de slag gemist en moest in de achtergrond het kopwerk doen. In eerste instantie verloren ze echter terrein op de zeven, die de aansluiting bij de zes overgebleven vluchters maakten. Paasschens was al gelost. Daarom werd op zeventig kilometer van de streep met dertien man begonnen aan Berg ten Stene. Hier demarreerde Benoot, wat ertoe leidde dat alle oorspronkelijke vluchters – Oss uitgezonderd – eraf moesten. Acht koplopers zetten koers richting de Eikenberg.

De acht koplopers – foto: Cor Vos

Narváez en co maken de sprong
Op deze Eikenberg probeerde Jhonatan Narváez, na het werk van zijn ploeg, de sprong van groep twee naar groep één te maken. Enkelen renners volgden hem hierin. Naast Narváez konden Dylan van Baarle, Florian Sénéchal, Davide Ballerini, Biniam Girmay Hailu, Anthony Turgis, Michael Gogl, Valentin Madouas en uiteindelijk ook Rasmus Tiller en Mike Teunissen de aansluiting vooraan maken. Omdat Oss en Ballerini het vooraan niet meer bij konden benen, begonnen we met vijftien renners voorop aan de laatste vijftig kilometer.

De wedstrijd leek hierop even tot rust te komen, maar nadat Sénéchal door een lekke band vooraan wegviel, waren er op de Paterberg alweer nieuwe ontwikkelingen. Met nog veertig kilometer voor de boeg sloeg Van Aert – met ploeggenoot Laporte in zijn zog – een flink gat met de rest van de kopgroep. Op de Oude Kwaremont moest de Fransman alle zeilen bijzetten om zijn kopman bij te houden, maar daarna leek het toch een koppeltijdrit te worden. Van Aert en Laporte moesten het daarbij opnemen tegen de acht overgebleven achtervolgers. Stuyven, Teunissen, Turgis en Gogl waren op de Oude Kwaremont gekraakt.

Van Aert en Laporte op de Oude Kwaremont – foto: Cor Vos

Laporte gunt Van Aert de zege
In eerste instantie bleef het verschil tussen de twee voorop en de acht daarachter nog beperkt, maar na de Karnemelkbeekstraat, de voorlaatste beklimming, werd het gat groter en groter. Aan de voet van de Tiegemberg had het duo al een minuut en vijftien seconden. In de vlakke, laatste kilometers naar Harelbeke zette de groei door. Van Aert en Laporte konden dus uitgebreid zegevieren, ook omdat ze er geen sprint meer van maakten. Laporte, die in Parijs-Nice een ritzege cadeau kreeg van Van Aert, gunde zijn kopman de overwinning.

Achter de twee koplopers duurde het, in de strijd om plek drie, tot in Harelbeke voordat er aangevallen werd. Küng was de eerste die het probeerde. Zijn poging mislukte, maar nadat ook Van Baarle, Mohoric en nogmaals Van Baarle het probeerden, ging de Zwitser in de laatste kilometer nog eens. Nu sloeg hij wel een gaatje. Küng werd derde, voor Mohorič en Girmay.