Wout van Aert zit met ‘dubbel gevoel’ na wegrit: “Leefde hier met verwachtingen naartoe”
Wout van Aert pakte geen medaille in de olympische wegrit in Parijs, maar was wel belangrijk voor zijn winnende ploeggenoot Remco Evenepoel. In de finale neutraliseerde hij tot tweemaal toe een aanval van Mathieu van der Poel. “Ik zit hier ergens wel met een dubbel gevoel”, zei Van Aert tegen VTM Nieuws.
“Ik leefde ook met verwachtingen naar vandaag toe”, legt hij uit. “Ik heb mijn rol nog kunnen spelen in de finale. Maar toen ik viel, zat ik niet meer met mijn hoofd bij de wedstrijd.”
In Paris by Night, een Belgisch praatprogramma over de Olympische Spelen, vertelde Van Aert ook nog over de eerste aanval van Mathieu van der Poel op de Butte Montmartre. De Belg was daar de enige die het wiel van de Nederlander kon houden. “Ik voelde mij in het begin misschien niet geweldig, maar op dat moment wist ik dat ik de benen had om iets moois te doen. Er zijn weinigen die een aanval van Mathieu kunnen beantwoorden.”
Schaduwen
Van Aert en Van der Poel reden weg met sterk groepje, maar toch kwam het peloton weer terug. “Ik schrok dat er nog zo’n grote groep was, want we stonden niet stil”, aldus Van Aert, die vervolgens Evenepoel aan zag vallen. “Ik zag Remco als een speer vertrekken. Het was aan hem om een zwaar moment te kiezen tussen de beklimmingen. Zo zat ik in een zetel en kon ik anderen volgen. Ik wist dat het een gouden moment was. Er was geen reactie en hij had steun vooraan.”
Nadien zouden we Van Aert niet meer aan het front zien. “We waren elkaar aan het schaduwen”, wijst de Belg erop dat hij en Mathieu van der Poel elkaar niet uit het oog verloren. “We hadden door dat we niet voor de medailles reden. Voor mij was het voor een ereplaats, maar ik heb mijn rol kunnen spelen. Remco is op de juiste plaats vertrokken en was de sterkste.”
Valpartij
Uiteindelijk eindigde Van Aert pas als 37ste. Dat had alles te maken met een val in de finale. “Het ziet er heel lullig uit zo”, aldus de 29-jarige renner als hij de beelden van de schuiver voorgeschoteld krijgt. “We gaan die bocht in met het idee dat het een flauwe bocht is. Het was veel meer een chicane dan dat ik had ingeschat. Maar ik was niet meer aan het rijden voor een mooie plaats.”
Om te reageren moet je ingelogd zijn.